Ograniczone zasoby: problem z ich wykorzystaniem

Ograniczone zasoby to towary, które są wykorzystywane do tworzenia produktów i usług. Są one również nazywane czynnikami produkcyjnymi. Wszystkie te zasoby są ograniczone.

Klasyfikacja

Istnieją następujące ograniczone zasoby:

1. Naturalne Należą do nich podłoże, wodne, biologiczne, rekreacyjne, leśne i inne naturalne obiekty.
2. Poród
3. Capital. Te ograniczone zasoby istnieją w postaci papierów wartościowych, pieniędzy, środków produkcji.
4. Zdolności przedsiębiorcze.
5. Wiedza.

Od czasów starożytnych uważa się, że praca jest kluczowym czynnikiem produkcji. Opinię tę podzielał w szczególności Arystoteles, a następnie pierwsza szkoła ekonomiczna - merkantylizm. Fizjokraci przypisywali ziemi kluczowe znaczenie. Teoria Adama Smitha o ograniczonych zasobach, takich jak praca, kapitał i zasoby naturalne były rozważane w kompleksie. Jednak najbardziej klarowne sformułowanie teorii trzech czynników produkcji podał J. B. Say. Alfred Marshall zaproponował dodanie kolejnego zasobu - zdolności przedsiębiorczych. Obecnie wraz z wiedzą przeszli na kluczowe pozycje wśród wszystkich czynników produkcji.

Ograniczone zasoby i nieograniczone potrzeby.

Sytuacje te są typowe w życiu gospodarczym dowolnego podmiotu. Zasadniczo stanowią one podstawę teorii ekonomii. W społeczeństwie z ograniczonymi czynnikami produkcyjnymi nieustannie poruszane jest pytanie „co, dla kogo i jak tworzyć”. Innymi słowy, w ramach nauki badane są problemy wydajnego i racjonalnego użytkowania. zasoby gospodarcze lub zarządzanie nimi w celu osiągnięcia jak największej satysfakcji z materialnych potrzeb ludzi. Oczywiście zadania dyscypliny nie ograniczają się wyłącznie do tego. Jednak sprzeczność wynikająca z ograniczonych zasobów i nieograniczonych potrzeb stanowi oś, wokół której płynie życie gospodarcze. Każdy podmiot produkujący musi stale wybierać, jakie korzyści uzyskać lub stworzyć, biorąc pod uwagę jego możliwości.

Korelacja czynników

Ograniczone zasoby w gospodarce stale oddziałują na siebie wzajemnie. Tak więc wiedza jest wykorzystywana, gdy podmioty gospodarcze dążą do zwiększenia wydajności sprzętu - prawdziwego kapitału. Postępy naukowe przyczyniają się do bardziej racjonalnego podziału zasobów naturalnych. Korzystając z wiedzy menedżerskiej, przedsiębiorcy efektywniej organizują produkcję.

Mobilność

Ponieważ zasoby są ograniczone, są mobilne. Mogą przemieszczać się między krajami lub w obrębie jednego państwa. Tymczasem poziom mobilności zasobów jest inny. Mobilność Ziemi zbliża się do zera - trudno jest przenosić ją z miejsca na miejsce. Istnieją jednak bardzo ograniczone zasoby mobilne w gospodarce. Przykładami są praca, wiedza, kapitał. Mobilność siły roboczej jest widoczna w zewnętrznej i wewnętrznej migracji ludności. Mobilność i przedsiębiorczość. Najczęściej jednak nie poruszają się one samodzielnie, ale razem z kapitałem lub pracą. Wynika to z faktu, że przewoźnikami tych umiejętności są albo wynajęci menedżerowie, albo właściciele funduszy.

Zamienność

Mobilność i przeplatanie się czynników produkcji w pewnym stopniu odzwierciedla ich inną ważną właściwość - alternatywność. Częściowo wymienne wszystkie ograniczone zasoby. Przykłady można podać tutaj. Załóżmy, że przed rolnikiem stoi zadanie zwiększenia objętości ziarna.Może go rozwiązać, powiększając zasiew lub zatrudniając dodatkowych pracowników. Rolnik może zwiększyć flotę sprzętu lub wykorzystać nasiona nowych gatunków. Ten wybór jest możliwy właśnie dlatego, że wszystkie ograniczone zasoby są wymienne.

