Konserwatyści w Anglii są siłą, która w 2014 roku stała się największą z partii w Izbie Gmin. Ma 304 miejsc. Partnerzy partii to liberalni demokraci. Razem dwie siły tworzą zarząd, którego głową jest David Cameron, premier Wielkiej Brytanii.
Koncepcja
Konserwatyści to stowarzyszenie, które przyniosło historię 1834 roku. Była to jedna z najważniejszych sił politycznych w XIX wieku. Tak jak dzisiaj ruch społeczny konserwatystów poszedł swoją drogą zjednoczenia liberałów.
Rok 1912 został zapamiętany przez fakt, że teraz podkreślono nie tylko interesy tego trendu, ale także partię związkową. Rzadko widzimy informacje o partnerach stowarzyszonych. Najczęściej w kronikach historycznych miga Partia Konserwatywna.
Historia tego trendu
W latach dwudziestych liberałowie zaczęli tracić pozycję, wyborcy przestali ich preferować. Partia Pracy z ufnością weszła na scenę polityczną. Konserwatyści to ludzie, którzy w tym momencie wysłali swoich ministrów na szefa zarządu, co trwało 57 lat.
Możemy tu wymienić tak znane osoby, jak Winston Churchill (panujący w latach 1940–1945 i 1951–1955), Margaret Thatcher (jej panowanie przypada na lata 1979–1990).
Jeśli mówimy o drugiej osobie, przeprowadziła ona rozległą liberalizację gospodarczą. Jej partie cieszą się najwyższym poziomem eurosceptycyzmu w porównaniu z innymi grupami rządowymi.
Konserwatywna polityka zapanowała po wyborach w 2010 roku. Zwycięstwo nie było absolutne, ponieważ musiałem skorzystać ze wsparcia liberałów, których przywódcą był wówczas David Cameron.
W dzisiejszych czasach
Kolejne wybory odbyły się w 2014 r., W wyniku czego partia zajęła trzecie miejsce w kohorcie Parlamentu Europejskiego. Konserwatyści - to organizacja, która uzyskała dziewiętnaście mandatów. Należą do nich umiarkowanie eurosceptyczna koalicja reformistów i konserwatystów w Europie.
Parlament szkocki przyznaje trzecie miejsce pod względem wielkości tego stowarzyszenia.
Konserwatyści to ci, z którymi Partia Unionistów Ulster współpracowała, kiedy powstał pięciopartyjny gabinet ministrów Irlandii Północnej. Rozwój tego kierunku rozpoczął się już w XVII wieku.
Jeśli chcesz prześledzić najwcześniejsze pędy drzewa, w których następnie konserwatyści wyhodowali się w Anglii, możesz wziąć 1670 za punkt wyjścia. Stowarzyszenie to zasługuje na miano najstarszej i najbardziej szanowanej partii na całym świecie.
Jak to się wszystko zaczęło
Wokół konserwatywnego stowarzyszenia zgrupowali się absolutaliści. Na początku XVIII wieku związek został odbudowany. Uwzględniono zmieniony stan społeczeństwa. Stworzono ideologiczno-religijne, taktyczne, społeczno-filozoficzne, polityczne i organizacyjne podstawy.
Razem z Wigami Torysowie byli dwiema wiodącymi siłami politycznymi posiadanymi przez dwuizbową potęgę brytyjską. Druga połowa XVIII wieku została zapamiętana przez fakt, że konserwatyści w końcu stali się partią opowiadającą się za dobrobytem arystokratów i wyższych warstw świata duchowego, szlachty i mieszczaństwa. Potem przyszło pięćdziesiąt lat rządów.
Nacisk wywierany był na masy ludzi, rewolucje, które czasami miały miejsce w środowisku cywilnym, zostały stłumione. W rezultacie nie było innego wyjścia, jak tylko pozwolić na umiarkowane reformy burżuazyjne, a jednocześnie przeciwstawić się zmianom w parlamencie.
Koniec XVIII wieku upłynął pod znakiem przekształcenia torysów w organizację, która zapewniła prymat klasom rządzącym na tle zawirowań społecznych i gospodarczych oraz zawirowań na scenie politycznej. Takie metamorfozy spowodowały rewolucję w przemyśle, rewolucję we Francji, ruch demokratów na drodze do wolności i władzy.
W XIX wieku
Rok 1815 przyniósł przyjęcie Ustawy o chlebie. Rząd Castlery przeprowadził represje, a władza torysów została podważona. Liberałowie szukali sposobu na negocjacje z przedstawicielami burżuazji. Nasiliły się spory między konserwatystami.
Wprowadzenie reformy parlamentarnej w 1832 r. Było poważnym ciosem. Burżuazja przemysłowa uzyskała teraz dostęp do władzy. W tym momencie pojawiła się Partia Konserwatywna Wielkiej Brytanii. Pojawienie się lokalnych organizacji tej siły politycznej, które były podstawą Narodowego Związku Torysów. Jak najbardziej starano się chronić arystokrację ziemską. Z czasem można było mówić o powstaniu głównej partii, konsolidującej angielską stolicę monopolu.
Nieustanne przywództwo
Ogromną rolę w tworzeniu doktryny konserwatystów przypisuje J. Chamberlain. Przedstawił ideę, zgodnie z którą później stworzyli unię celną imperium, wprowadził protekcjonizm. Anglia straciła pozycję monopolisty w przemyśle, a walka o przywództwo z innymi krajami nasiliła się. Siła konserwatystów w tym czasie tylko się wzmocniła i byli niekwestionowanymi liderami na arenie politycznej.
W XX wieku sojusz ten pozostawał również bardzo stoicki i godny. Podczas wyborów w 1945 r. Zreorganizowała się, aby powiększyć bazę masową partii. Program, na podstawie którego prowadzona była polityka społeczna, zyskał większą elastyczność.
Władza polityczna była na szczycie rady i poza nią. Reguła Margaret Thatcher była mądra i postępowa. W dzisiejszych czasach konserwatyzm skłania się ku liberalizmowi społecznemu. Robotnicy znajdowali się w mniej korzystnych pozycjach w 2008 roku. Jednak w 2010 r. Uzyskano 306 mandatów, co nie wystarczy do utworzenia rządu jednopartyjnego. Utworzyli koalicję, w której liberalni demokraci stali się partnerami konserwatystów. Zarządem kieruje David Cameron i jego zastępca, Nick Clegg.
Jak widać, dawne Torysowie nie rezygnują ze swoich pozycji, ale mocno trzymają się krzeseł w sali konferencyjnej. Ich wpływ nieznacznie osłabł w porównaniu z ostatnią dekadą, ale wiedząc, jak stabilny jest ten związek, nie zdziwimy się, jeśli w przyszłości osiągną postęp.
