W naszym świecie jest wiele nieprawdy. I nawet jeśli osobiście starasz się żyć uczciwie, prawdopodobnie będziesz leżeć mechanicznie lub w drobiazgach przynajmniej raz dziennie. Nie spiesz się, by być oburzony. Na przykład budzą cię ważnym telefonem i pytają, czy możesz rozmawiać - oczywiście zgadzasz się. Takie zdarzenia zdarzają się przez cały dzień, kiedy łatwiej jest kłamać, niż szczegółowo wyjaśniać prawdę. Psychologia kłamstw jest dość skomplikowana, ale postaramy się zrozumieć wszystkie jej aspekty i zrozumieć, dlaczego ludzie kłamią i jak rozpoznać oszustwo na czas.
Co to jest kłamstwo?
Jeśli przejdziemy do słownika wyjaśniającego w celu wyjaśnienia pojęcia kłamstwa, najprawdopodobniej otrzymamy w odpowiedzi, że jest to „kłamstwo, wypaczenie prawdy”. Ale jaka jest prawda? Prawda jest prawdziwym i prawdziwym odbiciem rzeczywistości ukazanym bez zniekształceń. Co więcej, ta koncepcja istnieje niezależnie od pragnień i pomysłów ludzi. Ale w psychologii pojęcie kłamstwa często ma nieco inną definicję. Według wielu ekspertów należy odszyfrować ten termin jako „celowe wprowadzenie w błąd innej osoby lub grupy osób poprzez zgłoszenie nieprawidłowych informacji bez uprzedniego ostrzeżenia”. Krótko mówiąc, psychologia kłamstwa wiąże się z intencją kłamcy, który wprowadza w błąd i całkowitą niepewnością tych, którym kłamią. Osoba, która spotka się z kłamstwem jako słuchacz, nigdy nie może być całkowicie pewna, czy została oszukana.
Życie to szkoła kłamstwa
Wielu rodziców często zwraca się do psychologów dziecięcych z pytaniem, co zrobić, jeśli małe dzieci (od 3 lat) kłamią. Najczęściej chodzi tylko o nieszkodliwe dziecięce fantazje. Wiele dzieci ma rozwiniętą wyobraźnię. W połączeniu z jasnymi bajkowymi obrazami uzyskanymi z literatury i kreskówek oraz przy minimalnym doświadczeniu z życia, ich wyobraźnia działa szczególnie produktywnie. Rodzice nie powinni być zaskoczeni, jeśli potwór obudzi się pod łóżkiem, elfy pojawią się w lesie, a domowy kot zacznie w nocy zamieniać się w tygrysa. Gra wyobraźni jest całkowicie nieszkodliwa, dopóki negatywne obrazy nie przestraszą dziecka zbytnio, a przyjemne nie zajmują całej świadomości.
Dzieci zwykle zaczynają naprawdę kłamać tylko w szkole, a my dorośli ich tego uczymy. Rodzice nie mają czasu, aby zauważyć, jak dorasta ich dziecko. W niekończącym się okresie „dlaczego?” Często dla zabawy lub z powodu własnego lenistwa / zażenowania czas dla dziecka. Wcześniej czy później mała osoba zauważy oszustwo. I rzeczywiście: czekoladki nie mogą rosnąć na drzewie, a sąsiad wujek Wania jest pijany i brzydko pachnie i wcale nie jest „tylko zmęczony”. Po zrozumieniu jednego z narzędzi komunikacji i interakcji z innymi naprawdę chcę spróbować samemu - taka jest psychologia kłamstwa. Dlaczego dzieci kłamią? Najczęściej próbują kłamać, przede wszystkim z powodu ciekawości - ale czy dorośli uwierzą w kłamstwo. Innym dobrym powodem jest strach. Jeśli dziecko nie ufa rodzicom lub wie, że za jakieś przewinienie grozi mu poważna kara, łatwiej jest kłamać.
Dlaczego kłamiemy?
