Konstytucja Federacji Rosyjskiej różni się zasadniczo od wcześniejszych przepisów. Obecnie odzwierciedla nowe wytyczne i wartości rozwoju społeczno-gospodarczego i politycznego. W ich centrum znajdują się wolności i prawa człowieka. Konstytucja Federacji Rosyjskiej jest formułowana z uwzględnieniem zasad humanizmu, wolności i niezależności, reprezentatywnych formy rządzenia rozdział władzy. Następnie rozważymy bardziej szczegółowo, co stanowi Prawo podstawowe.
Informacje ogólne
Obecna Konstytucja Federacji Rosyjskiej jest stosowana przez wszystkie sądy tego kraju. Na podstawie podstawowego prawa buduje się istniejący system formowania władzy publicznej, istnieją mechanizmy zapobiegające odrodzeniu reżimu totalitarnego w państwie i społeczeństwie oraz chroniące pozycję obywatelską przed wkroczeniem państwa.
Konstytucja stanowi prawdziwe źródło prawa. Dziś ustawa podstawowa jest jednym z najważniejszych narzędzi wykorzystywanych do wdrażania reform gospodarczych i politycznych, tworzenia relacji rynkowych i społeczeństwa obywatelskiego.
Wymagania wstępne do utworzenia nowego projektu
Wiadomo, że Konstytucja istniejąca przed 1993 r. Należała do innego czasu. Został zatwierdzony w 1978 roku. W rzeczywistości była to „obsada” Ustawy Zasadniczej 77. roku. Poprzedni dokument zapewniał wiodącą rolę KPZR, niedopuszczalność tworzenia własności prywatnej i absolutną nacjonalizację sfery gospodarczej. Jednocześnie federalizm został ogłoszony jako zasada, ale nie otrzymał dalszego rozwoju. Zarządzanie sprawami państwowymi odbywało się za pośrednictwem aparatu dowodzenia i administracji. Zastąpiono prawo „prawem telefonicznym”, instrukcjami, rozkazami.
Deklaracja suwerenności
Został zatwierdzony na Pierwszym Kongresie Deputowanych Ludowych. W Deklaracji stwierdzono, że suwerenność RSFSR proklamowana jest w imię realizacji wyższych celów. Zastanawiali się nad zapewnieniem każdemu obywatelowi niezbywalnego prawa do swobodnego rozwoju, godnego życia i używania swojego języka ojczystego. Co więcej, ludzie jako całość mieli możliwość samostanowienia w wybranych formach narodowych i kulturowych.
Przyjęcie tej Deklaracji jest uważane za punkt wyjścia w przygotowaniu projektu nowej Konstytucji. Na Pierwszym Kongresie Deputowanych Ludowych utworzono odpowiednią Komisję. Następnie jego głową był B. Jelcyn. Na piątym kongresie odnotowano nowy projekt. Komisja otrzymała polecenie jej sfinalizowania, biorąc pod uwagę uwagi i sugestie deputowanych ludowych, i przedłożenia jej na następnym Kongresie. Jednocześnie kraj kontynuował życie zgodnie ze starą konstytucją, której przepisy coraz bardziej były sprzeczne z przemianami zachodzącymi w państwie.
Aby wyeliminować powstające bezpośrednie sprzeczności i niespójności, stopniowo wprowadzano poprawki i uzupełnienia do ustawy zasadniczej. Znacząco wpłynęły na treść Konstytucji. W rezultacie łączna liczba poprawek przekroczyła 300. Stało się jednak jasne, że w ten sposób nie można rozwiązać zadań reform konstytucyjnych. Trudności pojawiły się głównie w związku z pospiesznymi i masowymi poprawkami. Doprowadziło to do niespójności pomysłów i niespójności wielu artykułów w tekście samego dokumentu. Często dwuznaczności stawały się krytyczne.
