Zgodnie z prawem jedną z najważniejszych zasad dziedziczenia jest wolność woli. Prawo następcy w tym przypadku może być jednak ograniczone. Jednym z niezbędnych warunków, jakie zapewnia testament, jest obowiązkowy udział w spadku. Rozważ ten punkt bardziej szczegółowo. 
GK: wymagany udział w spadku
Prawo określa w każdym przypadku kategorię osób uprawnionych do własności. Przepis ten ma zastosowanie, nawet jeżeli zgodnie z wolą cała własność musi zostać przekazana wybranym następcom. Dziedziczenie obowiązkowego udziału w spadku stanowi minimum gwarantowane przez prawo. Wyróżnia się spośród najbardziej niechronionych następców, nawet jeśli decyzją właściciela pozbawieni są prawa do udziału w jego nieruchomości.
Lista osób
Rodzice i małżonek właściciela, osoby pozostające na utrzymaniu i dzieci mają obowiązkowy udział w spadku. Ostatnia kategoria obejmuje wszystkich nieletnich. Możliwość uzyskania obligatoryjnego udziału nie może zostać przeniesiona na spadkobierców zmarłego następcy na mocy prawa do reprezentacji.
Dzieci niepełnosprawne lub małoletnie
Obowiązkowe udziały w spadku przysługują tym osobom, jeżeli jeszcze przed ukończeniem 18 roku życia zawarły związek małżeński lub zostały uznane za kompetentne z innych powodów. Zgodnie z ustawą federalną nr 173 wszystkie osoby, które nie osiągnęły pełnoletności, są uznawane za niepełnosprawne, niezależnie od tego, czy pracują, czy studiują. Dzieci adoptowane po śmierci właściciela są również uprawnione do obowiązkowego udziału w spadku. Wynika to z faktu, że w chwili śmierci związek z właścicielem nieruchomości, działającym jako ich rodzic, nie został rozwiązany.
Oprócz tego przepisy przewidują obowiązkowy udział w spadku dla nienarodzonego dziecka do czasu otwarcia spadku. W takim przypadku uznaje się go za przyszły możliwy przedmiot prawa. Jeśli dziecko urodzi się żywe, stanie się spadkobiercą. W przypadku śmierci podczas porodu uznaje się go za prawnie nieistniejący. W ten sposób dziecko otrzymuje prawo do dziedziczenia, jeśli żyło nawet kilka minut. 
Niepełnosprawni rodzice i małżonek
Przepisy nie zawierają jasnej definicji pojęć dotyczących niepełnosprawności i zależności. Te kategorie dotyczące dziedzicznych stosunków prawnych zostały ustanowione kiedyś dekretem plenum Sił Zbrojnych ZSRR z dnia 1 lipca 1966 r. Nr 6. Jednak w nowoczesnych warunkach należy kierować się przepisami ustawy federalnej z 17 grudnia 2001 r. Istnieją następujące wyłączone kategorie, które są wymagane do współdzielenia w spadku:
- Emeryci i renciści (kobiety od 55 lat, mężczyźni od 60 lat).
- Wyłączone 1-3 grupy. Status ten powinien zostać ustalony na podstawie wiedzy medycznej i społecznej. Należy również określić ograniczenie wydajności pracy.
Osoby niepełnosprawne na utrzymaniu
Aby osoba mogła zostać uznana za taką, muszą być jednocześnie dostępne następujące podstawy:
- Niepełnosprawność W takim przypadku, aby określić status, należy przejść od powyższych warunków. Nieletni są wyjątkiem. Są uznani za osoby pozostające na utrzymaniu poniżej 16 roku życia, a studenci poniżej 18 roku życia.
- Wsparcie materialne. Aby osoba mogła zostać uznana za osobę pozostającą na utrzymaniu, musi być w pełni wspierana przez właściciela nieruchomości lub otrzymać od niego pomoc, która będzie uważana za stałe i główne źródło, z którego pochodzą środki utrzymania.
- Czas trwania zależności. Musi trwać co najmniej rok przed datą otwarcia spadku.
Ograniczenia
Obowiązkowy udział w spadku nie jest przypisywany następcom drugiego i następnego etapu. Osoby uczestniczące w stosunku prawnym na mocy prawa do reprezentacji również nie mogą go otrzymać. Wyjątkiem w tym drugim przypadku są obywatele zależni od właściciela.
