Odpowiedzialność za unikanie podatków. Unikanie podatków: grzywny i kary

Obowiązek płacenia ustalonych podatków i opłat w Rosji jest prawnie ustalony zarówno dla osób prawnych, jak i osób fizycznych. Odpowiedzialność spoczywa na wszystkich przypadkach bez wyjątku, niezależnie od tego, czy chodzi o niezapłacenie przez obywatela podatku od mieszkania na czas, czy celowe zaniżenie obliczonej kwoty do zapłaty przy obliczaniu podatku od zysków organizacji. Podatnik, który umyślnie lub przypadkowo ignoruje lub opóźnia wykonywanie swoich obowiązków, jest uważany za przestępcę i musi zostać ukarany za to, co zrobił.

Jakiego rodzaju odpowiedzialność za unikanie podatków można zastosować?

Aby uzyskać odpowiedź na to pytanie, należy przejść do dwóch podstawowych aktów ustawodawczych - Kodeksu podatkowego i karnego Federacji Rosyjskiej. Zawierają wyjaśnienia dotyczące sankcji gospodarczych nałożonych na przestępców. Tak więc, w celu uniknięcia lub przedterminowej spłaty płatności podatkowych, przewidziane są następujące rodzaje zobowiązań:

• Podatek Ma on wyłącznie charakter finansowy, który jest regulowany obowiązującym prawem. Głównym celem takich sankcji jest pokrycie szkód budżetowych spowodowanych przez pozbawionego skrupułów podatnika. W Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej zastosowanie tego rodzaju zobowiązania znajduje odzwierciedlenie w 122 artykule. Nieuiszczenie podatków jest karane odsetkami lub karami.

• Kryminalista Zaprojektowany, aby zrekompensować krzywdę przestępcy wobec społeczeństwa. W zależności od ciężkości przestępstwa można zastosować następujące formy: administracyjne (wysokie grzywny pieniężne) lub faktycznie przestępcze (ograniczenie wolności sprawców). Korzystanie z nich regulują art. 198 i 199 Kodeksu karnego.

Pojęcie zaległości podatkowych

Termin „zaległości” jest kluczowy z punktu widzenia procesu dochodzenia sprawiedliwości. Zwyczajowo rozumie się to jako wszystkie niezapłacone podatki i opłaty. Nie należy go mylić z pojęciem długu podatkowego, który jest szerszy i obejmuje, oprócz zaległości, naliczone grzywny i kary za opóźnienia w płatnościach.

Które elementy tworzą zaległości podatnika?

• W rzeczywistości brak zapłaty podatku w całości i na czas, co stanowi dług obywatela lub organizacji wobec skarbu państwa lub regionu.

• Zidentyfikowana kwota braków w płatnościach podatków i opłat, które mogą być spowodowane błędami w obliczeniach lub celowym ukryciem części przedmiotu opodatkowania. Niedobór wynika z niezarejestrowanej własności ukrytej przed państwem, na przykład nieruchomości na stronie. Może być również niższym wskaźnikiem dochodu wskazanym w deklaracji w porównaniu z rzeczywistym.

Identyfikacja zaległości przez organy podatkowe następuje poprzez kontrole dokumentacji lub kontroli w terenie. Pierwszy rodzaj to badanie przedłożonych deklaracji i innych dokumentów okresowo przeprowadzanych w siedzibie urzędów skarbowych w celu prawidłowego obliczenia i późniejszej zapłaty podatków.

Kontrole w terenie przeprowadzane są pod adresem rejestracyjnym podatnika, najczęściej organizacji, i są najskuteczniejszym sposobem wykrywania zaległości, których przyczyną może być na przykład brak zapłaty podatku dochodowego lub nieruchomości w należnej wysokości z powodu zaniżenia podstawy opodatkowania. Dokładna analiza dokumentacji podatnika pomaga zidentyfikować takie fakty.

Kary podatkowe i metody ich obliczania

Kary za uchylanie się od opodatkowania to kwoty pieniężne obliczane w specjalny sposób, według których pozbawiony skrupułów podatnik musi uzupełnić budżet państwa, jeśli dopuścił opóźnienia w płatnościach podatkowych.

Uzupełniają pierwotny koszt zaległości. Ich naliczenie może nastąpić nie tylko kwota pierwotnie obliczonego podatku, ale także grzywna, jeśli nie zostanie zapłacona na czas. Obowiązek zapłaty odsetek nie jest zniesiony nawet w przypadku nałożenia sankcji lub wykonania obowiązków zapłaty sankcji.

Przy obliczaniu wysokości kar za unikanie podatków ważne są dwie daty: bezpośrednia spłata długu i dług ustawowy, do którego musi nastąpić jego spłata. Rozliczenia międzyokresowe są z reguły przeprowadzane za każdy zaległy dzień w postaci pewnego odsetka kwoty pierwotnie wymaganej płatności.

