Kluczową rolę w globalnej gospodarce odgrywa terytorium. Każdy stan powinien znajdować się w ściśle ograniczonych przestrzeniach. Ziemia jest podstawą istnienia wszystkich narodów, a zatem wszystkich krajów. Wszystkie zamieszkane terytoria świata mają własną granicę państwową, która jest postulatem każdej instytucji państwowej. Sąsiednie wody terytorialne i szelf kontynentalny, które zostaną opisane bardziej szczegółowo poniżej, mają swój status prawny.
Integralność terytorialna Federacji Rosyjskiej
Według wielu ekspertów instytut stanu Federacji Rosyjskiej nie ma roszczeń w zakresie integralności terytorialnej. Jeśli chodzi o oficjalną opinię, byłe republiki potężnego państwa ZSRR w okresie zmiany ustroju konstytucyjnego utworzyły 15 niezależnych państw uznanych przez mocarstwa światowe. Ponadto utworzono kilka jednostek terytorialnych, które twierdzą, że mają określony status.
Wszystkie zmiany w kwestii terytorialnej Federacji Rosyjskiej są ściśle powiązane z kierunkiem suwerennej instytucji rządowej, wpływając na interesy innych mocarstw światowych. Często trudno jest oddzielić zewnętrzne i wewnętrzne interesy polityczne, ponieważ są one ściśle ze sobą powiązane.
Integralność terytorialna jest określana przez następujące standardy i dokumenty:
- Konstytucja i prawo federalne Federacji Rosyjskiej;
- umowy międzynarodowe z innymi instytucjami rządowymi.
Konstytucja prawa terytorialnego
Konstytucja Federacji Rosyjskiej odzwierciedla koncepcję definicji terytorialnej w Federacji Rosyjskiej. Pierwsza część artykułu nr 67 określa, że integralność Federacji Rosyjskiej implikuje wszystkie jej terytoria kontynentalne, a także wody śródlądowe i morskie, w tym przestrzeń powietrzną nad nimi. Przepisy konstytucyjne uzasadniają twierdzenie, że znajdują się cztery części terytorium państwowego Federacji Rosyjskiej.
Elementy terytorialne Federacji Rosyjskiej:
- ziemia, obejmuje to terytorium kontynentalne i wyspiarskie;
- morze, oznacza wody śródlądowe i morskie;
- wnętrzności, obszar zasobów naturalnych;
- antena, ograniczona przestrzenią nad innymi częściami.
Charakterystyczną cechą istnienia każdej części terytorialnej jest solidna podstawa prawna.
Interpretacja prawa międzynarodowego
Szelf kontynentalny w prawie międzynarodowym ma dokładne oznaczenie. Wynik konwencji genewskiej z 1958 r. Utrwalił koncepcję szelfu kontynentalnego. 
Pierwszy artykuł definiuje pojęcie pióropuszu kontynentalnego:
- powierzchnia i minerały dna morskiego sąsiadującego z wybrzeżem i położonego poza morzem terytorialnym do głębokości 200 metrów lub większej do granic możliwości eksploracji geologicznej;
- dno morskie przylegające do brzegów wysp.
W konsekwencji szelf kontynentalny pochodzi z linii granic kontynentalnych i morza terytorialnego.
Badania geologiczne sprzeczne z aktami prawnymi
Artykuł 67 Konstytucji Federacji Rosyjskiej określa również procedurę prowadzenia działalności na szelfie kontynentalnym, w odniesieniu do norm prawa międzynarodowego i ustawy federalnej o szelfie kontynentalnym z 30 listopada 1995 r.
Jednak opinie grup badawczych na temat metody znakowania terytorialnego i oznaczania wód szelfu kontynentalnego często się różnią. Z kolei geolodzy mają inną interpretację niż koncepcja międzynarodowego porozumienia w sprawie tego obszaru morskiego. 
Chodzi o płaską część kontynentu, kontynuując pod głębokościami morskimi do miejsc, w których przechodzi ona na kontynentalne zbocze, które określa granice szelfu.
Jednak Komisja Prawa Międzynarodowego w 1956 r. Zauważyła nieodpowiednią definicję geologiczną do ustalenia jej za pomocą podstawowych dokumentów.
Wyłączna strefa ekonomiczna
Określa to umowa międzynarodowa wyłączna strefa ekonomiczna a szelf kontynentalny to identyczne pojęcia, ponieważ ani jedno, ani drugie nie odnosi się do żadnego stanu. Jednocześnie witryny te mają prawa i własną jurysdykcję w krajach, do których są przypisane.
Działania w strefie powinny obejmować eksplorację, rozwój i bezpieczeństwo środowiskowe zasobów naturalnych na dnie iw trzewiach morskich. Prawa Federacji Rosyjskiej do szelfu arktycznego dają państwu horyzont praktycznie nieograniczonych możliwości.
Zalety Rosji
Jurysdykcja Federacji Rosyjskiej obejmuje znaczne terytorium szelfu kontynentalnego Arktyki, co daje jej prawo do prowadzenia następujących działań.
- Poszukiwanie i rozwój zasobów mineralnych i żywych. Warto zauważyć, że inne państwa mogą prowadzić tę działalność tylko za zgodą Federacji Rosyjskiej.
- Wdrożenie i dostosowanie operacji wiertniczych do dowolnego celu.
