Skuteczne racjonowanie pracy jest jednym z warunków zwiększenia konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstwa oraz stanowi dodatkowe bodźce dla jego dynamiki rozwoju. Jakimi metodami można to przeprowadzić? Jakie akty prawne regulują pracę przedsiębiorstw w zakresie opracowywania różnych norm?
Definicja standardów pracy
Co to jest racjonowanie pracy? Zgodnie ze wspólną interpretacją zjawisko to można rozumieć jako mechanizm ustalania środków, które odzwierciedlają wysokość kosztów pracy związanych z produkcją jednostki towarów, świadczeniem określonej ilości usług lub wykonywaniem pracy w ramach określonych kryteriów technicznych lub organizacyjnych.
Można zauważyć, że zasady i normy ochrony pracy w ogólnym przypadku nie mają zastosowania do rozważanej kategorii wskaźników. Faktem jest, że nie są one bezpośrednio związane z optymalizacją produkcji. Możliwe jest jednak, że ich charakter w taki czy inny sposób wpłynie na koszty przedsiębiorstwa. Na przykład w tych przypadkach, w których zasady i normy ochrony pracy wymagają dodatkowych inwestycji w fundusze, które zapewniają pracownikom wygodne warunki do wykonywania ich funkcji. W takim przypadku odpowiednie kryteria tworzą koszty produkcji. Z tego samego powodu normy bezpieczeństwa pracy zwykle nie są ujęte w tej kategorii, ale mogą również być czynnikiem wpływającym na rentowność.
Wzajemne połączenie norm o różnym charakterze
W ten sposób możemy zaobserwować dużą liczbę interpretacji terminu „norma”. Dlatego należy go używać ostrożnie, uważnie badając kontekst. Normy ochrony pracy stanowią raczej administracyjną kategorię prawną. Z kolei wskaźniki omówione w artykule odnoszą się bardziej do wskaźników technologicznych.
Stawki płac można jednak zawrzeć w zakresie tych, które określają koszty produkcji. Ale w tym zakresie wśród ekspertów nie ma konsensusu. Istnieje teza, zgodnie z którą wynagrodzenie w różnych przedsiębiorstwach może być takie samo, ale wydajność pracy i dynamika redukcji kosztów mogą być bardzo różne. Dlatego poziom wynagrodzenia pracy ustalony dla pracowników nie może być uznany za kryterium decydujące w tym przypadku.
Racjonowanie pracy jest uznawane przez wielu ekspertów za dziedzinę nauk ekonomicznych, ściśle związaną z dyscyplinami technologicznymi, psychologią, fizjologią i socjologią. Obszar ten bada osobę w celu optymalizacji jej inwestycji pracy w rozwiązywanie problemów produkcyjnych w gospodarce.
Wielu badaczy woli łączyć ilościowe zasady optymalizacji kosztów pracy i podejścia organizacyjnego. Oznacza to, że nie tak ważne są liczby, jak na przykład zdolność kierownika do prawidłowej koordynacji działań zespołu specjalistów w procesie rozwiązywania problemu produkcyjnego. Dlatego współczesne koncepcje standardów pracy mogą obejmować nie tylko podejścia technologiczne, ale także te, które są charakterystyczne dla dyscyplin humanitarnych - jak już wspomniano powyżej, socjologii lub, na przykład, psychologii.
Dlaczego konieczne jest racjonowanie pracy?
Standardy pracy są potrzebne przede wszystkim do obliczenia kosztów produkcji związanych z wypłatą wynagrodzeń pracownikom przedsiębiorstwa w odniesieniu do określonego okresu. Ponadto regulacja pracy ma na celu zapewnienie obliczenia planowanych wskaźników pracochłonności w odniesieniu do zwolnienia niektórych towarów (części, części zamiennych, jednostek).
