Naprawa obuwia jako firma jest atrakcyjna pod względem stałego popytu. Wyrósł z tradycyjnego rzemiosła obuwniczego dzięki zwiększyć wydajność pracy, wprowadzenie technologicznych materiałów eksploatacyjnych.
A jednak w języku makroekonomicznym popyt na jego usługi jest stały, ale nieelastyczny. Jednak różne kategorie populacji (zostanie to omówione poniżej) korzystają z usług o różnej intensywności. Chociaż nie jest to bardzo dochodowy biznes, ma dobrą strukturę. Różne rodzaje warsztatów obejmują prawie wszystkie bloki miejskie.
Możesz zarejestrować je jako adres IP lub w formie LLC (co jest mniej powszechne). Licencjonowanie nie jest wymagane dla takich działań. Według różnych źródeł pojemność rynku określone przez różne liczby. W szczególności rosyjski rynek naprawy obuwia jest oficjalnie szacowany przez specjalistów na około 400 milionów dolarów rocznie. Według nieoficjalnych informacji jego obrót jest półtora do dwóch razy wyższy.
Istnieje pozytywny trend: w ciągu ostatnich półtorej dekady wykazywał on dobrą dynamikę, tworząc nowe formy organizacyjne.
Popyt i cykliczne zużycie obuwia
Jak zmierzyć taką kategorię niematerialną, jak popyt na naprawę obuwia, związany z sytuacją makroekonomiczną czystej konkurencji?
Jednak warto to zrobić, ponieważ otwieranie naprawy obuwia bez doceniania popytu jest co najmniej lekkomyślne. Zacznijmy od statystyk dotyczących potrzeby naprawy butów w trakcie ich noszenia.
Charakterystyczne jest to, że niewielka część buta musi zostać naprawiona już w pierwszym roku jej funkcjonowania przez obywateli (kierujemy się dobrze znanymi statystykami w naszym rozumowaniu). Co 10 para obuwia z WNP ma to samo znaczenie, co importowane buty klasy ekonomicznej. W przypadku drogich butów sytuacja jest lepsza, tylko jedna na 30 par „daje słabość” w pierwszym roku produkcji skarpet.
Jednak po 2 latach działalności prawdopodobieństwo drobnych napraw obuwia (zarówno rosyjskich, jak i zagranicznych) wyniesie już 20-30%. 2,5 roku po zakupie obuwia ponad 50% właścicieli zwraca się już o naprawę.
Jednym słowem, zapotrzebowanie na naprawę obuwia, podobnie jak entropia w fizyce, nie zmniejsza się obiektywnie. Jednak przedsiębiorca szewcowy musi się jeszcze nauczyć, jak korzystać z tego czynnika. Nie oznacza to, że po wejściu do firmy natychmiast otrzyma nie zmniejszającą się koniunkturę. Ponieważ jeśli małżeństwo jest obecne w jego pracy, popyt klientów na jego usługi oczywiście „spadnie poniżej linii wodnej”.
Popyt i grupy społeczne
Głównym konsumentem usług szewskich jest klasa średnia. Ci ludzie, kupując buty dla siebie, nie podlegają wyłącznie konkurencji cenowej. Oznacza to, że nie biegają po podejrzanych punktach sprzedaży w poszukiwaniu tańszych produktów. Mają inne kryterium wyboru - stosunek ceny do jakości. Motywacja do noszenia butów do naprawy jest prosta: buty o kosztach 150 USD i więcej są bardziej opłacalne do naprawy niż zakup nowego.
Naprawa obuwia jako firma nie przeszła przez bogatych Rosjan. Według tych samych statystyk powszechny mit, że bogaci ludzie w zasadzie nie naprawiają drogich butów, ale natychmiast spieszą się, by kupić zamiennik, nie ma nic wspólnego z prawdą. Nic w tym rodzaju, jeśli koszt butów przekracza 500 USD, to w celu wyeliminowania wad powstałych podczas pracy, właściciele w 75% przypadków uciekają się do zaawansowanych technicznie elitarnych usług naprawczych.
