Jak stworzyć organizację publiczną? Dokumenty rejestracyjne stowarzyszeń publicznych

Bezpłatne stowarzyszenie w celu ich ochrony uzasadnione interesy jest jednym z praw człowieka i praw obywatelskich określonych w ustawie zasadniczej państwa. Oczywiście nie każda edukacja zbiorowa podlega tej normie. Tylko stała grupa utworzona i wpisana do rejestru państwowego może zostać uznana przez stowarzyszenie publiczne i objęta ochroną na podstawie art. 13 Konstytucji Federacji Rosyjskiej.

Definicja stowarzyszenia publicznego

Wskazane prawo obywateli jest realizowane zarówno w formie bezpośredniego stowarzyszenia w ramach kolektywu, jak i poprzez zarejestrowane organizacje - stowarzyszenia publiczne. Ta druga opcja jest bardziej preferowana dla tych, którzy mają na celu osiągnięcie konkretnych rezultatów (kontrola publiczna, inicjatywa legislacyjna), a nie tylko wyrażanie swojej aktywnej pozycji. Zarejestrowany stowarzyszenie publiczne jest chroniony przez państwo, ma możliwość obrony swoich praw i interesów, udziału w wyborach i referendach (jeśli wyznacza taki cel i wskazuje to w karcie), a także chroni interesy swoich lub członków w sądzie.

Artykuł 5 ustawy federalnej z dnia 19 maja 1995 r. Nr 82-FZ definiuje stowarzyszenia publiczne jako dobrowolne, nienastawione na zysk, samorządowe formacje obywateli o wspólnych interesach, zjednoczonych w celu osiągnięcia wspólnych celów.

Warunki stowarzyszenia

Przed utworzeniem organizacji publicznej należy upewnić się, że formacja spełnia następujące warunki:

1. Dobrowolny charakter stworzenia - stowarzyszenie powstaje z inicjatywy obywateli lub osób prawnych, które chcą zostać jego założycielami. Uprzednie zezwolenia (zatwierdzenia) dla tego procesu nie są wymagane, a założyciele powinni być powiązani wspólnym interesem.
2. Samozarządzanie - inicjatywa i niezależne przyjęcie przez uczestników wszystkich decyzji dotyczących zarządzania stowarzyszeniem, w tym określenie struktury, organów zarządzających i organów kontroli finansowej.
3. Charakter niekomercyjny - stowarzyszenia nie prowadzą działań związanych z regularnym uzyskiwaniem zysku, który jest następnie rozdzielany między uczestników.

Jest to podstawowa różnica, która oddziela takie formacje od komercyjnych podmiotów prawnych.

Typy stowarzyszeń organizacyjnych

Formy organizacji publicznej to zestaw warunków i znaków ustanowionych w obecnym ustawodawstwie, które są charakterystyczne dla pewnej kategorii stowarzyszeń publicznych, składający się z opisu celów tworzenia, porządku relacji między uczestnikami a osobami trzecimi, a także procedury zarządzania majątkiem i dochodami.

Wybór formy utworzonego stowarzyszenia należy do jego założycieli.

Ustawa z dnia 19 maja 1995 r. Nr 82-ФЗ ujawnia ich listę:

1. Organizacja publiczna. Wspólna forma organizacji prawnej, której oznaką jest obowiązkowe członkostwo (udokumentowane) i wspólne działania na rzecz osiągnięcia celów. Na przykład organizacjami publicznymi są związki zawodowe, stowarzyszenia konsumenckie, stowarzyszenia właścicieli domów.
2. Ruch społeczny. Ta forma charakteryzuje się masowym charakterem, przy braku zarejestrowanego członkostwa i bez konieczności utrzymywania stałej komunikacji i aktywności.Ma na celu zaspokojenie niematerialnych interesów i pragnień obywateli (dobroczynność, kultura, edukacja, ekologia, dobrostan zwierząt itp.). Ruchy społeczne mogą zjednoczyć dużą liczbę osób w różnym wieku i na różnych stanowiskach, co odpowiednio pozwala organizować zatłoczone wydarzenia.
3. Fundusz wspólnotowy. Działalność takich stowarzyszeń jest dość specyficzna, ponieważ polega na tworzeniu i zarządzaniu majątkiem, który jest następnie wysyłany do celów statutowych. Źródłem dobrobytu funduszy są dobrowolne składki, darowizny i inne zabronione dochody. W takim przypadku przeniesienie własności na założycieli jest niedopuszczalne.
4. Instytucja publiczna. Nie ma również zarejestrowanego członkostwa, ale jego działalność ogranicza się do świadczenia niektórych rodzajów usług mających na celu osiągnięcie celów statutowych.
5. Organ inicjatywy publicznej. Takie stowarzyszenia publiczne powstają w miejscu zamieszkania, pracy lub nauki i mają na celu rozwiązanie problemów społecznych tych, którzy są częścią samej formacji. Ciała amatorskie obejmują składy ludzi, komitety rodzicielskie, ochotnicze straże pożarne, rady biblioteczne itp.
6. Partia polityczna. Ta forma stowarzyszenia publicznego ma na celu zaangażowanie obywateli Federacji Rosyjskiej w życie polityczne społeczeństwa w formie kształtowania ich przekonań i stanowisk, uczestniczenia w wiecach (wiece, marsze, pikiety, demonstracje), w wyborach na różnych poziomach i w referendach, a także reprezentowania interesów.

Oprócz formularzy organizacyjnych istnieje wiele innych kryteriów klasyfikacji. Na przykład, w zależności od tego, czyją obronę działa stowarzyszenie, istnieją organizacje publiczne dzieci i młodzieży, stowarzyszenia na rzecz ochrony osób niepełnosprawnych, uczestnicy II wojny światowej, społeczeństwo osób niewidomych i tak dalej.

Stowarzyszenia i związki stowarzyszeń publicznych

Organizacje publiczne w sojuszach i stowarzyszeniach można tworzyć różne formy, aby osiągnąć lepsze wyniki w pracy. Członkowie takiego stowarzyszenia zbiorowego uczestniczą w jego zarządzaniu za pośrednictwem swoich przedstawicieli.

Jednocześnie cechą kształtującą stowarzyszenia jest jednolitość wszystkich uczestników (jednolitość form stowarzyszeń), a dla związków - wspólność celów, dla których jest tworzona. Możliwe jest również, że stowarzyszenie stanie się członkiem związku, który można nazwać podstawowym zbiorowym stowarzyszeniem publicznym.

Związek Organizacji Publicznych, podobnie jak Stowarzyszenie, w swojej pracy koncentruje się głównie na koordynowaniu pracy swoich członków i zwiększaniu poziomu jej skuteczności. Cele te są osiągane poprzez wspólne działania, wymianę informacji i przyciąganie zasobów materialnych.

Aby osiągnąć efektywny wynik, stowarzyszenia zbiorowe są zarejestrowane jako osoby prawne. Następnie stowarzyszenie i związek mają okazję nie tylko nadać i opracować wspólną strategię działania, ale także stworzyć zasoby finansowe i materialne do realizacji różnych projektów, programów i działań.

Utworzenie stowarzyszenia lub związku, biorąc pod uwagę fakt, że osoby prawne działają jako założyciele, przebiega podobnie do procedury rejestracji każdego stowarzyszenia publicznego. Jednak zakres umowy stowarzyszenia jest znacznie większy, ponieważ jej treść powinna szczegółowo opisywać stosunki stron (członków związku lub stowarzyszenia) na czas nieokreślony, ustanawiać prawa i obowiązki, odpowiedzialność i interakcje.

