Tematem tego artykułu jest historia Sbierbanku Rosji. Dziś jest największym bankiem w WNP. Jedna czwarta całego rosyjskiego systemu bankowego jest objęta jego aktywami. Udział w kapitale bankowym wynosi około 30%. Banker (autorytatywny magazyn) przeprowadził badanie, według którego Sberbank 1 lipca 2008 r. Zajął 33. miejsce na liście największych banków na świecie pod względem środków trwałych.
Historia Sberbank jest bardzo interesująca. Porozmawiamy o głównych okresach jego rozwoju, o tym, jak udało mu się zdobyć tak wysokie pozycje.
Pierwszy bank oszczędnościowy
Historia Sbierbanku rozpoczęła się dekretem Mikołaja I, który w 1841 r. Nakazał utworzenie kas oszczędnościowych z bankami w Moskwie i Petersburgu.
Zostały one obliczone, biorąc pod uwagę doświadczenia zagraniczne, na nieznaczny wkład ludności, którego Skarb Państwa nie zaakceptował. Już w 1842 r. 1 marca w Petersburgu przy ul. Kazań zm. 7 rozpoczął działalność jako pierwszy bank oszczędnościowy.
Aby wyjaśnić zwykłym ludziom konieczność i zalety takich instytucji, wcześniej wydawano plakaty reklamowe. Pierwszego dnia 76 osób otworzyło konta bankowe. 426,5 rubli stanowiło całkowitą kwotę depozytów. Popularne gazety w Petersburgu opublikowały notatki na temat tego wydarzenia. Sberkassa została również otwarta w Moskwie.
Kto był pierwszym klientem banku oszczędnościowego?
Nikolay Kristofari jest pierwszym klientem banku oszczędnościowego. Wniósł 10 rubli. Muszę powiedzieć, że w tym czasie kwota ta była dość znacząca. Na przykład za 20 kopiejek można było kupić 10 jajek. Bardzo spostrzegawczą i pracowitą osobą był Christofari. Przeszedł przez skarbnicę pożyczki w Petersburgu na wszystkich szczeblach drabiny kariery. Pojawienie się na progu banku oszczędnościowego tej osoby odnoszącej sukcesy było orientacyjne.
Limity depozytów i najlepsi menedżerowie
Kwota depozytu powinna początkowo wynosić co najmniej 50 kopiejek. A maksymalna kwota inwestycji wynosiła 300 rubli. Jednocześnie do księgi oszczędnościowej można jednocześnie wpłacić do 10 rubli. A. Ławiński został pierwszym szefem kasy oszczędnościowej. J. Korczakowski był odpowiedzialny za bezpośrednie operacje. Jego pensja wynosiła 700 rubli rocznie.
Początkowa funkcja kas oszczędnościowych
Bank oszczędnościowy, zgodnie z Kartą z 1841 r., Miał prawo jedynie wydawać i przyjmować pieniądze, naliczając odsetki. Później opracowano pierwszą kartę krajową dla kas oszczędnościowych. I. Chertkov został jej autorem. Opracował swój projekt na podstawie podobnych kart obowiązujących w Europie Zachodniej. Czerkow pożyczył większość elementów z niemieckiej próbki. Karta ta odzwierciedlała koncepcje celu i miejsca kas oszczędnościowych w sferze społecznej i gospodarczej, które istniały w tym czasie.
Wzrost liczby kas oszczędnościowych w Rosji
Skuteczne działania pierwszych takich instytucji doprowadziły do ich otwarcia w różnych miastach Imperium Rosyjskiego. W ciągu 30 lat liczba ta wzrosła kilkadziesiąt razy. W 1865 r. Było 47 Sberkas, a w 1895 r. Było ich już 3875.
Trudności napotkane w 2. połowie XIX wieku
Jednak nie wszystko w ich działalności przebiegło gładko. Wiele zmian wpływających na różne sektory życia państwa przyniosła druga połowa XIX wieku. Dotyczyło to oczywiście banków oszczędnościowych. Odsetki od depozytów w 1957 r. Spadły z 4 do 3%, a liczba klientów spadła. Banki oszczędnościowe zostały przeniesione w 1860 r. Do Ministerstwa Finansów. Połączyło ich to z założonym w tym samym czasie Bankiem Państwowym. Przeniesiono tam bezpłatne kwoty gotówkowe kas oszczędnościowych.
