Rosyjski polityk Borys Jelcyn prowadził kraj w trudnych czasach, musiał przeprowadzać reformy i podejmować trudne decyzje. Nie można jednak zaprzeczyć jego znaczącej roli w tworzeniu nowoczesnego kraju. Pierwszy prezydent Rosji prowadził trudne życie i całe swoje zdrowie oddał ojczyźnie.
Jak to się wszystko zaczęło
Boris Jelcyn urodził się 1 lutego 1931 r. W małej wiosce Butka na Uralu. Rodzina chłopca doświadczyła wielu trudności: obaj dziadkowie Borysa na początku XX wieku byli silnymi chłopami ze środkowych chłopów, rząd radziecki, zgodnie z ówczesnymi prawami, skonfiskował ich własność. Ojciec Jelcyna Nikołaj Ignatiewicz pracował jako budowniczy, ale na początku lat 30. został stłumiony przez anonimowe wypowiedzenie i wysłany do budowy Kanału Wołga-Don. Po zwolnieniu Mikołaj przeniósł rodzinę do Bereznyaki, gdzie pracował przy budowie fabryki potażu. Matka Claudii Vasilievny była krawcową. Boris Jelcyn spędził całe dzieciństwo w Bereznikach, dorastał jako aktywne, zarozumiałe i psotne dziecko. Pewnego razu wraz ze swoimi towarzyszami ukradł dwa granaty z magazynu i stracił dwa palce, próbując otworzyć jeden z nich.
Study
Przyszły pierwszy prezydent Rosji poszedł do szkoły średniej w Bereznyaki. Jego oceny z wszystkich przedmiotów były dobre, ale dyscyplina bardzo ucierpiała. Jelcyn był uparty i zawsze starał się bronić sprawiedliwości. W związku z tym został nawet wydalony ze szkoły w liceum, ponieważ odsłonił historię o nauczycielu, który nękał dzieci i zmuszał je do pracy w domu. Mógł, po poproszeniu o wsparcie w miejskim komitecie partyjnym, w innej szkole zdać wszystkie egzaminy końcowe i uzyskać dobry certyfikat. W młodości Borys był wybitny, a nawet brał udział w „wojnach” dzielnicowych. W jednej bitwie otrzymał mostek nosa od ciosu z szybów.
Pod koniec szkoły Boris wkracza na uniwersytet, kontynuując dynastię ojca: postanowił zostać budowniczym. W 1950 roku wstąpił na specjalizację „Inżynieria przemysłowa i lądowa” na Wydziale Inżynierii Lądowej Instytutu Politechniki Uralskiej S. Kirov. Podczas studiów Jelcyn był poważnie zaangażowany w siatkówkę, trenował drużynę kobiet instytutu, grał w drużynie narodowej miasta Swierdłowsku, otrzymał tytuł mistrza sportu.
W 1955 r. Z powodzeniem obronił pracę magisterską „Wieża telewizyjna” i został inżynierem budownictwa.
Praca z zawodu
Po instytucie dystrybucyjnym Borys Jelcyn przybył do powiernika w Swierdłowsku Uraltyazhtrubstroy, gdzie w ciągu 8 lat opanował kilka pokrewnych zawodów: murarz, pracownik betonowy, cieśla, malarz, tynkarz, cieśla. Został najpierw mistrzem, a następnie szefem witryny i brygadzistą zaufania. W 1963 r. Borys Nikołajewicz objął stanowisko głównego inżyniera w Sverdlovsk House-Building Plant, a po 3 latach został jego dyrektorem. Jelcyn pokazał, że jest osobą ambitną i celową, co otworzyło mu drogę do kariery partyjnej.
Sposób na imprezę
Jak powiedział, Boris Jelcyn wstąpił do KPZR w 1961 r., Kierując się całkowicie szczerą wiarą w komunistyczne ideały i sprawiedliwość. W latach 1962–1965 aktywnie pracuje w partii, jest delegatem na konferencje partyjne na różnych poziomach.
W 1968 r. Borys Nikołajewicz został funkcjonariuszem partii i został przeniesiony do pracy w regionalnym komitecie partyjnym w Swierdłowsku na stanowisko kierownika działu budowlanego. W 1975 r. Jest sekretarzem regionalnego komitetu partyjnego w Swierdłowsku, a jego obszarem odpowiedzialności jest rozwój przemysłowy regionu.W 1976 r. Został pierwszym sekretarzem komitetu regionalnego obwodu swierdłowskiego. To stanowisko trwa od 9 lat.
