Już w XIX wieku rosyjscy skazani zostali skazani na pracę w mieście jako kara za przestępstwo. Jednak przepis dotyczący takiej kary we współczesnym kodeksie karnym pojawił się dopiero w 2005 r., A od 2013 r. Obowiązują prace obowiązkowe w odniesieniu do przestępstw administracyjnych.
Definicja
Praca obowiązkowa - rodzaj kary przewidziany w art. 49 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej i art. 3.13 Kodeksu administracyjnego Federacji Rosyjskiej. Mianowany wyłącznie w formie głównego środka zapobiegawczego skazanego zamiast grzywny lub kary łagodzonej. Istotą tego środka jest ustalenie czasu wyznaczonego przez sąd w godzinach wolnych od głównego zatrudnienia. Charakterystyczne cechy pracy obowiązkowej:
- przydzielony tylko oficjalnie zatrudnionym obywatelom: studentom, uczniom, pracownikom;
- mające na celu przynieść korzyści opinii publicznej;
- skazany nie otrzymuje wynagrodzenia, a wszystkie pieniądze za swoją pracę trafiają do budżetu państwa;
- natura przymusu;
- brak prawa do wyboru rodzaju pracy i miejsca ich realizacji.
Głównym celem takiej kary jest wychowanie. Obowiązkowe prace są dalekie od prestiżu; ponadto muszą być wykonywane w miejscu zamieszkania, gdzie przyjaciele, koledzy i sąsiedzi mogą zobaczyć skazanego. Środek ten zwiększa skuteczność moralnego wpływu na sprawcę.
Realizacja zamówienia
Nie później niż dziesięć dni po wydaniu wyroku skazany będzie zaangażowany w pracę przymusową. Organizacje, w których sprawca odbywa wyroki, sprawują kontrolę nad obywatelem, monitorują jakość pracy i czas jej trwania. Obowiązki osób skazanych są następujące:
- sumienne wypełnianie obowiązków pracowniczych;
- zgodność ze standardami dyscyplinarnymi;
- zgodność z zasadami organizacji, w której osoba odbywa karę;
- wypracowanie przez cały czas ustalone przez sąd;
- ostrzeżenie o zmianie miejsca zamieszkania.
W przypadku niewypełnienia obowiązków lub uchylania się od pracy przez sąd, można podjąć decyzję o zaostrzeniu kary dla sprawcy.
Rodzaje pracy
Miejsca i rodzaje pracy obowiązkowej są określane przez samorządy lokalne. Pole działania może się ciągle zmieniać, dlatego skazani czekają na zadania, które nie wymagają kwalifikacji, specjalnej wiedzy i umiejętności. Wykaz prac obowiązkowych ustalany jest przez władze miejskie. Z reguły są to środki mające na celu poprawę miasta. Mogą to być następujące działania:
- architektura krajobrazu;
- operacje użyteczności i ładowania;
- prace remontowe (malowanie granic, wymiana płyt na domach);
- sprzątanie ulic lub pomieszczeń.
Skazany może odbyć karę zarówno w gminnej, jak i prywatnej organizacji służby miejskiej. Rodzaje pracy są przypisywane zgodnie z możliwościami fizycznymi sprawcy, jego wiekiem i stanem zdrowia.
Czas pracy
Jak wykonywana jest kara? Praca obowiązkowa obejmuje cogodzinną egzekucję określoną przez sąd. Skazanemu przydzielono za przestępstwo od 60 do 480 godzin; przestępstwo administracyjne - od 20 do 200 godzin. Podczas odbywania kary muszą być przestrzegane obowiązkowe warunki.
- W dni robocze i szkolne skazany nie może pracować dłużej niż 2 godziny (na podstawie dobrowolnej decyzji nie więcej niż 4 godziny).
- W weekendy i święta czas pracy nie powinien przekraczać 4 godzin.
- Co najmniej 12 godzin tygodniowo.
- Okres wakacji i wakacji studyjnych nie wpływa na czas pracy.
W przypadku młodocianych przestępców przewidziane są nieco inne zamówienia.Zatem łączna kara może wynosić 40–160 godzin, a wykonywanie codziennych obowiązkowych obowiązków zależy od wieku:
- 14-15 lat - nie więcej niż dwie godziny;
- 15-16 lat - do trzech godzin;
- od 16 lat - nie więcej niż cztery godziny dziennie.
Liczbę godzin dziennych można zmniejszyć z ważnych powodów i wyłącznie na podstawie decyzji komornika.
Komu przypisuje się tę karę?
Obowiązkowa praca jest przypisywana jako główna kara osobom, które popełniły następujące przestępstwa:
- odstępstwo od aresztowania, zapłata grzywny;
- szkody środowiskowe;
- nieprzestrzeganie porządku podczas uczestnictwa w wydarzeniach publicznych;
- zaburzenia zatorowe;
- blokowanie ruchu transportu osobistego i publicznego.
Ważnym warunkiem przyznania takiej kary jest uszkodzenie i uszczerbek na zdrowiu lub mieniu osób trzecich. Taki środek zapobiegawczy nie może być stosowany wobec następujących obywateli:
- osoby niepełnosprawne;
- bezrobotni
- kobiety w ciąży;
- matki dzieci poniżej trzeciego roku życia.
Przedstawicielom niektórych zawodów nie przypisuje się również pracy obowiązkowej. Są wśród nich personel wojskowy, policja i straż pożarna, przedstawiciele władzy wykonawczej i inni.
Odchylenie pracy
Nie wszyscy skazani żałują za swoje czyny. Są tacy, którzy nieodpowiedzialnie unikają obowiązków. W przypadku niestawienia się i odmowy pracy organizacja, w której obywatel odbywał karę, sporządza protokół naruszenia. Taki czyn jest uważany za odrębne przestępstwo administracyjne i grozi mu aresztowaniem na okres do piętnastu dni lub grzywną w wysokości od 150 do 300 tysięcy rubli.
W przypadku złośliwego uchylania się od pracy karę zastępuje się pracą przymusową lub więzieniem. Należą do nich osoby naruszające prawo, które popełniły następujące działania:
- uciekli, aby uniknąć kary;
- więcej niż dwa razy w ciągu miesiąca nie pojawiało się w pracy;
- wielokrotnie naruszał dyscyplinę pracy.
Zdanie pozostaje takie samo, biorąc pod uwagę przepracowany czas. Osiem godzin pracy przymusowej to jeden dzień pozbawienia wolności lub pracy korekcyjnej.
Ten rodzaj zatrudnienia nie oznacza wynagrodzenia, ubezpieczenia medycznego ani założenia książki pracy. Ponadto przepracowany okres nie wchodzi w doświadczenie skazanego. Celem takiego środka zapobiegawczego jest nie tylko kara fizyczna w postaci pracy przymusowej. Wiele uwagi poświęca się edukacji moralnej i formowaniu się przestępcy „na prawdziwej ścieżce” z korzyścią dla niego i otaczającego społeczeństwa.
