Dla człowieka z przestrzeni postradzieckiej wyrażenie „reżim polityczny” od dawna jest znane i wcale nie jest zaskakujące. To zdanie w umysłach współczesnych ludzi jest bardziej prawdopodobne, że ma negatywną konotację, ponieważ powoduje skojarzenia z raczej trudnym okresem w historii - okresem starć i walki o zmianę władzy.
Niemniej jednak koncepcja reżimów politycznych jako taka nie ma w rzeczywistości negatywnej konotacji. Mówiąc ogólnie, reżim jest sposobem organizacji rządu.
Istota koncepcji
Zanim przejdziemy do rozważenia niektórych rodzajów, dokładniej zdefiniujemy znaczenie reżimu politycznego. Zasadniczo jest to połączenie metod i metod rządzenia krajem, regulujących zachodzące w nim procesy. Jest to system mocy odtwarzany przez wiele narządów i struktur.
Władza i reżim polityczny są praktycznie nierozłącznymi pojęciami, a dla przeciętnego laika są często całkowicie identyczne. Należy zauważyć, że redukcja tych zjawisk razem nie jest do końca prawdziwa - raczej wchodzą one w jeden w drugi, tworząc złożony układ relacji.
Rodzaje trybów
Obecnie na świecie jest 196 krajów, jeśli nie weźmie się pod uwagę różnych nierozpoznanych obszarów i podmiotów. Jest oczywiste, że zostały one utworzone, opracowane, istniały i istnieją w różnych warunkach. W tym przypadku odnosi się to nie tyle do położenia geograficznego lub klimatu, ale do środowiska społecznego ich istnienia. Właśnie z powodu tej różnorodności reżim polityczny jednego państwa jest po prostu niemożliwy dla wszystkich.
Specyfika kraju determinuje różnorodność zarządzania. Reżimy polityczne i ich rodzaje na całym świecie stanowią złożony system, w którym istnieją pewne cechy i wzorce.
Zdefiniujmy główne typy organizacji zarządzania państwem, które istnieją dzisiaj. Ogólnie można wyróżnić trzy typy reżimów politycznych - autorytarne, demokratyczne i wreszcie totalitarne. Różnią się między sobą dominującą zasadą podziału władzy i zarządzania.
Powyższa klasyfikacja jest ogólna - reżimy polityczne i ich rodzaje są bardziej zróżnicowane, ponieważ w różnych krajach mogą mieć pewne niuanse, które nie są charakterystyczne dla analogów. Zależy to głównie od sytuacji społecznej, politycznej i dziedzictwa historycznego kraju.
Moc ludzi
Jak wspomniano wcześniej, koncepcja reżimu często powoduje negatywne skojarzenia niż pozytywne, a są tego powody. Jednak ten system kontroli powoduje reakcję prawie odwrotnie.
Jeśli weźmiemy pod uwagę wszystkie formy reżimów politycznych, demokrację można nazwać najbardziej lojalną. Główną zasadą tego sposobu organizacji rządu jest przekazanie uprawnień regulacyjnych samym ludziom.
W tym przypadku należy rozumieć, że to ludność kraju, jego obywatele, są dominującym ogniwem w strukturze zarządzania.
Ta zasada organizacji sprowadza się do naszych czasów od starożytnej Grecji i zyskała szczególną popularność w XX wieku. W takiej czy innej formie demokracja istniała prawie wszędzie, ale w niektórych krajach została ostatecznie wyparta przez totalitaryzm i autorytaryzm, o czym będzie mowa później.
Dziś podstawowe zasady i oznaki demokratycznego reżimu oparte są na filozofii New Age, przedstawionej przez dzieła J. Locke'a, I. Kanta, S. de Montesquieu i innych.
Różne rozumienie demokracji
Jak każdy inny fenomen społeczny, ten reżim polityczny ma kilka form i odmian. Niemal od samego początku istniały w nim, aw XX wieku konkretyzowano i uformowano dwa równe kierunki. W tym przypadku mamy na myśli takie formy reżimów politycznych, jak liberalna i radykalna demokracja.
Pomimo faktu, że oba typy przewidują powierzenie władzy absolutnej bezpośrednio ludziom, istnieje znacząca różnica między opcjami. Polega na określeniu osoby jako przedstawiciela społeczeństwa.