Dalszy rozwój kas oszczędnościowych
Polityka finansowa imperium rosyjskiego doprowadziła do tego, że tylko te instytucje mogły przyciągnąć zarówno małych, jak i dużych inwestorów. A to z kolei pociągało za sobą konieczność zreformowania kas oszczędnościowych. Instytucje zaczęły otwierać się w fabrykach i zakładach, na poczcie.
W latach 80. XIX wieku kasy oszczędnościowe były nie tylko instytucjami udzielającymi pomocy finansowej ludności. Rząd zaczął wykorzystywać je również jako źródło kredytu. Było to konsekwencją polityki J. Witte - Ministra Finansów.
Nowa karta i jej rola w działalności kas oszczędnościowych
Rok 1895 stał się znaczący dla dalszego rozwoju kas oszczędnościowych. Mikołaj II wprowadził nową kartę. Instytucje te są teraz oficjalnie nazywane państwem. Ale najważniejsze było to, że klienci mieli gwarancję poufności depozytów. Informacje o stanie konta mogły otrzymać tylko oni, a także ich spadkobiercy i urzędnicy, zgodnie ze specjalnym dekretem. Ponadto zidentyfikowano kilka rodzajów depozytów, na przykład na imię dzieci. Mógł mieć dzieci, kiedy osiągną pełnoletność. Przyczynił się również do pogrzebu i kilku innych gatunków. Utworzono państwowe biuro banku oszczędnościowego. Przełom lat 19–20 wieku okazał się więc okresem świetności tych instytucji.
Los instytucji finansowych po rewolucji październikowej
Drastyczne zmiany wpływając na wszystkie gałęzie życia, rewolucja październikowa przyniosła kraj. Zmieniły się także zasady finansowe. Wiele instytucji zostało zlikwidowanych, w tym banki hipoteczne, lombardy, spółdzielnie kredytowe. Papiery wartościowe były zabronione, ubezpieczenie anulowane, podobnie jak umowy o kredyt hipoteczny, a banki prywatne zostały znacjonalizowane. Całość dług publiczny zniesione przez bolszewików. Ale kasy oszczędnościowe kontynuowały działalność. Rząd miał teraz prawo skonfiskować „nadwyżkę” zgromadzonych środków pieniężnych, czyli „niezrealizowane zyski”. Nie mówiliśmy już o tajemnicy depozytów, wcześniej niewzruszonej. „Komunizm wojenny” doprowadził do ograniczeń i zmian w funkcjonowaniu kas oszczędnościowych. Musieli ubezpieczyć życie obywateli od listopada 1918 r., Ale ta praktyka została już wycofana do końca przyszłego roku.
Tworzenie banków oszczędności pracy
Głęboki kryzys i wysoka inflacja doprowadziły do tego, że wszystkie oszczędności ludności dokonane w latach przedrewolucyjnych zostały w rzeczywistości anulowane. Sektor finansowy zażądał najszybszej resuscytacji. Rada Komisarzy Ludowych pod koniec grudnia podjęła decyzję o utworzeniu banków oszczędności pracy. Następnie władze zaczęły zwracać dużą uwagę na oszczędzanie pieniędzy. W tym czasie rząd kraju próbował wykorzystać środki zgromadzone w kasach oszczędnościowych na potrzeby rozwoju przemysłowego państwa. Powołanie kas oszczędnościowych, początkowo najważniejsze - przechowywanie pieniędzy, a także czerpanie z nich zysków, stało się teraz drugorzędne. Proces otwierania konta został znacznie uproszczony, co wraz z masową kampanią doprowadziło do wzrostu popularności kas oszczędnościowych.
Rozbudowa usług i sieci kas oszczędnościowych
W 1925 r. Utworzono rozporządzenie w sprawie państwowych banków oszczędności pracy. Znacznie rozszerzył listę usług świadczonych przez te instytucje. Banki oszczędnościowe zaczęły służyć na przykład do wypłacania niektórych rodzajów emerytur, przelewów, rachunków za media i innych operacji. Ich sieć w nadchodzących latach rozszerzyła się i zyskała nowe funkcje.
