Wskaźniki adekwatności kapitałowej banku: wartość, wzór obliczeniowy

System bankowy Federacji Rosyjskiej działa w niestabilnych warunkach. Dlatego wzmacniana jest kontrola stabilności struktur komercyjnych. W tym celu Bank Centralny opracował standardy adekwatności kapitałowej.

Esencja

Kapitał własny Bank - jest to najważniejsze źródło zasobów, które początkowo powstaje na koszt właścicieli i jest nieodwołalne. Pieniądze są wykorzystywane do utrzymania stabilności kondycji finansowej banku.

Equity wykonuje szereg ważnych funkcji:

• chroni interesy inwestorów, działając jako źródło pokrycia nieprzewidzianych wydatków;
• jest źródłem finansowania działalności operacyjnej banku;
• służy wspieraniu wzrostu aktywów i pasywów.

Dlatego ocena adekwatności kapitału własnego (IC) jest ważnym etapem banku. Analiza bada dostępność wystarczającej ilości środków w banku, identyfikuje trendy w strukturze kapitału, oblicza kapitał „netto” i określa rezerwę na wzrost.

Metodologie

Wskaźniki adekwatności kapitałowej Bank zależy od skali jego działalności. Ale istnieje kilka metod ich obliczania. Na przykład, zgodnie z metodologią opracowaną przez Bank Rosji, kwota pożyczki podporządkowanej jest uwzględniona w strukturze funduszy własnych, które mogą zwiększać lub zmniejszać kapitał, ale te pozycje nie są uwzględniane w bilansie.

Nieuzasadnione zawyżenie kwoty kapitału prowadzi do fałszywych informacji o stanie banku i wprowadza w błąd deponentów i akcjonariuszy. Sama instytucja pożyczająca jest zmuszona do rozszerzenia aktywnych operacji, narażona na jeszcze większe ryzyko. Jeśli obliczenia wykazały sztucznie obniżoną wartość SC, wówczas w przyszłości nastąpi spadek dochodów

Konieczne jest nie tylko obliczanie standardów adekwatności kapitałowej, ale także badanie struktury funduszy własnych i porównywanie tych danych dynamicznie. Do analizy sytuacji finansowej banku wykorzystywane są formularze 1 i 2. Pierwszy zawiera informacje o standardach ekonomicznych i przyczynach ich naruszenia. Drugi zawiera podział poszczególnych kont.

Bazylea

Regulacje banków na poziomie międzynarodowym są przeprowadzane przez Komitet Bazylejski. W 1998 r. Opracowano pierwsze standardy adekwatności kapitałowej, które były następnie stosowane przez organy regulacyjne z całego świata, w tym na zasadzie dobrowolności. Metodologia została opracowana w oparciu o trzy elementy: wymogi kapitałowe, nadzór i dyscyplinę rynkową. Bazylea I jest łącznikiem między organem nadzoru a instytucjami kredytowymi.

Światowe kryzysy przyczyniły się do zaostrzenia wymogów dotyczących poziomu stabilności instytucji kredytowych, w tym adekwatności kapitału własnego banku. W grudniu 2010 r. Bazylea III została przyjęta z nowymi wymogami i standardami. Szczególną uwagę zwrócono na jakość zarządzania. Nowe zasady zaczęły obowiązywać w 2014 r.

Zmiany w nich wpłynęły na poziom przejrzystości źródeł kapitału. Preferowane akcje i związane z nimi premie za akcje są przenoszone na dodatkowe aktywa. W tym względzie Zjednoczone Królestwo powinno być wspierane przez zysk.

Zaostrzone zostały również wymagania dotyczące pożyczek podporządkowanych. Pożyczki zaciągnięte przed 01.01.2013 są amortyzowane według stawki 10%. Nowe pożyczki stają się wieczyste. Jeśli stan banku pogorszy się, zostaną one przeliczone na akcje zwykłe. W Rosji stopniowo wprowadzano nowe współczynniki wypłacalności. Ostatni etap odbył się w 2015 roku.

Klasyfikacja

Według Bazylei wszystkie aktywa bankowe są pogrupowane według poziomu ryzyka.

Pomimo klasyfikacji stopień tego samego ryzyka może się różnić w zależności od dostępności gwarancji, ubezpieczenia i innych wskaźników. Na przykład kredyty długoterminowe mają poziom ryzyka 80%, ale jeśli istnieje gwarancja ubezpieczenia państwa, wskaźnik ten zmniejsza się do 50%.

