Pojęcie i rodzaje kultury: artystyczna, fizyczna, masowa

Słowo „kultura” znajduje się na liście najczęściej używanych we współczesnym języku. Ale fakt ten nie świadczy o znajomości tego pojęcia, ale o dwuznaczności ukrytych za nim znaczeń, używanych zarówno w życiu codziennym, jak i w definicjach naukowych.

Przede wszystkim jesteśmy przyzwyczajeni do mówienia o kulturze duchowej i materialnej. Jednocześnie dla wszystkich staje się jasne, że mówimy o teatrze, religii, muzyce, ogrodnictwie, rolnictwie i wielu innych sprawach. Jednak koncepcja kultury wcale nie ogranicza się tylko do tych obszarów. Wszechstronność tego słowa zostanie omówiona w tym artykule.

Definicja tego terminu

Pojęcie kultury obejmuje pewien poziom historyczny w rozwoju społeczeństwa, a także zdolności i siły ludzkie, które wyrażają się w formach i typach organizacji życia. Pod tym pojęciem rozumiemy także duchowe i materialne wartości tworzone przez ludzi.

Świat kultury, wszelkie zjawiska i przedmioty nie są konsekwencją sił naturalnych. Jest to wynik wysiłków człowieka. Dlatego kulturę i społeczeństwo należy uważać za nierozerwalnie związane. Tylko to pozwoli nam zrozumieć istotę tego zjawiska.

Główne elementy

Wszystkie rodzaje kultury, które istnieją w społeczeństwie, obejmują trzy główne elementy. Mianowicie:

1. Pojęcia Elementy te z reguły są zawarte w języku, pomagając osobie zorganizować i zorganizować własne doświadczenie. Każdy z nas postrzega otaczający świat poprzez smak, kolor i kształt przedmiotów. Wiadomo jednak, że w różnych kulturach rzeczywistość jest zorganizowana na różne sposoby. W związku z tym język i kultura stają się nierozłącznymi pojęciami. Osoba uczy się słów potrzebnych do orientacji w świecie poprzez przyswajanie, gromadzenie i organizację swojego doświadczenia. O tym, że język i kultura są ze sobą ściśle powiązane, można sądzić po tym, że niektóre narody wierzą, że „kto” jest tylko osobą, a „co” to nie tylko nieożywione przedmioty świata, ale także zwierzęta. I tutaj warto to rozważyć. W końcu ludzie, którzy cenią sobie psy i koty, nie będą mogli traktować ich w taki sam sposób, jak ci, którzy widzą swoich mniejszych braci u zwierząt.
2. Związek Formowanie się kultury odbywa się nie tylko poprzez opis tych pojęć, które wskazują człowiekowi, z czego składa się świat. W tym procesie zaangażowane są pewne pomysły dotyczące tego, jak wszystkie obiekty są połączone w czasie, w przestrzeni, zgodnie z ich przeznaczeniem. W ten sposób kultura mieszkańców danego kraju różni się we własnych poglądach na pojęcia nie tylko świata rzeczywistego, ale także nadprzyrodzonego.
3. Wartości Ten element jest również nieodłączny w kulturze i reprezentuje przekonania społeczne dotyczące tych celów, do których człowiek musi dążyć. Różne kultury mają różne wartości. I to zależy od struktury społecznej. Społeczeństwo samo wybiera to, co uważa się za wartość, a co nie.

Kultura materialna

Kultura współczesna jest zjawiskiem dość złożonym, które dla kompletności rozpatrywane jest w dwóch aspektach - statycznym i dynamicznym. Tylko w tym przypadku osiąga się podejście synchroniczne, co pozwala na jak najdokładniejsze przestudiowanie tej koncepcji.

Statyka przewodzi strukturze kultury, dzieląc ją na materialną, duchową, artystyczną i fizyczną. Rozważmy każdą z tych kategorii bardziej szczegółowo.

