Właściciel ma prawo do rozporządzania, posiadania i użytkowania nieruchomości. Według własnego uznania właściciel może podejmować przeciwko niemu różne działania, które nie są sprzeczne z prawem lub innymi aktami regulacyjnymi oraz nie naruszają swobód i interesów innych osób. Przepis ten ma również zastosowanie do przeniesienia własności majątku na rzecz kogoś, przeniesienia własności (właściciel nie traci swoich praw majątkowych), obciążenia hipoteką, obciążenia w inny sposób, rozporządzania w jakikolwiek inny sposób. 
Realizacja niektórych czynności, wchodzenie w relacje majątkowe z innymi osobami odbywa się w określony sposób. W szczególności prawo przewiduje pewne warunki, na których następuje wygaśnięcie prawa własności. Podstawy, metody alienacji własności są różne. Rozważ je w dalszej części artykułu.
Wypowiedzenie prawa własności: koncepcja, podstawy
Wśród powodów, dla których dana osoba jest pozbawiona możliwości korzystania, rozporządzania i posiadania nieruchomości, należy wymienić:
- Alienacja na rzecz innych osób stanowi podstawę do nabycia lub rozwiązania prawa własności.
- Zniszczenie lub zniszczenie mienia.
- Zastrzeżenie własności.
- Utrata możliwości zbycia, użytkowania i własności w innych przypadkach określonych przez prawo.
System podstaw do rozwiązania prawa własności przewiduje jedynie dobrowolną utratę przez osobę jej zdolności majątkowych. Prawo przewiduje jednak wyjątkowe przypadki. W szczególności jedno z poniższych wydarzeń może służyć jako podstawa do przymusowego wygaśnięcia praw własności:
- Wykluczenie nieruchomości należących do osoby za zobowiązania.
- Odkupienie źle zarządzanych zwierząt domowych, dobra kultury.
- Przeniesienie własności nieruchomości w związku z nabyciem gruntów.
- Konfiskata
- Przeniesienie własności własności, której własność tej osoby nie jest prawnie możliwa.
- Rekwizycja.
- Przeniesienie własności w przypadkach przewidzianych w art. 252, ust. 4, 272, ust. 2, a także art. 282, 293, 285 Kodeksu cywilnego.
Podstawą do wygaśnięcia prawa własności państwa (lub gminy) jest decyzja właściciela i procedura przewidziana w przepisach dotyczących prywatyzacji. W takim przypadku nieruchomość zostaje przeniesiona na korzyść osób prawnych lub osób cywilnych. W takim przypadku nabywca prawa własności jest zobowiązany do zrekompensowania wartości przedmiotu i innych strat zgodnie z procedurą przewidzianą w 306 GK.
Klasyfikacja
W literaturze prawnej podano następujące kategorie:
- Dobrowolne podstawy do rozwiązania prawa własności.
- Utrata możliwości użytkowania, rozporządzania i posiadania mienia z przyczyn obiektywnych.
- Podstawy do przymusowego wypowiedzenia prawa własności.
Pierwsza kategoria obejmuje transakcje sprzedaży, prezentów, wymiany i innych rzeczy. Zniszczenie własnej własności stanowi również podstawę do wygaśnięcia prawa do własności prywatnej. Przypadki te obejmują proces konsumpcji lub przetwarzania rzeczy. W takich sytuacjach własność jednej nieruchomości zostaje przez nią zastąpiona, ale w odniesieniu do innej wartości materialnej. Osoba może z własnej woli odmówić możliwości rozporządzania, używania i posiadania rzeczy. Utrata jako podstawa do wygaśnięcia własności nie zależy od woli właściciela rzeczy.Może się to zdarzyć w przypadku utraty własności. Jeśli w tym samym czasie jego część zostanie uratowana lub zmarnowana, wówczas właściciel prawa do ich posiadania. Utrata następuje, gdy rzecz zostanie zgubiona i po jej przejęciu w posiadanie, zbyciu i użytkowaniu przez inną osobę. Przepis ten jest przewidziany w art. 227, 228 Kodeksu cywilnego. W takich przypadkach mają zastosowanie podstawy. receptywne oraz inne sytuacje ustalone przez akty prawne.
