Od momentu, gdy zamiast wymiany w naturze rozwinęły się stosunki towar-pieniądze, ciągle byli zarówno ci, którzy chcieli zarabiać, jak i ci, którzy chcieli podzielić się z nimi tym bulionem. Pierwszych reprezentowali kupcy i kupcy różnej wielkości, a z drugiej strony państwo lub jego elita rządząca wyróżniały się.
Nawet w starożytnej Grecji próbowano wprowadzić podatek od importu i eksportu produktów, podobnie jak Ateny, które dały początek pierwszym strefom przybrzeżnym. Są to pobliskie wyspy, na których można importować i eksportować towary, a także prowadzić operacje handlowe bez cła.
Podatki w starożytnym świecie
Od dawna znane są próby ukrywania części dochodów od państwa lub jego władców i uzyskiwania jakichkolwiek korzyści w celu obniżenia podatków. We wszystkich krajach starożytnego świata miały miejsce jednorazowe płatności lub, jak się je nazywało, ofiary. Obywatele kraju przedstawili je w okresach krytycznych dla kraju, na przykład podczas wojny. Później płatności stały się regularne i były skierowane na rozwój państwa.
Pojawienie się systemu podatkowego spowodowane było powstaniem takich instytucji władzy, jak wojsko, sądy i urzędnicy na różnych poziomach. Odbiór ofiary w tamtych czasach był bardziej spontaniczny, a płatność mogła być zarówno częścią uprawianych roślin lub produkowanych towarów, jak i usług osobistych, na przykład uczestnictwa w kampanii wojskowej, służby w dworku i innych.
Były obszary, w których podatki były albo minimalne, albo w ogóle nie nakładane. Obecnie nazywa się je „strefami przybrzeżnymi”. Na przykład wyspa Apollo, której głównym portem jest Delos w 146 rpne. e. został uznany za wolny, a kupcy zagraniczni mogli handlować bezcłowo. To była pierwsza udokumentowana wolna strefa na świecie. Firmy offshore uzyskały największy rozwój zarówno od strony prawnej, jak i finansowej w XVIII-XIX wieku.
Historia preferencyjnych terytoriów podatkowych
Strefy przybrzeżne to całe stany lub ich część, gdzie prawo zapewnia możliwość preferencyjnego otwierania firm polityka podatkowa.
Główną przyczyną jego wystąpienia był postulat królów francuskich, którzy zaciągali pożyczki od szwajcarskich bankierów, o zachowanie tajemnicy na temat tych faktów. Wynika to z faktu, że lud królewski, będąc katolikami, nie chciał ogłaszać, że pożycza pieniądze od protestantów.
Tak powstała koncepcja tajemnicy pożyczek i depozytów, która doprowadziła do przyjęcia ustawy o tajemnicy bankowej w Genewie przez radę miasta w 1713 r. Zgodnie z nim bankierzy musieli prowadzić ewidencję swoich klientów i ich transakcji finansowych bez prawa do ujawnienia tych informacji stronom trzecim.
To Szwajcaria stworzyła pierwszy model tajemnicy finansowej dla kapitału zagranicznego i była europejskim centrum wymiany pieniędzy. Do 1934 r. Głównym problemem bankierów w tym kraju było zachowanie poufności, która była gwarantowana klientom na podstawie prawa cywilnego i prawa pracy.
Od 1934 r. Podjęto nowe środki, z których najważniejszymi są ochrona danych osobowych klientów i wprowadzenie rachunków numerowanych. Tak więc Szwajcaria jest pierwszą strefą morską, która po zniesieniu limitów na zakup waluty obcej i wprowadzeniu wzajemnej wymienialności jednostek monetarnych wszystkich krajów, zaczęła zapewniać bankom możliwość przeprowadzania transakcji pieniężnych na rynkach innych krajów. Pozwoliło to międzynarodowym firmom i korporacjom na rozszerzenie działalności w oparciu o pożyczki, które nie ograniczały się do więzi krajowych.
Przepisy przyjęte w tym kraju umożliwiają ukrycie danych klientów nawet przed stanem. Zasada ta została ustalona i stała się główną w strefach przybrzeżnych nie tylko dla osób fizycznych i prawnych, ale także dla ich trustów, firm i fundacji. Dowiedzenie się, kto jest założycielem firmy otwartej w takiej strefie, jest prawie niemożliwe.
Rozwój stref przybrzeżnych w XX wieku
Morskie strefy ekonomiczne stały się jednym ze sposobów przyciągania kapitału zagranicznego do krajów o słabo rozwiniętych gospodarkach. Na przykład w połowie XX wieku część kolonii Wielkiej Brytanii uzyskała niepodległość, a część, pozostała część Wielkiej Brytanii, została pozbawiona dotacji rządowych na dalsze wspieranie ich gospodarki. W związku z tym w tych krajach przyjęto przepisy dotyczące rejestracji zagranicznych firm zagranicznych.
