Polityka zagraniczna jest integralną częścią działań każdego państwa. W celu osiągnięcia porozumienia między nimi, a także w celu optymalnego uregulowania prawa krajowego, opracowano specjalne przepisy obowiązkowe dla każdego kraju. Podstawowe zasady prawa międzynarodowego stanowią główną podstawę udanej dyplomacji.
Cele międzynarodowych ram regulacyjnych
Dziś wszelkie deklaracje, protokoły i regulacje zawarte między państwami mają jeden cel - stworzyć takie warunki, zgodnie z którymi będzie realizowana sprawiedliwość, poszanowanie praw i wolności człowieka, poszanowanie statusu każdego obywatela.
Drugorzędnymi celami wynikającymi z prawa międzynarodowego są bezpośrednia motywacja krajów. Jak wiecie, na świecie nie ma skodyfikowanego źródła norm krajowych, które w pewnym stopniu odzwierciedlałyby interesy każdej osoby. Dlatego podstawowe zasady prawa międzynarodowego znajdują odzwierciedlenie w konwencjach, deklaracjach, umowach i wielu innych traktatach formalnie uzgodnionych między dwoma lub więcej krajami.
Przyczyną zawarcia aktu normatywnego na poziomie międzypaństwowym mogą być osobiste cele i korzyści każdego kraju. Na przykład dzięki władzom możliwe jest uzgodnienie wspólnej współpracy w dziedzinie badań naukowych, w sektorze rolnym, w zapewnianiu sobie wzajemnego wsparcia wojskowego i tak dalej.
Zgodność norm międzynarodowych z prawem krajowym
Oczywiście ogólne ramy prawne wszystkich krajów nie mogą istnieć w formie abstrakcyjnej. Dlatego na podstawowe zasady prawa międzynarodowego mają wpływ polityki każdego państwa. Odwrotna strona monety sugeruje, że akty międzynarodowe mają również wpływ na bieżące programy rządowe. Tak więc dwie najbardziej złożone instytucje funkcjonują w ścisłym związku, wywierając na siebie znaczący wpływ.
Ponieważ public relations podmiotów światowej polityki jest przedmiotem prawa międzynarodowego, ważne jest, aby wziąć pod uwagę mentalność i kulturę każdej narodowości przy formułowaniu standardów krajowych. Ponadto ważne jest, aby wywierać wystarczający wpływ na kształtowanie kultury prawnej obywateli, a także wpływać na świadomość prawną ludności. Prawo międzynarodowe zapewnia wiele metod i środków do osiągnięcia celów, na przykład pierwszeństwo norm tego systemu przed ustawodawstwem krajowym.
Funkcja prawa międzynarodowego
Głównymi środkami do osiągnięcia celów są następujące funkcje, które zostały zaprojektowane w celu spełnienia międzynarodowych standardów:
- Normatywne Do chwili obecnej najważniejszą funkcją prawa krajowego jest tworzenie i rozpowszechnianie artykułów, przepisów i norm. Osobliwością takiego systemu, odmiennego od ustawodawstwa krajowego, jest brak jednego aktu ujednoliconego. Również na świecie nie ma organu uprawnionego do opracowywania i zatwierdzania standardów. Tak więc podstawą do tworzenia artykułów są formy prawa międzynarodowego: uchwały - najpopularniejszy rodzaj traktatu; umowa; konwencje między dwoma lub więcej krajami; deklaracje i tak dalej. Lista przepisów się nie kończy.
- Regulacyjne. Normy prawa międzynarodowego są powołane do uregulowania stosunków między podmiotami światowej polityki - państw.Aby osiągnąć pokojowe porozumienie, konieczne jest ustanowienie „ram” prawnych, które pomogą rozwiązać problem bez uciekania się do przemocy.
- Koordynacja. Przedmiot prawa międzynarodowego wskazuje, że stronami w postaci stosunków prawnych są państwa reprezentowane przez uprawnione organy i osoby. I każdy kraj charakteryzuje się odrębną polityką opartą na stworzonych przez siebie ramach legislacyjnych. Aby wykluczyć występowanie sprzeczności między prawem krajowym a prawem międzynarodowym, ustanawia się przepisy koordynujące, które przyczyniają się do pomyślnego rozwoju każdego państwa.
System „norm światowych”
Rodzaje prawa międzynarodowego to jasno skonstruowany system, nawet jeśli nie jest skodyfikowany, wygląda to tak:
- Powszechnie uznane zasady głoszone przez poszczególne państwa, a następnie zatwierdzane przez organizacje międzynarodowe.
- Normy prawa krajowego.
- Decyzja oficjalnych organizacji międzynarodowych.
- Decyzje uznanych organów sądowych o znaczeniu światowym.
- Ogólna instytucja prawa międzynarodowego w ogóle.
Jak w każdej gałęzi prawa, najmniejszą jednostką strukturalną jest norma. Norma odnosi się do jasno ustalonej reguły zachowania, która została uznana przez podmioty światowej polityki - państwa. Po uznaniu artykułu ustawy norma automatycznie staje się prawnie ważna, a także staje się wiążąca.
Najbardziej uderzające „lustro” norm to podstawowe zasady prawa międzynarodowego, o których każdym warto powiedzieć bardziej szczegółowo.
Suwerenna równość stanów
Przepis ten jest jednym z pierwszych artykułów Karty Narodów Zjednoczonych. Suwerenna równość wskazuje, że na jasno określonym terytorium władze są uprawnione do niezależnego prowadzenia działalności legislacyjnej, sądowej i wykonawczej. Interwencja innych krajów jest niedopuszczalna. Ponadto przepis ten dotyczy bezpośrednio realizacji programów polityki zagranicznej.
