Przedmiot opodatkowania: definicja

Podatek jest główną kategorią ekonomiczną. Ma historyczny związek z funkcjonowaniem i rozwojem każdego państwa. Zastanówmy się dalej, co jest przedmiotem opodatkowania.

Informacje ogólne

Istota podatku polega na wycofaniu przez państwo pewnej części PKB na rzecz budżetu w formie obowiązkowej płatności. Takie wyjaśnienie znajduje się w art. 8 część 1 kodeksu podatkowego. Podatek to obowiązkowa płatność indywidualna dokonywana bezpłatnie. Naliczany jest od podmiotów w formie alienacji kwot pieniężnych należących do nich na podstawie prawa własności, zarządzania operacyjnego / zarządzania gospodarczego. Odliczenia te są wykorzystywane do finansowania działalności władz miejskich lub państwowych.

Funkcje formacji

Opłata, zgodnie z art. 17, część 1 kodeksu podatkowego, uznaje się za ustalony tylko wtedy, gdy zostanie ustalone:

1. Obiekt i podstawa opodatkowania.
2. Okres, w którym należy dokonać płatności.
3. Procedura obliczania i płatności.
4. Licytuj
5. Tematy

Te ostatnie należy rozumieć jako obywateli i organizacje, których obowiązkiem jest płacenie podatków.

Przedmioty opodatkowania

Są to:

1. Właściwość
2. Dochód / zysk.
3. Koszt sprzedanych towarów.
4. Operacje sprzedaży produktów (wykonanie pracy / usług).
5. Inne kategorie posiadające cechy kosztowe, fizyczne lub ilościowe.

Ta lista znajduje się w art. 38 Kod podatkowy. Zasadniczo przedmiotem opodatkowania jest wszystko, w stosunku do którego istnieje obowiązek dokonywania nieodpłatnych potrąceń budżetowych.

Inne przedmioty

Pod podstawą opodatkowania rozumie się wartość, ilość lub inne cechy przedmiotu opodatkowania. Ta kategoria została ustanowiona w art. 53 kodeksu podatkowego. Okres podatkowy nazywany jest rokiem kalendarzowym lub innym okresem, na koniec którego tworzona jest podstawa i obliczana jest kwota płatności. Ten element jest ustalony w art. 55 Kod podatkowy. Stawka jest kwotą naliczania na jednostkę podstawy. Procedura i warunki płatności są określone w art. 57–58 Kod podatkowy.

Przedmiot opodatkowania: definicja

Ustawodawstwo ustanawia zasady, zgodnie z którymi powstaje obowiązek wniesienia wkładów do budżetu dla określonej kategorii. W szczególności kodeks podatkowy ustanawia podatek od nieruchomości. Przedmiotem opodatkowania w tym przypadku jest inna kategoria aktywów materialnych będących własnością podmiotu (nieruchomości, samochód itp.). W jakość produktu każdy przedmiot sprzedawany lub przeznaczony do sprzedaży jest zalecany. Regulując stosunki powstałe w ramach poboru ceł, pozycją podlegającą opodatkowaniu jest każda istotna wartość określona w kodeksie celnym. Praca, w odniesieniu do której istnieje obowiązek wnoszenia wkładów do budżetu, uznaje się każdą działalność, której wynik ma materialny wyraz i ma na celu zaspokojenie osobistych potrzeb obywateli lub przedsiębiorstw. Usługa działa również jako przedmiot opodatkowania. Obowiązek odliczenia od budżetu powstaje w tym przypadku, jeżeli wyniki działań, które nie mają formy materialnej, zostaną zrealizowane i zużyte w trakcie jego realizacji.

Realizacja

Ten element może również działać jako przedmiot opodatkowania osób fizycznych lub przedsiębiorstw. W przypadku sprzedaży produktów, usług należy odpowiednio rozumieć pracę:

1. Przeniesienie własności produktów z jednego podmiotu na inny.
2. Świadczenie usług przez jedną osobę na rzecz drugiej osoby.
3. Przeniesienie wyniku wykonanej pracy.