- Wyłączne prawo do sztucznych konstrukcji. W obszarze jurysdykcji stanowej prawo do instalacji i budowy sztuczne wyspy oraz obiekty przeznaczone do wydobycia. Na terytorium tych obiektów Federacja Rosyjska ma prawa w dziedzinie ceł, warunków sanitarnych oraz innych norm i zasad, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.
- Przeprowadzać morskie badania naukowe.
- Aby chronić zasoby naturalne szelfu kontynentalnego i ekologię regionu, w związku z rybołówstwem w dziedzinie rozwoju źródeł mineralnych i unieszkodliwiania odpadów.
- Położyć szlaki transportowe i komunikacyjne, w tym do transportu gazu i produktów naftowych.
Reżim prawny szelfu kontynentalnego jest regulowany przez prawo międzynarodowe i odpowiednie regulacyjne akty prawne państwa rosyjskiego. 
Warto zwrócić uwagę na ważny szczegół z prawa Federacji Rosyjskiej do działania na szelfie kontynentalnym. Status prawny tego stanu, jak każdy inny kraj ubiegający się o szelf kontynentalny, nie wpływa na przestrzeń powietrzną i morską. A to oznacza, że strefa wodna szelfu kontynentalnego jest neutralna i nikt nie może ograniczać praw i wolności międzynarodowej żeglugi i aeronautyki.
Sektory polarne
Ostrość problemu w zakresie podziału stref arktycznych na sektory terytorialne pojawiła się już na początku XX wieku. W tym celu Związek Radziecki 15 kwietnia 1926 r. Podjął pierwsze próby konsolidacji stref polarnych. Komitet Centralny przyjął dokument dotyczący proklamacji terytoriów (ziem i wysp) należących do ZSRR, które są znane i będą nadal odkrywane w Oceanie Arktycznym od granic wybrzeża ZSRR.
Wyjątkiem są wschodnie wyspy Svalbard, ponieważ ZSRR został uznany za Norwegię. Tymczasem Norwegia nie uznaje wschodnich granic sektora polarnego poza Federacją Rosyjską.
Walka stanowa
Kwestie konkurencji dla szelfu kontynentalnego Arktyki aktywnie rozwijają się na arenie politycznej. O jurysdykcji niektórych części szelfu przez Federację Rosyjską świadczą badania naukowe i eksploracja dna Oceanu Arktycznego. Jedną z takich wypraw był Arktyka 2007, która odkryła kontynuację Grzbietu Łomonosowa na głębokości ponad czterech tysięcy metrów. Pod koniec wyprawy ustawiono flagę Federacji Rosyjskiej i uruchomiono nowy punkt dystrybucji specjalnych stref ekonomicznych szelfu arktycznego.Kanada kategorycznie nie zgodziła się z ustaleniami wyprawy, a następnie inne kraje szybko ją poparły.
Wnioskodawcy uprawnieni do wywierania wpływu na terytorium
Prawo międzynarodowe przewiduje podział stref wpływów na szelfie arktycznym między Rosję, Stany Zjednoczone Ameryki, Kanadę, Danię i Norwegię.
Aktywność w rozmieszczaniu specjalnych stref ekonomicznych jest niezwykle istotna w latach globalnego ocieplenia i topnienia lodowców, co sprawia, że eksploracja i wydobycie są bardziej dostępne. Warto zauważyć, że ponad 25% wszystkich zasobów węglowodorów jest skoncentrowanych w regionie. Federacja Rosyjska konkuruje o jedną czwartą światowych rezerw.
Nie zdziw się, jak poważny jest ten problem w rozkładzie stref wpływów między krajami traktatu arktycznego. Rosja aktywnie prowadzi działalność poszukiwawczą i wydobywczą na szelfach mórz Karaibów i Morza Barentsa. Według ekspertów odkryto bogate i unikalne złoża gazu. W tym regionie zbiera się jedną szóstą produktów rybnych. Wyściełany Szlak Morza Północnego jest najkrótszą drogą z Europy do Ameryki i Azji. Potencjał tego regionu jest w stanie wyżywić nie tylko jeden kraj, ale cały świat przez wiele dziesięcioleci.
Aktywną działalność inwestycyjną determinuje ogromna ilość węglowodorów (ponad 130 miliardów ton standardowego paliwa i 73 miliardów m3 gazu). Według badań geologicznych stref szelfowych lokalizacja użytecznych złóż występuje na ponad połowie terytorium.
Najbardziej obiecujące terytorium znajduje się na rosyjskim szelfie kontynentalnym w Arktyce. Koncentruje się tutaj około jednej czwartej światowych zasobów węglowodorów.
Problemy i bariery w badaniu obszarów morskich
Zubożenie zasobów światowych na głównych kontynentach sprawia, że bardziej podchodzimy do eksploracji geologicznej regionów szelfu arktycznego. Walka o zasoby w takich miejscach wymaga opracowania wyrafinowanego sprzętu high-tech, determinuje koszt szeroko zakrojonych badań, dając wynik inwestycji dopiero po wielu latach. Wody szelfu kontynentalnego zawsze będą przedmiotem dokładnych badań, aw przyszłości przestrzenie dna oceanicznego jako źródła węglowodorów. Wyszukiwania są z góry określone przez perspektywę kontynuacji inwestycji ludzkości w przyszłości.