Współczesne rzeczywistości
Dziś, kiedy kraj przechodzi na nowy system, pojawia się wiele ostrych konfliktów i sytuacji kryzysowych. Badanie i analiza sprzeczności społecznych przejawiających się w formach prawnych, w tym także, staje się coraz bardziej aktualne. Zjawiska te w pełni wpływają na współczesny rosyjski konstytucjonalizm.
Staje się bardzo oczywiste, że stopień realności zasad demokratycznych głoszonych przez Ustawę Zasadniczą, skuteczność regulacji jest pod wieloma względami determinowana głębokością jej wnikania w naturę konfliktów i sprzeczności społecznych współczesnego państwa i społeczeństwa.
Konstytucja Federacji Rosyjskiej: najnowsza wersja
Projekt obowiązującej ustawy jest wynikiem wspólnej wieloletniej pracy posłów i przedstawicieli władz państwowych na różnych szczeblach. Członkowie kilku stowarzyszenia publiczne biznes, a także wybitni prawnicy. Projekt był bardzo szeroko omawiany w mediach i był przedmiotem kompleksowej analizy w Radzie Konstytucyjnej. Tak szeroko zakrojona dyskusja wynikała z faktu, że wpłynęła ona na wszystkie sektory społeczeństwa w kraju. Dopiero po zakończeniu wszystkich prac wstępnych projekt został przedłożony do publicznej dyskusji. Zostało to ogłoszone przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Konstytucja po głosowaniu została zatwierdzona przez obywateli.
Charakterystyka prawa podstawowego
Konstytucja pełniąca funkcję regulacyjną ma na celu zapewnienie wewnętrznej integralności norm krajowego systemu prawnego. Wraz z tym powinien przyczynić się do ustanowienia skutecznej interakcji z zagranicznymi strukturami legislacyjnymi. Konstytucja wyczerpująco określa listę podstawowych aktów normatywnych. W szczególności obejmuje on przepisy dotyczące systemu sądowego, procedury funkcjonowania rządu kraju w stanie wyjątkowym i tak dalej. Jest ich 14.
Konstytucja Federacji Rosyjskiej (ostatnie wydanie), ustalająca podstawowe prawa, krąg relacji, które regulują, utrwala ich centralną pozycję w obecnym ustawodawstwie. Wraz z tym zyskują specjalną moc prawną. Przyjęcie Konstytucji Federacji Rosyjskiej odbywa się zgodnie ze skomplikowaną procedurą. Aby zatwierdzić ustawę zasadniczą, wymagane jest co najmniej 3/4 głosów wszystkich członków Rady Federacji.
Umocnieniu pozycji Konstytucji w systemie prawnym kraju znacznie ułatwia także to, że Prezydent nie może jej zawetować. W swojej strukturze ustawa podstawowa jest „kodem”. Nie oznacza to jednak, że jego regulację istniejących stosunków państwo-prawo można uznać za wyczerpującą. W związku z tym niektórzy autorzy używają nieco innego sformułowania, które charakteryzuje Ustawę podstawową - „dokument oparty na kodzie”.
Monopol
Istota Konstytucji Federacji Rosyjskiej związana jest z charakterem tworzonego w kraju systemu państwowego. Do niedawna, podobnie jak w okresach sowieckich i postsowieckich, rozwój prowadzony był w ramach „monopolu”. Oznacza to, że Konstytucja jest jednolitą, integralną strukturą. Wszelkie uzupełnienia i poprawki wprowadzone przez prawo z pewnością zostały włączone do jego tekstu.
Oto dobry przykład. W szczególności możemy powiedzieć o przyjęciu przepisów dotyczących dodania i zmiany Konstytucji z lat 1989–93. Znaczące poprawki zostały wprowadzone w 1992 r. Podczas VI Kongresu Deputowanych Ludowych. To zamówienie istniało do końca września 1993 r. Kongres Deputowanych Ludowych może wprowadzać uzupełnienia i zmiany zgodnie z prawem, za zgodą co najmniej 2/3 ogólnej liczby posłów. Tę samą procedurę zastosowano przy podejmowaniu decyzji o zawieszeniu działań niektórych części Konstytucji, delegacji uprawnień do Rady Najwyższej z SND.
