Inwestycje kapitałowe: ocena wyników, struktura, okres zwrotu

Stałym źródłem wzrostu wydajności pracy jest STP. Postęp nauki determinowany jest ciągłymi zmianami wszystkich czynników. Poważne zmiany, którym towarzyszy wprowadzenie nowych środków produkcji, nazywane są innowacjami. Ich wdrożenie wymaga inwestycji.

Esencja

Zgodnie z teorią ekonomiczną inwestycje kapitałowe są swego rodzaju prawdziwa inwestycja. Przed uruchomieniem środki trwałe są wykazywane w bilansie jako inwestycje kapitałowe. Jest to niezbędny warunek istnienia przedsiębiorstwa. Jeśli zaniedba inwestycje, to w przyszłości doprowadzi to do obniżenia konkurencyjności.

Inwestycja kapitałowa to długoterminowa inwestycja w organizację. Nie są amortyzowane, nie uczestniczą w obrocie. Są one podzielone na następujące obszary: koszty budowy i instalacji, prace projektowe i ankietowe, zakup, produkcja środków trwałych, badania i rozwój, inwestycje w zasoby pracy.

Inwestycje kapitałowe są wykorzystywane w następujących obszarach:

• budownictwo na obszarach rozwiniętych;
• wprowadzenie dodatkowych i rozwój istniejących gałęzi przemysłu;
• reorganizacja przedsiębiorstwa, budowa nowych obiektów na terenie zlikwidowanych;
• wprowadzenie nowej technologii;
• mechanizacja, modernizacja.

Najbardziej efektywnym kierunkiem inwestycji jest przebudowa i ponowne wyposażenie istniejącej produkcji. Wymagane jest mniej inwestycji, praca jest wykonywana w krótkim czasie, koszty szybko się zwracają.

Rodzaje inwestycji kapitałowych

Inwestycje w środki trwałe nazywane są realnymi. Ale są też inne formy inwestycji kapitałowych. Finansowe - alokacja środków na zakup papierów wartościowych i waluty.

Organizacja może również inwestować w kapitał ludzki - aby opłacić kształcenie ustawiczne i kursy wydajności pracy, które zostaną zrównoważone przyszłym wzrostem dochodów.

Inwestycje dzielą się także na produkcję (rozwój przedsiębiorstwa) i nieprodukcyjną (sfera społeczna). Według elementów są one klasyfikowane jako materialne i niematerialne. Wydatki na aktywa (budynki, wyposażenie) należą do pierwszej grupy. Inwestycje we własność intelektualną (patenty, licencje, know-how) są uważane za wartości niematerialne.

Źródła inwestycji kapitałowych dzielą się na własne i pożyczone fundusze krajowe i zagraniczne, państwowe i zdecentralizowane. Jako inne źródło można zidentyfikować amortyzację. Aby szybko wygenerować oszczędności, przedsiębiorstwa muszą szybko odpisać sprzęt. W związku z tym amortyzacja traci wyraz amortyzacji fizycznej i działa jako instrument regulacji inwestycji.

Struktura inwestycji

Najczęściej działania organizacji są finansowane ze środków własnych firmy - zysków zatrzymanych. Ale struktura inwestycji kapitałowych może również składać się z pożyczonych środków - dochodów z emisji papierów wartościowych, pożyczek. Głównymi wskaźnikami poziomu samofinansowania jest udział kapitału własnego w strukturze źródeł funduszy. Im wyższy, tym mniej organizacja zależy od pożyczonych źródeł finansowania. Ponieważ rynek tła w Rosji nie jest jeszcze w pełni operacyjny, kredyty bankowe są najczęściej uważane za alternatywne źródło finansowania dla przedsiębiorstw.

Wycena inwestycji

Inwestycje kapitałowe przedsiębiorstwa przechodzą przez kilka etapów badań:

• techniczne i ekonomiczne;
• finansowe;
• ogólna ekonomia.

Na pierwszym etapie rozważana jest wykonalność wprowadzenia projektu z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia. Oblicza się zapotrzebowanie na personel posiadający niezbędne kwalifikacje, infrastrukturę, potencjalną wielkość rynku i możliwą konkurencyjność.

W następnym etapie przeprowadzane jest szczegółowe studium wykonalności:

• możliwości produkcyjne są badane;
• analizowane są przyszłe rynki zasobów i sprzedaży;
• opracowywana jest technika realizacji projektu;
• powstaje plan struktury organizacyjnej;
• Obliczane są terminy realizacji projektu.

