Państwowa służba cywilna pochodzi z najdawniejszych czasów. Początkowo potrzeba jego powstania wynikała z potrzeby rozwiązywania konfliktów między plemionami, ochrony przed inwazjami zewnętrznymi i zapewnienia integracji gospodarczej. 
Tło historyczne
W czasach starożytnych w Rosji jednostka wojskowa była do dyspozycji konkretnego księcia. Zapewniał ochronę mieszkańców przedmiotowego terytorium przed wrogami zewnętrznymi i konfliktami plemiennymi. Władza znajdowała się w najbardziej inicjatywnym plemieniu książęcym. W rezultacie klan rządzący działał jako podstawa pojawiającej się wówczas służby publicznej. W okresie Rusi Kijowskiej władze zinstytucjonalizowały działania społeczne, dodając prawo zachodnie, napisane na piśmie za czasów Jarosława Mądrego. W XV wieku kategoria „ludzie usług” została oficjalnie ustalona. 
Największe reformy przeprowadzono w epoce Piotra I. Za jego panowania dokonano prawnej konsolidacji biurokracji. Został zdefiniowany jako grupa ludności o szczególnej sytuacji. Najważniejszymi osiągnięciami podczas reformy były „Przepisy ogólne”, „Tabela rang” i Dekret „O fiskalach i pozycjach”. W ciągu 18-19 wieków przyjęto wiele przepisów regulujących pracę urzędników państwowych. Kolejny rozwój kontynuowano w czasach Mikołaja I.
Za jego panowania zatwierdzono rozporządzenie dotyczące procesu produkcyjnego i rangi służby cywilnej. Najważniejszym aktem normatywnym była Karta państwowej służby cywilnej Imperium Rosyjskiego. Został przyjęty w 1832 r. Dokument ten reguluje główne kwestie, które składają się na treść instytutu. W czasach radzieckich aparat administracyjny został utworzony zgodnie z zasadami braterstwa, klanu, bliskości, a także najsurowszej selekcji partyjnej. W rezultacie pod koniec lat 80. XX w. Sowiecka państwowa służba cywilna rozwinęła się jako osiadły system, który odrzucał wszystko, co nowe.
Nowy etap
Zaczęło się w latach 90. ubiegłego wieku. Dość szeroko zakrojone reformy społeczno-gospodarcze w Rosji zbiegły się w czasie z międzynarodowymi procesami poszukiwania najskuteczniejszych opcji tworzenia systemu zarządzania. Powinien być ukierunkowany na konkretny wynik przy użyciu nowoczesnych narzędzi i technologii administracyjnych. Jednocześnie w wielu krajach zadanie polegało na stworzeniu mobilnej usługi publicznej otwartej dla obywateli.
Współczesne rzeczywistości
Państwowa służba cywilna Federacji Rosyjskiej działa zgodnie z Konstytucją. Fundamentalna jest sztuka. 32 (część 4). W nim państwowa służba cywilna Federacji Rosyjskiej jest definiowana jako najważniejsza forma udziału społeczeństwa w sprawach zarządzania w kraju i społeczeństwie. Oprócz tego istnieją jeszcze dwa podstawowe akty prawne regulujące ten obszar. Pierwszym jest ustawa federalna nr 58. Jej postanowienia określają treść i organizację systemu. Drugi to akt normatywny nr 79 „o państwowej służbie cywilnej”. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Regulamin nr 58
Ta ustawa o państwowej służbie cywilnej jest dość pojemna i znacząca. Opiera się na przepisach Konstytucji dotyczących zasad tworzenia i późniejszego funkcjonowania danej instytucji. Ustanawia także podstawowe wolności i prawa obywateli rosyjskich.Akt normatywny ustanawia zasadę jedności systemu, niezależnie od tego, w jakich konkretnych organach działa. Biorąc pod uwagę Prawo stanowe służba cywilna określa również podstawy organizacyjne i prawne instytucji. To z kolei działa jako podstawa do sformułowania pewnego zestawu norm. Są wspólne dla różnych poziomów i rodzajów usług publicznych. Zgodnie z tymi przepisami proces ustanawiania podstawy prawnej instytutu trwa do dziś. 
Spis treści
Ustawa nr 58 zawiera 20 artykułów. Zawierają znaczące zmiany w organizacji rozpatrywanego instytutu w porównaniu z poprzednią ustawą nr 199 z 31 lipca 1995 r. Nowe artykuły zawierają spójne wyjaśnienie ogólnych zagadnień dotyczących organizacji i funkcjonowania struktury. Przepisy regulują warunki i system zarządzania usługami publicznymi.
Definicja
Artykuł 1 określonego aktu regulacyjnego wyjaśnia, co stanowi publiczną służbę cywilną. Jest on definiowany jako rodzaj działalności zawodowej osób fizycznych w celu zapewnienia wykonywania uprawnień władz, właściwych organów i podmiotów w kraju. Upoważnione osoby obejmują również osoby, które zajmują stanowiska określone w Konstytucji, aktach normatywnych i Podstawach regionów.