Własność stowarzyszenia zbiorowego powstaje z powodu regularnych dochodów uczestników. Wielkość i tryb dokonywania wpłat muszą zostać określone w statucie stowarzyszenia i karcie. Zasoby stowarzyszenia lub związku można tworzyć z następujących źródeł:

• regularne lub jednorazowe opłaty członkowskie;
• darowizny (w tym ukierunkowane);
• przychody ze sprzedaży produktów, realizacji zamówień i świadczenia usług;
• dywidendy i inne dochody (odsetki od akcji, papierów wartościowych, depozytów);
• dochód z nieruchomości (czynsz itp.).

Terytorialne poziomy stowarzyszeń

Rosyjskie organizacje publiczne różnią się nie tylko strukturą organizacyjną, ale także terytorium, na którym działają. Obecnie można wyróżnić następujące poziomy:

• Wszechrosyjska organizacja publiczna - posiada oddziały, przedstawicielstwa lub oddziały w ponad połowie regionów Federacji Rosyjskiej.
• Międzyregionalna organizacja publiczna - posiada niezależne jednostki strukturalne i prowadzi prace w mniej niż połowie podmiotów wchodzących w skład kraju.
• Regionalna organizacja publiczna - prowadzi działania w ramach jednego podmiotu Rosji (region, republika, region). Aby uzyskać ten status, karta musi wskazywać, że prace będą prowadzone na określonym terytorium.
• Lokalna organizacja publiczna - prowadzi prace nad realizacją celów statutowych w granicach samorządu terytorialnego (powiat, powiat lub osada). Pomimo niewielkiej przestrzeni do działania zarówno lokalne, jak i regionalne stowarzyszenia mają prawo do tworzenia własnych oddziałów i przedstawicielstw oraz dalszego podnoszenia poziomu terytorialnego.

Stowarzyszenia dzieci i młodzieży

Należy podkreślić organizacje publiczne w Rosji, których działania mają na celu rozwój i ochronę dzieci i młodszego pokolenia. Ich tworzenie i praca są regulowane nie tylko przez ustawę federalną z 19 maja 1995 r. Nr 82-ФЗ, ale także przez dokumenty międzynarodowe - Deklarację genewską o prawach dziecka z 1924 r. Oraz Konwencję ONZ o prawach dziecka z 1984 r.

Organizacje publiczne dzieci mają pozytywną orientację społeczną i moralną i są uważane za istotny czynnik rozwoju następnego pokolenia społeczeństwa. Prawo do uczestnictwa w pracy oraz status pełnego uczestnika publicznego stowarzyszenia dzieci otrzymują małoletni, którzy ukończyli 8 lat. Nie mogą jednak być założycielami i uczestniczyć w zarządzaniu, ponieważ nie mają wystarczającej zdolności do czynności cywilnoprawnych.

Młodzieżowe organizacje publiczne mają prawo uwzględnić ograniczenia wiekowe uczestników w dokumentach czarterowych. Zatem kategoria wiekowa członków wykaże, że formacja społeczna należy do stowarzyszeń młodzieży.

Dokumenty do rejestracji stowarzyszenia

Wolność społeczeństwa obywatelskiego przejawia się także w procedurze tworzenia organizacji publicznych w Rosji. Uważa się je za utworzone nie od dnia rejestracji państwowej, ale od momentu podjęcia decyzji o ich utworzeniu na konferencji lub walnym zgromadzeniu założycieli. W ten sposób państwo uznaje prawo obywateli do zrzeszania się, które należy realizować od momentu odpowiedniej woli.

Procedura rejestracji stowarzyszeń prowadzona jest zgodnie z normami art. 21 ustawy federalnej z dnia 19 maja 1995 r. Nr 82-ФЗ i składa się z 2 etapów: podjęcia decyzji i wpisu w sprawie utworzenia osoby prawnej w rejestrze. Od czasu tego ostatniego stowarzyszenie publiczne uzyskuje zdolność prawną.