Powody, dla których ludzie kłamią, są świetne. Najczęściej chodzi o osobiste korzyści. Chcąc pozyskać wsparcie rozmówcy, aby uzyskać pewne przywileje i korzyści, naprawdę chcę kłamać. Takie kłamstwo jest najczęściej realizowane i przemyślane. Kłamca może spędzić kilka godzin, pisząc realistyczną historię lub wymyślając argumenty, które są oczywiście dalekie od prawdy.Ale jakie są inne powody oszustwa, dlaczego ludzie kłamią? Psychologia kłamstwa nazywa jeden z najpopularniejszych motywów wymuszania kłamstwa - strach przed karą. I nie myśl, że tylko dzieci w wieku szkolnym oszukują z tego powodu. W rzeczywistości wiele osób dorosłych często nie jest gotowych do ponoszenia odpowiedzialności za własne działania lub, wręcz przeciwnie, brak działania. W tym przypadku o wiele łatwiej jest kłamać niż mówić prawdę i czekać na zemstę.
Zbawienie kłamie
Z faktem, że najczęściej ludzie oszukują dla korzyści osobistych, wymyśliliśmy to. Ale istnieje inny popularny rodzaj nieprawdy - kłamstwo na dobre. W tym przypadku, celowo wprowadzając rozmówcę w błąd, zwodziciel uważa, że postępuje właściwie i robi dobry uczynek. Ale czy to naprawdę tak? Wiele popularnych przysłów mówi, że w każdej sytuacji „gorzka prawda jest lepsza niż słodkie kłamstwo”. Jednak w rzeczywistości często wygodniej jest nam ukryć śmierć krewnych przed osobami starszymi, utratę zwierząt domowych od dzieci i inne nieprzyjemne zdarzenia, które mogą zranić. Pytanie jest bardzo złożone i decyzję o tym, co należy zrobić - powiedzieć prawdę lub kłamać - musi bezpośrednio podjąć osoba, która zna prawdę. Jeśli mówimy o sytuacji, na którą nie można wpłynąć bez względu na znajomość prawdy, można ją ukryć lub tylko częściowo otworzyć.
Kłamać czy nie kłamać?
Każda osoba o wysokiej moralności, zanim oszuka inną, pomyśli: czy warto to zrobić. Tylko doświadczeni oszuści i oszuści, dla których taki wariant komunikacji jest normą, kłamią nieostrożnie i regularnie. Od wczesnego dzieciństwa mówi się nam, że kłamstwo jest złe, musimy żyć „dobrze”, niczego nie ukrywając. Psychologia prawdy i kłamstwa jest taka, że zmuszeni do kłamstwa lub w obliczu oszukiwania innych doświadczamy dyskomfortu, wstydu i urazy. Czy znasz te wszystkie emocje? Może więc warto spróbować popracować nad sobą i rzucić jak najwięcej kłamstw. Pamiętaj, że wszelkie negatywne emocje to niepotrzebny stres i napięcie nerwowe. I wszyscy wiemy, że takie warunki i wpływy negatywnie wpływają na zdrowie psychiczne i fizyczne osoby.
Podświadomość nie lubi kłamać
Naukowcy udowodnili, że bez wyjątku wszyscy ludzie są naturalnie zaprogramowani na prawdę. Bez względu na stopień oszustwa i siłę świadomego pragnienia kłamstwa, nasz podświadomy umysł opiera się temu działaniu. To nie tylko kwestia psychologii; reakcję na kłamstwo można prześledzić nawet na poziomie fizycznym. Nie bez powodu tak zwane wykrywacze kłamstw i inne urządzenia, które mogą z dużą dokładnością ustalić, czy dana osoba mówi prawdę, czy nie były używane od ponad dekady. Oczywiście ta opcja ujawniania kłamców nie jest odpowiednia na co dzień, ponieważ takiego sprzętu nie można uzyskać do użytku domowego. Ale psychologia kłamstwa oferuje mnóstwo alternatywnych opcji rozpoznawania oszustw. Głównym warunkiem dla kogoś, kto nie chce się oszukać, jest najwyższa uwaga. Słuchaj swojego rozmówcy i śledź jego zachowanie, gesty, intonacje.