Zacznijmy od kultury materialnej. Ta definicja odnosi się do środowiska, które otacza osobę.Każdego dnia, dzięki pracy każdego z nas, kultura materialna jest ulepszana i aktualizowana. Wszystko to prowadzi do pojawienia się nowego standardu życia, który zmienia potrzeby społeczeństwa.

Cechy kultury materialnej polegają na tym, że jej przedmiotem są środki i narzędzia pracy, życia i mieszkania, to znaczy wszystko, co jest wynikiem ludzkiej produkcji. Jednocześnie wyróżniono kilka najważniejszych obszarów. Pierwszym z nich jest rolnictwo. Obszar ten obejmuje rasy zwierząt i odmiany roślin hodowane w wyniku hodowli. Obowiązuje również uprawa gleby. Przetrwanie człowieka zależy bezpośrednio od tych powiązań kultury materialnej, ponieważ otrzymuje on od nich nie tylko produkty spożywcze, ale także surowce wykorzystywane w produkcji przemysłowej.

Struktura kultury materialnej obejmuje również budynki. Są to miejsca przeznaczone dla życia ludzi, w których realizowane są różne formy bytu i różne ludzkie działania. W dziedzinie kultury materialnej znajdują się obiekty zaprojektowane w celu poprawy warunków życia.

Aby zapewnić pełną różnorodność rodzajów pracy umysłowej i fizycznej, dana osoba używa różnych narzędzi. Są także jednym z elementów kultury materialnej. Za pomocą narzędzi ludzie bezpośrednio wpływają na przetwarzane materiały we wszystkich sektorach ich działalności - w komunikacji, transporcie, przemyśle, rolnictwie itp.

Częścią kultury materialnej jest transport i wszystkie dostępne środki komunikacji. Należą do nich:

• mosty, drogi, pasy startowe lotnisk, nasypy;
• cały transport - rurociąg, woda, powietrze, kolej, konie;
• dworce kolejowe, porty, lotniska, porty itp., zbudowane w celu zapewnienia działania pojazdu.

Przy udziale tego obszaru kultury materialnej zapewniona jest wymiana dóbr i ludzi między osadami a regionami. To z kolei przyczynia się do rozwoju społeczeństwa.

Kolejnym obszarem kultury materialnej jest komunikacja. Obejmuje pocztę i telegraf, radio i telefon, sieci komputerowe. Komunikacja, podobnie jak transport, łączy ludzi, dając im możliwość wymiany informacji.

Kolejnym istotnym elementem kultury materialnej są umiejętności i wiedza. Są to technologie stosowane w każdym z powyższych obszarów.

Kultura duchowa

Obszar ten opiera się na kreatywnym i racjonalnym działaniu. Kultura duchowa, w przeciwieństwie do materiału, znajduje swój wyraz w formie subiektywnej. Jednocześnie zaspokaja drugorzędne potrzeby ludzi. Elementami kultury duchowej są moralność, komunikacja duchowa, sztuka (twórczość artystyczna). Jednym z jego ważnych elementów jest religia.

Kultura duchowa to nic innego jak idealna strona materialnej pracy osoby. W końcu wszystko, co stworzyli ludzie, zostało pierwotnie zaprojektowane, a następnie zawierało pewną wiedzę. I wezwany do zaspokojenia pewnych ludzkich potrzeb, każdy produkt staje się dla nas wartością. W ten sposób materialne i duchowe formy kultury stają się nierozłączne. Jest to szczególnie widoczne w każdym dziele sztuki.

Z uwagi na fakt, że w kulturach materialnych i duchowych występują tak subtelne różnice, istnieją kryteria dokładnego przypisania konkretnego rezultatu działalności do jednej lub drugiej sfery. Aby to zrobić, użyj oceny obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem. Rzecz lub zjawisko zaprojektowane w celu zaspokojenia wtórnych potrzeb ludzi przypisywane jest kulturze duchowej. I odwrotnie. Jeśli przedmioty są niezbędne do zaspokojenia pierwotnych lub biologicznych potrzeb człowieka, są one klasyfikowane jako kultura materialna.