Lista dokumentów do rejestracji stowarzyszenia publicznego jest zdefiniowana w paragrafie 28 rozporządzenia administracyjnego, zatwierdzonego rozporządzeniem Ministerstwa Sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej z dnia 30 grudnia 2011 r. Nr 455. Obejmuje:

1. Wniosek o rejestrację. Używany jest formularz wniosku P11001, zatwierdzony postanowieniem Federalnej Służby Podatkowej z dnia 25 stycznia 2012 r. Nr MMV-7-6 / 25 @. Informacje o założycielach i adres (lokalizacja) stałego organu zarządzającego są wskazane w odpowiednich kolumnach tego oświadczenia.
2. Karta stowarzyszenia lub stowarzyszenia (związku) stowarzyszeń publicznych w 3 egzemplarzach, zszyta i ponumerowana.
3. Umowa stowarzyszenia (umowa) lub wyciąg z protokołu konferencji założycielskiej (kongres, spotkanie, spotkanie). Ta ostatnia powinna zawierać informacje o utworzeniu stowarzyszenia, zatwierdzeniu karty oraz tworzeniu organów zarządzających i audytowych.
4. Dokument dotyczący zapłaty cła państwowego, którego wysokość jest określona w ust. 1 ust. 1 art. 333,33 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej i wynosi 4000 rubli. Płatność jest dokonywana w imieniu wnioskodawcy jako osoba fizyczna.
5. Protokoły części składowych (konferencje, kongresy) jednostek strukturalnych dla stowarzyszeń krajowych, międzyregionalnych i międzynarodowych. Regionalna organizacja publiczna nie dostarcza dodatkowych dokumentów, nawet jeśli ma oddziały i podziały w ramach tematu.
6. Jeśli używasz nazwiska lub znaku chronionego prawem autorskim w nazwie (symbole, motto), zezwolenie na jego użycie jest dołączone do paczki dokumentów.

Zestaw dokumentów jest przekazywany do rejestracji nie później niż 3 miesiące od dnia zgromadzenia wyborczego. Proces wpisu stowarzyszenia do rejestru jako osoby prawnej nie powinien trwać dłużej niż 17 dni. Jest to 3 razy dłużej niż w przypadku stowarzyszeń komercyjnych i wynika ze specyfiki statusu.

Wymagania dla założycieli stowarzyszeń

Proces tworzenia organizacji rozpoczyna się od dobrowolnej inicjatywy jej założycieli, którzy decydują o potrzebie formacji publicznej w celu ochrony swoich i publicznych interesów, aby osiągnąć wspólne cele. Przed utworzeniem organizacji publicznej należy sprawdzić, w jaki sposób jej założyciele spełniają wymagania założycieli stowarzyszeń publicznych.

Liczba założycieli nie może być mniejsza niż 3, ale maksymalny rozmiar jest nieograniczony, co pozwala na rozkwit ruchu społecznego. Źródłami organizacji publicznych mogą być osoby fizyczne i prawne (stowarzyszenia non-profit), które w ramach formacji będą miały równe prawa i obowiązki.

Głównymi warunkami dla założycieli i członków stowarzyszenia publicznego jest osiągnięcie 18 lat i pełna zdolność do czynności prawnych. Jedynymi wyjątkami są członkowie stowarzyszeń dzieci i młodzieży, w których wiek może rozpocząć się odpowiednio w wieku 8 i 14 lat.

Pomimo faktu, że ustawa federalna z dnia 19 maja 1995 r. Nr 82-ФЗ mówi wyłącznie o obywatelach, cudzoziemcach i bezpaństwowcach przebywających legalnie w tym kraju, może również działać jako założyciel organizacji lub ruchów.