Gesty mówią więcej niż słowa
Chcesz poznać prawdę, bez względu na to, jak gorzka może być? Będziesz musiał pamiętać podstawy alfabetu ciała i języka migowego. Jeśli podczas rozmowy narrator stale, jakby przez przypadek, dotyka jego twarzy, próbuje podrapać się po twarzy, zamyka usta dłonią, jakby żartował, lub po prostu dotyka ust i brody - najprawdopodobniej ma coś do ukrycia. Znaki, które powinny również ostrzegać o dodatkowym dotknięciu szyi, kołnierza lub biżuterii. Jeśli kobieta ciągnie kolczyki, a mężczyzna wciera płatek ucha, są to również „objawy” kłamstw.
Ale okazuje się, że jeśli pamiętasz wszystkie te gesty i świadomie unikasz ich podczas kłamstwa, możesz pozostać w niewoli? Teoretycznie tak, ale w praktyce nawet doświadczeni oszuści, chcąc kłamać, całkowicie koncentrują się na rozmowie.Starannie wybierają słowa, starają się nie mówić za dużo i starają się zachować równą i spokojną barwę głosu. Psychologia kłamstw jest taka, że celowo oszukując, trudno jest kontrolować zarówno własny głos / mowę, jak i ciało.
Jak i co mówi kłamca?
Kiedy ktoś świadomie kłamie, będzie mówił krótko i zasadniczo. Ale jednocześnie możliwe jest nienaturalne i nieuzasadnione pogłębienie szczegółów tej historii. Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się dzieje, psychologia ponownie nam pomoże. Jak rozpoznać kłamstwo po strukturze opowieści? Nawet jeśli zwodziciel miał czas na wymyślenie odpowiedniej historii, postara się ją jak najszybciej opowiedzieć. Ale obawiając się, że zostanie ujawniony, nasz bohater z pewnością doda kilka dygresji do swojej historii, której zadaniem jest wykazanie realizmu tej historii. Co ważne: podczas rozmowy kłamca z pewnością dociekliwie monitoruje reakcję rozmówcy, musi też mieć pewność, że mu uwierzyli.
Wielu kłamców, gdy kłamią, mówi wolniej niż zwykle. Możesz wątpić w wiarygodność historii, nawet jeśli rozmówca często nie kończy zdań lub je powtarza. Zapytaj gawędziarza o coś, powtórzył pytanie przed udzieleniem odpowiedzi? Oznacza to, że prawdopodobieństwo oszustwa jest dość wysokie.
Psychologia kłamstwa i oszustwa: jak odsłonić kłamcę i nie popełnić błędu?
Najłatwiejszym sposobem na złapanie trickstera jest bezpośrednie powiedzenie mu podczas rozmowy: „Nie wierzę ci”. Oszuści gwałtownie reagują na takie stwierdzenie, często dosłownie eksplodują, zaczynają dowodzić, że mówią prawdę, mogą nawet przedstawić obrazę: „Kłamię? Za kogo mnie bierzesz? Nie spiesz się, by przeprosić. Uczciwi ludzie w obliczu nieufności często obrażają się i przestają mówić. Jeśli chcesz kontynuować dyskusję, lepiej najpierw przeprosić, jednak kontynuacja rozmowy może być całkiem fajna. Podobną reakcję tłumaczy także nauka psychologii. Rozpoznanie kłamstwa przez agresywny atak pomoże zidentyfikować kłamcę o wysokim stopniu dokładności. Jednak ta sama technika psychologiczna może poważnie obrazić uczciwego człowieka, a nawet pogorszyć twój związek.
Istnieją inne metody obliczania kłamstw. Poproś narratora, aby opowiedział całą historię od końca do początku (w rzeczywistości jest to trudne zadanie nawet dla profesjonalnych oszustów) lub zadaj różne dodatkowe pytania. Jeśli ktoś powie kłamstwo, będzie zdenerwowany i prędzej czy później popełni błąd, mówiąc o szczegółach i niektórych szczegółach.
