Zgodnie z ustawodawstwem krajowym działania osób prawnych / osób fizycznych mające na celu zmianę, ustanowienie lub zniesienie obowiązków i praw obywatelskich są uznawane za transakcję. Przepis ten jest przewidziany w Art. 153, Część 1 Kodeksu cywilnego. 
Główne elementy
W transakcji konieczne jest rozróżnienie dwóch składników:
- Subiektywna (wola).
- Cel (wyrażenie woli).
Oba te elementy są równoważne i obowiązkowe. W ich jedności leży esencja transakcji.
Obecność wady
W prawie rosyjskim ustanawia się takie pojęcie, jak inwalidztwo. Oznacza to, że w działaniach podmiotu występuje jakaś wada. Jego obecność w określonym elemencie prowadzi do braku konsekwencji prawnych przy zawieraniu transakcji. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że samo działanie ma formę zewnętrzną, fakt obecności występku podlega obserwacji. Nieprawidłowe transakcje są klasyfikowane w zależności od tego, czy orzeczenie sądu jest konieczne, aby je uznać, czy też jest takie niezależnie od tego aktu. Różnica jest ustawiona na Art. 166 GK. W postanowieniach tego artykułu powyższe umowy są klasyfikowane jako nieważne i sporne transakcje. Rozważ bardziej szczegółowo ich funkcje.
Aspekt prawny
W prawie krajowym pierwsza próba rozróżnienia została podjęta w projekcie Kodeksu cywilnego. Nie stało się to jednak ważnym aktem regulacyjnym. Nieznaczne i sporne transakcje były postrzegane przez krajową naukę prawa pod wpływem niemieckich pandektyków. Projekt kodu nie zawiera jasnej terminologii, nie stosuje systematyki w zakresie tego rozróżnienia. Podobnie, pierwszy kodeks cywilny ZSRR nie rejestrował tych pojęć, wyrażając ich różnice jedynie w formie opisowej. Wraz z przyjęciem w 1994 r. Nowej części kodeksu w prawie krajowym, po raz pierwszy pojawiła się oficjalna definicja nieważności i unieważnienia. Co więcej, same terminy są dość rozpowszechnione w przepisach aktów normatywnych i wyrokach sądownictwa. 
Deklarowanie transakcji jako spornej
Zasadniczo w praktyce pytania dotyczące dostępności testamentu i jego prawidłowego odzwierciedlenia, braku lub obecności zgody powiernika / opiekuna na przeprowadzenie działań podlegają dowodom. Uznanie spornej transakcji za nieważną należy do właściwości sądu. Nikt oprócz niego, w tym jakakolwiek agencja państwowa, nie ma prawa nazywać takiej umowy. Jeżeli roszczenie wymagające zadeklarowania spornej transakcji nie zostanie zgłoszone w terminie określonym przez prawo, uznaje się je za ważne. Kodeks cywilny przewiduje przypadki, w których sąd może zaklasyfikować umowy do danej kategorii. W szczególności transakcję uznaje się za sporną, jeżeli zostanie ona zakończona:
- Osoba prawna, która wykroczyła poza zdolność prawną.
- Osoby niepełnoletnie powyżej 14 lat bez zgody powierników / rodziców.
- Obywatel o ograniczonej zdolności do czynności prawnych z powodu nadużywania narkotyków lub alkoholu.
- Organ lub przedstawiciel podmiotu prawnego przekraczający uprawnienia.
- Obywatel, który nie jest w stanie zrozumieć znaczenia swojego zachowania i kierować nim.
- Pod wpływem przemocy, podstępu, złudzeń, złośliwego porozumienia, groźby lub w kombinacji trudnych okoliczności życiowych.
Inne transakcje są uważane za nieważne przez prawo. Dotyczy to w szczególności tych, które są idealne:
- Niekompetentny obywatel.
- Z naruszeniem wymagań prawa.
- W celu, który jest oczywiście sprzeczny z podstawami moralności lub rządów prawa.
- Bez przestrzegania formularza notarialnego lub procedury rejestracji państwowej.
Ta kategoria obejmuje również udawane i fikcyjne umowy. 
Niuans prawa
Kodeks cywilny zawiera dość dużą listę podstaw, na podstawie których umowę można uznać za nieważną. Niektórzy prawnicy twierdzą, że prawie każda umowa może działać jako sporna transakcja. W takim przypadku należy wspomnieć o jednym ważnym punkcie określonym przez prawo. Dotyczy to prawnej regulacji inwalidztwa i polega na tym, że tę samą transakcję można uznać za taką z dwóch lub więcej powodów. Jednak niektórzy autorzy stwierdzają, że nie ma podstawowych przeszkód w kilkakrotnym unieważnieniu umowy z różnych powodów. Taka sytuacja negatywnie wpływa na stabilność obrotów obywatelskich.
