Obecne przepisy regulujące działalność organów opiekuńczych i powierniczych nie są wystarczająco jasne. Pod tym względem praca tej instytucji nie zawsze jest skoordynowana i skuteczna. To z kolei pociąga za sobą wzrost liczby przypadków naruszenia interesów i praw osób całkowicie lub częściowo niekompetentnych. Następnie rozważamy bardziej szczegółowo, co stanowi organy opiekuńcze i powiernicze. Definicja tej instytucji, charakter jej działalności zostanie również opisany w artykule. 
Główne problemy
Współczesne realia są takie, że opieka nad osobami częściowo lub całkowicie niekompetentnymi jest rzadko ustalana. Co więcej, liczba takich osób stale rośnie. W dzisiejszych czasach krewni i krewni coraz rzadziej opiekują się osobami niezdolnymi do pracy. Ta niechęć wynika w dużej mierze z globalnego pogorszenia standardu życia i zmniejszenia więzi rodzinnych. Oprócz tego istnieje wiele nadużyć ze strony opiekunów zapewniających opiekę osobom cierpiącym na choroby psychiczne.
W szczególności dotyczy to własności osoby niezdolnej do pracy. Naruszenia te są związane głównie z brakiem jasnego mechanizmu nadzoru nad działaniami osób odpowiedzialnych, a także z niewykorzystaniem samych instytucji zarządzających trustem powierniczych. Wielu obywateli zostaje uznanych za prawnie niekompetentnych w postępowaniu sądowym. Opieka nad tymi osobami jest również niezwykle rzadka. Przede wszystkim wynika to z braku przepisów prawnych zobowiązujących do walki z alkoholizmem lub uzależnieniem od narkotyków. Jeśli spojrzysz wstecz w latach 80., można zauważyć, że w tym czasie aktywnie promowano zdrowy styl życia.
Jednocześnie stosowano różne obowiązkowe środki leczenia w stosunku do osób nadużywających alkoholu. Niewątpliwie stoi to w sprzeczności z obecną koncepcją, która podnosi wolność obywateli do kategorii o najwyższej wartości i nie może być pozytywnie postrzegana przez współczesne prawo. Niemniej jednak, zapewniając możliwość swobodnego używania, a nawet nadużywania alkoholu i narkotyków, ograniczając ingerencję w życie prywatne ludzi, państwo nieodwracalnie straciło pewną część populacji w ciągu ostatnich dziesięcioleci.
Innym powodem niedostatecznie pełnego stosowania przepisów Kodeksu cywilnego są konsekwencje samego faktu, że obywatel został uznany za częściowo lub całkowicie niekompetentnego. W szczególności prawo nie zezwala wyraźnie powiernikowi na uzyskiwanie dochodów osoby o ograniczonej zdolności do czynności prawnych z tego powodu. Postanowienia wskazują na potrzebę uzyskania zgody na zbycie wypłaconych środków. Nie daje to prawa opiekunom do przejęcia dochodów obywateli o ograniczonej zdolności do czynności prawnych i dysponowania nimi we własnym interesie. 
Organizacje rządowe
Zarządzanie władze opiekuńcze Jest to obowiązek administracji lokalnej. Najważniejsze kwestie rozstrzygane są bezpośrednio przez kierownika dzielnicy, aparat miejski w miejscu zamieszkania niekompetentnego obywatela lub lokalizację instytucji (osoby) sprawującej opiekę nad nim. Szef administracji zatwierdza opiekę nad osobą na podstawie orzeczenia sądu. Wydaje się odpowiednie zamówienie na ten temat.Dekret organów opiekuńczych i powierniczych nie może być uważany za podstawę do ustalenia odpowiedzialności jednej osoby za drugą. Ta instytucja ma nieco inne uprawnienia.
Pozycja systemu
Organ opiekuńczy Federacji Rosyjskiej działa jako jednostka strukturalna lokalnego aparatu administracyjnego. Z kolei są w nim różne elementy. Każda jednostka wykonuje określone czynności. Na przykład istnieje departament opieki i powiernictwa w edukacji publicznej. Zajmuje się problemami szkolenia osób uznanych za częściowo kompetentnych z powodu zaburzeń psychicznych. Istnieją również wydziały zdrowia, ochrony socjalnej i tak dalej.