Odsadzanie dziecka od kłamstwa
Kwestia fantazji i kłamstw w opowieściach dla dzieci była już rozważana na początku artykułu. Ale jeśli uważasz, że twoje dziecko zbyt często oszukuje, a to wszystko nie ma nic wspólnego z nieszkodliwą grą wyobraźni, psychologia ci pomoże. Kłamstwa dzieci, jako celowe działanie, zwykle powstają w latach szkolnych. Jeśli przedszkolak kłamie, możemy z pewnością powiedzieć, że najprawdopodobniej kopiuje zachowanie dorosłych. Na przykład mama mówi, że nie może chodzić z dzieckiem na spacer ani chodzić do sklepu ze słodyczami, ponieważ jest chora, a następnym razem dziecko będzie kłamać na temat złego samopoczucia, gdy nie będzie chciał uporządkować swoich zabawek lub pójść do przedszkola.
Im starsze staje się dziecko, tym bardziej wyrafinowane i złożone metody oszustwa. Jeśli zacząłeś zbyt często zauważać kłamstwo, Twoim pierwszym priorytetem jako rodzica jest próba stworzenia wygodnego mikroklimatu w domu i zainspirowanie dziecka pomysłem, że może zaufać mamie i tajemnicom i opowiedzieć o wszystkich wydarzeniach z jego życia. Staraj się unikać surowych kar, szczególnie fizycznych; zamiast tego nie bądź leniwy, aby za każdym razem wyjaśniać, z czym dokładnie dziecko się myli, i wspólnie szukać sposobów na „pokutę za winę”.Na przykład, jeśli syn otrzymał dwójkę, rozsądną karą jest poświęcenie dodatkowej godziny lub dwóch na pracę domową zamiast rozrywki, a jeśli córka stłukła wazon, możesz poinstruować ją, aby wraz z matką wzięła udział w sprzątaniu.
Co zrobić z oszustami dla dorosłych
Zauważając, że ich własne dzieci dużo kłamią, rodzic zawsze może coś zmienić w swoim wychowaniu. Ale co, jeśli dorosły zostanie złapany w kłamstwo? Wszystko zależy od tego, jak bliski jest twój związek. Jeśli kłamca lub krewny kłamie, problem oszustwa można dyskutować w spokojnej atmosferze na osobności. Spróbuj wyjaśnić, że możesz być godny zaufania, a kłamstwo nie jest najlepszym sposobem na budowanie relacji.
Sytuacja jest znacznie gorsza, jeśli masz do czynienia z jawnymi kłamstwami w sferze biznesowej. W takim przypadku nie ma sensu szukać odpowiedzi na pytanie, dlaczego ludzie kłamią. Psychologia kłamstw może pomóc ci tylko na czas zauważyć oszustwo. Jeśli dezinformacja szkodzi twoim osobistym zainteresowaniom, spróbuj dojść do sedna prawdy. Oczywiście najłatwiej jest całkowicie przerwać interakcję z patologicznym oszustem, ale jeśli nie jest to możliwe, Twoim zadaniem jest przechytrzenie go.
Psychologia ludzkich kłamstw: jak się oprzeć oszukiwaniu?
Popularna mądrość mówi: mniej kłamiesz, śpisz spokojnie. I rzeczywiście, wyłączając kłamstwa i wszelkiego rodzaju intrygi ze swojego życia, stajesz się bardziej wolny. O wiele łatwiej jest żyć uczciwie, nie wybierając właściwych słów podczas rozmowy z innymi i nie odczuwając strachu przed ujawnieniem się. Jeśli jesteś przyzwyczajony do oszukiwania kogoś wystarczająco często, będziesz musiał nauczyć się takiego zachowania przez pewien czas. Dzień po dniu staraj się wyśledzić pochodzenie chęci kłamania i oszukiwania kogoś. Musisz nauczyć się dosłownie zmuszać się do mówienia prawdy. Ale z czasem takie zachowanie stanie się dla ciebie nawykiem. Poświęć czas na samorozwój i codzienny rozwój, a zauważysz, że życie stanie się znacznie łatwiejsze i przyjemniejsze.
Nie zapominaj, że psychologia kłamstwa, psychologia emocji - to wcale nie są nudne obszary wiedzy. Poświęcając czas na ich przestudiowanie, na pewno nauczysz się wielu interesujących i przydatnych rzeczy dla siebie.