Przykładem takiej firmy jest flota Liberii, która w tym czasie była największa. 
Biedny kraj afrykański, który utworzył na swoim terytorium obszar przybrzeżny i dał wielu zagranicznym sądom możliwość zarejestrowania się i pływania pod banderą Liberii, był w stanie podnieść i rozwinąć gospodarkę.
Do tej pory takie międzynarodowe strefy morskie stworzyły Panamę, Maltę, Chiny, Hongkong i Singapur. Ze względu na fakt, że formalności są szybkie i proste, a stawka podatkowa jest zminimalizowana w tych krajach, mają one największą liczbę statków handlowych na świecie. Większość statków należy do właścicieli z innych krajów, ale nie uniemożliwia im to latania pod banderą państwa, w którym zarejestrowana jest strefa przybrzeżna.
Rozdzielenie odpowiedzialności finansowej
Kraje, w których wydzielenie firmy jako osoby prawnej i jej właściciela, podmiotu aktywności fizycznej, zaczęło zyskiwać szczególną popularność wśród przedstawicieli biznesu.
Pozwoliło to producentowi, w przypadku ogłoszenia jego upadłości, zachować swoją własność, a firma jako osoba prawna powinna była spłacić długi. W większości krajów, w przypadku ruiny jakiejkolwiek produkcji lub firmy, banki żądały odszkodowania od właściciela, opisując jego własność osobistą. W tym samym czasie człowiek zbankrutował.
W Wielkiej Brytanii uchwalono prawo, zgodnie z którym firma jest uważana za kraj zamieszkania, z którego prowadzona jest działalność. Jednocześnie firma mogła zostać zarejestrowana w innym kraju, ale ponieważ nic tam nie produkowała, a jej właściciela uznano za nierezydenta, podatki w miejscu rejestracji nie zostały zapłacone.
Terytoria, na których taka rejestracja miała miejsce, to strefy przybrzeżne kraju. Początek tego procesu został ustanowiony przez Wielką Brytanię na jej kolonialnych wyspach, ale dziś nie tylko małe i słabo rozwinięte gospodarczo kraje, ale także duże państwa stosują podobną politykę.
Wolna strefa ekonomiczna
Aby rozpocząć napływ zagranicznych inwestycji do kraju, wystarczy stworzyć sprzyjające warunki do prowadzenia działalności gospodarczej i skonsolidować wszystkie te przepisy.
Wolna strefa ekonomiczna jest częścią kraju, w którym w takich sprawach obowiązują preferencyjne warunki dla kapitału zagranicznego:
- reżim walutowy - obsługa kursu walutowego zgodnie z jego globalnymi wskaźnikami;
- opodatkowanie musi być minimalne;
- stawki celne powinny być bardzo niskie;
- prawo pracy.
Kraj wygrywa pod wieloma względami w rozwoju własnej gospodarki, tworząc wolne strefy ekonomiczne. Strefy morskie mają określone cele:
- wzajemne inwestycje krajów w rozwój dowolnej branży lub produkcji;
- zapoznanie się z najnowszymi technologiami zagranicznymi i ich zastosowaniem;
- przyciąganie dużego napływu waluty obcej;
- wprowadzenie nowych systemów organizacji i prowadzenia produkcji;
- tworzenie miejsc pracy i rozwój eksportu;
- przeniesienie infrastruktury społecznej, biznesowej i gospodarczej na nowy poziom rozwoju.
Wszystko to prowadzi zarówno do poprawy sytuacji gospodarczej w wybranym regionie, jak i w całym kraju.
Klasyfikacja SSE
Ze względu na fakt, że wiele krajów zaczęło organizować strefy morskie na swoich terytoriach, spowodowało to konieczność ich usprawnienia i sklasyfikowania. Obecnie kilka stref wyróżnia się znakami leżącymi u ich podstaw:
- Jaki jest cel inwestowania - rozwój rynku zewnętrznego lub wewnętrznego.
- Motywy ekonomiczne - w niektórych regionach, w których gospodarka jest bardzo słaba, wprowadzają zachęty podatkowe dla rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, które ją ożywiają, w innych stwarzają korzystne warunki dla inwestycji zagranicznych, co prowadzi do napływu kapitału zagranicznego.
- Rozwój konkretnej branży.
- Przedmiotem własności są spółki prywatne, państwowe lub mieszane.
Ta klasyfikacja pozwala właścicielom firm wybrać dokładnie, gdzie założyć własną firmę lub gdzie zainwestować pieniądze.
Zaletą utworzenia wolnej strefy ekonomicznej
Dzisiaj otwarcie lub zakup gotowej spółki offshore jest korzystne z kilku powodów:
- Taka firma oczekuje minimalnego opodatkowania.
- Zapewnione jest bezpieczeństwo aktywów przedsiębiorcy.
