Rachunkowość podatkowa w organizacji: podstawy i zasady

Każda firma jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji księgowej i podatkowej. Taki wymóg jest określony w rozdziale 25 Kodeksu podatkowego wprowadzonym 1 stycznia 2002 r. Zastanówmy się dalej, jak prowadzona jest rachunkowość podatkowa w organizacji.

Klasyfikacja

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, rachunkowość podatkowa w organizacji może być prowadzona:

1. Offline
2. Zintegrowany

Pierwsza metoda wymaga utworzenia specjalnej usługi. Powierzono mu realizację wszystkich zadań związanych z podatkami. Należą do nich między innymi pytania dotyczące definicji polityki finansowej i interakcji z organami kontroli. Specjaliści tej usługi koordynują wszystkie operacje pieniężne przedsiębiorstwa. Ponieważ ich funkcje obejmują księgowość podatkową, głównym wymaganiem dla pracowników tego działu jest dostępność odpowiedniego doświadczenia i wiedzy. Ponadto mogą nie rozumieć zawiłości PBU, odzwierciedlania informacji na kontach, nie znać zasad podwójnego wejścia itp.

Pracownicy serwisu powinni wiedzieć, czym są rejestry podatkowe, w jaki sposób są tworzone. Aby zapewnić realizację powierzonych im zadań, dodatkowe kopie podstawowej dokumentacji muszą być obecne w przedsiębiorstwie. Autonomiczna opcja raportowania obejmuje również ustanowienie związku między podatkami a rachunkowością, wewnętrzną kontrolę tożsamości odzwierciedlonych w nich informacji. To z kolei będzie wymagało dodatkowych kosztów. Druga opcja dotyczy maksymalnego zbliżenia podatków i rachunkowości. Ta metoda prowadzenia spraw finansowych jest stosowana przez większość przedsiębiorstw. Dzięki tej opcji tworzenie rejestrów podatkowych jest przeprowadzane przez personel księgowy.

Problem z wyborem

Biorąc pod uwagę konkretną opcję księgową, kierownictwo musi wziąć pod uwagę możliwości finansowe przedsiębiorstwa. Jednak nie tylko będą one ważne, ale także inne znaczące czynniki. Należą do nich na przykład:

1. Przynależność do branży.
2. Struktura organizacyjna firmy.
3. Obecność zewnętrznych i wewnętrznych użytkowników informacji.
4. Specyfika przedsiębiorstwa.
5. Poziom automatyzacji i ilość przepływów informacji między działami.
6. Stan systemu rachunkowości, kontrola zewnętrzna i wewnętrzna.

Polityka finansowa

Jest to konieczne dla każdego przedsiębiorstwa. Polityka rachunkowości stanowi kompleks metod księgowania transakcji biznesowych, nieruchomości, wydatków i dochodów. Jest to niezbędne do uzyskania wiarygodnych informacji o zyskach przedsiębiorstwa w deklaracji. Polityka finansowa powinna odzwierciedlać podejście firmy do rozwiązywania takich problemów, jak:

1. Określenie podstawy podatku dochodowego.
2. Formowanie zobowiązań budżetowych.
3. Wycena nieruchomości
4. Podział strat między okresy sprawozdawcze.

Kluczowe aspekty

Aby prowadzić ewidencję podatkową podatków, należy ustalić i uzasadnić metodologiczne i techniczne kierunki tej działalności. W szczególności należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

1. Organizacja rachunkowości.
2. Zasady i zasady zgłaszania wszystkich rodzajów działalności prowadzonej przez podmiot gospodarczy.
3. Zarejestruj formularze.
4. Technologia przetwarzania danych.
5. Metody rachunkowości.

Wyjaśnienie

Do polityki finansowej dołączone są rejestry analityczne w określonej formie. Muszą wskazać takie szczegóły, jak:

1. Imię
2. Okres, na jaki dokument jest kompilowany.
3. Liczniki operacji
4. Nazwa akcji.
5. Podpis osoby odpowiedzialnej za formalności.

