Podstawowe prawa podatnika

Podmioty pewnych stosunków prawnych są uznawane za podatników, w przypadku których ustawa nakłada obowiązek wpłacania składek do budżetu kosztem środków osobistych. W Rosji działają różne systemy podatkowe. Są one przeznaczone dla obywateli i osób prawnych. Następnie podany zostanie ogólny opis tej kategorii, a także podstawowe prawa podatników.

Znaki przedmiotów

Zgodnie z podaną powyżej definicją podatnikami są osoby i organizacje, których status określa się zgodnie z Kodeksem cywilnym. Ponadto w Kodeksie branżowym podano szereg kategorii. W szczególności kodeks podatkowy odnosi się do podatników oddzielnych działów spółek, przedstawicielstw i oddziałów, w tym tych, którzy samodzielnie sprzedają produkty, usługi lub pracę, a także stałych misji organizacji zagranicznych. Określenie statusu w tym drugim przypadku będzie zależeć od różnych warunków.

Zasadniczo za stały zakład zagranicznej osoby prawnej uważa się terytorium regularnego wykonywania pracy, sprzedaży produktów i świadczenia usług. Na poziomie legislacyjnym rozważa się propozycję sklasyfikowania skonsolidowanej grupy podmiotów jako niezależnej kategorii. Zakłada się, że zostanie dla nich opracowany specjalny system, w ramach którego nieruchomości i przekazywane w nich środki nie będą podlegały opodatkowaniu. Dziś art. 13 ustawy federalnej „O finansowych grupach przemysłowych” stanowi, że ich uczestnicy zajmujący się produkcją robót budowlanych, produktów lub usług mogą zostać uznani za skonsolidowaną kategorię. Ponadto, zgodnie z ustawodawstwem wielu krajów, podmiotami mogą nie być osoby fizyczne, ale rodziny jako całość.

Prawa i obowiązki podatników

Są one zdefiniowane w ustawie „Na podstawie systemu podatkowego”. Należy zauważyć, że główne prawa i obowiązki podatników są takie same dla wszystkich. Nie zależą od rodzaju przedmiotu. Ponadto dla niektórych grup ustanowiono specjalne prawa podatników. Na przykład firmy korzystające z pracy osób niepełnosprawnych mogą odmówić przyznania podatku VAT. Niektóre organizacje mogą przejść na uproszczone opodatkowanie. To z kolei spowoduje dodatkowe obowiązki.

Aspekt prawny

Prawa podatnika i agenci podatkowi zapisane w przepisach branżowych. W art. 21 Kodeksu podatkowego zawiera w szczególności odpowiednią listę. Należy zwrócić uwagę na jeden niuans charakteryzujący rozwój sytuacji. Prawo regulujące podstawy opodatkowania zawierało najpierw artykuł o zobowiązaniach, a następnie o prawach podatników. Postanowienia Kodeksu podano w innej kolejności. Wskazuje to, że prawodawca przede wszystkim uznaje prawa podatnika w Federacji Rosyjskiej.

Klasyfikacja

Jak wspomniano powyżej, prawa podatników są określone w art. 21. Można je pogrupować według szeregu kryteriów i przedstawić w formie systemu. Przede wszystkim należy stwierdzić, że prawo zapewnia podmiotom pewne możliwości prawne w zakresie informacji o płatności, ustanawianiu i wprowadzaniu opłat. Jest to zatem grupa nr 1. Prawa podatników w tej kategorii są uważane za stosunkowo nowe. Kolejna grupa dotyczy zakresu wykonywania wymogów prawnych dotyczących odliczeń do budżetu. Trzecia kategoria obejmuje prawa podatników w zakresie rachunkowości i kontroli podatkowej.Ostatnia grupa dotyczy sfery rozliczania podmiotów i ochrony ich interesów. Rozważ te kategorie osobno.

Wsparcie informacyjne

Jednym z praw podatnika jest to, że może on otrzymywać bezpłatne informacje od upoważnionych organów na temat obowiązujących taryf, opłat i regulacji prawnych w dziedzinie podatków. Ważne jest, aby pamiętać, że nikt nie musi płacić, aby skorzystać z tej okazji. Ponadto wykonywanie tego prawa podatników odbywa się w miejscu ich rejestracji w organie nadzorczym.

Ustawodawstwo wielu obcych krajów przewiduje bezpłatny przydział dla każdego podmiotu odpowiedniego pakietu aktów normatywnych obowiązujących w państwie. W Rosji procedura ta wymaga pewnych wydatków budżetowych i dlatego nie można jej wykonać. Ponadto problem polega na tym, że ramy legislacyjne są stale aktualizowane i nie jest wskazane wydawanie nowego pakietu aktów za każdym razem. Niemniej jednak w każdej inspekcji są stoiska informacyjne. Wyjaśnili podstawowe informacje na temat opłat i podatków, ceł i praw płatników. Ponadto Kodeks wymaga od upoważnionych organów publikowania kwartalnych informacji na temat lokalnych i regionalnych wkładów do budżetu. Wymóg ten nie dotyczy opłat federalnych, ponieważ są one publikowane w dostępnych oficjalnych źródłach.