Odpowiedni mechanizm można zastosować do obliczenia optymalnej liczby personelu w przedsiębiorstwie jako całości lub w dowolnej jego jednostce strukturalnej. Z systemu standardów pracy można skorzystać, jeśli konieczne jest dokonanie obiektywnej oceny jakości personelu w firmie, aby określić kryteria przyznawania premii pracownikom na różnych stanowiskach. Rozważany mechanizm jest użyteczny pod względem analizy skuteczności wprowadzania nowych technologii w produkcji, określania optymalnej liczby środków trwałych przedsiębiorstwa.
Racjonowanie pracy: koncepcje teoretyczne
Standardy pracy jako zjawisko związane ze sferą gospodarki, w takiej czy innej formie, były stosowane od dłuższego czasu. Ale stały się one przedmiotem pełnych badań teoretycznych dopiero pod koniec XIX i na początku XX wieku. Ogromną rolę w opracowaniu pierwszych koncepcji związanych ze standardami pracy należy amerykański inżynier Frederick Taylor. Pod kierunkiem naukowca przeprowadzono różne obserwacje czasowe w roślinach, po czym uzyskane dane zostały przeanalizowane i zinterpretowane. Frank Gilbert, który również pracował w USA, wykonał świetną robotę w dziedzinie badań standardów pracy. Analizowanie operacji związanych z funkcje produkcyjne naukowiec określił wysokość kosztów wymaganych do przeprowadzenia określonych działań pracowników w przedsiębiorstwie. W rezultacie Frank Gilbert ustalił najbardziej optymalne sposoby wykonywania pracy. Z biegiem czasu osiągnięcia teoretyczne amerykańskich naukowców zostały uzupełnione wieloma innymi koncepcjami. Standardy pracy stopniowo ewoluowały od statusu badań naukowych do elementów aktów prawnych przyjętych przez parlamenty narodowe państw rozwiniętych.
Znaczenie teorii stopy pracy
Oczywiście wiedza, która odzwierciedla optymalizację mechanizmów angażowania zasobów pracy w produkcję, jest dziś szczególnie aktualna. Gospodarki wielu krajów, nawet rozwiniętych, znajdują się w recesji. Wyjście z kryzysu zależy w dużej mierze od tego, jak skutecznie firmy mogą obniżyć koszty i zoptymalizować swój model biznesowy. Standardy pracy mogą być jednym z najbardziej skutecznych narzędzi dostosowywania strategii produkcyjnych współczesnych korporacji. Ta przydatność omawianych pojęć teoretycznych dotyczy także Rosji, która najprawdopodobniej będzie musiała znacznie odbudować krajowy system gospodarczy, uniezależniając się od eksportu ropy i innych rodzajów surowców.
Wiele nowoczesnych gospodarek, które odniosły sukces, na przykład japoński, tajwański, singapurski, osiągnęły odpowiednie osiągnięcia w dużej mierze dzięki skutecznemu wdrożeniu koncepcji, które pozwoliły na ciągłą optymalizację procesów produkcyjnych pod względem kosztów pracy. Metody stosowane w krajach Azji Południowo-Wschodniej, jak wierzą współcześni badacze, można dostosować również do rosyjskiego modelu gospodarczego.
Racjonowanie pracy w aktach prawnych
Zauważyliśmy powyżej, że normy organizacji pracy, pojawiające się w badaniach poszczególnych utalentowanych inżynierów, stopniowo spływały na poziom oficjalnych źródeł prawa. Tendencję tę można uznać za w pełni odpowiednią dla rosyjskiego systemu prawnego. Główne źródło legislacyjne Federacji Rosyjskiej w dziedzinie stosunków pracy - Kodeks pracy, zawiera cały rozdział mówiący o standardach pracy. Jej numer to 22, ma 5 artykułów. Rozważ główne przepisy, które zawierają.
W 159 artykule Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej ustalono, że ustalonymi standardami pracy dla pracowników w przedsiębiorstwie zarządza nie tylko pracodawca, ale także państwo. Również w tej części Kodeksu mówi się, że stosowanie odpowiednich systemów normalizacyjnych powinno odbywać się z uwzględnieniem opinii organu związku zawodowego lub być zgodne z warunkami zbiorowej umowy o pracę.