Tak zwany „problem Hobbesa” leży u podstaw podziału demokracji na radykalną i liberalną. W pierwszym przypadku osoba jako osoba jest uważana za integralną część społeczeństwa, a zatem musi przestrzegać swoich norm, zasad i idei. W wyniku tego w samych narodach musi powstać rodzaj niemal organicznej jedności, która determinuje aktywność polityczną i rząd.
Liberalna demokracja wywodziła się jednak z interesów jednostki jako niezależnej jednostki systemu. Życie prywatne każdej osoby w tym przypadku jest wysuwane na pierwszy plan i stawiane ponad społeczeństwem jako jedność. Taki państwowy reżim polityczny prędzej czy później doprowadziłby do konfliktu interesów i konfrontacji różnych organizacji w obrębie samych ludzi.
Podstawowe zasady
Teraz definiujemy oznaki demokratycznego reżimu. Po pierwsze, istnienie powszechnego prawa wyborczego, które gwarantuje wpływ obywateli na sytuację polityczną i gospodarczą w kraju, mówi o tym systemie zarządzania. Co więcej, można mówić o reżimie demokratycznym tylko wtedy, gdy większość zgadza się z wybranym schematem działania.
Również w przypadku pełnoprawnej demokracji konieczne jest kontrolowanie działalności polityków przez specjalnie utworzone popularne instytucje, z których jedną można nazwać związkami zawodowymi. Wszelkie konflikty powstałe w tym przypadku powinny być rozwiązywane wyłącznie pokojowo i zgodnie z decyzją ludu.
Należy zauważyć, że istnieje szereg czynników, bez których system demokratyczny po prostu nie jest możliwy. Przede wszystkim kraj powinien mieć dość wysoki poziom rozwoju gospodarczego.
Po drugie, aby państwo mogło się rozwijać, ludzie muszą być wystarczająco rozwinięci sami. W tym przypadku chodzi nie tyle o edukację (choć bez wątpienia również), ale o poziom tolerancji i chęci do rozważenia sytuacji z różnych punktów widzenia. Ludzie powinni być gotowi uznać prawa każdej osoby, ich wolność wyboru. Tylko w tym przypadku społeczeństwo jako całość będzie zdrowe i będzie mogło podejmować decyzje.
Wreszcie ludzie powinni być zainteresowani przede wszystkim dobrobytem kraju, poprawiając w nim sytuację.
Totalitaryzm
Reżimy polityczne i ich rodzaje są szczególnie interesującym tematem, jeśli rozważymy to w kontekście badań porównawczych. W ten sposób różnica między widokami a systemami jest najbardziej widoczna. Jeśli więc demokracja jest dążeniem do absolutnej władzy ludu, nie można powiedzieć o totalitaryzmie.
Sama nazwa tego reżimu mówi o jego cechach, ponieważ jego korzeń - totalis - oznacza „całość, całość”. Już z tego można zrozumieć, że nie można mówić o wolności ludzi.
Totalitarny reżim polityczny zakłada całkowitą kontrolę nad życiem nie tylko całego narodu, ale także każdej osoby. Jest to globalne egzekwowanie zasad i norm zachowania, wymóg poparcia niektórych poglądów, niezależnie od osobistych preferencji. Jakikolwiek pluralizm, czy to polityczny czy ideologiczny, jest w tym przypadku po prostu niemożliwy. Czyny budzące sprzeciw wobec rządu są eliminowane w tym przypadku za pomocą brutalnych i okrutnych metod.
Totalitarny reżim polityczny najłatwiej jest ustalić na podstawie obecności pewnej dominującej osoby, która jest praktycznie deifikowana i nie zawsze dobrowolna. Tak więc dla faszystowskich Niemiec był to Adolf Hitler, więc istniał wówczas stalinowski ZSRR.
Ta zasada rządzenia opiera się na całkowitym lekceważeniu praw i wolności obywateli oraz narzucaniu pewnych ideałów, norm zachowania, poglądów i działań.
Nasza trudna przeszłość
Jak wspomniano wcześniej, reżim polityczny ZSRR z lat 30. całkowicie pasuje do koncepcji totalitaryzmu. Absolutna dominacja władzy nad ludźmi, wyrównywanie jednostki, istnienie zakazów dotyczących niektórych tematów, a nawet ich dyskusji.
O dążeniu do totalitarnego reżimu świadczy również ogromna liczba struktur i organizacji karnych, które istniały w tym czasie. W tym okresie doszło do absolutnego stłumienia wszelkich sprzeciwów (większość więźniów została wysłana do Kołymy dokładnie na podstawie artykułu 58).