Działania
Zadania organów opiekuńczych i powierniczych są bezpośrednio związane z poprawą jakości życia osób uznanych za częściowo lub całkowicie niekompetentne. Tak więc ta instytucja wybiera osoby, którym można powierzyć opiekę nad chorym, a następnie nadzoruje ich działania. Ponadto do zadań organów opiekuńczych i powierniczych należy rozpatrywanie skarg na niezgodne z prawem działania przeciwko niekompetentnym obywatelom, podejmowanie odpowiednich środków w celu wykrycia okoliczności, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na stan zdrowia osoby potrzebującej opieki. Za pośrednictwem tej instytucji państwo zapewnia opiekę obywatelom, którzy częściowo lub całkowicie utracili zdolność do czynności prawnych z tego czy innego powodu. 
Problem własności
Reguluje to art. 37 Kodeks cywilny. Klauzula 2 określa warunek, pod którym osoba sprawująca opiekę nad częściowo lub całkowicie niekompetentnym obywatelem nie jest uprawniona do dokonywania lub wyrażania zgody na transakcje związane z alienacją, w tym darowizny lub wymiany nieruchomości, wynajmowania, korzystania z niej za darmo, zastaw. Wszelkie działania, które mogą skutkować zrzeczeniem się prawa własności oddziału, są niedozwolone. Prawo nie zezwala również na transakcje polegające na podziale majątku lub oddzieleniu od niego akcji i innych czynności, w wyniku czego wolumen nieruchomości może się zmniejszyć. Ale wszystkie powyższe działania można przeprowadzić tylko wtedy, gdy organ opiekuńczy i powierniczy wyrazi na to zgodę.
Podstawa prawna działalności
Zgodnie z art. 34 Kodeksu cywilnego, organy opiekuńcze i powiernicze są poddziałami administracji lokalnej. Ustawa zawiera przepis, który określa charakter działalności tej instytucji. W szczególności funkcje organów opiekuńczych i powierniczych obejmują monitorowanie zachowania osób opiekujących się chorymi.
Ograniczenia
Z powyższych przepisów wynikają pewne wnioski. Funkcje organów opiekuńczych i powierniczych są zatem ograniczone jedynie przez kontrolę działań osób sprawujących opiekę nad osobami niekompetentnymi prawnie i nie mają własnego mechanizmu regulacyjnego. Ponadto nie dotyczą one zachowań innych osób, zwłaszcza uczestników wszelkich relacji umownych. Wniosek ten opiera się na odpowiednich przepisach Kodeksu cywilnego. W szczególności w Art. 153 ustalono, że umowa jest uważana za transakcję, działanie mające na celu wzajemną zmianę, rozwiązanie lub ustanowienie obowiązków i praw uczestników stosunków prawnych. Wydając takie „pozwolenie” organ opiekuńczy nie działa i nie może działać jako niezależna strona tej transakcji. Wynika to z braku jego własnego interesu w stosunku do przedmiotu zamówienia. 
Interesy i prawa małoletnich
Ten obszar ma również swoje ograniczenia. Tak więc eksperci organów opiekuńczych i opiekuńczych nie mogą działać jako obrońcy praw i interesów małoletniego. Ta rola jest przypisana rodzicom lub bezpośrednio osobom, od których jest on zależny.I tylko w przypadku ich braku przedstawiciel organu opiekuńczego i powierniczego wykonuje tę działalność. Zawarcie umowy oznacza szczególny stosunek. Z jednej strony jest to organ opiekuńczy i powierniczy, az drugiej strony rodzic lub obywatel, który zapewnia bezpośrednią opiekę i utrzymanie małoletniemu. Kompetencja pierwszego ogranicza się jedynie do roli nadzorczej. Organ opiekuńczy w transakcjach w imieniu małoletnich zapewnia kontrolę nad legalnością działań osoby pozostającej na utrzymaniu małoletniego. Ta rola nie ma zastosowania do innych uczestników relacji prawnych z nimi związanych (rejestratorów, notariuszy itp.).