Analiza finansowa ma na celu zbadanie możliwości zysku z realizowanego projektu. W takim przypadku badane są następujące elementy:

• planowana kwota przychodów;
• ustalono źródła finansowania;
• planowany rachunek zysków i strat, bilans;
• wydajność projektu jest obliczana.

Wyniki ogólnej analizy ekonomicznej ujawniają możliwość zmiany wielkości budżetów i wpływ projektu na stan gospodarki kraju jako całości.

Efektywność inwestycyjna

Wykonalność realizacji projektu rozważana jest w następujących obszarach:

• publiczne - wpływ projektu na społeczeństwo;
• komercyjny - wykonalność projektu przez inwestorów;
• budżet - opłacalność inwestycji w przypadku pozyskania środków budżetowych.

Efektywność inwestycji kapitałowych szacowana jest za pomocą wskaźników ekonomicznych. Analiza przeprowadzana jest w celu wybrania najlepszej opcji inwestycyjnej. Z punktu widzenia przedsiębiorstwa może to być zakup najlepszego rodzaju maszyn, urządzeń, maszyn.

Ogólna efektywność inwestycji jest mierzona stopą zwrotu z inwestycji i okresem zwrotu.

Kdoh = dochód netto: inwestycje kapitałowe.

W literaturze ekonomicznej przy obliczaniu tego wskaźnika zaleca się wziąć pod uwagę przerwę czasową między inwestowaniem a uzyskaniem efektu:

Kdoh = zysk netto: (Inwestycja za ostatni rok - 1).

Zwrot z inwestycji to okres, w którym zysk pokryje poniesione koszty:

Sok = inwestycja: dochód netto.

Kursy

Skuteczność porównawcza polega na korelacji wyników uzyskanych przed i po dodatkowych inwestycjach. W takim przypadku porównuje się koszty jednorazowe (inwestycyjne) i bieżące (koszty produkcji). Skuteczność porównawczą mierzy się za pomocą takich kluczowych wskaźników: opłacalności dodatkowych inwestycji; okres zwrotu, kapitałochłonność.

Stopę zwrotu z inwestycji oblicza się według wzoru:

Kdoh = (I0 - I1): (B0 - B1), gdzie:

• B1, B0 - inwestycje początkowe i dodatkowe;
• I1, I2 - koszty produkcji.

Okres zwrotu oblicza się w następujący sposób:

T = B1 - B0: I0 - I1.

Im niższy koszt, tym wyższa efektywność inwestycji.

Intensywność kapitału to stosunek inwestycji do obrotu. Obliczenia są następujące:

K = Inwestycje: Obrót x 1000.

W krajach zachodnich działalność inwestycyjną ocenia się również pod kątem rentowności i zwrotu z inwestycji. Ale do obliczeń stosuje się inne formuły:

Kdoh = zysk netto: (inwestycje + amortyzacja).

T = (inwestycje + amortyzacja): zysk netto.

Rentowność = (zysk: inwestycja) x 100.

W Rosji dodatkowo obliczane są następujące wskaźniki:

1. Produkcja globalna na 1 rubel inwestycji:

E = (P1 - P0): K, gdzie:

• P0, P1 - wielkość produkcji z inwestycjami początkowymi i dodatkowymi;
• K jest kwotą dodatkowej inwestycji;

2. Zmiana kosztu produkcji:

C / C = V x (C0 - C1): K, gdzie:

• V to roczna wielkość produkcji w jednostkach fizycznych po inwestycji;
• С0, С1 - koszt jednostkowy przy początkowych i dodatkowych inwestycjach.

3. Dynamika kosztów pracy:

Zat = V x (Zat0 - Zat1): K, gdzie Zat0 i Zat1 są kosztami pracy przy wytwarzaniu jednostki produkcji przed i po inwestycji.

4. Zmiana zysku:

Prib = V x (P1 - P0): K, gdzie P0 i P1 - zysk na jednostkę produktu przed i po inwestycji kapitałowej.

Rachunkowość inwestycyjna

Inwestycje kapitałowe znajdują odzwierciedlenie na rachunku 08.Po uruchomieniu obiektu naliczana jest amortyzacja. Jeżeli wartość księgowa sprzętu wzrośnie w wyniku jego modernizacji, roczna kwota odliczeń jest ponownie obliczana. Amortyzacja naliczana jest od kosztu obiektu, z uwzględnieniem kosztów modernizacji i pozostałego okresu użytkowania.