Jak widać, buty są naprawiane na różne sposoby: rzemieślnicze, standardowe i elitarne.Co więcej, każda naprawa ma swoją wartość rynkową. W związku z tym biznesplan dotyczący naprawy obuwia będzie różny w zależności od rodzaju sklepu obuwniczego, zakresu świadczonych usług i obiektywnych kosztów aplikacji klienckich. Podstawy planowania biznesowego dla ekonomicznego, średniego i wysokiej klasy formatu obuwia zostaną omówione poniżej.
Należy jednak uznać, że niektórzy obywatele uparcie nie stają się klientami szewców. Bez względu na to, jak szewcy rozwijają swoją działalność, tacy klienci nie pójdą do nich. Jest to typowe dla obywateli, którzy wolą nosić buty klasy ekonomicznej o wartości około 300 rubli. Naprawa jest w zasadzie nieopłacalna. W końcu mniej więcej ta sama cena będzie kosztować ich zakup nowej pary.
Formy działalności i jej rentowność
Jak już mieliśmy okazję się upewnić, nowoczesna naprawa obuwia jako firma dała początek trzem formom organizacji warsztatów: tradycyjnemu (klasa ekonomiczna), średniego typu i elitarnemu formatowi. To nie jest abstrakcyjna informacja. Niezmiennie przedsiębiorca, który zdecydował się wejść na rynek obuwia, stanie przed dylematem: jaki rodzaj sklepu powinien otworzyć?
Logiczne jest, że kryterium, które wybierze, stanie się obiektywnie kwotą inwestycji początkowej, którą jest on gotów dokonać jako założyciel firmy. Dla formatu ekonomicznego wymagane będzie 10 tysięcy dolarów, średnio około 100 tysięcy dolarów, a wreszcie ponad 200 tysięcy dolarów dla formatu premium (naprawa elitarnych butów).
Jeśli poziom ekonomiczny dotyczy rzemiosła i zapewnia jedynie wynagrodzenie zapewniające utrzymanie, kolejne dwa osiągają już pewien poziom rentowności. W oparciu o najpopularniejszy średni format warsztatów jest w stanie wykazać rentowność na poziomie 15%, co zapewni zwrot kosztów założycielowi po 3 latach.
Klasa premium ma niewielki udział w rosyjskim rynku obuwia (mniej niż 1%). Jeśli jednak okaże się, że powstanie takie przedsiębiorstwo, wówczas 10% rentowności zapewni przedsiębiorcy zwrot z inwestycji przez 5 lat na odpowiednim poziomie administracji. Powód opóźnienia rentowności w stosunku do przeciętnego rodzaju warsztatów jest oczywisty: aby otworzyć warsztat premium, musisz zainwestować dwa razy więcej pieniędzy niż w średnią. Elitarni rzemieślnicy będą musieli utrzymać wyższy poziom technologii niż ich odpowiednicy ze średniego zasięgu.
Przedsiębiorczość ekonomiczna
To klasyczny, tradycyjny rodzaj warsztatu obuwniczego, płynnie wkraczający w XXI wiek z czasów sowieckich bez wyraźnych zmian. Przedsiębiorca jest zarejestrowany jako przedsiębiorca indywidualny. Taka firma znajduje się w dość prostym pokoju: kiosku, małym pokoju o powierzchni około 8 metrów kwadratowych.
Początkowe inwestycje w taki biznes obejmują, po pierwsze, zakup samego kiosku (100 - 120 tysięcy rubli), a po drugie, dzierżawę gruntów od władz lokalnych (2 tysiące rubli miesięcznie za 8 metrów kwadratowych) oraz projekt organizacyjny prywatnej przedsiębiorczości. Łącznie koszty te wyniosą 8 tys. USD.
Naprawa obuwia jako firma w formie ekonomicznej obejmuje prostą maszynę do butów, której koszt wynosi około 20 tysięcy rubli. Szewc będzie także potrzebował ostrzałki, wiertarki elektrycznej, kuchenki elektrycznej (do podgrzewania kleju), „łapy” buta, pistoletu do butów i szeregu innych mniejszych narzędzi.
Lista usług warsztatu klasy ekonomicznej jest dość ograniczona: naprawa i wymiana obcasów, bieżników, podparcia łuku, podeszew, zamków i zamków, wymiana wkładek, szycie i farbowanie obuwia, instalacja profilaktyki.