Działalność kas oszczędnościowych w latach przedwojennych i wojennych
Kasy stały się jedyną instytucją kredytową w kraju od 1929 r. Ogólnie rzecz biorąc, ich przedwojenne działania stopniowo się rozwijały. Na początku lat 40. liczyło prawie 43 tysiące kas oszczędnościowych. Ich wkład pomógł sfinansować programy wojskowe. Limit wycofania został ustalony podczas drugiej wojny światowej. W ciągu miesiąca nie można było pobrać więcej niż 200 rubli. Banki oszczędnościowe przejęły niektóre funkcje, które nie są typowe dla pokoju.
Czas powojenny w losie kas oszczędnościowych
Sieć tych instytucji zaczęła się aktywnie rozwijać po 1945 r., Zwłaszcza na wsi. Karta z 1948 r., Która mówiła o gwarancji państwa dla wszystkich depozytów, przyciągnęła wielu nowych klientów do kas oszczędnościowych.
Już w latach 60. wszędzie akceptowali płatności za rachunki za media i mieszkanie. W 1963 r. Zostali podporządkowani Bankowi Państwowemu ZSRR, dzięki czemu liczba świadczonych przez nich usług ponownie wzrosła. Rosła również liczba deponentów i łączna kwota depozytów.
Utworzenie „Sbierbanku ZSRR”
W 1988 r. Państwowy bank oszczędnościowy stał się „Sbierbankiem ZSRR”. Tak rozpoczęła się historia kredytowa Sberbank. To była agencja rządowa. Bank specjalizuje się w obsłudze osób prawnych i osób fizycznych. Historia Sberbanku trwała wraz z faktem, że w następnym roku został członkiem Światowego Instytutu Banków Oszczędności.
Los „Sbierbanku” po rozpadzie ZSRR
Akcjonariusze w 1991 roku utworzyli spółkę akcyjną „Sbierbank Federacji Rosyjskiej”. Ze wszystkich instytucji po rozpadzie ZSRR tylko on kontynuował swoje istnienie. Historia Sbierbanku w tym czasie naznaczona była tym, że musiał zmierzyć się z wieloma trudnościami w nowych warunkach. Jednak z powodzeniem sobie z nimi poradził, dzięki doświadczeniu zgromadzonemu przez wiele lat.
Pierwsza karta Sberbank
Historia karty Sberbank rozpoczęła się w 1990 roku w Moskwie. Pierwszym jego właścicielem był Alexander Burkov, prezes zarządu tej instytucji. Czytniki zostały po raz pierwszy zainstalowane w oddziale Dzierżyńskiego w Moskwie.
Sberbank dzisiaj
Dziś historia Sbierbanku Rosji trwa. Jest to główne wsparcie finansowe naszego kraju. Bank świadczy wiele usług dla osób fizycznych i prawnych, wspiera sportowców olimpijskich, wdraża innowacyjne programy. Dzięki temu utrzymuje swoją pozycję i należy do liderów sektora bankowego Sbierbanku.
Jak zobaczyć historię pożyczek? To pytanie interesuje dziś wielu. Faktem jest, że Sberbank najczęściej odmawia udzielania pożyczek klientom o złej historii. Jednak ta informacja jest otwarta. Dziś dla klientów dostępna jest specjalna usługa „Historia kredytowa”, która umożliwia otrzymanie dokumentu z informacją o stanie wszystkich zobowiązań kredytowych w innych bankach.
Nie tylko w ten sposób Sberbank dba o swoich klientów. Dzisiejsza historia operacji jest znacznie wygodniejsza dzięki usłudze Sberbank Online. Korzystanie z niego jest bardzo proste i wygodne. Historia karty Sberbank jest pod niezawodną ochroną, dzięki systemowi rejestracji i jednorazowym hasłom. Wszystkie informacje o koncie są bezpiecznie chronione. Sberbank zapewnia dziś wszystkie te i wiele innych usług swoim klientom. Historia kredytu jest dostępna dla wielu mieszkańców Rosji.