Skutki spornej transakcji: zasady ogólne
Jeżeli sporna transakcja jest nieważna, oznacza to szereg środków, które mają na celu zapobieganie jej istnieniu, eliminację wyników i wpływu na uczestników. Umowa uznana za nieważną musi zostać rozwiązana i nie może być egzekwowana. Ten warunek wstępny musi być spełniony niezależnie od tego, czy jest sporny fałszywa umowa urojone lub inne, sprzeczne z normami. Podstawy, na podstawie których umowa została uznana za nieważną, wpływają na los nieruchomości. W tym względzie ważne jest, aby w decyzji sądu były motywy, zgodnie z którymi sporna transakcja traci swoje znaczenie prawne. 
Restytucja
Jeżeli sporna transakcja straciła swoje znaczenie prawne, należy ustalić los nieruchomości uczestniczącej w niej. Restytucja dotyczy takich sytuacji. Oznacza to, że każda ze stron powinna zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymano w ramach umowy rzeczowej. Jeżeli nie jest to możliwe, w tym w przypadkach, w których otrzymane wyrażenie jest wyrażone za pomocą wartości materialnych, świadczonej usługi lub wykonanej pracy, uczestnicy muszą zwrócić koszty pieniężne, chyba że prawo stanowi inaczej. Według niektórych autorów restytucja, zarówno dwustronna, jak i jednostronna, w każdym przypadku działa jak sankcja. Jednak inni prawnicy twierdzą, że dwustronnej odwrotnej wymiany nie można uznać za taką. Argumentują to tym, że w tym przypadku kwestionowana transakcja i dalsze zwroty nie powodują dodatkowych niekorzystnych okoliczności dla uczestników.
Limity czasowe
Ustawodawstwo określa warunki spornej transakcji. W szczególności trwa do momentu stwierdzenia przez sąd nieważności. Od tego momentu jest uznawany za nieważny od daty zawarcia. Umowy zakładające rozwiązanie w przyszłości stają się nieważne na nadchodzący okres. Ustawodawstwo ustanowiło termin przedawnienia spornej transakcji. Odpowiedni wniosek można złożyć w ciągu roku od momentu, w którym zainteresowana osoba powinna była otrzymać lub otrzymać informacje o istotnych faktach i podstawach. 
Obrona prawna
Niewątpliwie przy dokonywaniu wszelkiego rodzaju transakcji należy chronić się przed prawdopodobnymi negatywnymi konsekwencjami. Przede wszystkim strony powinny mieć jasny obraz celów i cech porozumienia. Ich wola powinna być dobrowolna i nie powinny mieć na nie wpływu żadne niepożądane okoliczności. Jeśli z jakiegoś powodu została zawarta kontrowersyjna transakcja, wówczas w celu przywrócenia swoich praw i naruszonych interesów powinieneś udać się do sądu. Ustawodawstwo gwarantuje obywatelom i osobom prawnym ochronę prawną w tym obszarze.
Pozew
Jest kompilowany zgodnie z ogólnymi zasadami. Wymagania muszą znajdować się we wniosku:
- Nazwa sądu.
- Dane kontaktowe i pełne imię i nazwisko wnioskodawca i pozwany.
- Nazwa dokumentu.
Treść oświadczenia powinna jasno i wyraźnie odzwierciedlać istotę problemu. Prawnicy zalecają, aby wszystkie okoliczności sprawy były podane w porządku chronologicznym, poczynając od warunków, na których konieczne stało się zawarcie takiej umowy. Należy argumentować, że niniejszą umowę należy uznać za transakcję sporną. W takim przypadku stanowisko wnioskodawcy musi zostać udokumentowane.
Dowody takie mogą obejmować zaświadczenia (o stwierdzeniu niezdolności do pracy, opiekuna i organu opiekuńczego itp.) Oraz inne dokumenty, które mają istotne znaczenie dla sądu. Wskazane jest podanie linków do artykułów prawa. Na końcu tekstu musisz jasno określić swoje wymagania. Następnie powinieneś podać listę wniosków (dokumenty dowodowe), podać numer i podpis. Liczba kopii i dokumentów uzupełniających musi być równa liczbie uczestników postępowania. Jeśli jest jeden oskarżony, powinny być trzy oświadczenia. Jeden egzemplarz jest wysyłany do pozwanego, drugi pozostaje w sądzie, trzeci - u powoda. Aby uniknąć błędów w przygotowaniu, zalecamy skontaktowanie się z wykwalifikowanym prawnikiem. 
Wniosek
W praktyce sądowej przypadki uznania zakwestionowania lub nieważności transakcji są dość powszechne. Osoby, których prawa zostały naruszone w wyniku zawarcia takich umów, powinny być przygotowane na to, że po spełnieniu przez sąd ich wymagań będą musiały zwrócić wszystko, co otrzymały zgodnie z warunkami umowy. Zasadniczo z reguły nie ma trudności z wdrożeniem rozwiązania. Jeśli jedna lub druga strona uchyli się od wypełnienia zobowiązań, będziesz musiał ponownie wystąpić do sądu. Oskarżeni, podobnie jak powodowie, mają prawo do ochrony własnych interesów. Jeżeli ich zdaniem wnioskodawca przedstawi nieistotne argumenty, może przedstawić sądowi inne dowody swojej niewinności. Jeżeli decyzja zostanie podjęta na korzyść powoda, pozwany ma prawo odwołać się od niej w sposób określony przez prawo.
