W sensie metodologicznym i ogólnym teoretycznym pytanie o stosunek dyspozycyjności do imperatywu w kontekście globalizacji gospodarczej jest uważane za jeden z najważniejszych elementów szerszego problemu. Polega ona na zapewnieniu równowagi publicznych i prywatnych zasad prawnych w procesie regulacji obrotu cywilnego. Następnie zbadamy, jak dziś funkcjonują surowe normy prawne. 
Informacje ogólne
Największe znaczenie w powyższym problemie mają pytania o niezbędne ograniczenia i zakres swobody gospodarczej dla wszystkich uczestników rynku oraz gwarancje prawne mające na celu zapewnienie optymalnego połączenia i harmonizacji interesów publicznych i prywatnych. Rozwiązanie tych i innych problemów umożliwi ponowną ocenę znaczenia surowych norm prawnych w nowoczesnych warunkach.
Definicja
Rozwija się w oparciu o analizowane i uzasadnione podejścia metodologiczne i teoretyczne. Imperatyw w istocie implikuje istnienie porządków kategorycznych w cywilnym systemie prawnym. Są to zakazy i pozytywne zobowiązania. Polecenia te są zawarte w przepisach, zasadach, przepisach i rozporządzeniach ostatecznych. Ustanowiono normy imperatywne zobowiązania prawne i sformułować główne cechy. Ta definicja ma wartość praktyczną. Koncentruje się na składzie normatywnym całego przemysłu cywilnego. Jego głównym celem jest identyfikacja i badanie specyfiki określonych grup norm, wzorców i ich pozycji w systemie ogólnym. 
Funkcje
Surowe normy prawne mają swoje własne cechy. W szczególności obejmują one:
- Rozpowszechnienie Normy bezwzględne działają ogólnie jako przejaw obiektywizmu. Pod tym względem są one obecne w takim lub innym stopniu we wszystkich sektorach prawnych.
- Status Normy bezwzględne mają szczególny wpływ na regulację public relations.
- Metoda realizacji Imperatywność wprowadzana jest do systemu poprzez ustalanie limitów.
- Forma zewnętrzna. Normy bezwzględne to jasno określone kategorie: zasady, przepisy, zakazy, ograniczenia.
- Funkcje Normy bezwzględne spełniają zadania ochronne, bezpieczeństwa, kształtowania systemu, regulacyjne. Obdarzają również podmioty prawnymi zdolnościami i obowiązkami.
Zasadniczo imperatyw gwarantuje wdrożenie subiektywnego prawa cywilnego, pozwalając jednocześnie na wyróżnienie najważniejszych kategorii. Egzekwowanie i przestrzeganie określonych przepisów odbywa się kosztem wsparcia władzy państwowej. Zapewnia początek niekorzystnych konsekwencji, jeśli obywatel nie zastosuje się do proponowanego modelu zachowania. 
Formularz relacji
W prawie cywilnym ustala się współzależność różnych kategorii bezwzględnych norm. Z kolei na ich manifestację wpływa proces odkrywania i utrwalania istotnych społecznie interesów, które odpowiadają potrzebom społeczeństwa określonym przez obiektywny plan obrotu nieruchomościami. To połączenie ma szczególne znaczenie.Jeżeli prawo cywilne przewiduje ochronę interesów, które nie odpowiadają istniejącym obiektywnym potrzebom społecznie istotnym w danym obszarze, może dojść do naruszenia równowagi obywatelskiej w całym społeczeństwie.
Główny cel
Normy bezwzględne implikują stosowanie prawa jako szeroko rozumianego prawnego ogranicznika. Wpływ taki ma na celu ochronę swobód gospodarczych podmiotów uczestniczących w obrocie nieruchomościami w ramach określonych prawem w warunkach wysokiej monopolizacji tych relacji. Oprócz tego surowe normy zawierają takie recepty, które zapewniają ochronę społecznie istotnych interesów społeczeństwa i państwa w sposób prewencyjny (prewencyjny). 
Klasyfikacja
Można to przeprowadzić zgodnie z różnymi znakami. W szczególności klasyfikacja jest możliwa poprzez:
- Stopnie pewności. Istnieją względnie i absolutnie surowe normy.
- Sytuacja w systemie. Na podstawie tej cechy wyróżnia się specjalne (stosowane w konkretnej instytucji) i ogólne.
- Technika prawna konsolidacja. W tym przypadku odnosi się bezpośrednio do formy prezentacji (zdefiniowanej przez interpretację i jasne), atrybutów zewnętrznych.
- Metoda regulacji. Zgodnie z tym kryterium rozróżnia się normy: zakazy, pozytywne obowiązki, recepty.