Sytuację prawną „zezwolenia” na transakcję udzielonego przez organy opieki społecznej i opiekuńczej należy uznać za spełniające rolę ochrony prawa cywilnego w zarządzeniu administracyjnym. W przepisach ta okoliczność jest wyrażona w postaci „innej metody przewidzianej przez normy”. Ostatecznym potwierdzeniem tego jest możliwość odwołania się od odmowy wydania takiego zezwolenia w postępowaniu sądowym. Ustanawia to art. 225 kodeksu cywilnego.
W takim przypadku odmowę uznaje się za decyzję, która utrudnia korzystanie z wolności i praw obywatelskich. Jednak ze względu na swój charakter ochrona administracyjna nie może powierzać nikomu obowiązków. Można to wyrazić jako sankcje jako jedną z metod ochrony prawa cywilnego. Na podstawie tego faktu można stwierdzić, że niespełnienie lub niespełnienie przez powiernika lub opiekuna warunków ustanowionych przez lokalny organ administracyjny i odzwierciedlonych w odpowiednim „pozwoleniu” nie jest samo w sobie uważane za istotną okoliczność umowy. Nie może wpływać na niezgodność z prawem lub legalność transakcji. W takim przypadku działania organu opiekuńczego i opiekuńczego są ograniczone pod względem treści do dwóch opcji: zezwolić lub zabronić transakcji. Jednocześnie nie ma żadnych dodatkowych warunków, które nakładałyby obowiązki na osoby trzecie lub uniemożliwiałyby im korzystanie z ich praw. 
Uszkodzenie mienia
Jeżeli powołując się, powiernik, opiekun lub rodzic wyrządzi szkodę mieniu małoletniego lub w inny sposób ograniczy jego prawa, uprawniony organ może odwołać się od tego faktu w sądzie, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Głównym warunkiem wszczęcia postępowania jest dostępność dowodów naruszenia. Wnosząc odwołanie od działań niezgodnych z prawem, należy pamiętać o przestrzeganiu terminu przedawnienia. Notariusz lub rejestrator ma obowiązek poinformować kupującego o fakcie naruszenia oraz ostrzec o prawdopodobnych konsekwencjach nieuczciwego zachowania sprzedającego. Okoliczność ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w odpowiedniej klauzuli umowy.
Zakres uprawnień
Przepisy regulujące działalność organów opiekuńczych i powierniczych stanowią kompleksową instytucję prawną. Najważniejsze miejsce zajmują akty cywilne. Z kolei ich działania zapewniają sektorowe przepisy i regulacje administracyjne. Na podstawie art. 31 możemy stwierdzić, że głównym zadaniem powierników i opiekunów jest popełnienie takich czynności prawnych na rzecz ich podopiecznych, co może zrekompensować brak zdolności do czynności prawnych. Innymi słowy, ustawodawstwo uznaje te działania za formę legalną
pomoc skierowana do potrzebujących osób. Wraz z tym, dodatkowo określając zakres obowiązków powierników i opiekunów, Kodeks cywilny nieznacznie zmienia podejście do mianowania tych osób, nakładając na nich praktycznie cały ciężar opieki nad osobą niezdolną do pracy.Dotyczy to w szczególności żywności, opieki medycznej, edukacji (dla nieletnich) i utrzymania. Obciążenie to jest również zwiększone przez przepis dotyczący odszkodowania za szkody, które mogą wyrządzić totemy. Są one zapisane w art. 1076, 1074, 1073 kodeksu cywilnego. Ten rodzaj statusu pozwala na nazwanie opieki i opieki specjalną formą obywatelstwa.
Wyjaśnienie koncepcji
W rzeczywistości, ustanawiając opiekę i opiekę, właśnie te relacje zostały opisane powyżej. W związku z tym należy użyć terminu „urządzenie”. W rzeczywistości ta koncepcja jest używana w obecnym Kodeksie rodzinnym. W szczególności można go znaleźć w art. 123, którego przepisy określają różne sposoby określania losu małoletnich pozostawionych bez rodziców.