Podstawowe zasady
Zgodnie z treścią ustawy federalnej „O państwowej służbie cywilnej” ta ostatnia jest formowana zgodnie z zasadami jedności podstaw organizacyjnych i prawnych. Podstawowym warunkiem istnienia i funkcjonowania instytucji jest otwartość, wzajemne powiązania między departamentami miejskimi i rządowymi. Główny również działa zasada federalizmu. Pracownicy mają prawo chronić swoją działalność zawodową przed wszelką nieuzasadnioną ingerencją. 
Regulacje prawne
Jest pod ogólną jurysdykcją całej Federacji Rosyjskiej i jej poddanych, a organizacja podlega własnej regionalnej podległości. Oznacza to, że jednostki terytorialne muszą przyjmować przepisy na podstawie aktów regulacyjnych wyższego poziomu. Państwowa służba cywilna jest uważana za jeden i integralny system.
Skład personelu
Stanowiska służby cywilnej są podzielone na trzy kategorie. W szczególności struktura zatrudnia pracowników:
- Jednostki wojskowe.
- Służba Federalna.
- Organy ścigania.
Ta klasyfikacja została wprowadzona po raz pierwszy w ramach instytutu. Wymaga to bezpośredniego ustalenia statusu prawnego stanowiska publicznego. Pozwoli to na klasyfikację obszarów działalności pracowników jako całości. Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest określenie kryteriów, na podstawie których będzie można skorelować stanowiska państwowej służby cywilnej z innymi specjalizacjami aparatu administracyjnego kraju. Jedną z głównych różnic w organizacji dzisiejszego instytutu jest wyłączenie zasady niepartucyzmu.
Druga ustawa federalna „O państwowej służbie cywilnej”: informacje ogólne
Jest również nazywany „kodeksem pracy” urzędników i GOST Institute. Ustawa daje holistyczny obraz działań pracowników, którzy stanowią administracyjny rdzeń zarządzania, realizując zadania regulujące społeczne interakcje osób, organizacji i podmiotów w kraju. Niniejszy akt regulacyjny określa ponadto aspekty ekonomiczne, organizacyjne i prawne.
Przedmiot regulacji
Są to relacje związane z wejściem do usługi i jej przejściem, a także zakończeniem działalności w strukturze. Akt normatywny określa status (stanowisko) pracowników.Główną ideą tego prawa jest zapewnienie jednolitego podejścia do procesu prawnej regulacji publicznej służby publicznej, organizacji systemu jako całości, specyfikacji i uszczegółowienia norm wyżej wymienionej ustawy. 
W tym przypadku nacisk kładziony jest na zapewnienie warunków, w których gmina i inne oddziały instytutu oraz państwowa służba cywilna mogą współpracować. 79-ФЗ jest uważany za jeden z aktów prawnych dotyczących szkieletu w tym obszarze. Wynika to z faktu, że zawiera podstawowe koncepcje instytutu, jego założenia są systematycznie określane.
Zasada reklamy
W nowym prawie jest znacznie zawężony. Dotychczasowy akt normatywny nr 199 również gwarantował zasadę reklamy. W rzeczywistości jednak nie stało się to podstawowym aspektem w pracy aparatu administracyjnego. Po dokładnym przestudiowaniu zasada reklamy, zapisana w nowej ustawie, stała się jednym z fundamentów budowy i funkcjonowania struktury państwowej służby cywilnej. Dzisiejszy akt prawny jest przedstawiony w formie zintegrowanej. Zasadą reklamy jest otwartość funkcjonowania usługi publicznej i dostępność do kontroli publicznej.
Nowe przepisy
Eksperci zwracają szczególną uwagę na niektóre z nich. W szczególności ustawa federalna nr 79 ustanowiła nową jednolitą procedurę tworzenia struktury kadrowej, zasady szkolenia zawodowego i szkolenia zaawansowanego, przekwalifikowania i staży. Zdefiniowano również gwarancje społeczne udzielane pracownikom struktury. Ustawa ustanawia także nowe kategorie pracowników. Wcześniej istniały grupy „A”, „B”, „C”. Nowe przepisy wprowadziły cztery kategorie:
- Zapewnienie specjalistów.
- Doradcy i asystenci.
- Specjaliści
- Liderzy
Kolejną cechą jest wprowadzenie struktur klasowych dla pracowników. Zastąpili szeregi kwalifikacyjne i korelują z szeregami wojskowymi i specjalnymi systemu ścigania.
Wymagania dotyczące zachowania pracownika
Urzędnicy, którzy analizują przestrzeganie przez urzędników ich obowiązków, w rzeczywistości mają prawo do subiektywnej oceny działalności pracowników. Język dotyczący tych uprawnień w prawie jest bardzo niejasny. Brakuje im jasnych kryteriów oceny treści niektórych orzeczeń. Wszelkie wzmianki o władzach państwowych (w tym w doskonałym tego słowa znaczeniu), w ten sposób, można uznać za naruszenie prawa.