W mediach i literaturze panowała bardzo surowa cenzura, której głównym kryterium była zgodność z ideałami obecnego rządu. Reżim totalitarny działał w całości na terytorium ZSRR aż do lat 50. ubiegłego wieku, a jego podstawy odkryto do lat 80.
Totalitaryzm i współczesne państwa
Rodzaje reżimów politycznych prawie nigdy nie mogłyby istnieć w czystej, absolutnej formie. Dotyczy to szczególnie teraźniejszości.
Niemniej jednak nie tylko społeczność światowa, ale także czołowi politolodzy argumentują, że oznaki tego samego totalitaryzmu można znaleźć w dość dużej liczbie krajów. Na przykład niektóre z jego funkcji można znaleźć w Chinach i Korei, Iranie, a nawet w Rosji. Większość badaczy uważa, że na tym etapie rozwoju człowieka cechy reżimu totalitarnego są po prostu ukryte, nie tak okrutne i oczywiste. Na przykład formowanie wspólnej opinii przeprowadzają media, które z kolei podlegają ścisłej cenzurze.
Warto zauważyć, że w USA widać oznaki totalitarnego państwa - kraju tak dumnego ze swoich demokratycznych aspiracji.
Autorytaryzm
W tym reżimie politycznym dźwignie władzy są również całkowicie skoncentrowane w rękach struktur rządzących, a opinia samych ludzi nie wpływa na sytuację polityczną w kraju.
Autorytarne reżimy polityczne zapewniają jeden system zarządzania i często łączą się z dyktaturą.
Najważniejsze cechy
Jak każdy inny reżim, autorytaryzm ma wiele charakterystycznych cech. Przede wszystkim jest to oczywiście brak kontroli nad władzą wśród mieszkańców kraju. W tym przypadku głową państwa może być konkretna osoba (monarcha, tyran) lub cała grupa ludzi (junta wojskowa).
Po drugie, orientacja płyty na wpływ mocy. W tym przypadku nie chodzi tak bardzo o represje na pełną skalę, jak ma to miejsce w przypadku totalitaryzmu, ale raczej można zastosować twarde środki, aby zmusić ludzi do posłuszeństwa.
Polityka i władza pod autorytarnym reżimem są całkowicie zmonopolizowane, a istnienie pełnoprawnej opozycji jest niemożliwe. Spór z systemem kontroli może być popularny, jednak nie przekształca się on w opór polityczny na pełną skalę.
Inną charakterystyczną cechą autorytaryzmu jest praktyczny brak konstytucyjnych ścieżek do ciągłości władzy. Właśnie dlatego zmiany w strukturach zarządzania często następują poprzez zamachy stanu.
Wreszcie, tego rodzaju reżimy polityczne charakteryzują się brakiem ingerencji we wszystkich obszarach, z wyjątkiem kwestii politycznych (zagranicznych i krajowych), bezpieczeństwa. Kultura, ekonomia i inne elementy pozostają zatem poza wpływem struktur władzy.
Klasyfikacja
Wszystkie autorytarne reżimy polityczne można warunkowo podzielić na trzy grupy: ściśle autorytarne, umiarkowane i wreszcie liberalne.
Istnieje jednak inna klasyfikacja reżimów, według której autorytaryzm dzieli się na populistyczny i narodowo-patriotyczny. W pierwszym przypadku system polityczny państwa jest całkowicie oparty na masach o równej orientacji.
W przypadku narodowo-patriotycznego autorytaryzmu, jak sama nazwa wskazuje, idea narodowa jest podstawą.
Studia przypadków
Tryby tego typu są przede wszystkim powiązane jako absolutne monarchie oraz monarchia typu dualistycznego, którego charakterystyczny przykład można nazwać Wielką Brytanią. Również w autorytaryzmie państwo istnieje w obecności rządów wojskowych i dyktatury. Nie zapominaj o przypadkach osobistej tyranii i teokracji, które dotyczą również tego rodzaju reżimu.
Duża różnica
Podsumowując, możemy powiedzieć, że koncepcja reżimów politycznych była istotna od zarania ludzkości, kiedy powstał pewien system. Teraz jest w pełni zrozumiany i przestudiowany. Wszystkie reżimy polityczne i ich rodzaje mają swoje wady i zalety, niuanse i pułapki. Jednak moc zawsze pozostaje siłą, bez względu na to, kim ona jest.
