Ostatnio w prawie wszystkich obszarach gospodarki stosowano różnorodne substancje syntetyczne, w szczególności często występujące w sektorze produkcyjnym. Pod tym względem transport drogowy towarów niebezpiecznych stał się znacznie częstszy, ponieważ jest to jedna z najwygodniejszych opcji transportu tych substancji.
Co to jest
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, towary niebezpieczne obejmują różne substancje, które podczas transportu, a także podczas załadunku / rozładunku, mogą wywołać awarię, taką jak eksplozja lub pożar, co może spowodować znaczne uszkodzenie budynków, konstrukcji, urządzeń, magazyny, a także sam pojazd i otaczające go żywe stworzenia.
Głównym dokumentem prawnym, zgodnie z którym regulowany jest transport takich substancji, jest Umowa Europejska, która szczegółowo określa, w jaki sposób należy przewozić niektóre towary niebezpieczne. Podczas transportu takich towarów należy przestrzegać zasad określonych w tym dokumencie, a sam kod jest skracany jako ADR.
Zgodnie z ADR różne przesyłki międzynarodowe są regulowane i działają w krajach, które je podpisały, co najmniej dwie z nich przekraczają. W przeważającej większości przypadków przepisy krajowe prawie całkowicie odpowiadają temu kodeksowi, ale oczywiście mogą być w nim pewne szczególne cechy. Zasady przewozu drogowego towarów w ADR zostały opracowane w celu maksymalizacji stopnia bezpieczeństwa drogowego podczas takich przewozów, a także w celu uproszczenia wszelkiego rodzaju procedur nomenklatury. Aby osiągnąć te cele, dokument zawiera jedną klasyfikację, a także ujednolicony system wymagań dotyczących transportu.
W naszym kraju, oprócz określonego zestawu wymagań, istnieje również szereg innych aktów prawnych przewidujących potrzebę specjalnego szkolenia kierowców, a także wymieniających różne wymagania dotyczące takiego transportu.
Towary niebezpieczne są klasyfikowane jako takie bezpośrednio przez nadawcę. W tym celu firma zwraca się do właściwych organów. Na przykład zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem w sprawie podstaw, klasyfikacji, a także przydziału przeważającej większości towarów niebezpiecznych, zaangażowany jest Federalny Urząd ds. Badań i Badań Materiałowych.
Klasy
W zależności od rodzaju zagrożenia, a także różnych właściwości biologicznych, chemicznych i fizycznych, towary niebezpieczne mogą należeć do jednej z dziewięciu klas, do których należą:
- ciecze łatwopalne;
- gazy
- substancje, które wydzielają łatwopalne gazy w przypadku bezpośredniego kontaktu z wodą;
- produkty i substancje wybuchowe;
- substancje zdolne do samozapłonu;
- substancje o podwyższonej toksyczności;
- substancje odczulone o podwyższonym ryzyku wybuchu;
- nadtlenki organiczne;
- substancje zakaźne;
- środki utleniające;
- żrący;
- materiały radioaktywne;
- inne niebezpieczne produkty i substancje.
Każdy z wyżej wymienionych towarów niebezpiecznych odnosi się do określonej klasy lub podklasy, przy czym warto zauważyć, że numer seryjny klasy nie ma związku ze stopniem zagrożenia. Klasy zagrożeń ustanowione przez obowiązujące prawo i muszą być wskazane w dokumentacji towarzyszącej.
Jeżeli określone towary niebezpieczne odnoszą się do więcej niż jednego rodzaju, najbardziej znaczące w linkach są oznaczone jako „główne niebezpieczeństwo”, podczas gdy wszystkie pozostałe są oznaczone znakiem „dodatkowe niebezpieczeństwo”.
Znaki
Aby wskazać pewne niebezpieczne właściwości, na opakowaniu umieszczony jest określony znak. Towary niebezpieczne są oznakowane zgodnie ze specjalnym systemem opartym na powyższej klasyfikacji i przeznaczone do:
- łatwe rozpoznawanie towarów niebezpiecznych na odległość ze względu na ogólny wygląd istniejących znaków ostrzegawczych (według koloru, kształtu i symbolu);
- zapewniając pierwsze przydatne wskazanie podczas załadunku i rozładunku.
Kod klasyfikacyjny
W celu wskazania pewnych niebezpiecznych właściwości, a także wskazania właściwości fizycznych i chemicznych, których nie przenosi znak na opakowaniu, towary niebezpieczne mają swój własny kod klasyfikacyjny, składający się z liter lub liter oznaczających pewną grupę niebezpiecznych właściwości, a także mogą być uzupełnione cyfrą wskazującą właściwości chemiczne lub fizyczne ładunku lub jego przynależności do określonej grupy.