W 160. artykule opisano, jakie są normy pracy i podano ich definicję. Dajemy mu. Zgodnie ze standardami pracy prawodawca rozumie wskaźniki związane z produkcją, liczbą, a także czasem i innymi kryteriami, które są ustalane w odniesieniu do dostępnego poziomu technologii i organizacji procesów produkcyjnych. Parametry te mogą zostać zmienione w miarę wprowadzania nowych rozwiązań technicznych lub w trakcie wykonywania pracy w przedsiębiorstwie w celu optymalizacji wydajności personelu.
Artykuł 161 mówi, w jaki sposób należy opracować standardy pracy. Jeśli chodzi o prace jednorodne, prawodawca zaleca ustanowienie dla nich standardowych kryteriów. Który może być przemysł lub profesjonalista. Standardowe standardy pracy w tym przypadku powinny zostać opracowane i zatwierdzone zgodnie z przepisami rządu Federacji Rosyjskiej.
W 162. artykuł Kodeks pracy Federacji Rosyjskiej zawiera przepisy dotyczące wprowadzenia, dostosowania i zmiany danych kryteriów. Kodeks mówi, że lokalne źródła norm w przedsiębiorstwie powinny zostać przyjęte z uwzględnieniem opinii organu związku zawodowego. Prawo zawiera również przepis zobowiązujący firmę zatrudniającą do ostrzeżenia pracowników, że nowe rodzaje standardów pracy zostaną wprowadzone co najmniej 2 miesiące przed ich zatwierdzeniem.
163 artykuł Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej mówi, że przedsiębiorstwo jest zobowiązane do zapewnienia pracownikom wygodnych warunków do wykonywania swoich funkcji, aby osiągnąć wymagane wskaźniki. W szczególności pracodawca musi utrzymywać w dobrym stanie różne pomieszczenia, sprzęt i konstrukcje. Pracownicy powinni otrzymać niezbędną dokumentację instrumentów i maszyn, dostęp do wysokiej jakości materiałów i narzędzi.
Rola przepisów
Istnieje termin „normatywny”, który czasem utożsamiany jest z pojęciem normy. Ale to nie zawsze jest poprawne. Jaka jest różnica między tymi kategoriami? Po pierwsze, standardy charakteryzują się wskaźnikami, które mają ważność naukową. Ich skuteczność należy potwierdzić w procesie eksperymentów lub w praktyce fabryk. Z reguły normy stają się podstawą do późniejszego opracowania norm. Nie jest to jedyne kryterium rozróżniania tych pojęć.
Normy z reguły opracowuje się na poziomie kompetentnych struktur i często są one zawarte w aktach prawnych. Z kolei normy są już określone na poziomie konkretnych przedsiębiorstw. Co więcej, jeżeli norma nie została dostosowana i zastosowana w formie, w której zawiera ją jeden lub inny akt prawny, wówczas można ją właściwie rozumieć jako jej synonim. Ale jak zachodzi taka „ewolucja”? Jaka jest logika budowania standardów opartych na standardach?
Powszechny algorytm, w ramach którego określane są optymalne normy kosztów pracy - gdy za podstawę przyjmuje się niektóre uśrednione kryteria charakterystyczne dla danego procesu produkcyjnego w większości fabryk. Na przykład, jeśli przedsiębiorstwo musi obliczyć, ile czasu pracy zajmuje przeniesienie pracownika z jednego końca warsztatu na drugi, wówczas za podstawę przyjmuje się średnią prędkość pieszych wynoszącą 3-5 km / h.
Klasyfikacja standardów pracy
Zastanów się, jakie standardy pracy obowiązują w rosyjskiej praktyce. Ich klasyfikacja może być przeprowadzona z różnych powodów. Na przykład korelacja z procesami wykonywania zadań produkcyjnych.