Otrzymuj pisemne wyjaśnienia

Podatnicy mają prawo żądać wyjaśnień dotyczących stosowania przepisów branżowych. Ta możliwość zapewnia nową konstrukcję relacji między podmiotami i organami regulacyjnymi. Zakłada się, że podmiot działający w dobrej wierze, w przypadku trudności w określeniu prawdopodobnych konsekwencji transakcji, może napisać do kontroli. Ona z kolei udzieli wnioskodawcy odpowiednich wyjaśnień w kwestii zainteresowania. Jednak ten przepis w praktyce jest wdrażany dość trudno.

W art. 111 Kodeksu Podatkowego stanowi, że po otrzymaniu wyjaśnień i ich późniejszej kontroli podatnik zostanie zwolniony z odpowiedzialności w przypadku naruszenia norm prawa. To znacznie zmniejsza zainteresowanie inspektoratów odpowiadaniem na przychodzące wnioski. Rzeczywiście, w tym przypadku wszystkie przestępstwa w sferze podatkowej, niemożność odzyskania zaległości i grzywien spadają na organy kontrolne. Jako przykład wskazane jest doświadczenie Niemiec. W tym kraju płatnicy zawierają porozumienia z organami finansowymi dotyczące prawdopodobnych konsekwencji podatkowych. Razem je obliczają, co pozwala podmiotowi obiektywnie ocenić sytuację. W Rosji jest to obecnie niezwykle problematyczne, choćby dlatego, że niemożliwe jest przewidzenie wszystkich konsekwencji z powodu niestabilności systemu legislacyjnego.

Tajemnica

Koncepcję tę wprowadza art. 102 Kodeksu. Podatnicy mają prawo żądać od upoważnionych organów zachowania informacji dotyczących odliczeń, których sami dokonują. W określonym art. 102 istnieje również lista danych, które nie są uznawane za osobiste tajemnice finansowe.

Zgodność ze standardami Kodeksu

Jako pierwsze prawo podatników w tej grupie należy zauważyć możliwość skorzystania z ulg podatkowych. W art. 56 Kodeksu przewiduje odstąpienie od stosowania wyłączeń. Jako kolejne prawo podatników Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej określa zdolność do żądania jasności przepisów branżowych. Chodzi o to, że wszystkie sprzeczności zawarte w przepisach Kodeksu i innych ustawach są interpretowane na korzyść przedmiotów opodatkowania.

W tym względzie prawo to jest sformułowane jako przejrzystość ustawodawstwa jako podstawa do wypełnienia zobowiązań podatkowych.Ponadto druga grupa obejmuje zdolność podmiotu opodatkowania do żądania rat, odroczenia, terminowego potrącenia lub zwrotu nadmiernie wypłaconych środków w celu uzyskania pożyczki. Ponadto płatnik ma prawo zatrudnić osobę prawną lub obywatela o określonych kompetencjach w dziedzinie podatków. Upoważniony podmiot reprezentuje swoje interesy w ramach odpowiednich relacji. Ta możliwość tworzy instytut doradców podatkowych.

Zakres kontroli i rachunkowości

Prawa podatnika (osoby fizycznej lub organizacji) związane z tym obszarem obejmują:

1. Obecność podczas przeprowadzania proceduralnych czynności kontrolnych.
2. Uzyskanie kopii raportów z inspekcji i innych decyzji upoważnionych organów nadzorczych.
3. Dostarczając wyjaśnienia dotyczące płatności i obliczania podatków.
4. Otrzymuj odliczenia i wymagania dotyczące powiadomień.

Odpowiedzialność i rzecznictwo

Te dwie kategorie w dziedzinie podatków ściśle ze sobą współpracują. Przepisy zapewniają podmiotom możliwość wzięcia pod uwagę okoliczności łagodzących odpowiedzialność, decyzji odwoławczych organów nadzorczych, ich braku działania / działania, a także zachowania poszczególnych pracowników. W takim przypadku wybór metody ochrony należy do płatnika. Tak więc podmiot może korzystać z nakazu administracyjnego, sądowego, innego lub kilku jednocześnie. W takim przypadku prawo nie przewiduje żadnych ograniczeń.