Zgodnie z jedną zasadą suwerenności gromadzone są liczne elementy, na przykład:
- równość prawna wszystkich uczestników stosunków międzynarodowych;
- stosowanie zasad suwerenności przez każdy kraj;
- szacunek dla osobowości każdego państwa;
- uczciwość, niezależność, nienaruszalność;
- przestrzeganie w dobrej wierze zobowiązań międzynarodowych, a także pokojowe współistnienie z krajami sąsiadującymi.
Lista elementów strukturalnych w tym momencie nie kończy się, ponieważ zasada suwerenności jest podstawą do rozwoju wielu innych zasad.
Brak użycia siły
Międzynarodowe prawo karne wpływa nie tylko na tworzenie krajowego prawa karnego każdego państwa, ale także reguluje taką sferę na poziomie ogólnym. Zatem państwa - uczestnicy stosunków międzynarodowych - powinny wykluczyć groźbę użycia siły wobec innych państw w formie bezpośredniej lub pośredniej.
Zasada niestosowania siły głosi eliminację wszelkich gwałtownych zagrożeń, chwytania i innych negatywnych skutków. Międzynarodowe prawo karne ma na celu ochronę nie tylko interesów jednostki, ale także praw państw jako całości. Jednak zawsze są wyjątki od każdej reguły. Na przykład istnieje szereg zapisów zapisanych w Karcie Narodów Zjednoczonych, które pozwalają ustawie wywierać silny wpływ na państwo.
Nietykalność granic państwowych
Treść i znaczenie tej reguły prawa międzynarodowego znajdują odzwierciedlenie w trzech elementach:
- Uznanie terytorium i granic każdego istniejącego państwa.
- Odmowa wysuwania jakichkolwiek roszczeń zarówno w chwili obecnej, jak iw czasie przyszłym.
- Brak gwałtownych ataków na granice innego państwa, w tym gwałtowne zajęcie.
Dziś nienaruszalność granic państwowych ściśle konkuruje z inną normą, która charakteryzuje międzynarodowe prawo cywilne - zasadą samostanowienia narodów. Przepis pod numerem 2 sugeruje, że każdy człowiek z własnej woli może opuścić państwo poprzez wdrożenie własnego programu rozwoju, integralności kulturowej i tak dalej. Praktyczne działania mające na celu wdrożenie tej zasady wskazują, że państwo nie dokonuje zmian granic zgodnie z tą podstawą, ponieważ takie działania są sprzeczne z zasadą nienaruszalności granic, a także z ustawą o integralności terytorialnej.
Integralność terytorialna
Zasada integralności terytorialnej wskazuje na niedopuszczalność działań zmierzających do zniszczenia jedności narodowej i narodowej. Ponadto przepis ten dotyczy ochrony nie tylko wewnętrznej kultury obywatelskiej państwa, ale, podobnie jak wiele innych artykułów, zabrania ingerencji lub działań przemocy skierowanych na terytorium.
Wielu uczonych uważa, że elementami tej reguły są nie tylko kraje bezpośrednio wdrażające akty przemocy, ale także te państwa, które zapewniają lub są gotowe pomóc w nielegalnym napadzie.
Brak ingerencji w sprawy wewnętrzne
Nawet jeśli system norm krajowych pełni funkcję koordynującą, zasada nieingerencji w wewnętrzne sprawy państwa zawsze będzie obowiązywać. Na przykład międzynarodowe prawo gospodarcze jest jedynie kierunkiem, zgodnie z którym można prowadzić działania organów ustawodawczych i wykonawczych państwa.
Ponadto przepis ten sugeruje, że zarówno organizacje międzynarodowe, jak i uczestnicy międzynarodowych stosunków prawnych nie mogą ingerować w wewnętrzne sprawy państwa. Jedynym wyjątkiem jest szereg przypadków, w których kraj może zaszkodzić swoim „sąsiadom” lub naruszyć prawa ludności.
Powszechny szacunek dla praw i wolności człowieka i obywatela
Obowiązkową klauzulą Karty Narodów Zjednoczonych jest przepis dotyczący powszechnego przestrzegania praw człowieka. Norma zobowiązuje każde państwo do przestrzegania praw jego ludności, do sumiennego wypełniania obowiązków powierzonych władzom, a także do zapewnienia legalności i realizacji praw obywatelskich.
Zasada ta powinna mieć zastosowanie do wszystkich sektorów systemu krajowego, na przykład takich jak prawo karne, cywilne, międzynarodowe prawo gospodarcze i tak dalej. Obowiązek każdego państwa polega na regulacji prawnej i praktycznym wdrażaniu praw i wolności człowieka i obywatela.
Współpraca międzynarodowa
Zasada międzynarodowej wzajemnej pomocy i współpracy sugeruje, że w przypadku trudnej sytuacji w państwie inne kraje zobowiązują się do udzielenia pomocy. Ponadto działania te mogą zostać sformalizowane zarówno na podstawie przepisów, jak i uzgodnione nieformalnie.
Poważne problemy w sferze społecznej, ekonomicznej i duchowej, dzięki istnieniu normy współpracy, można i należy rozwiązywać wspólnie. Pozycja ta wiąże się z utrzymaniem pokoju i optymalnych relacji między państwami.
Dzień nie wystarczy, aby opisać każdą zasadę prawa międzynarodowego, ale listę głównych zasad można znaleźć w głównym akcie ustawodawczym Narodów Zjednoczonych - w Karcie. Ponadto liczne przepisy są szeroko ujawniane i analizowane w wielu konwencjach. W prawie międzynarodowym istnieje ogromna liczba deklaracji poświęconych interpretacji określonej normy.