Przestępstwo składa się z czterech elementów: przedmiotu i jego strony, podmiotu i, odpowiednio, jego strony. Te elementy są uważane za obowiązkowe. W przypadku braku co najmniej jednego z nich, corpus delicti i wynikająca z niego odpowiedzialność karna są wykluczone. W dalszej części artykułu zostanie rozważony jeden z powyższych składników. 
Strona subiektywna: informacje ogólne
Jest to wewnętrzna cecha przestępstwa. Strona subiektywna odzwierciedla stosunek mentalny sprawcy do czynu. Istnieje wiele znaków charakteryzujących ten element. Wraz z innymi motyw i poczucie winy stanowią corpus delicti. Obejmuje również stan emocjonalny osoby w momencie popełnienia przestępstwa. Integralnym elementem jest cel przestępstwa.
Terminologia
Należy zauważyć, że taka definicja „podmiotu subiektywnego” jest nieobecna w prawodawstwie. Jest to jednak ujawniane za pomocą szeregu terminów. Zastanów się, co obejmuje subiektywna strona:
- Motyw przestępstwa. Jest to impuls, który wywołuje determinację do popełnienia przestępstwa.
- Cel przestępstwa. Odzwierciedla wyobrażenie o pożądanym wyniku, do którego dąży, łamiąc prawo.
- Poczucie winy Wyraża mentalną postawę człowieka wobec jego własnego czynu, stanowiąc zagrożenie dla społeczeństwa (działanie lub bezczynność) i pociągając za sobą konsekwencje.
Ignorowanie jakichkolwiek oznak strony subiektywnej może prowadzić do obiektywnego przypisania. Innymi słowy, niewinna osoba zostanie pociągnięta do odpowiedzialności. 
Pojęcie i znaczenie strony subiektywnej
Ta kategoria zawsze była jedną z najbardziej kontrowersyjnych i ważnych kwestii prawnych. To determinuje zainteresowanie jej prawnikami. Ta okoliczność wiąże się nie tylko z faktem, że specjaliści starają się określić znaczenie motywu przestępstwa i podstawy zachowania. Zainteresowanie odzwierciedla również chęć jak najgłębszego zbadania psychologii osoby naruszającej prawo. Należy zauważyć, że przestępcze znaczenie prawne cech tej kategorii jest bardzo zróżnicowane. Wina jest uważana za integralny obowiązkowy element struktury przestępstwa, a cel i motyw są elementami opcjonalnymi. Stają się obowiązkowe, jeśli ustawodawca przeniesie je do tej kategorii. Na przykład zgodnie z częścią 1 art. 209 Kodeksu karnego, który przewiduje karanie za bandytyzm, integralnym elementem jest atak na organizację lub obywatela.
Emocje naruszające prawo
Ich rozważanie jest obarczone pewnymi trudnościami. Z reguły emocje nie są uwzględniane w zbrodni przez ustawodawcę. Wyjątkiem są artykuły 106 o zabijaniu noworodka przez matkę oraz 107 Kodeksu karnego o powodowaniu śmierci w stanie afektu. W takich przypadkach pogłębiające się uczucia wywołane traumatyczną sytuacją lub spowodowane zachowaniem ofiary mogą służyć jako okoliczności łagodzące.
Formy stanów emocjonalnych
W filozofii i psychologii istnieją 4 kategorie, które różnią się czasem trwania i siłą. Należą do nich nastrój, pasja, afekt i uczucie. Ta ostatnia jest formą, która odzwierciedla rzeczywistość i wyraża subiektywne podejście jednostki do zaspokojenia własnych potrzeb, stopień zgodności czegoś z jego percepcją. Afekt to silne, ale krótkotrwałe uczucie.Jest to związane z całkowitym unieruchomieniem (osłupienie, drętwienie) lub reakcją motoryczną. Namiętność to uczucie trwałe i silne. Nastrój działa jako wynikowa kategoria. Ten warunek jest stabilny, czas trwania. Nastrój działa jako tło, na którym przebiegają inne procesy mentalne. Należy zauważyć, że nie wszystkie emocje mają wartość prawa karnego i mogą być elementem strony subiektywnej. 
Forma winy
W niektórych przypadkach nie jest to wskazane w dyspozycji artykułu. Niemniej jednak wśród obowiązkowych cech kompozycji znajduje się jedna, która jednoznacznie wskaże na obecność jednej lub drugiej winy. Na przykład rozbój polega na kradzieży mienia należącego do innej osoby. W takim przypadku wskazanie celu wskazuje na umyślne popełnienie przestępstwa.
Wartość prawna motywu przestępstwa
W literaturze prawniczej brakuje obecnie jednoznacznego podejścia do jej definicji. Pojęcie motywu przestępstwa uważa się za pochodzące od terminu używanego w psychologii. To ostatnie wiąże się ze zwykłym zachowaniem prawnym. W związku z tym w czasopismach prawnych odbyła się dyskusja na temat wykorzystania terminu „motyw przestępstwa” jako niezależnej kategorii. Na przykład Kharazishvili (tutaj i poniżej są nazwiska znanych prawników, autorów wielu podręczników i monografii) uważał, że w ramach nauki należy zastosować definicję psychologiczną. Wprowadzenie niezależnego terminu będzie nienaukowe.