Dziś do obliczeń wykorzystuje się wartość równą 1/300 rzeczywistej stopy refinansowania CBR w tym okresie. Jeśli zmienisz wartość stopy refinansowej w analizowanym okresie, obliczenia zostaną wykonane dla wszystkich jej wartości, biorąc pod uwagę ich ważność. Jeśli na przykład przez pewien czas nie ma zapłaty podatku transportowego, formuła obliczania kar wygląda następująco:

Kara = (Początkowa kwota podatku transportowego × Opóźnienie w dniach × Rzeczywista stopa refinansowania Banku Centralnego) ÷ 300.

Sankcje za unikanie podatków

Kara za unikanie podatków jest kolejną formą materialnej kary dla dłużników przez organy podatkowe. Jego rolą jest zapobieganie ponownemu popełnianiu przestępstw. Wielkość i zasady naliczania reguluje art. 122 kodeksu podatkowego. Zgodnie z tekstem tego artykułu powodem zastosowania kar jest częściowe lub całkowite nieuiszczenie podatku, które może być spowodowane przez:

• Niepoprawne obliczenia (na przykład zaniżenie podstawy opodatkowania).
• Inne nielegalne działania lub zaniechania.

W każdym razie sprawca powinien zapłacić karę za unikanie podatków w wysokości 20% wartości zaległości. Ponadto jego spłata nie zwalnia ze zwrotu wcześniej obliczonej kwoty podatku. Jeżeli działania dłużnika zostaną uznane za celowe, kwota sankcji wzrośnie do 40%.

Należy wyjaśnić, że tutaj mówimy o sytuacjach, w których nieprawidłowo wypełniono i wypełniono formularz organy podatkowe deklaracja W innych przypadkach nie stosuje się kary za brak płatności lub opóźnienie w płatności, dłużnik powinien zwrócić kwotę zaległości i naliczone odsetki.

Mechanizm odpowiedzialności karnej

Odpowiedzialność karna za uchylanie się od opodatkowania może wystąpić w przypadku stwierdzenia zaległości o dużej (lub szczególnie dużej) wielkości, a działania dłużnika mają oznaki przestępstwa, które są następujące:

• Nieprzedłożenie przez osoby fizyczne lub prawne dokumentów wymaganych przez prawo podatkowe, w tym deklaracji, skutkowało brakiem płatności.

• Unikanie agent podatkowy w interesie osobistym z wykonywania obowiązków związanych z obliczaniem i potrącaniem podatków od podatników i ich przenoszeniem do budżetu.

• Ukrywanie przez organizację lub indywidualny przedsiębiorca (dalej - IP) środki pieniężne lub nieruchomości, które mogą być źródłem poboru podatków.

Aby uzyskać pełną kwotę długu podatnika, zsumuj wszystkie kwoty niezapłaconych podatków z aktualnym terminem przedawnienia. Liczba dużych i szczególnie dużych zaległości ustanowionych przez prawo, które mogą skutkować odpowiedzialnością karną za unikanie podatków, jest różna dla obywateli i organizacji:

• W przypadku osób fizycznych duża kwota podatków i ceł nieprzenoszonych do budżetu jest uznawana za przekraczającą kwotę 1 miliona 800 tysięcy rubli lub w wysokości ponad 600 tysięcy rubli.Ponadto niezapłacona łączna kwota naliczonych podatków powinna wynosić ponad 10%. Zaległości przekraczające 9 milionów rubli lub 3 miliony rubli są uważane za szczególnie duże, pod warunkiem że ich udział w należnej kwocie wynosi ponad 20%.

• W przypadku osób prawnych duże zaległości to dług przekraczający 6 milionów rubli lub ponad 2 miliony rubli z udziałem w ogólnej kwocie podatków przekraczającym 10%. Szczególnie duża jest kwota podatków nieprzenoszonych do budżetu w wysokości ponad 30 milionów rubli lub ponad 10 milionów, jeżeli taki udział w całkowitej kwocie memoriałowej przekracza 20%.

Osoby fizyczne podlegają karze za unikanie podatków w przypadku dużych długów w postaci grzywny administracyjnej w wysokości od 100 do 300 tysięcy rubli lub w wysokości wynagrodzeń lub innych ustalonych dochodów przez okres od 1 do 2 lat. Ponadto można zastosować do 1 roku pozbawienia wolności sprawców. W przypadku szczególnie dużego wymiaru uchylania się od odpowiedzialności karnej grzywna wynosi od 200 do 500 tysięcy rubli lub pozbawienia wolności do 3 lat. Sankcje wobec winnych urzędników organizacji są podobne, ponadto może zostać nałożony zakaz ich zajmowania stanowisk kierowniczych przez pewien okres w przyszłości.