Zasadniczo jedna osoba jest zaangażowana w taki biznes, będąc statusem przedsiębiorcy. W ciągu dnia roboczego szewc obsługuje 15-20 klientów, co przynosi mu dzienne zarobki w wysokości 3-4 tysięcy rubli. Uwzględnia to dzienne koszty części zamiennych do naprawy obuwia, wynoszące 1 tysiąc rubli.
Złoty środek
Jest to najczęstsza forma organizacji biznesu obuwniczego. Wymaga to większych inwestycji, około 100 tysięcy dolarów.Zazwyczaj „przeciętny” przedsiębiorca stara się uzyskać maksymalną możliwą funkcjonalność przy produkcji obuwia.
Nie mógł jednak pozwolić sobie na nowy sprzęt, ponieważ miał ograniczone fundusze. Przedsiębiorczość na średnim poziomie zwykle powstaje w formie LLC. Zakup wyposażenia do warsztatu obuwniczego. Jego cena wynosi 10 tysięcy dolarów dla rosyjskich obrabiarek, 60 tysięcy dolarów dla używanych europejskich. Dla porównania cena importowanego sprzętu dostarczonego z zakładu produkcyjnego wynosi 80 tys. USD.
Co najmniej potrzebny będzie palnik (od 2,5 tysiąca rubli), kompresor (od 29 tysięcy rubli), maszyna do obróbki (40 tysięcy rubli), maszyna do szycia (od 5 tysięcy rubli).
W przeciwieństwie do jednorazowej inwestycji w sprzęt, koszty stałe obejmują wynajem specjalnie wyposażonych piwnic lub sklepów obuwniczych z czasów radzieckich, a także zakup materiałów eksploatacyjnych używanych do naprawy obuwia. Przeciętny sklep z naprawą obuwia jest półtora raza bardziej wydajny niż ten sam tani zakład.
Ponadto bardziej technologiczna naprawa pozwala na przywrócenie obuwia. Jednocześnie koszt jego materiałów eksploatacyjnych jest również wyższy. Jest to już profesjonalna naprawa wykonana przez profesjonalny sprzęt. Personel takiego warsztatu zwykle składa się z 2-3 rzemieślników i odbiornika obuwia. W trzecim roku działalności firma osiąga stabilną rentowność 35 tys. USD rocznie.
Naprawa premium
Warsztaty VIP otwierają się w modnych dzielnicach. Jest bardzo niewiele takich przedsiębiorstw. Klienci, którzy kupują buty za ponad 500 USD, rozumieją, że w celu przywrócenia jakości konieczne jest złożenie wniosku o naprawę tej klasy.
Warsztat premium w butach to inwestycja kapitałochłonna. Aby go otworzyć, konieczne są bardziej znaczące inwestycje początkowe w wysokości 200 tys. USD Aby spłacić zainwestowane środki, warsztaty tego typu potrwają 5 lat.
Nie ma przypadkowych ludzi, prawdziwi profesjonaliści pracują. Warsztat premium jest zwykle wyposażony w te same technologie, które są wykorzystywane przez wiodące marki obuwia w produkcji. Naprawa luksusowych butów wymaga indywidualnego podejścia do każdego klienta.
Współpracuj z dostawcami
Przedsiębiorca zajmujący się naprawą obuwia musi wziąć pod uwagę ceny i jakość materiałów naprawczych. Kupując je, staje się przedmiotem właściwego rynku. Podobnie jak większość istniejących rynków, ma on strukturę.
Najwięksi gracze zorganizowali w niej sieciowe magazyny. Na przykład w Moskwie są takie firmy, jak League of Professional Stores Bashmachnik i Oktopus SMS. Każda z nich ma własną korporacyjną stronę internetową, na której zainteresowany przedsiębiorca zobaczy współrzędne najbliższej sieci sklepów i znajdzie swój numer telefonu.
Dzięki sieciom marki Borisshoes, Casali, Caster, Coimbra, DM, Hosbo, Riera, Topy, TRG stają się bardziej dostępne dla przedsiębiorców zajmujących się produkcją obuwia. Ponadto magazyny i sklepy prezentowały produkty „Architak”, „Ozёn Iplik”, „Pilot PU”, „Vibram”, „Iskozh”, „KIP Iwanowo”.
