Dziś walka z ogniem jest poważnym problemem w całym kraju obiekty bezpieczeństwa budownictwo. Dotyczy to mieszkań, budynków użyteczności publicznej, budynków administracyjnych, centrów handlowych itp. Zarówno na etapie projektowania, jak i budowy oraz w celu przeprowadzania poważnych, bieżących napraw, konieczne jest stworzenie maksymalnych środków zapewniających zgodność z bezpieczeństwem pożarowym. Dotyczy to systemów zapewniających sferę komunalną: zasilanie, ogrzewanie, wszelkiego rodzaju ogrzewanie, wykorzystanie urządzeń elektrycznych.
Warto zauważyć, że materiały budowlane również podlegają ścisłej kontroli i wymagają uwagi pod względem jakości, niezawodności i bezpieczeństwa. Często to właśnie użyte materiały stają się przyczyną pożaru, ponieważ ich użycie było nieprawidłowe i źle pomyślane. Dlatego stosuje się dla nich klasę palności.
Ogólna klasyfikacja
Aby przejść bezpośrednio do podziału niektórych materiałów na klasy, konieczne jest zrozumienie, jaki jest skład i klasyfikacja ich zagrożenia pożarowego. Klasa palności zależy od właściwości użytego materiału budowlanego i jego zdolności do spowodowania pożaru podczas pracy. Dlatego w celu ustalenia stopnia bezpieczeństwa i zagrożenia konieczne jest odwołanie się do szeregu właściwości. Obejmują one łatwopalność i łatwopalność, a także szybkość rozprzestrzeniania się ognia na powierzchni. Ważnymi czynnikami są toksyczność emitowana podczas spalania i poziom dymu podczas spalania. Zgodnie z dokumentami regulacyjnymi palność dzieli się na dwa typy: palny (G) i niepalny (NG).
Materiały niepalne
Ta kategoria nie stanowi pełnej gwarancji bezpieczeństwa, ponieważ grupa palności nie oznacza całkowitego braku zmian właściwości materiału podczas spalania. Oznacza to, że po wystawieniu na działanie ognia jest mniej aktywny i dłużej zachowuje odporność na wysokie temperatury.
Istnieje konkretna metoda określania niepalności. Jeśli podczas spalania wzrost temperatury wynosi co najmniej 50 ° C, a całkowita utrata masy nie przekracza 50%, wówczas taki materiał można przypisać niepalnej. Jednocześnie stabilność ciągłego spalania nie powinna przekraczać 0 sekund.
W jaki sposób skład materiału wpływa na palność
Materiały niepalne można bezpiecznie przypisać do materiałów wykonanych z substancji mineralnych i stać się podstawą całego produktu. Są to cegły, szkło, beton, wyroby ceramiczne, kamień naturalny, cement azbestowy i inne materiały budowlane o podobnym składzie. Ale w produkcji inne substancje stosuje się jako dodatki, których grupa palności jest inna. Są to związki organiczne lub polimerowe. Zatem materiał niepalny staje się już wrażliwy w procesie spalania, co oznacza, że zaufanie do jego niepalności jest znacznie zmniejszone. W zależności od proporcji, które składają się na przygotowanie określonego produktu podczas produkcji, materiał może przejść z kategorii niepalnej do grupy materiałów ogniotrwałych lub palnych.
Rodzaje klas palności
Dokumenty prawne nakładają wymagania na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa pożarowego, a GOST 30244-94 ustanawia klasę palności i metody badania materiałów budowlanych pod kątem palności. W zależności od wskaźników i jego zachowania, po wystawieniu na działanie ognia, rozróżnia się 4 klasy.
Niskopalny
Grupa obejmuje materiały, podczas których temperatura spalin nie przekracza 135 ° C. Palność G1 powinna mieć stopień uszkodzenia materiału na całej długości próbki nie większy niż 65%, a stopień zniszczenia nie większy niż 20%. Ponadto samozapłon powinien wynosić 0 sekund.
Umiarkowanie łatwopalny
Grupa obejmuje materiały, podczas których temperatura spalin nie przekracza 235 ° C. Druga klasa palności ma stopień uszkodzenia materiału na całej długości próbki nie więcej niż 85%, stopień zniszczenia nie większy niż 50%, a samozapłon nie powinien przekraczać 30 sekund .