Zasady pociągania winnego do odpowiedzialności

Nieuiszczenie podatków w wymaganym terminie może skutkować naliczeniem odsetek za zwłokę. To nie wystarczy, aby nałożyć na dłużnika kary podatkowe, a tym bardziej sankcje karne. W takim przypadku organ podatkowy musi udowodnić winę defaultera. Stanowi to popełnienie czynu niezgodnego z prawem przez zaniedbanie lub złośliwe zamiary.

Kluczowe zasady pociągania podatnika do odpowiedzialności:

• Oskarżony nie jest zobowiązany do udowodnienia faktu swojej niewinności, ponieważ jest to uważane za zadanie organów podatkowych.

• Ani jeden obywatel, ani indywidualny przedsiębiorca ani organizacja nie mogą być ponownie zaangażowani w popełnienie przestępstwa podatkowego.

• Fakt, że sprawcy zostali postawieni przed wymiarem sprawiedliwości, nie neguje konieczności zapłaty pierwotnej kwoty podatku.

• Kara za unikanie podatków nie może zostać nałożona na oskarżonego, jeżeli jego wina w popełnieniu tego nielegalnego czynu nie została udowodniona.

• Jeżeli odpowiedzialność została już przypisana organizacji, jej funkcjonariusze nie są zwolnieni z odpowiedzialności karnej lub innej prawnie przewidzianej odpowiedzialności, jeżeli istnieją ku temu odpowiednie podstawy.

Okoliczności wykluczające pociągnięcie winnego do odpowiedzialności za oszustwa podatkowe

Brakowi płacenia podatków, podobnie jak każdego innego rodzaju przestępstwa, może towarzyszyć obecność dodatkowych okoliczności, które bezpośrednio wpływają na proces pociągania obywatela lub organizacji do odpowiedzialności za czyn. Są one wykorzystywane przez inspektorat podatkowy lub organy sądowe do decydowania o zastosowaniu niektórych sankcji podatkowych. Rozróżnij okoliczności wyjątkowe, łagodzące i obciążające.

Zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej oszust podatkowy nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli jego działaniom towarzyszy obecność co najmniej jednej pozycji z listy okoliczności wyłączających winę:

• Dla osób fizycznych - nieosiągnięcie szesnastego roku życia w momencie ich nielegalnych działań.

• W związku z tym brakuje zdarzenia przestępstwa. W tej sytuacji jest to brak zapłaty lub niepełna płatność podatku.

• Nie ma winy w wykonywanych czynnościach. To ostatnie można wykluczyć, jeśli wystąpi brak płatności lub opóźnienie z następujących powodów:

1. Z powodu wystąpienia siły wyższej, w tym klęsk żywiołowych.
2. W związku z chorobą, w wyniku której obywatel nie mógł kontrolować swoich działań.
3. Kiedy wykonuje pisemne wyjaśnienia upoważnionego organu podatkowego dotyczące procedury naliczania, płacenia podatków lub innych kwestii.
4. Ze względu na inne okoliczności, które mogą być wykorzystane do tych celów.

• Upłynęły ustawowo ustalone terminy pociągnięcia winnego do odpowiedzialności. Okres ten określa art. 113 kodeksu podatkowego. Ma 3 lata. Odliczanie rozpoczyna się następnego dnia po dacie zakończenia okresu podatkowego, w którym powstały zaległości. Na przykład, gdy dla osób fizycznych nie ma uiszczenia podatku gruntowego, uznaje się to za 2 listopada.

Obecność okoliczności łagodzących i obciążających

Takie okoliczności wpływają również na proces decyzyjny w sprawie zastosowania niektórych sankcji podatkowych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi następujące zdarzenia, które prowokują popełnienie przestępstwa, uznaje się za ograniczające odpowiedzialność za unikanie podatków:

• Zbieg trudnych okoliczności osobistych lub rodzinnych.
• Obecność gróźb, presji, przymusu ze strony, które mogą być spowodowane materialną lub oficjalną zależnością.
• Wszelkie inne okoliczności, które są następnie uznawane przez organy decyzyjne za łagodzące.

Jest tylko jedna okoliczność obciążająca - jest to powtarzające się naruszenie przepisów podatkowych w ten sam sposób. W takim przypadku fakt odpowiedzialności za przestępstwo pierwotne uznaje się za obowiązkowy. W przeciwnym przypadku późniejszego przypadku pod względem czasu nie można uznać za drugorzędny z tego punktu widzenia. Należy wyjaśnić inne warunki uznania zdarzenia za takie. Są to:

• Podobieństwo popełnionych przestępstw. Co więcej, absolutna koincydencja czynów nie ma na myśli. Istnieją dodatkowe odmiany sytuacji, które można rozważyć:

- Zastosowanie tego samego ustępu jednego artykułu Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej z różnicami okoliczności.