W tym czasie region stał się nie tylko rozwinięty i silny z ekonomicznego punktu widzenia, ale także miejscem, w którym dojrzewają nowe siły demokratyczne. Nic dziwnego, że pod koniec lat 80. Swierdłowsk stał się miejscem narodzin specjalnej subkultury - muzyki rockowej.
Jelcyn buduje dużo w regionie: brukuje drogi wysokiej jakości, przenosi ludzi ze zrujnowanych mieszkań, tworzy skuteczny system uprawy produktów rolnych dla mieszkańców regionu. Pokazał się jako silny dyrektor biznesowy, zdolny do wysłuchania potrzeb ludzi. Jelcyn aktywnie wspierał innowacyjne pomysły. Projekty eksperymentalnej budowy osad nowego typu i MZHK dobrze zakorzeniły się w regionie.
Od 1978 roku Jelcyn jest członkiem Rady Najwyższej ZSRR, członkiem Komitetu Centralnego.
Lata pierestrojki
W 1985 r. Po M.S. Gorbaczow został wybrany Sekretarzem Generalnym Komitetu Centralnego KPZR, Jelcyn czekał na wielkie zmiany. Przenosi się go do Moskwy na stanowisko szefa departamentu, a następnie sekretarza Centralnego Komitetu Budownictwa. Pod koniec 1985 roku pracował jako pierwszy sekretarz moskiewskiego komitetu miejskiego. Za Jelcyna w stolicy opracowywany jest nowy ogólny plan rozwoju, ustala się dobrobyt społeczny ludności, osobiście sprawdza dostępność produktów w sklepach i funkcjonowanie transportu publicznego. Jelcyn pokazał, że jest liderem otwartym na ludzi, a to zapewniło mu poparcie ludności.
Pod koniec lat 80. Borys Nikołajewicz ostro skrytykował działalność niektórych liderów partii, w szczególności E. Ligaczowa, co zostało negatywnie ocenione przez kierownictwo, aw 1987 r. Został usunięty ze stanowiska. W 1989 r. Został zastępcą, a jego kandydatura została ciepło poparta przez moskiewskich wyborców. W 1990 r. Został przewodniczącym Rady Najwyższej RSFSR. Na tym stanowisku zrobił wiele, aby nadać polityczną wagę RSFSR w ZSRR. Jego praca na tym stanowisku została ostro skrytykowana, chociaż byli zwolennicy jego kursu.
Przyszły pierwszy prezydent Rosji w 1990 roku podejmuje wiele kroków, które doprowadzą do rozpadu ZSRR. Wciąż jest zbyt wiele dyskusji na ten temat. W czerwcu 1991 r. Odbyły się wybory pierwszego prezydenta Rosji. Jelcyn zostaje wybrany na prezydenta RSFSR. Były to wybory demokratyczne, a jego kandydatura zyskała niezaprzeczalną większość.
Pierwszy dekret pierwszego prezydenta Rosji poświęcony był rozwojowi edukacji w RSFSR. Zaczął prowadzić prace przygotowawcze w celu przygotowania nowego traktatu związkowego, ale historia dramatycznie zmienia tempo zmian.
Zamach stanu w 1991 r
19 sierpnia 1991 r. Podjęto próbę zamachu stanu w kraju. Jelcyn staje się głową sił przeciwnych GKChP. Prezydent ZSRR został zablokowany w Foros. To wysiłki Jelcyna pomogły Gorbaczowowi utrzymać władzę nad krajem. Jednak natychmiast po przezwyciężeniu zamachu stanu rozwiązał Partię Komunistyczną RSFSR, wydał szereg dekretów, które znacznie zwiększyły potęgę Prezydenta Rosji. Gorbaczow szybko traci władzę nad krajem. Pierwszy prezydent Rosji w 1991 roku zrobił główny krok w kierunku rozpadu ZSRR.
Upadek Związku Radzieckiego
Pod koniec roku, za plecami M. Gorbaczowa, Borys Nikołajewicz Jelcyn wraz z L. Kuczmą i S. Szuszkiewiczem podpisali umowę białowieską, która położyła kres historii ZSRR i położyła podwaliny pod współpracę państw niepodległych. 25 grudnia 1991 r. Jelcyn uzyskał pełną władzę nad Rosją po rezygnacji Gorbaczowa.
Porozumienie w Białowieży było trudne do ratyfikacji na kongresie deputowanych ludowych, co doprowadziło do konfliktu między prezydentem a zastępcą korpusu. W kraju doświadczającym trudnego kryzysu gospodarczego rozpoczyna się kryzys polityczny. Jelcyn zaproponował, aby Jegor Gajdar został premierem; posłowie nie zaakceptowali jego kandydatury. Rozpoczyna się otwarta konfrontacja między Kongresem Deputowanych Ludowych a Jelcynem. Ogłoszono referendum, w którym poruszono kwestię zaufania do niego.Pierwszy prezydent Rosji otrzymał wotum zaufania ludzie, chociaż wyniki były bezdyskusyjne.