Zwykle łatwopalny
Grupa obejmuje materiały, podczas których temperatura spalin nie przekracza 450 ° C. Palność G3 powinna mieć stopień uszkodzenia materiału na całej długości próbki nie więcej niż 85%, stopień zniszczenia nie większy niż 50%, a samozapłon nie powinien przekraczać 300 sekund .
Wysoce łatwopalny
Grupa obejmuje materiały, podczas których temperatura spalin zaczyna przekraczać próg 450 ° C. Klasa palności G4 ma stopień uszkodzenia materiału na całej długości próbki ponad 85%, stopień zniszczenia ponad 50%, a samozapłon przekracza 300 sekund.
Materiały łatwopalne G1, G2 podlegają dodatkowym wymaganiom. Podczas spalania nie powinny tworzyć stopionych kropli. Na przykład linoleum. Klasa palności danego pokrycia podłogowego nie może wynosić 1 lub 2, ponieważ bardzo się topi podczas spalania.
Parametry bezpieczeństwa materiałów
Oprócz klasy palności, łącznie, dodatkowe parametry są używane do klasyfikacji poziomu bezpieczeństwa materiałów budowlanych, które są określane na podstawie badań. Obejmuje to toksyczność, która ma 4 podsekcje:
- T1 - niskie zagrożenie.
- T2 - umiarkowany stopień.
- T3 - podwyższone wskaźniki zagrożenia.
- T4 jest niezwykle niebezpiecznym stopniem.
Uwzględniany jest również czynnik generujący dym, który jest zawarty w dokumentach regulacyjnych 3. klasy:
- D1 - niska zdolność.
- D2 - średnia zdolność.
- D3 - wysoka zdolność.
Ważna jest również łatwopalność:
- B1 - łatwopalny.
- B2 - umiarkowanie łatwopalny.
- B3 - łatwopalny.
Ostatnim kryterium bezpiecznego użytkowania produktów jest ich zdolność do rozprzestrzeniania płomienia na powierzchni spalania:
- RP-1 - nierozprzestrzenianie.
- RP-2 - niska dystrybucja.
- RP-3 - umiarkowanie rozprzestrzeniający się.
- RP-4 - bardzo dobrze się rozprowadza.
Wybór materiałów budowlanych
Klasa palności i dodatkowe kryteria oceny bezpiecznych materiałów są znaczącym wskaźnikiem przy wyborze. Struktura, niezależnie od zakresu, miejsca użytkowania, powinna być bezpieczna dla ludzi, a ponadto eliminować ryzyko uszczerbku na zdrowiu. Przede wszystkim konieczne jest kompetentne podejście do wyznaczania materiałów budowlanych w określonym obszarze pracy. W budownictwie i naprawach stosuje się materiały konstrukcyjne, wykończeniowe, dachowe, izolacyjne, co oznacza, że każde z nich ma swoje miejsce zastosowania. Niewłaściwe użytkowanie może spowodować pożar.
Kupując materiały budowlane, należy przestudiować etykietę ze wskaźnikami charakteryzującymi. Producenci stosujący tę technologię wskazują informacje zawierające kody odzwierciedlające stopień bezpieczeństwa pożarowego. Oprócz oznakowania sprzedawca musi na żądanie przedstawić certyfikat zgodności dla towarów. Odzwierciedla także wskaźniki dotyczące bezpiecznego użytkowania. Tajna produkcja lub produkcja niezgodna z technologią znacznie obniża jakość, poziom odporności na działanie niektórych obciążeń, a także nie spełnia wymagań bezpieczeństwa pożarowego.
Osobno warto zwrócić uwagę na obiekty infrastruktury społecznej, w których do dekoracji wykorzystywane są różne struktury, kształty i kompozycja produktu.Szczególną kontrolę sprawują organizacje edukacyjne, placówki przedszkolne, budynki medyczne. Uwarunkowania mają miejsce, ponieważ duża koncentracja dzieci w jednym miejscu powinna całkowicie wykluczyć dla nich ryzyko. W związku z tym odpowiednie organy regulacyjne prowadzą bieżące kontrole tych obiektów. W rezultacie projektanci i programiści kierują się normami, biorąc pod uwagę przedmiot proponowanej pracy, uwzględniając między innymi palność materiałów.