Termin „urządzenie” można ogólnie rozumieć jako określenie osoby zobowiązanej do podjęcia określonych działań wobec niezdolnego obywatela. W praktyce definicja ta oznacza także umieszczenie totemów i opiekunów (powierników) w jednym pomieszczeniu. Zwykle osoba niepełnosprawna prawnie przebywa w domu u opiekuna, a nie odwrotnie. Jak pokazuje praktyka, właściwe wypełnianie obowiązków powiernika lub opiekuna zapewnia życie razem z osobami potrzebującymi opieki. 
Istota urządzenia osób niekompetentnych
Poprzez ciało opiekuńcze i opiekuńcze ustawodawca wypełnia zadanie ustalenia losu osoby, która ma częściowo lub całkowicie ograniczone możliwości. Osiąga się to poprzez przeniesienie ciężaru podstawowych obaw z agencji rządowych na konkretną osobę. Ta metoda nie jest nowa. Jednak ta metoda ma kilka zalet, dzięki czemu jest uważana za całkiem uzasadnioną w warunkach współczesnego społeczeństwa, stabilnego systemu gospodarczego i zapewnienia ludności minimalnej ilości niektórych dóbr materialnych. Ta metoda łączy wszystkie pozytywne aspekty komunikacji interpersonalnej, pełne wykształcenie (dla nieletnich) oraz ochronę zdrowia fizycznego i psychicznego.
Rzeczywista sytuacja w Rosji
W Federacji Rosyjskiej w nowoczesnych warunkach staje się oczywiste, że w ramach nieodpłatnego wypełniania swoich obowiązków przez powierników i opiekunów państwo faktycznie wykorzystuje swój bardzo szczególny interes. W większości przypadków potrzeba ta jest jednak zgodna z prawem i nie ma charakteru majątkowego. W szczególności chodzi tu o zaspokojenie potrzeby komunikowania się, opiekę nad osobą, zapewnienie wsparcia krewnemu, spełnianie obowiązku synowskiego (ojcowskiego).
Aspekt psychologiczny
Według ekspertów ludzie mają dość silną potrzebę zjednoczenia. Ze względu na istnienie sprawdzonych w czasie, bliskich relacji interpersonalnych, żywotność grup i jednostek w społeczeństwie ulega znacznej poprawie. Mimo wszystko współczesne społeczeństwo domowe opiera się na instytucji rodziny.
Rola prawa i społeczeństwa
Potrzeba opieki bliźniego powinna być pielęgnowana w społeczeństwie, zachęcana wszystkimi istniejącymi środkami. Niewątpliwie należy go wykorzystywać, ale wyłącznie w ramach prawa. Oznacza to, że konieczne jest znalezienie optymalnych sposobów wspierania obywateli, którzy decydują się wziąć odpowiedzialność za inną osobę - osobę niepełnosprawną lub dziecko, aby ją zrealizować, co w ten sposób stymuluje innych obywateli do podobnych zachowań. Oprócz tego należy zapewnić nadzór i weryfikację organów opiekuńczych i powierniczych, a także osób, które są indywidualnie odpowiedzialne za opiekę nad osobami niezdolnymi do pracy. Jest to jedyny sposób na zagwarantowanie właściwego poszanowania wolności i praw potrzebujących. 
Podstawowe zasady
Analizując obecną sytuację, możemy zrozumieć, że ustawodawstwo wymaga pewnych zmian.Korekty treści norm dotyczących opieki i powiernictwa powinny być jednak przeprowadzane zgodnie z zasadą pierwszeństwa jednostki, jej interesów i praw. Jest to z kolei spowodowane nie tylko podniesieniem osoby do rangi najwyższej wartości, do kategorii podstawowych zasad społeczeństwa. Jest to również związane z wyłącznie oportunistycznym zadaniem, które stoi w nowoczesnych warunkach. Polega na zachowaniu każdego obywatela jako społecznie przydatnego elementu - potencjalnego rodzica, podatnika i tak dalej.