Wdrożenie nie będzie stanowić przedmiotu opodatkowania w następujących przypadkach:

1. Wykonuj operacje związane z obiegiem walut obcych lub rosyjskich (z wyjątkiem do celów numizmatyki).
2. Przeniesienie środków trwałych, wartości niematerialnych lub innych wartości przedsiębiorstwa na rzecz cesjonariusza podczas jego reorganizacji
3. Inwestycja Obejmują one w szczególności wkłady do kapitału spółek osobowych, spółek, wzajemne wkłady itp.
4. Przeniesienie lokali mieszkalnych na obywateli w domach komunalnych lub państwowych funduszy podczas prywatyzacji.
5. Konfiskata, spadek, własność porzuconych lub pozbawionych właściciela przedmiotów, zwierząt, znalezisk skarbów, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.
6. Przeniesienie własności jako wstępny wkład do uczestników partnerstwo biznesowe / firma, jego następca / spadkobierca w procesie:

• wycofanie się z organizacji;
• podział majątku zlikwidowanej spółki;
• przydział udziału we wspólnej własności;
• podział kapitału.

Kodeks podatkowy może przewidywać inne przypadki, w których wdrożenie nie pojawi się jako operacja podlegająca opodatkowaniu.

Wartość dodana

Przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT jest:

1. Sprzedaż produktów, usług i robót na terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym zastawionych przedmiotów. Ta kategoria obejmuje także transfer towarów na podstawie umowy o nowacji lub rekompensacie.
2. Sprzedaż produktów na własne potrzeby, których kosztów nie można odliczyć (poprzez obliczenia amortyzacji, w tym) przy obliczaniu stopy zysku przedsiębiorstwa.
3. Przywóz produktów na obszar celny.
4. Realizacja budowy, prace instalacyjne na własne potrzeby.

Wszystkie operacje, które nie są uważane za zgodne ze sprzedażą NK, nie będą stanowić przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT.

Określenie kosztów

Dla każdej opłaty przewidziana jest tylko jedna pozycja podlegająca opodatkowaniu. Utworzenie tego lub innego rozliczenia międzyokresowego powinno mieć uzasadnienie odpowiadające obowiązującemu prawodawstwu. Wartość określona w umowie między stronami jest traktowana jako wartość. Zakłada się (o ile nie udowodniono inaczej), że odpowiada on wskaźnikowi rynkowemu podobnych towarów, robót budowlanych, usług. Płatnik rozlicza przedmioty podlegające opodatkowaniu niezależnie. Podczas sprawdzania kompletności odliczeń do budżetu organy nadzoru mogą kontrolować poprawność wyceny w ramach umów tylko w przypadkach, gdy transakcje są przeprowadzane:

1. Między podmiotami współzależnymi.
2. W sprawie operacji wymiany (wymiany).
3. W ramach zagranicznej działalności gospodarczej.
4. Jeżeli odchylenie ma na celu zwiększenie lub zmniejszenie o ponad dwadzieścia procent od poziomu cen stosowanego przez płatnika stosunkowo jednorodnych (identycznych) produktów (usług, robót) w krótkim okresie.

Specyfika cenowa

W przypadkach przewidzianych w Kodeksie podatkowym, gdy koszt usług, pracy i towarów używanych przez strony transakcji odbiega od spadku lub wzrostu o ponad 20% wskaźnika rynkowego dla jednorodnych kategorii, organ nadzorczy ma prawo podjąć uzasadnioną decyzję o dodatkowej opłacie. Oprócz podatku kara zostanie naliczona płatnikowi. Obliczenia przeprowadza się tak, jakby wyniki transakcji zostały ocenione zgodnie z cenami rynkowymi za jednorodne usługi, pracę, produkty. Przy ustalaniu ceny rabaty spowodowane przez:

1. Sezonowe lub inne wahania popytu konsumpcyjnego.
2. Utrata jakości lub inne właściwości towarów.
3. Koniec lub przybliżenie daty ważności sprzedaży lub okresu ważności produktu.
4. Polityka marketingowa, promując nowe produkty na rynku lub wypuszczając produkty / roboty / usługi na nowe rynki.
5. Sprzedaż prototypów do celów edukacyjnych.