Pierwszy prezydent Rosji: demokracja wygrała
Po referendum Borys Nikołajewicz intensyfikuje prace nad nową konstytucją, która umocniłaby dla niego władzę. Kryzys polityczny złagodniał, ale nie został rozwiązany, trwała konfrontacja między posłami a Jelcynem. Usuwa wielu byłych współpracowników. Jesienią 1993 r. Kongres postanawia odwołać go z urzędu. Rzeczywista moc przechodzi w ręce A. Rutsky'ego. Rozpoczyna się konflikt zbrojny, w Moskwie czołgi strzelają do Białego Domu na rozkaz Jelcyna. Konfrontacja trwała kilka dni, w wyniku czego zginęło kilkadziesiąt osób, ale Boris Nikołajewicz był w stanie pokonać swoich rywali.
Nowa władza Jelcyna rozpoczęła się od trudnych wyborów do Dumy Państwowej i referendum w sprawie nowej konstytucji, w wyniku czego prezydent otrzymał znacznie więcej uprawnień i był w stanie kontynuować swoją politykę. Zdecydowanie dąży do reformy konstytucyjnej, która wzmacnia władzę prezydencką w Rosji. Historycy oceniają ten okres w historii kraju w sposób niejednoznaczny, wielu twierdzi, że wolność słowa w tym czasie została pokonana, Jelcyn skoncentrował władzę w swoich rękach i prowadził politykę, która nie zawsze była właściwa.
Kamienie milowe w Prezydencji Borysa Jelcyna
Rządy Jelcyna naznaczone były wieloma ważnymi wydarzeniami dla kraju. W tym okresie nasilił się konflikt czeczeński, który Boris Nikołajewicz postanowił stłumić, wysyłając wojska. Pierwszy prezydent Rosji nie mógł uchronić kraju przed tragedią w Budennovsku i krwawą wojną, która zakończyła się porozumieniem Khasavyurt, co było niekorzystne dla Rosji.
W 1996 r. Odbywają się wybory prezydenckie, w których Jelcyn wygrywa dopiero w drugiej rundzie i nie bez trudności. Jego popularność wśród ludzi gwałtownie spada, polityka Jelcyna staje się coraz mniej skuteczna. W 1998 r. Kraj przeżywa nowy kryzys finansowy, co dodatkowo podważa wiarygodność prezydenta, który publicznie oświadczył, że nie dojdzie do dewaluacji, i to natychmiast się stało.
Rezygnacja i życie po niej
W maju 1999 r. Duma próbowała głosować w sprawie usunięcia Jelcyna z urzędu. Jest bardzo chory, jego decyzje nie wyróżniają się troskliwością i konsekwencją. Ostatniego dnia XX wieku Boris Nikołajewicz Jelcyn, pierwszy prezydent Rosji, opuścił główne stanowisko tego kraju. Występuje w telewizji i przedstawia swojego następcę, V. Putina.
Po raz pierwszy po rezygnacji Jelcyn nadal uczestniczy w życiu rządu, spotyka się z ministrami i Putinem. Ale stopniowo ta działalność kończy się na niczym, a Boris Nikolaevich zostaje honorowym emerytem.
Natychmiast po objęciu władzy Putin wydaje dekret zakazujący oskarżenia byłego prezydenta. A wszelka krytyka Jelcyna pozostaje bez konsekwencji. Po rezygnacji pierwszy prezydent Rosji angażuje się w działalność charytatywną, bierze udział w różnych ceremoniach, ale jego zdrowie coraz bardziej go niepokoi.
Rodzina i prywatność
Często dla polityków rodzina staje się wiarygodnym tyłem; właśnie z tego szczyci się Boris Jelcyn. Lata spędzone na Kremlu miały bardzo zły wpływ na jego zdrowie, ale jego rodzina przeżyła, a nawet zgromadziła się w trudnych latach.
Boris Jelcyn poślubił Nainę Iosifovnę Girinę (koleżankę z klasy) w 1956 roku. Przez całe życie była jego wsparciem i asystentką. Jelcyni mieli dwie córki: Elenę i Tatianę, a potem pojawiło się sześciu wnuków i trzy prawnuki. Córka Tatyana w latach 90. pomogła ojcu w kampanii wyborczej. Rodzina zawsze była miejscem dla Borysa Nikołajewicza, gdzie był kochany i oczekiwany.