W całym systemie prawa monopolistycznego, który istniał przed pewnym okresem w kraju, były dwa wyjątki.W tym przypadku Deklaracja o suwerenności Federacji Rosyjskiej (z 12 lipca 1990 r.) Oraz wolność i niezależność obywateli (z 22 listopada 1991 r.) Miały konstytucyjne znaczenie. Wiele zaleceń dotyczących tych źródeł miało szczególne znaczenie w ustanawianiu demokratycznej państwowości w tym kraju. Wolności oraz prawa człowieka i obywatela zostały zatem podniesione do kategorii najwyższych wartości społeczeństwa i rządu. W związku z tym zostały one włączone do tekstu ustawy zasadniczej.
Nowy system
Treść Konstytucji Federacji Rosyjskiej reguluje ustanowienie reżimu, który zakłada istnienie samej Ustawy Zasadniczej i zestawu wymogów o znaczeniu federalnym. Te ostatnie są formułowane zgodnie z zagadnieniami przewidzianymi w projekcie, uzupełniają go i rozwijają.
Ustawę uważa się za przyjętą za zgodą większości co najmniej 3/4 ogólnej liczby członków Rady Federacji i co najmniej 2/3 ogólnej liczby deputowanych do Dumy Państwowej. Po zatwierdzeniu w ciągu 14 dni podlega podpisaniu przez przedstawiciela najwyższego organu. On jest prezydentem. Następnie prawo zostanie upublicznione. Treść Konstytucji Federacji Rosyjskiej przewiduje zatwierdzanie ustaw, takich jak na przykład:
- O procedurze, zgodnie z którą zmienia się status podmiotu kraju.
- W sprawie hymnu narodowego, herbu i flagi oraz zasad ich używania.
- O systemie sądowym i innych.
Postanowienia Konstytucji Federacji Rosyjskiej w rozdz. 1, 2 i 9 nie można regulować FS. Aby wprowadzić zmiany, istnieje nowo utworzone ciało. To jest Zgromadzenie Konstytucyjne. Ponadto korekty są zatwierdzane, jeżeli istnieje zatwierdzenie decyzji 3/5 ogólnej liczby członków FS i deputowanych do Dumy Państwowej. Przyjęcie poprawek do Ch. 3-8 odbywa się zgodnie z procedurą przewidzianą dla wprowadzenia konstytucyjnego prawa federalnego. Wchodzą one w życie po ich zatwierdzeniu przez przedstawicieli organów ustawodawczych z co najmniej 2/3 podmiotów krajowych.
Przyjęcie ustawy zasadniczej
Przyjęcie Konstytucji Federacji Rosyjskiej odbyło się, jak wskazano powyżej, w drodze powszechnego głosowania. Do tego czasu w kraju obowiązywała ustawa podstawowa z 78 roku. Nowy projekt został zatwierdzony w 1993 roku, 12 grudnia. Nowy projekt ma swoje własne cechy, które znacznie odróżniają go od poprzednich.
Cechy Konstytucji Federacji Rosyjskiej z 1993 r. Polegają przede wszystkim na tym, że działa ona jako podstawowa ustawa prawdziwie suwerennego, niepodległego państwa, a jej przyjęcie wiąże się z ożywieniem niepodległości i nienaruszalnością demokratycznej fundacji. Oczywiście ten projekt nie ma charakteru konstytutywnego. Rozdziały Konstytucji Federacji Rosyjskiej nie tworzą nowego państwa - istniało wcześniej w różnych granicach pod różnymi formami rządów przez wiele stuleci. Ustawa podstawowa podkreśla ideę zachowania historycznej jedności. Jednocześnie artykuły Konstytucji Federacji Rosyjskiej odróżniają ją od wymagań o podobnej randze. Odzwierciedlają jego związek z nową erą w historii kraju.