Sfera duchowa ma złożony skład.Obejmuje następujące rodzaje kultury:

- moralność, w tym etyka, moralność i moralność;

- religijne, które obejmuje współczesne nauki i kulty, religijność etnograficzną, tradycyjne wyznania i wyznania;

- polityczny, reprezentujący tradycyjne reżimy polityczne, ideologię i normy interakcji podmiotów politycznych;

- prawne, które obejmuje ustawodawstwo, postępowanie sądowe, egzekwowanie prawa i system wykonawczy;

- pedagogiczne, uważane za praktykę i ideały wychowania i edukacji;

- intelektualny w formie nauki, historii i filozofii.

Należy pamiętać, że instytucje kultury, takie jak muzea i biblioteki, sale koncertowe i sądy, kina i instytucje edukacyjne, również należą do świata duchowego.

Ten obszar ma inną gradację. Obejmuje takie obszary:

1. Aktywność projekcyjna. Oferuje rysunki i idealne modele maszyn, konstrukcji, konstrukcji technicznych, a także projekty przemian społecznych i nowych form ustroju politycznego. Wszystko, co zostało stworzone, ma największą wartość kulturową. Obecnie działalność projekcyjna jest klasyfikowana zgodnie z tworzonymi przez nią obiektami w inżynierii, społeczeństwie i pedagogice.
2. Całość wiedzy o społeczeństwie, naturze, człowieku i jego wewnętrznym świecie. Wiedza jest niezbędnym elementem kultury duchowej. Ponadto sfera naukowa reprezentuje je w pełni.
3. Działania zorientowane na wartość. To trzeci obszar kultury duchowej, który jest bezpośrednio związany z wiedzą. Służy do oceny przedmiotów i zjawisk, wypełniając ludzki świat znaczeniami i znaczeniami. Obszar ten dzieli się na takie typy kultury: moralną, artystyczną i religijną.
4. Duchowa komunikacja ludzi. Występuje we wszystkich formach określonych przez obiekty komunikacji. Duchowy kontakt między partnerami, podczas którego wymieniane są informacje, jest największą wartością kulturową. Jednak taka komunikacja odbywa się nie tylko na poziomie osobistym. Rezultaty duchowej działalności społeczeństwa, które stanowią zgromadzony przez wiele lat jego fundusz kulturalny, znajdują wyraz w książkach, mowie i dziełach sztuki.

Komunikowanie się ludzi jest niezwykle ważne dla rozwoju kultury i społeczeństwa. Dlatego warto rozważyć trochę więcej.

Komunikacja ludzka

Pojęcie kultury mowy określa poziom duchowego rozwoju osoby. Ponadto mówi o wartości duchowego dziedzictwa społeczeństwa. Kultura mowy jest wyrazem szacunku i miłości do własnego języka ojczystego, co jest bezpośrednio związane z tradycjami i historią kraju. Głównymi elementami tego obszaru są nie tylko umiejętność czytania, ale także przestrzeganie ogólnie uznanych norm słowa literackiego.

Kultura mowy obejmuje właściwe użycie wielu innych środków języka. Wśród nich: stylistyka i fonetyka, słownictwo itp. Zatem prawdziwie kulturalna mowa jest nie tylko poprawna, ale także bogata. I zależy to od wiedzy leksykalnej człowieka. Aby poprawić kulturę mowy, ważne jest ciągłe uzupełnianie słownictwa, a także czytanie dzieł o różnych kierunkach tematycznych i stylistycznych. Taka praca pozwoli ci zmienić kierunek myśli, z których powstają słowa.

Współczesna kultura mowy jest bardzo szeroką koncepcją. Obejmuje nie tylko zdolności językowe człowieka. Nie można rozpatrywać tego obszaru bez wspólnej kultury osobowości, która ma własną psychologiczną i estetyczną percepcję ludzi i otaczającego ich świata.