Późniejsza cena sprzedaży

Na rynku może brakować jednorodnych produktów z jednego lub drugiego powodu lub informacji niezbędnych do ustalenia odpowiedniego kosztu. W takich przypadkach stosowana jest metoda „przyszłej sprzedaży”. Jego istotą jest określenie różnicy między ceną, po jakiej przedmiot jest sprzedawany nabywcy, a następnie zostanie odsprzedany przez konsumenta, a standardowymi kosztami w takich przypadkach poniesionymi przez niego przy powtórnej sprzedaży.

Metoda kosztowa

Jest stosowany, jeżeli opisana powyżej metoda nie jest możliwa do zastosowania. Metodą kosztowną jest cena rynkowa usługi, towarów, pracy sprzedanej przez sprzedawcę jako suma poniesionych strat i zwykłego dochodu dla tego obszaru działalności. Brane są pod uwagę pośrednie i bezpośrednie koszty nabycia (produkcji) lub sprzedaży, przechowywania, transportu, ubezpieczenia i inne tradycyjne koszty w takich przypadkach.

Opcjonalnie

W procesie wyceny wykorzystywane są wyłącznie oficjalne źródła danych o wskaźnikach rynkowych dotyczących jednorodnej pracy, usług, towarów, a także notowań giełdowych. W przypadku procesu upoważniona instancja ma prawo wziąć pod uwagę wszelkie okoliczności, które mogą być istotne dla ustalenia wyników transakcji, nie ograniczając się do punktów przewidzianych w Kodeksie podatkowym. Postanowienia zawarte w Kodeksie stosuje się przy ustalaniu wartości rynkowej instrumentów finansowych w umowach terminowych i cenach akcji zgodnie ze szczegółami określonymi w rozdziałach 23 i 25.

Dochód

Rozumie się przez to korzyść ekonomiczną wyrażoną w gotówce lub w naturze. Bierze się to pod uwagę, kiedy można to ocenić i w stopniu, w jakim można to zrobić. W rozdziałach 23 i 25 Kodeksu podatkowego wprowadzono rozróżnienie między dochodami uzyskanymi ze źródeł zlokalizowanych w Federacji Rosyjskiej i poza nią. Jeżeli przepisy Kodeksu nie pozwalają jednoznacznie określić, do której kategorii należy dochód płatnika, ustalenia rodzaju zysku dokonuje federalny organ wykonawczy uprawniony do prowadzenia nadzoru w dziedzinie podatków.

Dywidendy

Są to wszelkie dochody, które uczestnik (akcjonariusz) spółki otrzymuje w trakcie procesu podział zysku pozostały po opodatkowaniu. Dywidendy naliczane są od akcji będących własnością założyciela proporcjonalnie do wkładów pozostałych właścicieli w kapitał zakładowy. Do tego rodzaj zysku obejmują również wszelkie dochody ze źródeł spoza Rosji i zaliczone do tej kategorii zgodnie z prawem innych krajów. Dywidendy nie są płatnościami:

1. Otrzymane przez akcjonariusza w wyniku likwidacji przedsiębiorstwa w naturze lub w gotówce, nieprzekraczające jego początkowego wkładu do wspólnego (autoryzowanego) kapitału.
2. Uczestnikom w formie przeniesienia papierów wartościowych tej samej spółki na własność.
3. Nienastawione na zysk przedsiębiorstwo prowadzące podstawową działalność niezwiązaną z przedsiębiorczością, wytwarzane przez spółkę gospodarczą, której kapitał zakładowy jest w pełni utworzony z wkładów tej organizacji.

Odsetki

Zgodnie z nimi Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej z góry rozpoznaje wszelkie ustalone (zadeklarowane) dochody, w tym w formie rabatu, który jest uzyskiwany z tytułu różnych zobowiązań dłużnych (niezależnie od metody rejestracji). W szczególności odsetki uważa się za zysk uzyskany z depozytu gotówkowego.