Jednak niektóre kategorie osób podlegają ograniczeniom w zakresie organizowania stowarzyszeń publicznych. W szczególności nie mogą być założycielami stowarzyszenia publicznego:

1. Cudzoziemcy i bezpaństwowcy ujęci na „czarnych listach” Federacji Rosyjskiej.
2. Osoby (osoby i organizacje) na liście podejrzanych o działalność ekstremistyczną i terrorystyczną.
3. Publiczne stowarzyszenia różnych form zakazane w Federacji Rosyjskiej („prawy sektor”, „państwo islamskie”, „Bloody Harvest Union” itp.).
4. Osoby przetrzymywane w więzieniach na mocy postanowienia sądu. Co więcej, mówimy tylko o podawaniu prawdziwych warunków, ale nie o warunkach warunkowych.
5. Organy rządowe, samorządy lokalne na dowolnym poziomie. Ograniczenie to nie dotyczy jednak pracowników państwowych i komunalnych jako osób fizycznych.

Założyciele nie są zobowiązani do uzyskania pozwolenia ani powiadomienia władz o swojej decyzji o utworzeniu stowarzyszenia publicznego, ponieważ państwo nie powinno wywierać żadnego wpływu na jego działalność.

Karta stowarzyszenia publicznego

Szczegóły dotyczące struktury, przyszłych działań, cech relacji między uczestnikami i innych przepisów opisano w karcie, która jest dokumentem założycielskim stowarzyszenia.Ogólnie treść tego dokumentu obejmuje:

1. Ogólne informacje o utworzonym stowarzyszeniu publicznym - nazwa (pełna, skrócona), adres, forma organizacyjna i terytorium, na którym prowadzona jest działalność.
2. Cele stowarzyszenia, przez które rozumieją rzekomy skutek jego istnienia. Należy pamiętać, że intencje zadeklarowane w karcie nie mogą być związane z działalnością przedsiębiorczą, to znaczy z osiąganiem zysków. Publiczna organizacja Rosji powinna dążyć do osiągania celów społecznych, charytatywnych, kulturalnych, edukacyjnych i naukowych, a także ochrony zdrowia, zaspokajania duchowych i innych niematerialnych potrzeb, ochrony praw i uzasadnionych interesów, pokojowego rozwiązywania konfliktów oraz udzielania pomocy (psychologicznej, prawnej, materialnej) . Lista dobrych intencji jest bardzo długa i zawsze sporządzana z uwzględnieniem skojarzenia.
3. Szczegółowy opis struktury stowarzyszenia, organów zarządzających i audytów finansowych wraz z opisem ich uprawnień, formacji i działania. Prawa organizacji publicznych do określania kompetencji, formacji i kadencji organów zarządzających są bardzo szerokie. Mogą to być okresowe konferencje, walne zgromadzenia, zarząd, rada stowarzyszenia, rada powierników (fundacje). Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie struktury zarządzania są podzielone na wyższe, określające kierunek i zasadę pracy, oraz kierownictwo, odpowiedzialne za obecne przywództwo. Instytucje audytowe z kolei sprawują kontrolę nad działalnością finansową stowarzyszenia publicznego, kierując zgromadzonym majątkiem do osiągnięcia celów statutowych.
4. Rozporządzenie w sprawie obrotu i reformy organów zarządzających i kontroli finansowej po upływie terminu określonego przez założycieli.
5. Warunki uzyskiwania i utraty członkostwa, a także procedura przyjmowania i wykluczania ze stowarzyszenia.
6. Lista praw i obowiązków członków (uczestników) stowarzyszenia publicznego. Ponieważ założenie formacji jest dobrowolne, karta nie powinna zobowiązywać ich do robienia czegokolwiek ze względu na skuteczne działania organizacji. Zasadniczo obowiązki uczestników dotyczą terminowego opłacania składek, uczestnictwa w zarządzaniu, wdrażania decyzji organów zarządzających i audytowych oraz niedopuszczalności szkód. Lista praw członków stowarzyszeń, oprócz praw zapisanych w ustawie, może obejmować możliwość uzyskania informacji o pracy organizacji jako całości, a w szczególności jej organów, uzyskania pomocy, porady, udziału w wydarzeniach, uzyskania korzyści i przywilejów.
7. Symbole stowarzyszenia publicznego mają ogromne znaczenie dla jego działalności, dlatego ich opis (w tym obrazy graficzne) znajduje się w treści karty.