Cechy Konstytucji Federacji Rosyjskiej
W swojej strukturze ustawa podstawowa jest zbliżona do podobnego rodzaju dokumentów tradycyjnie obecnych w krajach demokratycznych. Większość z nich odzwierciedla chęć koordynowania działań wszystkich szczebli rządowych w państwie. Jednocześnie celem jest jednoczesne ustalenie rzeczywistych priorytetów każdej gałęzi, biorąc pod uwagę specyfikę ukształtowanych stosunków politycznych na pewnym historycznym etapie tworzenia i rozwoju kraju.
Oceniając stanowisko prezydenta, rządu, zgromadzenia federalnego, wielu politologów i prawników znajduje analogie w zagranicznych przepisach prawnych. Podobieństwo do francuskiej konstytucji, przyjętej w 1958 r. W referendum, jest dość oczywiste. Należy zauważyć, że jej koncepcję zdefiniował wówczas C. de Gaulle. Był, jak wiadomo, prezydentem Francji.Wpływ De Gaulle'a na kształtowanie Konstytucji wynikał głównie z potrzeby posiadania znacznej osobistej władzy, która byłaby w stanie zapewnić wyjście kraju z kryzysu, który panował w tych latach. Niemniej jednak, przy zewnętrznym podobieństwie formuł mocy, istnieją dość oczywiste różnice w praktyce ich stosowania.
Kluczowe cechy prawa
Przede wszystkim warto zauważyć, że we współczesnym znaczeniu Konstytucja działa jako akt zatwierdzony przez lud i w jego imieniu. Warto zauważyć, że sam fakt pojawienia się w XVII wieku idei potrzeby takiego dokumentu związany był właśnie z tą cechą. Nawet dziś uznawany jest za dominujący w teorii i praktyce stanowienia prawa.
Dlatego nieprzypadkowo początkiem podstawowych praw większości krajów demokratycznych jest: „My, naród, ogłaszamy (ustanawiamy itp.) Obecną Konstytucję”. Inną dość znaczącą cechą dokumentu jest jego charakter konstytutywny. Wynika to ze specyfiki podmiotu przyjmującego Konstytucję. Ze względu na fakt, że ludzie są nosicielami suwerenności w kraju i jest to brane pod uwagę źródło energii wtedy tylko on ma najwyższy przejaw. Oznacza to, że ma on prawo do przyjęcia Konstytucji, do zatwierdzenia przez nią nowych podstaw państwowości, które wybierze. Tylko przy użyciu konstytutywnej władzy można zmienić istniejące podstawy reżimu politycznego i społecznego, nawet w najbardziej radykalny sposób. Przejaw tej cechy widać również w tym, że rozdziały Konstytucji Federacji Rosyjskiej działają jako podstawowe zasady. Są uważane za źródło.
Przedmiot regulacji
W tym przypadku mówimy o szczegółach poziomu interakcji społecznych, które reguluje Konstytucja Federacji Rosyjskiej. Akty normatywne wpływają na wszystkie dziedziny życia społecznego. Jest to przede wszystkim obszar relacji gospodarczych, politycznych, duchowych i społecznych. W tych obszarach normy Konstytucji Federacji Rosyjskiej regulują podstawowe, podstawowe podstawy interakcji między podmiotami.
Właściwości prawne
Uważa się, że pochodzą one z powyższych cech. Własności prawne, które zawierają artykuły Konstytucji Federacji Rosyjskiej, wyrażone są w:
- Praworządność.
- Rola Konstytucji jako centrum państwowego systemu prawnego.
- Specjalna ochrona ustawy zasadniczej.
- Szczegółowa procedura przeglądu i zatwierdzania dokumentu, zmieniająca go.
Konstytucja kraju jest aktem normatywnym o największej mocy prawnej, ustalającym podstawy systemu konstytucyjnego, podstawę statusu prawnego obywatela i osoby, strukturę kraju, zasady organizacji i funkcjonowania, a także całą strukturę władz lokalnych i państwowych.