Trudności

Z reguły alternatywa nie może być pełna. Zatem praca nie może całkowicie zastąpić kapitału. W przeciwnym razie personel pozostanie bez wyposażenia i narzędzi. Ograniczone zasoby najpierw odnoszą sukces, a potem coraz więcej. Przy stałej liczbie czynników można zobowiązać pracowników do pracy na dwie zmiany. Jednak zatrudnienie większej liczby osób i zorganizowanie jednej trzeciej będzie problematyczne. Podmioty gospodarcze stale korzystają z właściwości zasobów. W warunkach ich niedoboru przedsiębiorca musi znaleźć najbardziej skuteczną i racjonalną kombinację.

Rynki czynników produkcji

Wszystkie ograniczone zasoby są zaangażowane w obrót. Tworzą globalny rynki: praca, kapitał itp. Każdy z nich ma z kolei strukturę. Tak więc rynek pracy obejmuje sektory, w których obecni są niektórzy specjaliści: księgowi, inżynierowie, ekonomiści itp. Mogą również mieć własną strukturę. Na przykład marketerzy, finansiści i inni są obecni na rynku ekonomistów.

Cechy potrzeb ludzi

Kluczowym zadaniem działalności gospodarczej jest racjonalne wykorzystanie ograniczonych zasobów. W ekonomii problem zaspokajania potrzeb każdego człowieka, społeczeństwa i państwa jako całości jest stale rozwiązywany. Pracuje nad tym ogromna liczba przedsiębiorstw. Tymczasem potrzeby mają wiele właściwości: nieograniczone, nienasycone. Ponadto stale rosną zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym.

Oczywiście niektóre potrzeby osoby lub rodziny mogą zostać zaspokojone. Na przykład ludzie mieszkający w tym samym mieszkaniu prawie nie potrzebują 5 lodówek. Jednak pragnienie bogactwa, pragnienie otrzymywania stale rosnącego zysku nie mają wyraźnych granic. To samo można powiedzieć o potrzebach ludzi w zakresie nabywania wartości, których im brakuje.

Jeśli chodzi o potrzeby zbiorowe, społeczne, państwowe, pod wieloma względami są one praktycznie nieograniczone. Trudno jest określić poziomy ich absolutnej satysfakcji. Zatem wszyscy ludzie, w takim czy innym stopniu, chcieliby konsumować dużą, prawie nieograniczoną ilość towarów w postaci usług konsumenckich i towarów. W związku z tym do ich stworzenia konieczne jest ciągłe zwiększanie różnorodności i liczby czynników produkcji, dla których konieczne jest początkowe wykorzystanie zasobów (naturalnych, robocizny, informacji itp.). Właśnie w tym momencie powstaje sprzeczność między pragnieniami a rzeczywistymi możliwościami ich zaspokojenia.

Zasada niedoboru

Wszystkie zasoby, którymi dysponuje ludzkość, są ograniczone. Korzyści produkcyjne są ograniczone zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym. Początkowo są one niewystarczające, aby zaspokoić pełen zakres potrzeb. Jest to w rzeczywistości zasada niedoboru. W każdym kraju, w każdym przedsiębiorstwie, w dowolnej rodzinie zasoby są ograniczone.

W Rosji problem niedoboru kapitału, wiedzy i siły roboczej stał się ostatnio poważny. Jeśli chodzi o ziemię, obszar rozmieszczenia obiektów, powietrza, wody, minerałów, flory i fauny ma ograniczone granice użytkowania. Zasoby naturalne, oprócz tego, że są ograniczone, są nieodnawialne.

Określone limity istnieją dla środków produkcji w postaci sprzętu, materiałów, maszyn, konstrukcji. Są one zdeterminowane możliwościami tworzenia takich obiektów, wydajnością i charakterem ich działania, przejścia na emeryturę jako moralnego lub fizycznego zużycia. Pojawienie się surowców wtórnych pozwala tylko częściowo je przywrócić.