Przykład 1

Koszt systemu operacyjnego - 100 tysięcy rubli. Okres użytkowania wynosi 5 lat. 3 lata po uruchomieniu sprzęt został naprawiony. Wartość księgowa wzrosła o 50 tysięcy rubli, a okres użytkowania - o 2 lata.

1. Wartość końcowa: 100 - (100 x 3/5) + 50 = 90 tysięcy rubli.
2. Nowy okres użytkowania: 5 - 3 + 2 = 4 lata.
3. Roczna kwota odliczeń: 90: 4 = 22,5 tys. Rubli.

Rachunkowość podatkowa

Koszty przebudowy środków trwałych zwiększają ich koszt początkowy i podlegają odpisowi amortyzacyjnemu. Działania modernizacyjne obejmują środki, po których zmieniono cel technologiczny sprzętu. Do przebudowy - przebudowa obiektów w celu zwiększenia wydajności, poprawy jakości produktu. Do ponownego wyposażenia - wprowadzenie technologii i automatyzacji produkcji. Datą zmiany wartości początkowej jest data zakończenia prac naprawczych.

Przykład 2

Początkowy koszt lokalu wynosi 1,5 miliona rubli. (zgodnie z BU i NU). Amortyzacja naliczana jest metodą liniową. Przed naprawą urządzenie działało przez 30 miesięcy. Okres użytkowania wynosi 200 miesięcy. Po naprawie nic się nie zmieniło. Przebudowę prowadzono przez 13 miesięcy. W okresie naprawy nie powstało zużycie. Koszty odbudowy - 500 tysięcy rubli.

BU

DT01 KT08 - 500 tysięcy rubli. - koszt lokalu jest zwiększony z powodu kosztów naprawy:

1,5 - 1,5 / 200 x 30 + 0,5 = 1,775 tysięcy rubli.

Pozostały okres użytkowania wynosi 170 miesięcy.

Kwota amortyzacji w bilansie: 1 775/170 = 10 324 tys. Rubli.

Są one odpisywane co miesiąc na saldo, wysyłając: DT20 KT02.

No cóż

Stawka amortyzacji: 1/200 x 100 = 0,5%. Od następnego miesiąca po zakończeniu naprawy NU obiektu zostanie odjęty w wysokości: (1,5 + 0,5) x 0,5% = 0,01 tysiąca rubli. Amortyzacja zostanie naliczona 1,775 / 0,01 = 178 miesięcy.

Przepisy dotyczące rachunkowości inwestycyjnej

Inwestycje kapitałowe są wyświetlane osobno według rodzaju i obiektu. Rachunkowość odbywa się na zasadzie memoriałowej. W przypadku zakontraktowanej metody reprodukcji koszty w bilansie są wykazywane według kosztu szacunkowego. Jednocześnie koszty instalacji fundamentów, konstrukcji wsporczych, kotłów okładzinowych, pieców są uwzględniane osobno dla każdego obiektu. Koszt naprawy sprzętu powstaje na podstawie informacji o ilości wykonanej pracy. Koszty te obejmują koszt środków trwałych, a także koszty transportu. Te ostatnie są wstępnie uwzględniane w składzie materiałów w całkowitym odchyleniu rzeczywistych kosztów. A po uruchomieniu obiektu zostaje obciążony rachunki 07 i 16.

Koszty, które nie zwiększają kosztu systemu operacyjnego:

• szkolenie personelu;
• prace poszukiwawcze i inne obiecujące;
• przedmioty przekazane do budowy;
• działalność inwestycyjna - nabywanie budynków i budowli;
• wydatki na konserwację konstrukcji dozwolone w określony sposób;
• potrącenia z funduszu organizacji instalacyjnej;
• wydatki związane z przedmiotami wypłat transferowych przekazanych innym instytucjom;
• koszt sprzętu zakupionego w drodze inwestycji, który został następnie przekazany;
• wartość przeceny;
• koszty szkolenia;
• klęski żywiołowe;
• koszty rozbiórki i inne koszty.

Wszystkie te wydatki są odliczane od KT33 w DT93 „Finansowanie inwestycji kapitałowych”, DT88 „Fundusze specjalnego przeznaczenia” lub DT 81 „Wykorzystanie zysku” podczas wykonywania operacji. Budynki tymczasowe wzniesione na okres prac budowlanych rozliczane są osobno. Prace kapitałowe nie są uwzględniane w ich wartości zapasów. Amortyzacja naliczana jest według ustalonych stawek.