Zajęcie mienia
Kodeks cywilny zawiera dość wyczerpującą listę przypadków, w których właściciel może zostać pozbawiony swoich praw do rzeczy. Wszystkie te opcje nie powinny być jednak sprzeczne z art. 35, część 3 Konstytucji. Mówi, że nikt nie powinien być pozbawiony własności, z wyjątkiem orzeczenia sądowego. W przypadku pozbawienia właściciela nieruchomości podstawą do wygaśnięcia prawa własności jest niewłaściwe zachowanie właściciela. Ponadto prawo stanowi, że można przejąć rzecz od właściciela bez względu na jego działania, jeśli wynika to z interesów kraju lub społeczeństwa. 
Nacjonalizacja
Reprezentuje obrót mieniem, który organizacje i obywatele mają we własność państwową. Kodeks cywilny nie opisuje przyczyn nacjonalizacji. Są one jednak uzależnione od interesu państwa i nie zależą od woli właścicieli. Nacjonalizacja jest dozwolona pod pewnymi warunkami. W szczególności ta podstawa do wygaśnięcia prawa własności obejmuje rekompensatę za straty i wartość nieruchomości w sposób regulowany przez Art. 306 GK. Odniesienie do tego aktu normatywnego nie jest jednak w pełni zgodne z wymogami art. 35 ustawy zasadniczej. W nim w szczególności wskazano, że obowiązkowe pozbawienie własności obywateli i organizacji może zostać przeprowadzone tylko pod warunkiem jednakowej i wstępnej rekompensaty. 
Jak wiecie, postanowienia Konstytucji mają niezaprzeczalny priorytet w porównaniu z innymi normami. Oznacza to, że przyjmując ustawę federalną o zajmowaniu majątku materialnego od organizacji i obywateli (nacjonalizacja), jej przepisy powinny określać procedurę równoważnej, wstępnej rekompensaty za mienie. Normy przewidują również rekompensatę za wartość udziału. Po odszkodowaniu właściciel traci prawo do niego. Zgodnie z decyzją sądu właściciel traci możliwość używania, rozporządzania i posiadania rzeczy bez właściciela. Pozew składa samorząd lokalny.
Awaria
Organizacja lub osoba cywilna może dobrowolnie wycofać się z użytkowania, rozporządzania i własności nieruchomości. Niemniej jednak działanie to nie przewiduje wygaśnięcia obowiązków i praw właściciela w odniesieniu do rzeczy do momentu nabycia przez inną osobę prawa do jej posiadania. Odmowa może pochodzić wyłącznie od obywatela lub organizacji. Oznacza to, że władze państwowe i inne (miejskie, regionalne i inne) nie mogą wycofać się z własności należących do nich nieruchomości. Ponadto prawo przewiduje utratę możliwości tego drugiego z innych powodów. Dobrowolne podstawy do wygaśnięcia własności są realizowane na dwa sposoby. Właściciel może to zgłosić bezpośrednio lub podjąć działania, które wyraźnie wskazują jego zamiary. Ta ostatnia opcja jest w rzeczywistości zbliżona do czegoś takiego jak „rzecz porzucona”. Jak wspomniano powyżej, odmowa nie oznacza zwolnienia właściciela z obowiązku utrzymania nieruchomości. Ponadto ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez inne osoby, jest zobowiązany do zapłaty podatku.
Odkupienie bogactwa
Ta podstawa do wygaśnięcia prawa własności ma miejsce w przypadku, gdy właściciel posiada rzeczy uważane za szczególnie cenne lub będące pod ochroną władz, ale które zawierają je bez właściciela. To z kolei może prowadzić do utraty ich specjalnego znaczenia.Decyzją sądową taką własność można wykupić lub sprzedać na aukcji publicznej. W takim przypadku właścicielowi zostaje zwrócona wartość nieruchomości. W przypadku wykupu kwota odszkodowania zostanie ustalona przez strony, w przypadku sporu przez sąd. 
Prawo nie przewiduje potrzeby uprzedniego powiadomienia właściciela o zbliżającym się wykupie. Ustawa z 1978 r. Określiła listę przedmiotów duchowych i materialnych o szczególnej wartości i znaczeniu dla zachowania i rozwoju kultury i historii. Lista jest jednak stale aktualizowana. W związku z tym ustawa z 9 października 1992 r. Określa, że lista (skład dziedzictwa kulturowego kraju) jest ustalana przez rząd na wniosek podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej i uzgodniona z Radą Najwyższą zgodnie z wnioskami komisji ekspertów (niezależnych).