Asortyment dostawców sieci jest zachęcający; nawet najbardziej niewiarygodny pomysł biznesowy można dostarczyć wraz z ich materiałami eksploatacyjnymi. Naprawa obuwia osobiście otrzymuje nie tylko dostawców, ale także konsultantów. Pomogą Ci wybrać spośród 800 rodzajów obcasów dokładnie takich, które okażą się optymalne. Menedżerowie są w stanie doradzać potencjalnym nabywcom w dowolnym trybie.
Rachunkowość działalności
Praca w branży obuwniczej wymaga ciągłej księgowości:
- przyjęcia części i materiałów do magazynu;
- wydane na materiały naprawcze;
- aplikacje klienckie;
- wykonywana praca;
- klienci, części, materiały;
- gotówka.
Jak sami przedsiębiorcy zeznają, w celu ustanowienia tej rachunkowości nie są potrzebne specjalne programy, a raczej uniwersalne funkcje arkusza kalkulacyjnego Excel.Taka rachunkowość w warsztacie, gdy przedsiębiorca codziennie wprowadza takie informacje w formie tabeli za pomocą komputera, pomaga mu bardziej skutecznie zarządzać swoją firmą. Wynika to z cyfrowo wyprowadzonej dynamiki działalności przedsiębiorczej. Dzięki takiej dokumentacji przedsiębiorca wyraźnie widzi, jakie działania przyniosły pozytywny efekt, a wręcz przeciwnie, zauważalne są działania „nieudane”.
Reklama obuwia biznesowego
Biznes (w tym naprawa obuwia) znacznie się ożywił dzięki skutecznej reklamie. Jednak źródłem najbardziej znaczącej reklamy jest jakość pracy wykonanej przez mistrza.
W takim przypadku zwyczajowo mówi się o uruchomieniu wiadomości ustnej. Oznacza to, że ludzie zgłaszają znajomych dobrego mistrza i już się do niego zwracają.
Skuteczne kroki reklamowe przedsiębiorców obejmują rzucający się w oczy oryginalny znak. Technologia zaczyna również pomagać branży obuwniczej. Aby reklama stała się bardziej dynamiczna, średnie warsztaty zamawiają od webmasterów profesjonalną stronę internetową do komunikacji z klientami. Koszt jego produkcji wynosi 250 USD.
Zaawansowane technologie branży obuwniczej coraz częściej obejmują takie narzędzia, jak karta rabatowa. Z reguły wystarczy zamówić 150 takich kart. Dlaczego warto to robić? Jak pokazuje praktyka, krok ten jest korzystny dla obu stron: klient otrzymuje rabat od 5% do 15% w zależności od znaczenia swoich zamówień, a szewc „przywiązuje” potencjalnych klientów do swojej działalności.
W takim przypadku rozliczanie przychodów w warsztacie nie jest przeprowadzane zgodnie z analizami klientów, ale w kontekście kart rabatowych. Co więcej, często właściciel karty przekazuje ją swoim znajomym (w tym przypadku staje się oczywiste pozyskanie kolejnego klienta), co odzwierciedla wzrost zapotrzebowania klientów na usługi.
Wniosek
Firma zajmująca się naprawą obuwia zaczyna coraz bardziej odchodzić od stereotypowego kiosku z słabo oświetloną lampą. Pytanie „jak otworzyć naprawę obuwia” i dziś nie straciło na znaczeniu.
To prawda, że warsztaty klasy ekonomicznej nie są rzadkością, ale „średni format” wyposażony w pełnowartościowy zestaw urządzeń już zaczyna dominować. Przedsiębiorcy szewcowi aktywnie korzystają z Internetu w celach zawodowych, zarówno w celu zakupu materiałów eksploatacyjnych, jak i komunikacji z klientami.
Tradycyjne technologie bezproblemowo współistnieją z tradycyjnymi technologiami, takimi jak karty rabatowe. W ten sposób klient otrzymuje ekonomiczny interes w byciu obsługiwanym przez „swojego mistrza”.
Jak widać, postęp nie stoi w miejscu. Kto wie, czy w przyszłości mistrzowie szewców zastąpią swoje maszyny drukarkami 3D?