Zgodność z obecną sytuacją
Mówiąc o cechach Konstytucji Federacji Rosyjskiej, nie można nie wspomnieć o jej adekwatnym charakterze. Ustawa podstawowa odzwierciedla procesy transformacyjne zachodzące w społeczeństwie, niespójność jego istnienia jako całości. Artykuły Konstytucji Federacji Rosyjskiej ucieleśniają wszystko, co ludzie wielonarodowi osiągnęli i bronili. Dotyczy to w szczególności różnych form własności, wolności stosunków gospodarczych, pluralizmu ideologicznego i politycznego, konkurencji. Ta lista powinna oczywiście obejmować uznanie wolności i praw obywatela i osoby, status niezależny systemy samorządowe struktura federalna oparta na równych prawach i samostanowieniu narodu. Recepty zawarte w ustawie zasadniczej mają charakter abstrakcyjny. Wynika to z faktu, że ich celem jest utrwalenie najważniejszego momentu w niektórych relacjach społecznych.
Specyfika
Cechy Konstytucji Federacji Rosyjskiej odzwierciedlają jej miejsce w systemie prawnym. Za ich pośrednictwem wyrażana jest specyfika mechanizmu regulacji relacji w społeczeństwie.Główne cechy Konstytucji Federacji Rosyjskiej to jej ciągłość, perspektywy, legitymizacja, stabilność, supremacja. Jak wspomniano powyżej, szczególne znaczenie ma specyfika procedury zatwierdzania i zmiany dokumentu.
Uzasadniony charakter posiadany przez 1 Konstytucję Federacji Rosyjskiej polega na tym, że została zatwierdzona w referendum powszechnym. Odbył się po raz pierwszy w całej historii Rosji. Obywatele kraju otrzymaliby projekt zaproponowany przez głowę państwa i zatwierdzony na posiedzeniu konstytucyjnym. Nowa ustawa podstawowa, bardziej konsekwentnie niż w poprzednich, wskazuje na obecność podmiotu - ludzi. Dokument działa jako rodzaj modelu regulującego współczesne relacje. To właśnie w tym tkwi charakter prognostyczny, co znajduje odzwierciedlenie w takiej linii, jak prospektywność. Dlatego wraz z konsolidacją osiągniętych wyników ustawa zasadnicza określa cele i aspiracje, które są zadaniami na przyszłość.
O ciągłości konstytucji decyduje ciągłość historycznego kształtowania się systemu państwowego. Rdzeniem w tym przypadku są znowu ludzie, a także jedność i władza. Preambuła zawiera ideę ciągłości. Wyraża pragnienie, by lud utrzymywał historycznie ustanowioną jedność państwa, nienaruszalność systemu demokratycznego. Ważną cechą Prawa w swojej Podstawie jest jego rzeczywistość. Głównym kryterium oceny tej cechy jest zgodność dokumentu z rzeczywistością. Jeśli istniejąca sytuacja i Ustawa Zasadnicza są zjednoczone, zapewniając jednocześnie zgodność z wymogami warunków ekonomicznych i społecznych formowania się społeczeństwa, możemy bez wątpienia mówić o rzeczywistości dokumentu. W przeciwieństwie do poprzednich projektów nowa edycja jest najbliższa rzeczywistości.
Podsumowując
W przeciwieństwie do istniejących zwykłych przepisów, przepisy konstytucyjne są trwałe i stabilne. Te charakterystyczne cechy wymagań zawartych w dokumencie wynikają z wielu okoliczności. Przede wszystkim warto zauważyć, że ze względu na abstrakcyjną treść przepisów Konstytucji nie podlegają one ciągłym zmianom. Ponadto wspomniana wielokrotnie procedura zatwierdzania i zmiany ustawy zasadniczej działa jako gwarancja żywotności i długowieczności.