Rozmiar
Wartość części przeniesionej nieruchomości będzie zależeć od daty utworzenia dokumentu spadkowego. Jeśli dokonano tego przed 1 marca 2002 r., Wówczas obowiązkowy udział w spadku nie będzie mniejszy niż 2/3 części należnej z tytułu przeniesienia własności zgodnie z prawem. Jeśli dokument zostanie utworzony po określonej dacie, to co najmniej połowa. Zgodnie z obowiązującym kodeksem cywilnym minimalna kwota obowiązkowego udziału będzie stanowić połowę części, która zostałaby uzyskana poprzez podzielenie całkowitej masy spadku przez liczbę następców prawnych, gdyby zostali powołani w przypadku braku testamentu. Jednocześnie brane są pod uwagę uczestnicy stosunków prawnych według prawa prezentacji. 
Przypadki specjalne
Artykuł 1149 Kodeksu cywilnego przewiduje możliwość uwzględnienia przez sąd statusu majątkowego następców, którzy mają obowiązkowy udział. Odpowiednio rozmiar części można zmniejszyć. Sąd ma również prawo odmówić wydania obligacji. Może się to zdarzyć, jeżeli realizacja tej okazji pociąga za sobą niemożność przekazania należnej części, której następca nie wykorzystał w ciągu życia właściciela, ale że spadkobierca wykorzystał ją z woli jako główne źródło, z którego pochodził dochód, lub do życia.
Wykonywanie prawa
Jeżeli część nieruchomości zostanie przeniesiona testamentem, obowiązkowy udział jest alokowany z pozostałej nieruchomości. Udział niewymieniony w dokumencie dzieli się równo między pozostałych następców. Jeśli ta właściwość nie wystarczy, brakująca kwota jest potrącana z części przekazanej testamentem. Obowiązkowy udział obejmuje wszystko, co spadkobierca, który ma do niego prawo, otrzymuje z dowolnego powodu, w tym koszty odmowy testamentu ustalonej na korzyść tej osoby. 
Przykład
Spadkobierca apeluje do sądu z wnioskiem o odmowę przyznania wymaganego udziału w spadku.
Po śmierci właściciela kilka osób zwróciło się do notariusza z oświadczeniem o prawie do otrzymania nieruchomości zgodnie z prawem. Wśród nich znajduje się następca testamentu A, a także następca prawny, którego obowiązkiem jest udział, co potwierdza zaświadczenie. Ten ostatni jest synem właściciela i uznany za niepełnosprawnego. Następcami prawa są czworo dzieci zmarłych. W przypadku dziedziczenia ustawowego wskazany syn byłby uprawniony do 1/4 we wspólnym prawie, obowiązkowy udział wynosiłby 1/8.
Sąd nie ustalił całości okoliczności przewidzianych w art. 1149, część 4 kodeksu cywilnego za odmowę przyznania części pozwanemu, ponieważ jego sytuacja finansowa okazała się nieco wyższa niż materialne możliwości powoda. Ten ostatni, jako spadkobierca testamentu, aż do śmierci właściciela nie wykorzystał swojej własności ani do życia, ani jako źródła utrzymania. Należy zauważyć, że w procesie poświadczania dokumentu o przeniesieniu nieruchomości przez notariusza wyjaśniono treść art. 1149. Zgodnie z jego przepisami obowiązkowy udział mają dzieci niepełnosprawne. Oskarżony w chwili testamentu był już taki. W rezultacie sąd doszedł do wniosku, że nie ma podstaw do odmowy przyznania prawnie niezdolnemu synowi właściciela prawa do zwrotu mu pieniędzy. Roszczenie nie zostało spełnione. 
Awaria
Spadkobierca, któremu przysługuje udział obowiązkowy, ma prawo go odmówić, ale nie na korzyść innych następców, ale bezwarunkowo. Zakaz ten jest określony przez konkretny cel takiej części przeniesienia własności. Jak wspomniano powyżej, działa jako wsparcie materialne dla najmniej chronionego uczestnika tych stosunków prawnych.Spadkobierca otrzymuje prawo do takiego udziału w spadku z powodu obecności ustawowych znaków (niezdolność do pracy, mniejszość itp.). Przeniesienie tej możliwości na inne osoby byłoby bezpośrednio sprzeczne z celem i istotą tej części nieruchomości. Odmowy udziału obowiązkowego nie można cofnąć ani zmienić. 
Podsumowując
Ograniczenie ustanowione przez prawo w formie obowiązkowego udziału ma na celu ochronę podmiotów, które ze względu na wiek lub stan zdrowia nie mogą samodzielnie zapewnić sobie pełnego źródła utrzymania. Instytucja ta chroni interesy nie tylko wyżej wymienionych osób, ale także społeczeństwa i państwa jako całości. Wynika to z faktu, że brak źródła dochodu dla wyżej wymienionych osób, mający na celu zapewnienie ich egzystencji, może prowadzić do negatywnych konsekwencji społecznych, wymagających udzielenia dodatkowej pomocy, z wyjątkiem świadczeń i emerytur przyznanych na podstawie statusu.