Ministerstwo Finansów Rosji jest organem wykonawczym zajmującym się kwestiami porządku publicznego w sektorach budżetowym, podatkowym, ubezpieczeniowym i bankowym.
Zgodnie z decyzją głowy państwa i prezentacją przewodniczącego rządu ministrowie RF są na czele departamentu. Lista osób zajmujących to stanowisko od 1991 roku do chwili obecnej obejmuje 12 nazwisk.
Sam Rosyjscy ministrowie finansów przez kilka miesięcy stał na czele wydziału, inni przez kilka lat. Najdłużej - 11 lat - kierowało Ministerstwo Finansów A. Kudrin.
Jedna linia w okresie od 1991 do 1999 r
1. Gaidar Egor Timurovich kierował Ministerstwem Finansów w latach 1991-1992. Po ukończeniu moskiewskiego uniwersytetu państwowego i ukończeniu szkoły pracował w instytucie badawczym. Połączył stanowiska wicepremiera z ministrem gospodarki i finansów.
2. Barchuk Wasilij Wasiljewicz był szefem Ministerstwa Finansów w latach 1992-1993. Przestrzegał idei niskiego budżetu. Rzadko pojawiał się publicznie, co było przyczyną usunięcia go z urzędu.
3. Fiodorow Borys G. kierował ministerstwem w latach 1993-1994. Zaprzestał udzielania nieodwołalnych pożyczek byłym republikom radzieckim, wzmocnił pozycję agencji i odmówił kolejnej transzy MFW. Wraz z nim spadła inflacja, wzrosły stopy procentowe depozytów ludności.
4. Panskov Vladimir Georgievich był szefem Ministerstwa Finansów w latach 1994-1996. W latach 1992 - 1994 Był pierwszym zastępcą Państwowej Służby Podatkowej RSFSR. Został aresztowany pod zarzutem przekupstwa na szczególnie dużą skalę i wkrótce został zwolniony. Podczas śledztwa podjął pracę w Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej, później został szefem ministerstwa odpowiedzialnego za finanse.
5. Livshits Alexander Yakovlevich był szefem Ministerstwa Finansów w latach 1996-1997. Spotkanie było nieoczekiwane, ponieważ Livshits specjalizowało się w badaniu modeli rynku zagranicznego. Rozpoczął walkę o korzyści finansowe, anulował dekret na jednym rachunku walutowym i zasłynął jako zaciekły wojownik z przekupstwem.
6. Czubais Anatolij Borysowicz na stanowisku wicepremiera przygotował program prywatyzacyjny, który spowodował mieszane oceny Rady Najwyższej. Po rezygnacji Gajdar kontynuował prace nad prywatyzacją. Został szefem Ministerstwa Finansów w marcu 1997 r. Po skandalu pisarza, który wybuchł jesienią tego roku, został usunięty ze stanowiska.
7. Zadornov Michaił Michajłowicz był ministrem finansów w latach 1997-1999. Pełnił tę funkcję w rządach V.S. Chernomyrdina, S.V. Kirienko, E.M. Primakova. Od dłuższego czasu trwa przedłużający się spór między politykiem a oligarchami naftowymi cła wywozowe na czarnym złocie.
Nie wszyscy rosyjscy ministrowie finansów wymieniono powyżej. Lista zawiera jeszcze kilka nazwisk: Vavilov A.P., Dubinin S.K.
Krótko o kierownictwie departamentu w latach 2000–2011
Ministrowie finansów Rosji tego okresu są jedną z najbardziej znanych postaci politycznych swoich czasów.
1. Kasjanow Michaił Michajłowicz kierował ministerstwem w latach 2000-2004. Wiele uwagi poświęcono zadłużeniu zagranicznemu kraju. Pozostałe pytania zostały przydzielone posłom. Przeszedł do historii jako utalentowany negocjator, któremu udało się zmniejszyć zadłużenie zagraniczne Rosji. Sukces polityka można wytłumaczyć sprzyjającą sytuacją w gospodarce kraju i umiejętnością porozumiewania się z ludźmi.
2. Kudrin Aleksiej Leonidowicz był szefem Ministerstwa Finansów dłużej niż wszyscy jego poprzednicy. Polityk był wielokrotnie nazywany najlepszym ministrem finansów na poziomie globalnym i europejskim. Zrezygnował w 2011 roku z powodu tych wynikających z D.A.Miedwiediew nie zgadza się ze wzrostem wydatków wojskowych i społecznych, zależnością budżetu od cen ropy.
Nasze dni
Obecnie Anton Siluanov - Minister Finansów Rosji. Zdjęcie polityk można znaleźć w wielu publikacjach krajowych i zachodnich. Objął urząd w grudniu 2011 r., Wcześniej pełnił funkcję ministra od kilku miesięcy. Pracę w departamencie Siluanov rozpoczął w 1989 r. Od tego czasu piastował różne stanowiska, stopniowo podnosząc drabinę kariery.
Podsumowując
Rosyjscy ministrowie finansów zawsze odgrywali ważną rolę w rozwoju państwa. Niektórzy politycy w tej dziedzinie nie zrobili nic wybitnego, inni przeszli do historii jako bystrzy przedstawiciele władz swojej epoki. Niektórzy z nich znaleźli się w centrum głośnych skandali i sporów sądowych. Jednak każdy z nich wniósł znaczący wkład w rozwój ministerstwa.