Do najczęstszych należą tu normy czasowe. Odzwierciedlają czas trwania produkcji jednostki towarów, pracy, świadczenia określonej ilości usług. Istnieją standardy produkcji, które określają liczbę produktów, które pracownik musi skompletować w takim i takim czasie. Istnieją kryteria odzwierciedlające ilość niezbędnej pracy lub usług w odniesieniu do danego okresu.Zidentyfikowano standardy liczb, które określają, ile osób powinno wykonać zadanie produkcyjne. Często niektóre kryteria są stosowane jednocześnie.
Zauważyliśmy powyżej, że terminu „norma” należy używać bardzo ostrożnie, po wcześniejszym przestudiowaniu kontekstu. Na przykład normy warunków pracy zasadniczo nie odnoszą się do danej kategorii, ponieważ nie określają bezpośrednio wzrostu lub spadku kosztów produkcji. Oczywiście pośrednio tak.
Normy automatyzacji
Niektórzy eksperci wyodrębniają określoną grupę norm dotyczących produkcji automatycznej. Ich osobliwość polega na tym, że udział człowieka w procesie produkcyjnym jest z reguły bardzo pośredni. Głównym zadaniem pracowników jest zapewnienie, że nie dojdzie do awarii. Optymalizacja ich działań nie jest łatwa w celu zmniejszenia kosztów, ponieważ zadania dla ludzi mogą być bardzo różne. Ale nawet w zautomatyzowanych branżach istnieją obszary, które można zbadać w celu poprawy wydajności personelu. Może to odzwierciedlać, na przykład, jak szybko pracownicy reagują na pojawiające się problemy ze sprzętem i jak szybko są rozwiązywani - poprzez naprawę urządzeń lub wymianę części.
Metody racjonowania pracy
Zastanów się, jakimi metodami jest regulacja pracy. Istnieją dwa ich główne typy - analityczne i całkowite. Pierwsza obejmuje metody oparte na wstępnym badaniu zasobów produkcyjnych konkretnego miejsca pracy, a także na określeniu kosztów związanych z realizacją określonej operacji na linii produkcyjnej.
Metody analityczne są zwykle budowane w ramach algorytmu sekwencyjnego. Po pierwsze, proces produkcji dzieli się na kilka etapów. Następnie rejestrowane są czynniki wpływające na czas trwania każdego z nich. Następnie prognozowany jest optymalny skład operacji typowych dla danego etapu. Następnie przeprowadza się obliczenie kosztów czasu pracy w każdej sekcji łańcucha produkcyjnego, po czym podsumowuje się odpowiednie wskaźniki.
Metody analityczne są prezentowane w dwóch głównych odmianach. Po pierwsze, jest to obliczenie, które zakłada, że koszty czasu zostaną obliczone na podstawie istniejących, uzasadnionych naukowo koncepcji (lub standardów). Po drugie, jest to badanie obejmujące bezpośrednie pomiary, których wynik może różnić się od danych, które kiedykolwiek wcześniej rejestrowano w produkcji. Można zauważyć, że metoda obliczania w każdym przypadku pojawia się na podstawie badania.
Podczas korzystania z metod podsumowujących nie należy analizować procesu produkcyjnego i obliczać niektórych racjonalnych parametrów. Głównym narzędziem inżyniera tutaj są statystyki. Gromadzi dane uzyskane w różnych zakładach produkcyjnych, które mogą następnie stać się podstawą do dalszej analizy na poziomie pełnoprawnych badań. Dlatego z punktu widzenia praktyki biznesowej metody pierwszego typu są zwykle bardziej przydatne - analityczne. W ich obrębie mogą być zaangażowane różne narzędzia.
Na przykład może to być czas - określający czas realizacji niektórych operacji produkcyjnych w czasie. Możliwe jest również wykorzystanie fotografowania w celu ustalenia stanu wizualnego linii fabrycznych na różnych etapach operacji.