Przeciwna opinia była w przypadku Wołkowa i Sacharowa. Zauważyli, że przeniesienie terminu psychologicznego do nauk prawnych może przyczynić się do powstania błędnej opinii, że w społeczeństwie osoby naruszające prawo mają pozytywne normalne potrzeby, których społeczeństwo nie chce lub nie może zaspokoić. Jednocześnie nie było zgody co do istoty definicji w publikacjach prawnych. Tak więc, zdaniem Wołkowa, motywem zbrodni jest to, że mając odbicie w świadomości jednostki, prowokuje ją do naruszenia prawa. Naumov miał nieco inną opinię. Uważał, że motywem przestępstwa jest świadome pragnienie (uczucie, potrzeba itp.), Aby osiągnąć konkretny rezultat poprzez naruszenie prawa. 
Konkretyzacja definicji
Powyższe punkty widzenia są nieco zbliżone do terminu psychologicznego. Pod tym względem można je uznać za dość powszechne. Ponieważ znaczenie motywu i celu przestępstwa, idea metod osiągnięcia rezultatu właśnie w sposób niezgodny z prawem, lub jeśli możliwe jest rozpoznanie domniemanego niebezpieczeństwa dla społeczeństwa i prawdopodobieństwa odpowiedzialności za czyn (z reguły w takich przypadkach osoba spodziewa się bezkarności), pierwszą można zdefiniować jako celową chęć nielegalne działanie.
W takim przypadku możesz dodatkowo określić definicję. Motyw przestępstwa działa jako celowa motywacja, zgodnie z którą dana osoba kieruje się naruszeniem prawa. Innymi słowy, stanowi źródło działania, wewnętrzną siłę napędową osoby ze względu na interesy i potrzeby motywacji. To źródło powoduje, że osoba musi złamać prawo. Wymagania w tym przypadku należy uznać za wszystko, co niezbędne do normalnego życia, ale nieobecne u ludzi. Mogą to być wartości moralne, materialne, intelektualne i inne. U podstaw motywów popełnienia przestępstwa leży prawdziwy charakter naruszenia. Jednocześnie sam czyn niezgodny z prawem działa jak uprzedmiotowienie takiej czy innej motywacji. 
Klasyfikacja
Motywem dotkliwości przestępstwa może być:
- Antyspołeczne. W tym przypadku mówimy o motywach najemników - przemocy, najemników, przemocy - agresji, politycznych.
- Asocjalny - anarcho-indywidualistyczny, samolubny itp. Motywy te uważa się za mniej niebezpieczne.
- Pseudosocjalny. Ten motyw przestępstwa jest determinowany interesem konkretnej grupy, co jest sprzeczne z prawem, wolnością jednostki lub całego społeczeństwa. Może powstać na podstawie fałszywego partnerstwa, które prowadzi do gwałtownych starć lub korporacjonizmu, czego skutkiem są naruszenia gospodarcze, okrucieństwa wobec prawa i tak dalej.
- Protosocjalne. Jego powstanie polega na przejściu motywu społecznie akceptowanego na motyw społecznie negatywny. Na przykład naruszenie prawa przekraczające niezbędną obronę, środki podjęte w celu zatrzymania i tak dalej. Motywy takie obejmują zazdrość, zemstę, które przejściowo powstają w konflikcie. Wyróżnia je zwiększona efektywność.
Ponadto niektóre motywy są typowe dla umyślnych okrucieństw, inne dla zbrodni zaniedbania. Niektóre mogą mieć oba te znaki. Na przykład interes własny, zazdrość, zemsta, kariera, chuligańskie motywy mogą działać jako motywy umyślnych naruszeń. Ale mogą też stać się podstawą lekkomyślnego działania. Jeśli chodzi o cele, są one dość zróżnicowane. Tak więc sprawcą może być pragnienie zysku, szkód dla społeczeństwa lub dla pojedynczego obywatela itp.
Związek z wyrokiem skazującym
Aby wybrać najbardziej odpowiednią i sprawiedliwą miarę, konieczne jest przede wszystkim prawidłowe zakwalifikowanie naruszenia. Jest to niemożliwe bez uwzględnienia celu i motywu. Bez tych elementów niemożliwe jest również właściwe spełnienie wymagań zasady indywidualizacji odpowiedzialności. Motywy mają ścisły związek z okolicznościami łagodzącymi poczucie winy lub go pogłębiającymi. Na przykład te pierwsze obejmują zachęty nieodłącznie związane z czynami wymagającymi zarówno obrony, jak i przekroczenia limitów na tle chęci ochrony osobistych, społecznych i państwowych interesów przed niebezpieczną ingerencją. Niezależnie od tego, czy aspiracje i motywy są zawarte w strukturze nielegalnych działań jako obowiązkowe znaki, czy nie, mają one kryminalne znaczenie prawne. Wynika to między innymi ze znaczenia tych elementów w badaniu i zapobieganiu nielegalnym działaniom.
Związek z kryminologią
Znaczenie motywów w tym przypadku jest następujące:
- Analiza motywów pomaga ujawnić warunki i przyczyny indywidualnych naruszeń i ogólnie nielegalności.
- Motywy stanowią wyraźną cechę jakościowej strony przestępstwa w ogóle, a zwłaszcza określonych rodzajów okrucieństw.
- Analiza motywów niektórych kategorii osób naruszających prawo jest konieczna przy badaniu charakteru tej nielegalności.
- Badanie motywów jest konieczne do opracowania środków zapobiegawczych, zwłaszcza o charakterze kulturowym, politycznym i edukacyjnym.
