Wskaźnik autonomii jest ważnym wskaźnikiem sukcesu każdego przedsiębiorstwa. Odnosi się do wskaźniki stabilności finansowej. Ta technika pozwala na ocenę działań organizacji w perspektywie długoterminowej i na podstawie danych uzyskanych w celu poprawy ich stanu w okresie planowania.
Ogólna charakterystyka
Współczynnik autonomii jest wskaźnikiem stopnia swobody przedsiębiorstwa od pożyczonego kapitału. Odzwierciedla część własnych zobowiązań w strukturze waluty bilansowej. Firma może oczywiście wykorzystać pożyczone środki w celu zwiększenia zysków. Opłata za wykorzystanie kapitału inwestora nie powinna jednak przekraczać oczekiwanego zysku.
Niska wartość tego wskaźnika wskazuje na raczej niską atrakcyjność dla nowych kredytodawców spółki.
Zastosowany współczynnik autonomii menedżerowie arbitrażu w analizie przedsiębiorstwa. Dlatego zarządzanie finansami w firmie powinno również opierać się na danych przedstawionej techniki wyceny.
W literaturze można znaleźć wiele nazw tego wskaźnika. Nie powinno to mylić analityka, ponieważ istota współczynnika pozostaje taka sama, niezależnie od jego nazwy.
Wzór na obliczenia
Ogólnie przyjęta formuła określania tego wskaźnika jest następująca:
KA = źródła własne / waluta bilansowa
Jeśli polegasz na danych z formularza nr 1 sprawozdania księgowego, współczynnik autonomii, którego wzór został przedstawiony powyżej, będzie miał taki podział.
KA = s. 1300 / s 1600.
W międzynarodowych źródłach finansowych i literaturze edukacyjnej można znaleźć taką formułę:
EtTA = EC / TA, gdzie UE to kapitał własny (kapitał własny); TA - aktywa ogółem (aktywa).
Wartość normatywna
W naszym kraju wskaźnik finansowy autonomia ma swoją wartość normatywną. Ten stosunek powinien wynosić 0,5. Analitycy finansowi uważają, że jego optymalna wartość jest wyższa - 0,6-0,7.
Wskaźnik ten zależy od rodzaju i kierunku działalności gospodarczej firmy, a także kraju jej działalności. Wskaźnik może być nieco mniejszy. Na przykład dla USA optymalna wartość współczynnika autonomii wynosi 0,5, a dla Korei Południowej 0,3. Aby móc wyciągnąć odpowiednie wnioski, przedstawiony wskaźnik należy porównać z jego wartością wśród innych przedsiębiorstw w branży. Zalecana jest tylko wartość standardowa, decyzja w każdym przypadku podejmowana jest indywidualnie.
Przykład obliczeń i analiz
Aby lepiej zrozumieć istotę takiego kryterium działalności firmy, jak współczynnik autonomii, należy wziąć pod uwagę przykład jego obliczenia w przedsiębiorstwie.
Załóżmy, że firma posiadała zasoby własne w okresie sprawozdawczym na koniec każdego kwartału:
1 kw - 1,876 miliona rubli;
2 kw - 1,91 miliona rubli;
3 kw - 1,82 miliona rubli;
4 kw - 1,928 mln rubli.
Walutą bilansową na koniec każdego kwartału było:
1 kw - 3,961 mln rubli;
2 kw - 3999 milionów rubli;
3 kw - 3,913 milionów rubli;
4 kw - 3,88 miliona rubli.
Współczynnik obliczony dla każdego kwartału będzie następujący:
K1 = 1,876 / 3,961 = 0,47;
K2 = 1,91 / 3,999 = 0,47;
K3 = 1,82 / 3,913 = 0,46;
K4 = 1,928 / 3,88 = 0,5.
Wyniki analizy wykazały, że spółka w okresie sprawozdawczym nie miała istotnych zmian w aspekcie rozpatrywanego wskaźnika, co wskazuje na strukturę jego sytuacji finansowej i harmonijne zarządzanie strukturą kapitałową przez kierownictwo przedsiębiorstwa. Niewielkie zmiany w wysokości zobowiązań własnych wynikają z normalnej działalności operacyjnej organizacji. Waluta bilansowa nie wzrosła, przyciągając innowacyjny kapitał.
Po zapoznaniu się z takim wskaźnikiem, jak współczynnik autonomii, możemy analizować struktura kapitału przedsiębiorstwa i wyciągnij wnioski na temat stabilności finansowej badanego obiektu.