- Pełna poufność danych dotyczących właściciela i akcjonariuszy spółki.
- Bezpieczeństwo gotówkowe w wiarygodnych bankach zagranicznych. ”
- Stabilność ekonomiczna krajów ze strefami przybrzeżnymi.
W tak sprzyjających warunkach wielu przedsiębiorców woli otwierać firmy w wolnych regionach gospodarczych.
Lista krajów SSE
Światowe strefy morskie dziś mogą być reprezentowane jako całe państwo, jego dowolna część lub region. W Stanach Zjednoczonych każde państwo ma własną jurysdykcję, a niektóre z nich są wolnymi strefami ekonomicznymi (na przykład Delaware i Oregon). Również w Szwajcarii wiele kantonów ma przywileje prowadzenia działalności gospodarczej w postaci niskich stawek podatkowych.
Ponieważ na świecie istnieje obecnie wiele stref wolnych od ekonomii, czasami trudno jest wybrać dokładnie, gdzie otworzyć własną firmę, aby nie tylko osiągała maksymalny zysk, ale także była chroniona w dziedzinie prawa. Dlatego należy wziąć pod uwagę stabilność polityczną, gospodarczą i społeczną w państwie.
Pełna lista stref morskich obejmuje 26 krajów, na których terytorium tworzone są najbardziej komfortowe warunki do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym Andorę, Monako, Liberię, Szwajcarię, Panamę, Nową Zelandię i inne. W niektórych krajach w niektórych regionach utworzono wolne strefy ekonomiczne, na przykład w Niemczech, Kanadzie, USA i innych krajach.
Rejestracja na morzu
Przed podjęciem decyzji o tym, gdzie zarejestrować firmę, powinieneś wiedzieć, że nierezydent płaci niewielki procent kosztów działalności firmy, aby utrzymać ją za granicą. Aby przenieść się do stref przybrzeżnych firmy, zarejestrować je lub kupić gotowy biznes, wystarczy kilka kroków:
- Wybierz region o najkorzystniejszych warunkach dla funkcjonowania produkcji. Działania nierezydentów obejmują:
- ubezpieczenia, bankowość i finanse;
- operacje eksportowe i importowe;
- wzajemne rozliczenia między firmami partnerskimi;
- alokacja aktywów i optymalizacja podatkowa.
2. W oparciu o wybraną działalność wybierz offshore o najniższej stawce podatkowej, podczas gdy główna spółka może być zarejestrowana w jednej strefie, a spółka zależna w innej.
3. Studiować warunki rejestracji i pracy w tym regionie.
Istnieje warunkowy podział jurysdykcji nierezydentów w różnych krajach świata.
Obszary o niskim opodatkowaniu
Spośród pięciu rodzajów jurysdykcji nierezydentów najbardziej popularne są wolne od podatku strefy ekonomiczne. W tych krajach inwestorzy zagraniczni mają najkorzystniejsze warunki. Należą do nich Kanada, Irlandia, Szkocja i Wielka Brytania (w przypadku handlu międzynarodowego), Cypr i Wyspa Man (w zakresie bankowości i ubezpieczeń).
Classic Fez
Są kraje, które oferują warunki prawne pozwalające uniknąć płacenia podatków przy jednoczesnym zachowaniu całkowitej poufności danych osobowych klientów i ochronie ich aktywów. Jednocześnie gwarantują one integralność finansową.
Podobne strefy przybrzeżne to BVI, Panama, Belize, Seszele, Mauritius, Dominika, Saint Kitts i Nevis, wyspa Anguilla. Nadzór nad legalnością działalności tych gospodarczo wolnych regionów jest monitorowany przez specjalne instytucje i MFW.
Europejskie wolne strefy ekonomiczne
W Europie strefy przybrzeżne są bardziej powiązane z określonymi niszami biznesowymi. Na przykład na Łotwie korzystne warunki rejestracji firm informatycznych, w Holandii i Szwajcarii - spółki holdingowe i banki, w Czechach, na Słowacji i w Bułgarii istnieją znaczne korzyści dla rozwoju turystyki i rolnictwa.
Otwarcie takiej firmy w kraju europejskim jest prestiżowe, godne szacunku i wiarygodne, chociaż trzeba będzie prowadzić księgowość, ponieważ jest to klasyczny rodzaj offshore.
Strefy przybrzeżne w Rosji zostały zniesione w 2004 r., Po wejściu w życie dekretu o zniesieniu ulg podatkowych.
Azjatyckie wolne strefy ekonomiczne
W Azji offshore znajduje się na „trzech filarach” - Hongkongu, Singapurze i Chinach. W tych krajach opodatkowane są tylko transakcje finansowe przeprowadzane bezpośrednio w miejscu rejestracji. W przeciwnym razie są to regiony wyjątkowo sprzyjające do prowadzenia działalności komercyjnej i intelektualnej związanej z innowacjami i badaniami.