Środki własne

Zgodnie z rozważaną metodą kapitał banku dzieli się na dwie kategorie - pierwszy i drugi poziom:

1. Kapitał własny (SC) = kapitał stały (OK) + kapitał dodatkowy (QC).

2. Kapitał stały = kapitał podstawowy (BC) + dodatkowy kapitał wpłacony (DC).

Koszt akcji zwykłych, wysokość premii za nie oraz zyski zatrzymane stanowią część BC. Uprzywilejowane akcje, wysokość premii za nie oraz niepodważalne pożyczki podporządkowane obejmują DC. Z kolei PK obejmuje pożyczki podporządkowane emitowane na 5 lat oraz wzrost wartości po przeszacowaniu środków trwałych.

Współczynnik wypłacalności (N1), maksymalna ekspozycja na ryzyko dla pożyczek - wartość SK jest uwzględniana przy obliczaniu wszystkich tych wskaźników.

Płynność

Instytucja kredytowa musi w pełni i terminowo wypełnić wszystkie swoje zobowiązania. Do tych celów obliczane są oddzielne współczynniki wypłacalności. Wartość współczynników porównuje się z normatywną. W przypadku wykrycia silnych odchyleń bankowi grożą kary, zakaz działalności, a nawet cofnięcie licencji.

Kursy

Natychmiastowa płynność (H2) pokazuje ryzyko utraty wypłacalności w ciągu jednego dnia roboczego. Wskaźnik oblicza się poprzez podzielenie aktywów, które instytucja finansowa może sprzedać w ciągu jednego dnia, oraz zobowiązań banku, których klienci mogą zażądać w dowolnym momencie (rachunki bieżące klientów, depozyty, pożyczki jednodniowe). Kwota zobowiązań jest wstępnie korygowana o całkowite minimalne saldo środków na rachunkach na żądanie. Minimalna wartość wskaźnika wynosi 15%.

Bieżąca płynność (Н3) pokazuje ryzyko spadku wypłacalności w ciągu miesiąca. Aktywa, które mają zostać zrealizowane w ciągu najbliższych 30 dni, są porównywane z kwotą zobowiązań, o które można się ubiegać w tym samym okresie, a następnie korygowane o minimalne saldo środków na rachunkach na żądanie i tych, dla których termin płatności przypada w ciągu najbliższych 30 dni. Obliczona wartość wskaźnika powinna przekraczać 50%.

Naruszenie poziomów H2 i H3 wskazuje na niewystarczającą rezerwę płynności banku.

Wskaźnik płynności długoterminowej (H4) odzwierciedla krańcowy poziom ryzyka zmniejszenia niewypłacalności banku po ulokowaniu środków w aktywach długoterminowych (na przykład hipotekach, kredytach samochodowych). Jednocześnie kwotę aktywów o okresie realizacji dłuższym niż rok minus skumulowane rezerwy porównuje się z kwotą kapitału zobowiązania długoterminowe. Z kolei zobowiązania są korygowane o minimalne saldo środków na rachunkach z okresem zapotrzebowania dłuższym niż jeden rok. Wskaźnik ten nie powinien przekraczać 120%. Jeśli bank zainwestuje środki z zobowiązań krótkoterminowych w aktywa długoterminowe, wówczas wartość H4 przekroczy wartość normatywną. Taka sytuacja może wystąpić, jeżeli instytucja pożyczająca wystawi hipotekę na 25 lat kosztem pożyczonych środków na 30 dni.

Н1 - główny współczynnik wypłacalności

Obliczenia wskaźnika dokonuje się poprzez podzielenie Wielkiej Brytanii i całkowitej wielkości aktywów, z uwzględnieniem grupy ryzyka. Współczynniki Н1.1, Н1.2 i Н1.0 są obowiązkowe dla wszystkich banków.Zgodnie z instrukcją BR nr 139 wskaźniki te regulują ryzyko niewypłacalności instytucji kredytowej i określają wymaganą minimalną kwotę ubezpieczenia wymaganą do pokrycia wszystkich rodzajów ryzyka.

1. Współczynnik wypłacalności kapitału podstawowego (N1.1) = BC / kwota depozytów x 100% (wartość minimalna - 5%).
2. Standard wystarczalności OK (H1.2) = OK: Kwota depozytów x 100% (wartość minimalna - 6%).
3. Wystarczalność SK (N1,0) = SK: kwota depozytów x 100% (minimalna wartość to 10%).

H1 określa zdolność banku do samodzielnego wyrównywania strat finansowych. Spadek wskaźnika najczęściej występuje z powodu pogorszenia jakości portfela kredytowego i silnego wzrostu aktywów. Jeżeli współczynnik wypłacalności N1 osiągnie wartość graniczną, organ regulacyjny może wymagać od banku zwiększenia wielkości zakładu ubezpieczeń lub zmniejszenia liczby transakcji z ryzykownymi aktywami.