Wymagania statutu stowarzyszenia publicznego powinny być kierowane zarówno przez samo stowarzyszenie jako podmiot prawny, jak i jego założycieli (uczestników). Inni uczestnicy stosunków prawnych z określonym stowarzyszeniem publicznym powinni również wziąć pod uwagę postanowienia statutu partnerskiego stowarzyszenia publicznego, ponieważ wymiana kopii dokumentów założycielskich jest powszechną praktyką przy zawieraniu każdego rodzaju umowy.

Przedsiębiorczość

Założyciele często zastanawiają się nad tym, jak stworzyć organizację publiczną, aby móc prowadzić działalność z zyskiem, który pokryje, w całości lub w części, koszty stowarzyszenia. Zgodnie z ust. 4 art. 50 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej wszelkie stowarzyszenia nienastawione na zysk są uprawnione do prowadzenia rentownej działalności, jeżeli przewiduje to ich Karta. Jednak norma zawiera również ograniczenie - dochód powinien być ukierunkowany na osiągnięcie celów stowarzyszeń i nie może być rozdzielany między jego uczestników (członków).

Organizacje publiczne mogą czerpać korzyści z następujących źródeł:

• korzystanie z nieruchomości, w tym leasing;
• produkcja towarów i świadczenie usług;
• lokowanie środków na rachunkach depozytowych;
• nabywanie i obrót akcjami i papierami wartościowymi;
• udział w firmy biznesowe jako współpracownik.

Warto zwrócić uwagę na stanowisko Naczelnego Sądu Arbitrażowego, który w uchwale nr 1441/97 z 8 lipca 1997 r. Nie rozpoznał jako przychodu odsetek otrzymanych przez spółdzielnię budownictwa mieszkaniowego z tytułu lokowania środków na rachunku depozytowym w rosyjskim Sbierbanku. Sąd wskazał, że działalność spółdzielni nie była przedsiębiorcza, ponieważ była realizowana nie przez samą organizację non-profit, ale przez jej przedstawiciela (bank).

Jeśli jednak zysk przychodzi systematycznie, stanowi znaczną część jego dochodów i trafia na potrzeby samej formacji, takie działania organizacji publicznych są już przedsiębiorcze.

Utworzenie stowarzyszenia publicznego bez rejestracji

Informacje na temat procedury i wymagań dotyczących rejestracji organizacji publicznych są własnością publiczną. Ale nie każdy może zrozumieć, jak stworzyć organizację publiczną bez formalnej rejestracji.

Formacja taka powstaje jako zwykłe stowarzyszenie obywateli, a prawo do jej tworzenia jest przewidziane w art. 3 ustawy federalnej z dnia 19 maja 1995 r. Nr 82-FZ „O stowarzyszeniach publicznych”. Wymagania i procedura tworzenia stowarzyszenia nie różnią się od tych przewidzianych dla organizacji publicznych działających jako osoby prawne. Lista dokumentów jest jednak ograniczona przez statut i statut stowarzyszenia pozostający w areszcie w organie zarządzającym.

Wśród zalet nieformalnych stowarzyszeń podkreślono możliwość nie prowadzenia dokumentów księgowych i podatkowych, nie wydawania pieniędzy i czasu na rejestrację i raportowanie do Ministerstwa Sprawiedliwości. Ale z drugiej strony stowarzyszenie bez uzyskania statusu osoby prawnej nie może być uczestnikiem obrotu cywilnego, posiadać własnych środków i otwierać rachunków bankowych, działać jako przedstawiciel interesów i zarządzać nieruchomościami. W związku z tym może wykorzystywać jedynie celowe możliwości i wymieniać informacje.