W przypadku substancji niebezpiecznych należących do pierwszej klasy kod klasyfikacji obejmuje numer podklasy i litery oddzielnej grupy zgodności. W przypadku drugiej klasy podaje liczbę wskazującą na konkretny stan skupienia, rodzaj substancji i kilka liter wskazujących ich grupę niebezpiecznych właściwości.
Jednak klasyfikacja towarów niebezpiecznych nie zapewnia odpowiedniego kodu dla siódmej klasy.
Identyfikacja
Wszystkie takie przesyłki muszą koniecznie mieć odpowiednie nazwy i konkretne numery ONZ. Ponadto nazwy i numery są przypisane do niektórych niebezpiecznych produktów i substancji zgodnie z systemem klasyfikacji ONZ.
Ponieważ w przeważającej większości przypadków wymagania dotyczą określonej pozycji na liście, zanim zaczniesz transportować towary niebezpieczne, muszą one zostać zidentyfikowane bezbłędnie. Dzięki tej identyfikacji można łatwo zidentyfikować następujące elementy informacyjne:
- Numer UN
- odpowiednia nazwa przewozowa;
- klasyfikacja towarów niebezpiecznych, a także możliwe rodzaje dodatkowego zagrożenia;
- grupa pakowania;
- liczba próbek znaków;
- określony kod klasyfikacyjny.
Po ustaleniu wszystkich powyższych elementów informacji, przed transportem towarów niebezpiecznych transportem drogowym, należy odnotować odpowiednie wymagania.
Identyfikacja ONZ
Ten numer identyfikuje czterocyfrowy numer identyfikacyjny określonego produktu lub substancji, który jest oparty na przepisach modelowych Narodów Zjednoczonych.
Identyfikacja numeryczna odbywa się zgodnie z wykazem towarów niebezpiecznych, który jest wymieniony w tabeli A ADR w rozdziale nr 3.2. Ta lista obejmuje wszystkie towary niebezpieczne, z których wszystkie są wskazane w kolejności podanych numerów. Jeżeli na liście nie ma numeru substancji, oznacza to, że identyfikacja ładunku została przeprowadzona nieprawidłowo.
W przypadku towarów, które nie są wyraźnie wymienione w wykazie swoją nazwą, numer ONZ należy ustalić po określeniu klasy, a także wszystkich rodzajów dodatkowego zagrożenia i grupy pakowania. Jednocześnie warto zauważyć, że jedyny numer ONZ nie zawsze wystarcza do przeprowadzenia identyfikacji jakiegokolwiek niebezpiecznego ładunku. W szczególności takie sytuacje obejmują:
- identyfikacja aerozolu, która dodatkowo wymaga również znajomości kodu klasyfikacyjnego lub liczby ikonicznych próbek;
- identyfikacja farby, obejmująca wiedzę grupy pakowania.
Identyfikacja według nazwy
Jeżeli numer ONZ nie jest znany dla określonego ładunku, wówczas zasady transportu towarów niebezpiecznych przewidują identyfikację według nazwy, która jest przeprowadzana zgodnie z tabelą B: „Alfabetyczny indeks produktów i substancji ADR”.
W procesie takiej identyfikacji należy wziąć pod uwagę, że w większości przypadków chemikalia mają kilka nazw:
- podstawowe, które mogą być techniczne lub biologiczne;
- różne synonimy;
- nazwa handlowa.
Na przykład dwutlenek węgla ma kilka synonimów, takich jak dwutlenek węgla lub dwutlenek węgla. Aby uniknąć problemów związanych z korzystaniem z różnych przedmiotów transportu, a także wszelkiego rodzaju właściwych organów o różnych nazwach tego samego ładunku, w procesie transportu używana jest odpowiednia nazwa transportu. Zasady transportu towarów niebezpiecznych określają prawidłową nazwę przewozową zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 3.1.2.
Grupa rachunkowości pakowania
Często zdarza się, że dla różnych towarów niebezpiecznych, które należą do określonego numeru ONZ i mają tę samą nazwę, można zastosować inne wymagania, jeśli towary niebezpieczne są transportowane transportem drogowym. Wynika to z faktu, że takie towary mogą mieć różne stopnie zagrożenia. Na przykład olej, a także nitro i niektóre inne farby należą do numeru „UN 1263 PAINT”, ale wymagania dotyczące transportu farb olejnych i nitro będą zupełnie inne.