Praca jest ograniczona zdolnością i zdolnością do pracy, ilością czasu. Poznanie w zasadzie nie ma granic. Jednak rzeczywista ilość dostępnych danych, informacji - zasobów informacyjnych - prawie zawsze jest ilościowo niewystarczająca i jakościowo niedoskonała do rozwiązania obecnych i przyszłych problemów gospodarczych. Jako środek pozyskiwania niektórych czynników produkcji działa kapitał finansowy. Jest jednak również ograniczony.

Wnioski

Zasada niedoboru istniejących zasobów jest kompleksowa. Pod tym względem w literaturze zagranicznej nazywa się ją fundamentalną. Co więcej, sam problem ograniczonych czynników produkcji jest uważany za jeden z najbardziej istotnych we współczesnym świecie. Jak wspomniano powyżej, nauki ekonomiczne działają jak dyscyplina, która bada, w jaki sposób społeczeństwo, które ma ograniczone zasoby, decyduje o tym, dla kogo i jak ukończyć szkołę. Zwolennicy tej definicji, głównego zadania i problemu działalności gospodarczej, szukają sposobów na maksymalizację użyteczności, efektu konsumenckiego, biorąc pod uwagę brak istniejących czynników produkcji, które można by wykorzystać do uzyskania pożądanych rezultatów.

Polityka rządu

Zasoby dostępne ludzkości są naprawdę ograniczone. Oznacza to, że musisz traktować je oszczędnie. W nowoczesnym społeczeństwie problem niedoboru powinien być stale omawiany. Konieczne jest poszukiwanie sposobów zapobiegania niewłaściwemu wykorzystaniu zasobów. Tak więc w Federacji Rosyjskiej opracowywane są programy krajowe mające na celu optymalizację działalności gospodarczej.

Na przykład dzisiaj priorytetem jest efektywne wykorzystanie zasobów energetycznych pod stałą kontrolą państwa. Osoby prawne i obywatele są zobowiązani do prowadzenia rejestrów otrzymanych, wyprodukowanych i wykorzystanych mocy produkcyjnych. Normy energetyczne są zawarte w stanowych normach dotyczących konstrukcji, wyposażenia i materiałów. Jednym z kluczowych obszarów w dziedzinie oszczędzania energii jest certyfikacja obiektów. Wszystkie te środki opierają się na połączeniu interesów producentów, dostawców i konsumentów, chęci państwa do racjonalnego wykorzystania surowców energetycznych.

W odniesieniu do zasoby biologiczne jedną z ich kluczowych właściwości jest zdolność do samoreprodukcji. Ale ze względu na stale rosnący antropogeniczny wpływ na przyrodę, nadużywanie ich potencjału gwałtownie maleje. Populacje wielu zwierząt i roślin zaczynają się degradować, a niektóre z nich są już na skraju wyginięcia. Aby zorganizować efektywne wykorzystanie zasobów naturalnych, konieczne jest przede wszystkim zapewnienie rozsądnych limitów ich wykorzystania. Wskaźniki powinny całkowicie wyeliminować utratę i wyczerpanie zdolności naturalnych surowców do samoreprodukcji.

Wniosek

We współczesnym świecie potrzeby ludzkości gwałtownie rosną. Jednocześnie znacznie zmniejsza się zasoby, z których ludzie mogą korzystać w produkcji. Niektóre z nich są nieodnawialne, a ich nieracjonalne użycie może doprowadzić do ich całkowitej utraty. Każde państwo, z tymi lub tymi zasobami, powinno podjąć niezbędne środki, aby je uratować. Należy opracować programy, które utrzymają równowagę między potrzebami ludzi a możliwościami produkcyjnymi.

Racjonalne wykorzystanie istniejących zasobów jest jednym z priorytetowych zadań, które rozwiązują zarówno każde państwo indywidualnie, jak i cała społeczność światowa jako całość. Ochrona zasobów w przedsiębiorstwach przemysłowych jest szczególnie ważna. Zapewniają to przepisy, normy, zasady, wymagania. Każdy uczestnik musi zrozumieć, że nieracjonalne wykorzystanie zasobów doprowadzi do ich zniknięcia.