- Akapity tego artykułu się nie zgadzają, ale przestępstwa są takie same.

• Czynnik czasu. Art. 112 kodeksu podatkowego określa okres, w którym winna jest uznawana za podlegającą sankcjom podatkowym. Jest to okres 12 miesięcy od daty podjęcia decyzji przez organ sądowy lub podatkowy. Zdarzają się sytuacje, gdy odpowiedzialność za uchylanie się od podatków, które występuje wielokrotnie, występuje wcześniej niż pierwotna. Ważne jest, aby każde powtarzające się przestępstwo, niezależnie od czasu nałożenia sankcji za jego wykonanie, nie mogło być uważane za okoliczność obciążającą przy rozpatrywaniu sprawy w stosunku do sprawy podstawowej.

W tym samym postępowaniu dotyczącym uchylania się od podatków można wykorzystać obie opcje. Stopień wpływu każdego z nich na procedurę nakładania sankcji podatkowych na podmiot niebędący płatnikiem nie jest prawnie określony. Dlatego rozważenie okoliczności łagodzących i obciążających w każdym przypadku zależy od uznania organu sądowego lub podatkowego.

Jakich działań można oczekiwać od organów podatkowych?

Niezapłacenie podatków przez indywidualnego przedsiębiorcę, organizację lub obywatela w ustalonych terminach powinno przyciągnąć uwagę służby podatkowej. W przypadku wykrycia tego faktu procedura dla upoważnionych organów będzie następująca:

1. Do obywatela lub organizacji wysyłane jest pismo z prośbą o spłatę długu, które wskazuje również termin płatności, jej kwotę oraz sankcje, które zostaną zastosowane w przypadku niewywiązania się z zobowiązania. Fakt otrzymania dokumentu jest tutaj niezwykle ważny.
2. Jeżeli nie wystąpi żadna reakcja, upoważnione organy podatkowe mogą samodzielnie pobierać kwoty podatków i kary. Odbywa się to kosztem środków zgromadzonych na rachunkach bankowych, majątku, roszczeń (wierzytelności) dłużnika, zaczynając od najbardziej płynnych. Jeśli pieniądze na rachunkach nie wystarczą na spłatę długu (zaległości, kary, grzywny), następuje areszt, a następnie aresztowana nieruchomość zostaje sprzedana.
3. W przypadku dużych zaległości inspekcja podatkowa musi przesłać wszystkie materiały, które ma do przeglądu organy spraw wewnętrznych. Z kolei mogą wszcząć postępowanie karne, w wyniku którego ustalono odpowiedzialność za czyn. Niezapłacenie podatków przez osobę fizyczną rzadko prowadzi do zastosowania takich sankcji, ponieważ powstawanie dużych zaległości jest nieodłącznie związane z organizacjami.

Jak zakwestionować decyzję organów podatkowych?

Każdy podatnik, który nie zgadza się z decyzją inspekcji podatkowej lub sądu, którego przedmiotem jest uchylanie się od podatków, ma prawo odwołać się, jeśli uważa, że ​​jego prawa zostały w jakikolwiek sposób naruszone. Procedura tej procedury jest przewidziana w obowiązującym prawie. Możesz wyrazić swój sprzeciw wobec działań i decyzji organów podatkowych, składając skargi do wyższego organu podatkowego lub sądu.

Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy mogą wnieść pozew do sądu arbitrażowego w celu ochrony swoich praw, a inne osoby - do sądu powszechnego. Wszelkie postępowania prawne odbywają się w określony sposób.

Jeśli chodzi o odwołanie do wyższych organów podatkowych, głównym dokumentem jest tutaj pisemna skarga ze wszystkimi dokumentami potwierdzającymi jego treść. Musi zostać tam wysłana nie później niż trzy miesiące od momentu, w którym naruszenie jej praw zostało lub powinno zostać wykryte przez podatnika.

W przypadku przekroczenia terminów składania wniosku istnieje uzasadniony powód, istnieje możliwość ich przywrócenia według uznania wyższego organu podatkowego. Podatnik ma możliwość złożenia drugiej skargi, z wyjątkiem przypadków, w których pierwsza została wycofana przez niego na pisemny wniosek przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji w tej sprawie. Odwołanie jest rozpatrywane przez wyższy organ inspekcji podatkowej w ciągu miesiąca, po czym zapada decyzja, która może albo zmienić lub anulować poprzednio przyjęte i pozostawić skargę niezadowoloną.