Opracowana i przyjęta polityka finansowa przedsiębiorstwa zatwierdzana jest na podstawie zarządzenia dyrektora. Rachunkowość podatkową należy prowadzić wyłącznie w sposób wybrany przez firmę. Są one używane kolejno od jednego okresu do drugiego. Polityka finansowa może zostać dostosowana, jeśli nastąpiły zmiany:

1. Przepisy dotyczące podatku dochodowego.
2. Zastosowane metody raportowania.

Przychody i wydatki

Od 1 stycznia 2002 r. Przedsiębiorstwa muszą gromadzić informacje na temat przychodów ze sprzedaży produktów, sprzedaży robót / usług, praw własności i wartości materialnych, a także zysków nieoperacyjnych. Podobnie uogólnione i wydatki w rachunkowości podatkowej. Zgodnie z przepisami rozdz. 25 Kodeksu podatkowego, firma może samodzielnie klasyfikować przychody i wydatki od:

1. Dzierżawa / poddzierżawa nieruchomości.
2. Przyznawanie praw do produktów własności intelektualnej do użytku.

Rachunkowość podatkowa klasyfikuje te przychody i koszty jako nieoperacyjne. Dostarczając własność intelektualną i własność do czasowego lub stałego użytkowania za opłatą, są one uwzględniane w przychodach i kosztach sprzedaży.

Rozpoznawanie strat

Zgodnie z art. 283 Kodeksu podatkowego, jednostka gospodarcza może prowadzić ewidencję podatkową strat nie tylko w bieżącym, ale również w przyszłych okresach. Pozwala to wyeliminować szereg sprzeczności w dokumentacji raportowania. Przepis ten jest szczególnie istotny dla tych przedsiębiorstw, które zgodnie ze sprawozdawczością podatkową poniosły stratę, a zgodnie z dokumentami księgowymi - zyskiem.

Transfer strat

Podlega następującym warunkom:

1. Kwota straty nie powinna przekraczać 30% podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
2. Przeniesienie straty jest dozwolone dla nie więcej niż 10 litrów.

Przedsiębiorstwo, które poniesie straty w więcej niż jednym okresie, przypisuje je w przyszłości zgodnie z kolejnością odbioru, to znaczy po pokryciu odpowiednich kosztów.

Opłata amortyzacyjna

Są one przeprowadzane metodą liniową lub nieliniową. Firma wybiera najbardziej odpowiednią opcję naliczania i ustala ją w polityce rachunkowości. Przy obliczaniu amortyzacji środków trwałych można stosować współczynniki - zmniejszające się lub zwiększające. Te ostatnie są ustalane w odniesieniu do systemu operacyjnego:

1. Działa w warunkach zwiększonej zmiany lub w agresywnym środowisku.
2. Działając jako przedmiot umowy leasingu finansowego.

Wskaźniki zmniejszające można zastosować do każdej nieruchomości podlegającej amortyzacji, której lista jest zatwierdzona przez kierownictwo firmy.

Tworzenie rezerw

Rachunkowość podatkowa obejmuje jednolite uwzględnianie przyszłych kosztów w kosztach przedsiębiorstwa. W tym celu tworzone są rezerwy na:

1. Wątpliwy dług.
2. Naprawa i konserwacja gwarancyjna.

Należności niespłacone w okresie określonym w umowie i nie zabezpieczone gwarancją bankową, zastawem lub gwarancją uznaje się za wątpliwe. W procesie decyzyjnym dotyczącym tworzenia rezerwy należy wyraźnie zrozumieć różnice między zasadami, według których firma prowadzi rachunkowość podatkową, a PBU. W przypadku wątpliwego długu w mniej niż 45 dni. Do czasu zakończenia poprzedniego okresu zapasy nie są tworzone. Kwoty odliczeń dokonanych na rezerwach są uwzględniane w kosztach nieoperacyjnych tylko w przypadku przedsiębiorstw stosujących metodę memoriałową. Zapasy są tworzone dla każdego długu zgodnie z wynikami inwentaryzacji. Kwota potrąceń powinna być równa:

1. Kwota wątpliwego długu (na okres dłuższy niż 90 dni).
2. 50% kwoty (na okres od 45 do 90 dni).

Rezerwy wykorzystane przez spółkę nie są w pełni, można je przenieść na kolejny okres. Kwotę nowo utworzonych rezerw należy skorygować o kwotę salda w następujący sposób:

1. Dodatnia różnica między saldem poprzedniej rezerwy a nową rezerwą jest uwzględniona w przychodach nieoperacyjnych z poprzedniego okresu.
2. Ujemna różnica dotyczy równomiernie kosztów nieoperacyjnych.

Odpis towarów i materiałów

Kwotę wydatków można ustalić, oceniając:

1. Koszt 1 jednostki. zapasy.
2. Średnia cena wywoławcza.
3. Koszt zakupu przedmiotów po raz pierwszy (metoda FIFO).
4. Koszt ostatnio zakupionych towarów / materiałów (metoda LIFO).

Częstotliwość wypłat potrąceń z zysków

Łączna kwota podatku jest ustalana na koniec roku kalendarzowego. W tym okresie zaliczki są wpłacane do budżetu. Częstotliwość odliczeń jest ustalana przez przedsiębiorstwo i zapisywana w polityce rachunkowości. Art. 286 NK oferuje dwa sposoby dokonywania płatności:

1. Kwartalne.
2. Miesięcznie

Pierwsza opcja powinna używać:

1. Przedsiębiorstwa, których przychody za poprzednie 4 kwartały nie przekraczały 3 milionów rubli.
2. Instytucje budżetowe.
3. Organizacje zagraniczne działające w Federacji Rosyjskiej poprzez stałe misje.
4. Stowarzyszenia non-profit, które nie otrzymują dochodów ze sprzedaży.
5. Przedsiębiorstwa czerpiące korzyści z członkostwa w prostych partnerstwach.
6. Firmy osiągające przychody zgodnie z umowy o podziale produkcji.
7. Firmy czerpiące zyski z zarządzania zaufaniem.

Miesięczne zaliczki są obliczane zgodnie ze stawkami podatkowymi i kwotą dochodów uzyskanych od początku miesiąca do jego zakończenia, z uwzględnieniem wcześniej naliczonych kwot.

Rejestracja w urzędzie skarbowym

Jest to obowiązkowe dla wszystkich podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą. W takim przypadku nie ma znaczenia, czy istnieją okoliczności, z którymi ustawodawstwo wiąże wystąpienie obowiązku prowadzenia ewidencji podatkowej i odliczenia obowiązkowych płatności do budżetu. Rejestracja płatników odbywa się:

1. Pod adresem lokalizacji przedsiębiorstwa lub oddzielnych oddziałów.
2. W miejscu zamieszkania osób fizycznych.
3. Pod adresem lokalizacji pojazdów lub nieruchomości będących przedmiotem opodatkowania i będących własnością obywateli lub osób prawnych.

Ważna uwaga

Rejestracja podatkowa przedsiębiorstwa, które obejmuje oddzielne działy znajdujące się na terytorium Federacji Rosyjskiej, a także posiadające podlegające opodatkowaniu nieruchomości, jest przeprowadzana jak w Federalnej Służbie Podatkowej pod adresem jej lokalizacji, lokalizacji oddziałów i należących do niej nieruchomości.

Dokumenty

Rachunkowość podatkowa w organach podatkowych jest prowadzona tylko w odniesieniu do osób, których informacje są wpisane do jednolitego rejestru. W tym celu jednostka musi zapewnić:

1. Sv-o o rejestracji państwowej.
2. Dokument założycielski i inne dokumenty niezbędne do rejestracji.
3. Dokumenty potwierdzające utworzenie przedstawicielstw i oddziałów.
4. Oświadczenie

Organ kontrolny jest zobowiązany do zarejestrowania podmiotu w ciągu pięciu dni. W tym samym okresie Federalny Inspektorat Służby Podatkowej wydaje powiadomienie.