- Czas działania. W tym sensie rozróżnia się normy trwałe i tymczasowe.
- Obecność lub brak istotnie wiążącego porządku zachowania. Na tej podstawie rozróżnia się normy statyczne i dynamiczne. Pierwsze ustalają pozycję podmiotów i główne możliwości prawne lub sposób ich realizacji. W ramach drugiej kategorii opis relacji odbywa się w ich dynamice. Jednocześnie przepisy statyczne można również klasyfikować według subiektywnego składu. Na tej podstawie rozróżnia się surowe normy, które rozszerzają swoje działanie na publiczne formacje prawne, obywateli i osoby prawne.
- Wynik narażenia. Zgodnie z tym znakiem rozróżnia się surowe normy ochronne i regulacyjne.
Światowa praktyka
W ciągu ostatnich dziesięcioleci kwestia interakcji bezwzględnych i norm kolizyjnych była dość ostra. W szczególności trwa debata na temat tego, czy te ostatnie mają pierwszeństwo przed tymi pierwszymi. Takie znaczenie wynika z faktu, że surowe normy prawa międzynarodowego w niektórych przypadkach wykluczają lub ograniczają skutki przepisów kolizyjnych. Tak więc początek autonomii woli stron jest ograniczony zakresem obowiązkowej ustawy. W szczególności kwestie związane z prawem osobistym uczestników, formy umowy podlegają innym przepisom kolizyjnym. Zgodnie z ustawodawstwem niektórych państw uznaniu autonomii towarzyszy konieczność wyboru wyboru stosowanego prawa, a także szereg innych wymagań. Klauzula dotycząca zasad publicznych wyklucza stosowanie obcego systemu prawnego w przypadkach, gdy jest to sprzeczne z podstawami praworządności Federacji Rosyjskiej. W praktyce światowej okresowo pojawiają się takie sytuacje, w których bezwzględne normy mają wielką siłę. Przykłady podane powyżej ilustrują dalekie od wszystkich przypadków. Ponadto powyższe i inne istniejące metody ograniczania konfliktów mają swój zakres. 
Kategorie specjalne
Poza wyżej wymienionymi metodami znajdują się „nadrzędne wymagania” sądów państwowych. Nie podlegają one porządkowi publicznemu, określonemu w szczególności w prawie rosyjskim jako „podstawy prawa i porządku”. Takie przepisy mogą jednak w niektórych przypadkach ograniczać początek autonomii woli stron, a także przejawiać inne postanowienia kolizyjne.Praktyczny interes w zapewnieniu regulacji regulacyjnej kwestii norm nadprzyrodzonych w międzynarodowej sferze prawnej został wyrażony w konwencji haskiej. Określił przepisy mające zastosowanie do relacji powierniczych. Odbywają się one przy zawarciu międzynarodowych umów handlowych. Zgodnie z konwencją jej wymagania nie stanowią przeszkody w stosowaniu tych wymagań, które należy wdrożyć niezależnie od systemu regulującego warunki umowy.
Zasady aplikacji dla krajów WNP
Są one bardzo podobne do postanowień art. 7 konwencji rzymskiej. Jednak w sekcji VII Kodeksu cywilnego dla krajów WNP w art. Przepisy 1201 nie ograniczają zakresu bezwzględnych norm wyłącznie do stosunków umownych. Jest to widoczne w następujących pozycjach:
- Przepisy tego rozdziału nie dotyczą działania bezwzględnych norm prawnych, za pomocą których reguluje się stosowne stosunki niezależnie od przepisu, który należy zastosować.
- Korzystając z systemu prawnego państwa, sąd może zastosować nakaz ograniczający innego kraju, jeżeli ma bliski związek z określonym stosunkiem i jeżeli zgodnie z reżimem tego kraju powinien uregulować tę interakcję. Oprócz tego uprawniony organ musi wziąć pod uwagę charakter i cel tego rodzaju norm oraz konsekwencje, które mogą wyniknąć z ich stosowania.
Kontrowersyjny moment
Kwestia sfery „nadrzędnych” norm obowiązujących w prawie rosyjskim pozostaje dyskusyjna. Niektóre z nich wykluczają stosowanie bezpośrednio krajowych przepisów dotyczących konfliktów, odnosząc się zamiast tego do przepisów zagranicznych. Kontrowersyjnym momentem na początku współpracy międzynarodowej może być interpretacja jakiejkolwiek normy prywatno-bezwzględnej jako reguły ograniczającej działanie norm kolizyjnych prawa krajowego. Dzięki takiemu podejściu wykluczona jest możliwość ochrony subiektywnych interesów powstających pod wpływem obcego systemu prawnego.
