Wskaźnik rezerwy jest wymogiem stosowanym przez większość centrali banki świata. Przedstawiony jest w odniesieniu do komercyjnych instytucji finansowych i kredytowych. Ten wymóg zapewnia większą stabilność systemu.
Minimalny wymagany wskaźnik rezerwy określa się jako procent zobowiązań depozytowych. Składa się z gotówki w skarbcu bankowym i kwoty na rachunku instytucji komercyjnej w banku centralnym.
Jako narzędzie ekonomiczne
Wymagany wskaźnik rezerw jest wykorzystywany jako narzędzie polityki pieniężnej. Wpływa na stopy procentowe poprzez zmianę wielkości dostępnych środków na pożyczki. Banki centralne w Europie rzadko zwiększają wskaźnik rezerw, ponieważ natychmiast powoduje problemy z płynnością w małych instytucjach finansowych. Często korzystają z operacji otwartego rynku. Tak więc polityka pieniężna jest wdrażana poprzez zakup i sprzedaż zobowiązań emitentów rządowych.
Chiński Bank Ludowy wykorzystuje wymogi zmian jako narzędzie do walki z inflacją. W 2007 r. Współczynnik rezerw obowiązkowych zwiększył się dziesięciokrotnie. A potem z powrotem o jedenastej.
Tradycyjny punkt widzenia
W podręcznikach ekonomii informacje na temat wskaźnika rezerw obowiązkowych często można znaleźć w części dotyczącej polityki pieniężnej. Im więcej wymagań, tym mniej środków z banków komercyjnych. Prowadzi to do zmniejszenia emisji gotówki, co zwiększa siłę nabywczą gotówki w obiegu. Zgodnie z tradycyjnym punktem widzenia efekty są mnożone. Wynika to z faktu, że pieniądze otrzymane jako pożyczka mogą być wpłacane na depozyt, a część z nich jest następnie emitowana na kredyt.
Wymagany wskaźnik rezerw: Formula
Tradycyjny pogląd uwzględnia wpływ tego wymogu wobec banków centralnych poprzez mnożnik. Wprowadzamy następujące konwencje w celu ustalenia wymaganego wskaźnika rezerw:
- MB - baza pieniężna.
- M1 - jego najbardziej płynna część, środki pieniężne i konta na żądanie.
- m to mnożnik pieniędzy.
Tak więc wpływ normy rezerw obowiązkowych na bazę monetarną wygląda następująco w naszych symbolach: M1 = MB * m. Jednak w większości krajów świata wskaźnik rezerw nie jest wykorzystywany jako instrument polityki pieniężnej. Wynika to z faktu, że jego wzrost powoduje gwałtowne pogorszenie sytuacji finansowej. Małe banki mogą nawet zbankrutować bez znalezienia niezbędnej płynności.
Współczesna teoria
Niektórzy ekonomiści skrytykowali tradycyjne pojęcia rezerw obowiązkowych. Zazwyczaj w taki czy inny sposób odnoszą się do post-keynesowskiej koncepcji endogennych pieniędzy. Przedstawiciele tego kierunku zaprzeczają istnieniu mnożnika depozytów. Uważają, że banki komercyjne prawie całkowicie kontrolują proces tworzenia pieniędzy w gospodarce. Dlatego wymagany wskaźnik rezerw praktycznie nie ma wpływu.
W USA
W Stanach Zjednoczonych minimalną stopę rezerwy ustala Fed i Rada Gubernatorów banku. Zależy to od kategorii zobowiązań depozytowych posiadanych przez instytucję finansową. Teraz norma w Stanach Zjednoczonych jest ustalana głównie dla kont na żądanie. Wymagania te nie są nakładane na depozyty terminowe utrzymywane przez bank. Handlowa instytucja finansowa utrzymuje w rezerwie nie tylko gotówkę we własnym skarbcu, ale także kwoty na zestawy.Jeśli bank jest członkiem Fed, to przechowuje tam specjalne depozyty.
Według danych za 2015 r. W USA ustanowiono następujące wymagania:
- Jeśli na kontach klientów jest mniej niż 15,2 miliona dolarów, rezerwa nie jest potrzebna. To jest za mały bank.
- Jeśli na rachunkach na żądanie jest ponad 15,2 miliona dolarów, ale mniej niż 110,2, to jest to 3% kwoty na nich. Są to średnie banki.
- Jeśli na kontach na żądanie jest ponad 110,2 miliona dolarów, wówczas maksymalna norma rezerw obowiązkowych wynosi 10%. To są duże banki.
Jeśli instytucja finansowa nie ma wystarczających środków, aby zaspokoić rezerwę obowiązkową, Fed może pokryć deficyt przez 24 godziny.
W Wielkiej Brytanii
W Wielkiej Brytanii wcześniej istniał system dobrowolnej rezerwacji. Minimalna norma nie została ustalona. W rzeczywistości oznaczało to, że banki komercyjne mogą nie mieć żadnych rezerw. W 1999 r. Średnia dla nich wynosiła 0,15%. Wymóg rezerwacji został anulowany w 1981 r.
W latach 1971–1981 było to 1,5%. W latach 1981–2009 każda komercyjna instytucja finansowa uzgadniała oddzielnie z Bankiem Anglii wielkość miesięcznej dobrowolnej rezerwy. W 2009 roku system został zmieniony. Bank Anglii zaczął płacić odsetki od rezerw nadwyżkowych.
Kraje, w których wymagany wskaźnik rezerwy wynosi zero
W związku z tym niektóre kraje znacznie łagodniej udzielają depozytów na żądanie. Kanada, Wielka Brytania, Nowa Zelandia, Australia, Szwecja i Hongkong nie ustanawiają rezerwy obowiązkowej. Należy jednak zrozumieć, że nie oznacza to, że banki tych krajów mogą bez końca tworzyć pieniądze. Są ograniczone wymogami kapitałowymi. Wielu ekonomistów uważa, że są one znacznie bardziej skuteczne niż zobowiązania rezerwowe. Banki centralne tych krajów pełnią niezwykle ważną funkcję, zapewniając niezbędne rezerwy w celu ochrony stabilności systemu płatniczego.