Granice

Zdolność instytucji kredytowej do terminowego i pełnego spłaty zobowiązań zależy w szczególności od sytuacji finansowej kredytobiorców. Dlatego przed udzieleniem pożyczki należy wziąć pod uwagę wypłacalność organizacji, w tym możliwość bankructwa kilku pożyczkobiorców. Jeśli klient nie może spłacić długu w terminie, bardzo ważne jest, aby nie wpłynęło to na pracę samego banku. Dlatego należy obliczyć maksymalną wielkość pożyczki. W tym celu opracowano odrębne standardy adekwatności kapitałowej.

Maksymalna pożyczka na klienta (H6)

Ten wskaźnik jest ustawiony jako procent SK. Obliczenia przeprowadza się w następujący sposób: łączna kwota pożyczek udzielonych jednemu jest skorelowana z wielkością gwarancji i poręczeń. Formula

N6 = KR: kapitał bankowy x 100%, gdzie KR to łączna kwota roszczeń bankowych z tytułu pożyczek, rachunków, depozytów w metalach szlachetnych, z uwzględnieniem niepobranych gwarancji, roszczeń pozabilansowych od tego pożyczkobiorcy w gotówce.

Н6 oblicza się na podstawie łącznej kwoty roszczeń w rublach, walucie lub metalach szlachetnych dla organizacji działającej jako pożyczkobiorca w pożyczkach międzybankowych lub jako poręczyciel w każdej transakcji.

Wielkość głównych ryzyk (H7)

Standard ten jest definiowany jako stosunek całkowitej wartości dużych pożyczek i Wielkiej Brytanii. Pierwsza kategoria obejmuje pożyczki, w przypadku których kwota roszczeń podlegających ryzyku przekracza 5%. Decyzja o udzieleniu takich pożyczek jest podejmowana na podstawie wyników szczegółowej analizy transakcji i jest wykonywana w osobnym dokumencie. Wartość tego wskaźnika nie może przekroczyć wartości SK więcej niż 8 razy.

Maksymalne ryzyko na kredytobiorcę (N8) i akcjonariusza (N9)

Współczynnik wypłacalności N8 ustala się jako procent kwoty depozytu, pożyczki, otrzymanych gwarancji, sald kont jednego klienta i banku IC. W przypadku N9 licznik oblicza wszystkie te same wskaźniki, ale w odniesieniu do jednego akcjonariusza banku.

Ryzyko osób niejawnych (H10)

Wskaźnik ten oblicza się poprzez podzielenie całkowitej kwoty roszczeń (pożyczek, depozytów, sald kont) w stosunku do osoby związanej z bankiem i IC instytucji kredytowej. W praktyce międzynarodowej do poufnych należą takie osoby: akcjonariusze posiadający ponad 25% banku centralnego, dyrektorzy (prezes, prezesi, ich zastępcy), członkowie zarządu, komitetu, szefowie spółek zależnych i inne osoby, które mogą mieć wpływ na decyzję o udzieleniu pożyczki.

Akceptowane ryzyko papierów wartościowych (Н13)

Aby obliczyć ten wskaźnik, weksle wystawione przez bank, a także 50% zobowiązań pozabilansowych w ramach aprobaty, avals są powiązane z Wielką Brytanią.

Inne wskaźniki

Możesz obliczyć maksymalną wielkość funduszy ubezpieczeniowych, które można wykorzystać do zakupu akcji innych przedsiębiorstw (N12), poprzez stosunek zainwestowanych kwot do papierów wartościowych innych instytucji i do własnych. Regulator umożliwia wysyłanie do innych przedsiębiorstw nie więcej niż 25% firm ubezpieczeniowych.

Stosunek kwoty aktywów płynnych o terminie zapadalności do 30 dni i podjętych zobowiązań (H15) powinien wynosić ponad 100%.

Maksymalna kwota pożyczek klientów uczestniczących w rozliczeniach, pomniejszona o udzielone przez RNCO transakcje zakończone (N16), nie może przekroczyć łącznej kwoty udzielonych pożyczek.

W całym portfelu kredytowym udział kredytów hipotecznych powinien wynosić ponad 10% (Н17). Oznacza to, że tylko banki specjalizujące się w tym segmencie rynku mogą refinansować pożyczkę na zakup domu.

Metodologia bazylejska przewiduje szereg podobnych wskaźników, które są obliczane w odniesieniu do grupy bankowej. Ale wartości graniczne współczynników dla takich konsorcjów przekraczają wartości wymienione powyżej. Jednak współczynniki wypłacalności są takie same jak w przypadku jednej instytucji finansowej.