Odkupienie zwierząt
Ta podstawa do wygaśnięcia własności ma miejsce w przypadku niewłaściwego traktowania właściciela przez zwierzęta domowe. Jeśli stosunek do zwierząt zostanie uznany za wyraźnie sprzeczny z zasadami ludzkości, wówczas można je usunąć od właściciela. Okup powinien wykonać osoba, która wniosła do sądu odpowiednie roszczenie. Koszt okupu w kontrowersyjnej sytuacji określa sędzia. Przepis ten zapewnia ochronę zwierząt przed nieludzkim traktowaniem.
Rekwizycja
W przypadku klęsk żywiołowych, wypadków, epidemii, epidemii i innych nadzwyczajnych okoliczności majątek może zostać skonfiskowany organizacjom i obywatelom w interesie publicznym zgodnie z decyzją organów państwowych. W takim przypadku należy zastosować procedurę alienacji, zgodnie z którą wartość rzeczy (obiektu) jest zwracana właścicielowi. Właściciel może zaskarżyć w sądzie kwotę odszkodowania (zwrotu) za zarekwirowaną nieruchomość. Po ustaniu okoliczności, które spowodowały przeniesienie własności, właściciel ma prawo żądać zwrotu prawa własności w postępowaniu sądowym. Ten przypadek różni się od innych tym, że dotyczy sytuacje awaryjne w których konieczne jest pilne wycofanie rzeczy od osoby. Rekwizycja nie ma na celu powstrzymania działań właściciela, ale zapewnienie bezpieczeństwa, uratowanie nieruchomości, zniszczenie źródła infekcji itp. 
W związku z tym zajęcie przeprowadza się administracyjnie na podstawie odpowiedniej decyzji bez równoważnego wstępnego zwrotu kosztów. To z kolei jest sprzeczne z art. 35 Konstytucji. Wymagane rzeczy zostaną przeniesione na własność państwową, przeniesione na posiadanie specjalnych organów. Warunki i procedura wystąpienia są regulowane specjalnym aktem regulacyjnym. O wycenę zarekwirowanych nieruchomości właściciel może zakwestionować w sądzie. Zgodnie z przyjętym nowym przepisem właściciel ma możliwość zażądania zwrotu zajętego przedmiotu po zakończeniu działań okoliczności, które spowodowały ten fakt. Akt normatywny nie określa stosunków majątkowych stron w procesie zwrotu.
Konfiskata
Prawo przewiduje przypadki, w których mienie może zostać bezpłatnie skonfiskowane właścicielowi. Podstawą tego działania, które wiąże się z wygaśnięciem praw majątkowych, jest orzeczenie sądu nakładające sankcje za popełnienie czynu niezgodnego z prawem lub innego przestępstwa. W przypadkach przewidzianych przez prawo konfiskata może być przeprowadzana administracyjnie. W związku z tym właściciel może odwołać się od decyzji o zajęciu w sądzie. 
Konfiskata jest nakładana jako kara karna za skazanie za przestępstwa o szczególnej wadze i popełniona dla osobistej korzyści. Zajęcie nieruchomości w ten sposób odbywa się tylko w przypadkach przewidzianych w specjalnej części CPC.Mienie niezbędne dla skazanego lub osób pozostających na jego utrzymaniu nie podlega konfiskacie zgodnie z listą ustanowioną przez prawo karne.
Działki
W systemie relacji własności istnieje coś takiego jak „ustalenie kolejności użytkowania”. W takim przypadku odnosi się to do alokacji z późniejszym przekazaniem do wyłącznego użytkowania i własności części wspólnej własności. Tę samą procedurę ustanowiono dla ziemi. Przydzielona i przesłana część ma określony rozmiar i granice. Jednocześnie poszczególne fragmenty ziemi mogą, ale nie muszą, być powszechnie używane do przejścia lub przejścia do głównej konstrukcji lub budynków użyteczności publicznej i pomieszczeń. Podział jakiejkolwiek własności, w przeciwieństwie do ustalenia kolejności użytkowania, przy rozpatrywaniu jej zgodnie z normami prawa cywilnego, stanowi jeden ze sposobów zniesienia prawa własności. W tym przypadku na podstawie obiektu powstaje kilka nowych niezależnych.
Przepis ten można w pełni przypisać działkom, które są nieruchomościami. Zgodnie z tym przydział można podzielić, jeśli z mocy prawa należy on do osób wspólna własność. Wykonując te działania, należy wziąć pod uwagę specyfikę zamówienia ustanowionego w kodeksie gruntowym. Jednym z nich jest to, że przydział można podzielić, jeśli jest podzielny.