Jeżeli towary niebezpieczne są transportowane w związku z substancjami lub produktami, które mogą być przypisane do określonego numeru ONZ, dla którego na liście znajduje się kilka pozycji o dokładnie takiej samej nazwie, grupa identyfikacyjna będzie musiała wziąć pod uwagę grupę pakowania wymienioną w kolumnie 4 tabeli A w rozdziale 3.2 ADR Kryteria określania konkretnej grupy pakowania podano w tym samym rozdziale.
Rachunkowość kodu klasyfikacyjnego
W praktyce często zdarzają się sytuacje, w których zasady transportu drogowego towarów niebezpiecznych przewidują obowiązkową rejestrację liczby próbek znaków w procesie określania warunków transportu.
Tak więc wszystkie rodzaje aerozoli są klasyfikowane jako AEROZOLE UN 1950, a następnie, w zależności od ich unikalnych właściwości, dzieli się je na 12 innych grup, z których każda ma własne wymagania dotyczące transportu drogowego. W tej sytuacji, w trakcie określania sposobu ustalenia zasad transportu drogowego towarów niebezpiecznych, należy wziąć pod uwagę liczbę etykiet ostrzegawczych i ich indywidualny kod klasyfikacyjny. Sam kod należy wziąć pod uwagę podczas transportu następujących rodzajów ładunku:
- artykuły i substancje wybuchowe pierwszej klasy;
- produkty zawierające gazy;
- chemikalia, które mogą być transportowane w stanie ciekłym lub stałym.
Odpowiednie numery etykiet zagrożeń są zdefiniowane w piątej kolumnie Listy towarów niebezpiecznych, a znaczenie i opisy poszczególnych liczb podano w 5.2.2.2 ADR.
Podstawowe wymagania
Przed transportem opakowanie lub pojemniki są odpowiednio oznakowane, a nadawca ponosi tę bezpośrednią odpowiedzialność. Etykietowanie musi być przeprowadzane w pełnej zgodności z normami, a jednocześnie musi być czytelne i trwałe, aby w razie potrzeby można było użyć go do ustalenia, które towary niebezpieczne są transportowane tym pojazdem. Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że etykietowanie towarów klas zagrożenia 1, 2 i 7 przewiduje obowiązkowe oznaczenie nazwy przewozowej.
W chwili obecnej przewidziany jest cały system informowania o niebezpieczeństwie niektórych ładunków, który obejmuje:
- karta ratunkowa, którą producent ładunku musi wypełnić zgodnie z ujednoliconą próbką, która zawiera wykaz wszystkich niezbędnych środków mających na celu wyeliminowanie możliwych konsekwencji w razie wypadku drogowego;
- specjalne tablice informacyjne zamocowane z tyłu i z przodu taboru;
- karta informacyjna, w której znajduje się transkrypcja różnych kodów środków wskazanych na tabliczce informacyjnej (karta musi znajdować się w tych organach, które są odpowiedzialne za eliminację skutków nadzwyczajnych).
Wymagania transportowe
Ponadto pojazdy używane do transportu muszą spełniać szereg wymagań. W szczególności dotyczy to obowiązkowej obecności co najmniej jednego klina, który będzie odpowiadał wymiarom i masie pojazdu. Ponadto samochód musi mieć co najmniej dwa znaki ostrzegawcze z oświetleniem i niezależnym wsparciem, a ponadto załoga musi mieć specjalną formę jasnego koloru i latarek.
Na stan techniczny pojazdu nakładane są specjalne wymagania. W szczególności powinien on mieć odporny na zużycie układ hamulcowy z awaryjnym analogiem, a jeśli mówimy o pojeździe o masie większej niż 16 ton, zastosowanie jest już przeciwblokującego układu hamulcowego. Ważne jest również, aby chronić wszystkie obecne obwody elektryczne za pomocą specjalnych ograniczników, bezpieczników i przełączników, a ponadto szczególną uwagę przywiązuje się do wyposażenia pojazdu w specjalne urządzenie, które umożliwia odłączenie akumulatora bezpośrednio z kabiny kierowcy.
Z kolei pociąg drogowy przewożący towary niebezpieczne może obejmować tylko jedną przyczepę. Jeśli transport towarów niebezpiecznych odbywa się w cysternach, wówczas w takim przypadku pojazd musi być wyposażony w specjalny zderzak, który zapewnia ochronę przed uderzeniem. Minimalna dopuszczalna odległość od skrajnego punktu zbiornika w celu zabezpieczenia zderzaka do pociągu drogowego wynosi 10 cm.
Wszystkie te zasady należy wziąć pod uwagę podczas transportu, ponieważ w przeciwnym razie możesz ponieść odpowiedzialność administracyjną lub poważniejszą.