Określona kategoria

Należy również wspomnieć o tym, choć nieco wątpliwym, prawie do niewykonywania niezgodnych z prawem decyzji i wymogów urzędu skarbowego lub urzędników. Nielegalność jest uważana za kategorię oceny. Oznacza to, że jeśli podatnik uzna, że ​​zachowanie lub decyzja upoważnionego organu lub pracownika jest niezgodne z prawem i nie jest zgodne z nakazem, a następnie zostanie udowodnione coś przeciwnego, wówczas cała odpowiedzialność spadnie na przedmiot opodatkowania. Według niektórych ekspertów wprowadzenie tej normy do ustawodawstwa jest niepraktyczne, a nawet uważane za zjawisko negatywne. Stanowisko to tłumaczy się tym, że taka sytuacja stanowi warunek wstępny niezgodności z prawem usługi podatkowej. Chociaż, jak wierzą inni eksperci, powinien on przede wszystkim opierać się na fakcie, że zachowanie i wymagania uprawnionych organów są zgodne z prawem, a przeciwnie jest udowodnione w sądzie.

Obowiązki

Definicja ich kręgu jest niezbędna, ponieważ zastosowanie środków odpowiedzialności będzie dokładnie określone przez naruszenie jakiegokolwiek przepisu określonego w przepisach. Jednocześnie wdrożenie ochrony swoich interesów i praw opiera się na dowodzie, że podatnik nie ma jednego lub drugiego zobowiązania lub na tym, że zlecenie zostało prawidłowo wykonane. Pierwszym wymogiem jest w rzeczywistości pełne i terminowe odliczenie przewidzianych płatności do budżetu. Tworzy go obowiązek podatkowy podmiotu. W związku z tym wymóg ten jest uważany za uniwersalny i dotyczy wszystkich uczestników odpowiednich relacji.

Dokonując płatności bezpośrednio przez podatnika, a nie przez agenta, prawo przewiduje dodatkowe wymagania. Tak więc podmioty muszą przedłożyć dokumenty płatności przed terminem płatności do odpowiednich departamentów banku w celu późniejszego przeniesienia do budżetu. Inne obowiązki podatników można uznać za opcjonalne, ponieważ nie dotyczą one wszystkich podmiotów. Ponadto mają one na celu spełnienie powyższego głównego wymogu.

Księgowość i raportowanie

Obowiązek ten dotyczy organizacji. Należy zauważyć, że w niektórych przypadkach do obliczenia podstawy opodatkowania konieczne jest prowadzenie specjalnej ewidencji. To może nie pokrywać się z rachunkowością. Co więcej, ta ostatnia stanowi podstawę rachunkowości podatkowej.Przechowywanie dokumentacji sprawozdawczej powinno odbywać się przez co najmniej 5 lat.

Zapewnienie kontroli niezbędnych dokumentów i informacji

Obowiązek ten jest raczej warunkowy, co tłumaczy się brakiem w prawodawstwie wykazu niezbędnych informacji i zabezpieczeń, które należy przekazać. Jednak w praktyce z dokumentami zwykle nie ma dwuznaczności. Istnieją pewne trudności w dostarczaniu informacji. W rzeczywistości podatnik musi podać dane, które posiada, i dla których nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych czynności. W przeciwnym razie określony wymóg powinien polegać nie tylko na dostarczaniu, ale także na uzyskiwaniu informacji.

Korekty dokumentów sprawozdawczych

Obowiązek ten dotyczy korekt kwot zaniżonego lub ukrytego dochodu, które zostaną zidentyfikowane podczas kontroli. Wymóg ten opiera się na szczególnym projekcie regulacyjnym ustawy regulującej stosowanie sankcji wobec osób naruszających prawo. W przypadku ukrywania (nie księgowania) innych przedmiotów opodatkowania (z wyjątkiem zysków) wprowadzenie korekt nie ma sensu, ponieważ kwota podatku jest uwzględniona w sankcjach finansowych.

Wyjaśnienie

W przypadku braku zgody na fakty określone w ustawie o kontroli podatnik jest zobowiązany uzasadnić odmowę jego podpisania. Ten wymóg nie oznacza, że ​​podmiot musi poświadczyć swoim podpisem dokument złożony przez autoryzowany serwis. Jednak odmawiając podpisania, jest on zobowiązany uzasadnić swoją decyzję na piśmie.

Zawiadomienie o likwidacji

Prawo nakłada na podmiot obowiązek powiadomienia organu podatkowego o decyzji o reorganizacji lub zakończeniu działalności w terminie dziesięciu dni. To wymaganie jest fundamentalne. Wynika to z faktu, że zdolność kontroli do przeprowadzenia końcowego audytu organizacji, zidentyfikowania zobowiązań podatkowych i monitorowania środków służących ich pełnej spłacie będzie zależeć od jego prawidłowego wykonania.