Komunikacja dla osoby jest jednym z najważniejszych momentów jego życia. Aby stworzyć normalny kanał komunikacji, każdy z nas musi stale utrzymywać kulturę naszej mowy.W tym przypadku będzie to polegać na uprzejmości i uważności, a także na umiejętności prowadzenia rozmówcy i każdej rozmowy. Kultura mowy sprawi, że komunikacja będzie bezpłatna i łatwa. W końcu pozwoli ci wyrazić swoją opinię, nie obrażając nikogo ani nikogo nie uderzając. Dobrze dobrane, piękne słowa zawierają moc silniejszą niż siła fizyczna. Kultura mowy i społeczeństwo są ze sobą ściśle powiązane. Rzeczywiście, na poziomie duchowej sfery językowej odzwierciedla się sposób życia całego ludu.

Kultura artystyczna

Jak już wspomniano powyżej, w każdym z konkretnych obiektów otaczającego świata obecne są jednocześnie dwie sfery - materialna i duchowa. Można to powiedzieć o kulturze artystycznej opartej na kreatywnym, irracjonalnym typie ludzkiej działalności i zaspokajającej jej drugorzędne potrzeby. Co spowodowało to zjawisko? Zdolność człowieka do kreatywności i emocjonalnego postrzegania świata.

Kultura artystyczna jest integralnym elementem sfery duchowej. Jego główną istotą jest odbicie społeczeństwa i przyrody. W tym celu wykorzystuje się obrazy artystyczne.

Ten typ kultury obejmuje:

• sztuka (grupowa i indywidualna);
• wartości artystyczne i dzieła;
• instytucje kultury, które zapewniają ich rozpowszechnianie, rozwój i zachowanie (miejsca pokazowe, organizacje kreatywne, instytucje edukacyjne itp.);
• duchowa atmosfera, czyli postrzeganie sztuki przez społeczeństwo, polityka publiczna w tej dziedzinie itp.

W wąskim znaczeniu kultura artystyczna wyraża się w grafice i malarstwie, literaturze i muzyce, architekturze i tańcu, cyrku, fotografii i teatrze. Wszystko to są przedmioty sztuki profesjonalnej i domowej. W każdym z nich powstają dzieła o charakterze artystycznym - sztuki i filmy, książki i obrazy, rzeźby itp.

Kultura i sztuka, które są jej integralną częścią, ułatwiają przekazywanie przez ludzi ich subiektywnej wizji świata, a także pomagają przyswoić sobie doświadczenie zgromadzone przez społeczeństwo oraz prawidłowe postrzeganie postaw zbiorowych i wartości moralnych.

Kultura duchowa i sztuka, w których reprezentowane są wszystkie jej funkcje, są ważną częścią społeczeństwa. Tak więc w sztuce jest działalność przekształcająca człowieka. Przekazywanie informacji znajduje odzwierciedlenie w kulturze w postaci konsumpcji dzieł sztuki przez ludzi. Aktywność zorientowana na wartość służy do oceny dzieł. Sztuka jest otwarta na działalność poznawczą. Ten ostatni przejawia się w szczególnym zainteresowaniu pracami.

Formy kulturowe obejmują takie formy kulturowe, jak masa, elita i lud. Obejmuje to także estetyczną stronę działalności legalnej, gospodarczej, politycznej i wiele więcej.

Kultura światowa i narodowa

Poziom rozwoju materialnego i duchowego społeczeństwa ma inną gradację. Jest izolowany przez swojego przewoźnika. Pod tym względem istnieją takie podstawowe typy kultury, jak światowe i narodowe. Pierwszy z nich to synteza najlepszych osiągnięć ludzi żyjących na naszej planecie.

Kultura światowa jest zróżnicowana w czasie i przestrzeni. Jest praktycznie niewyczerpany w swoich kierunkach, z których każdy uderza w bogactwo form. Dziś koncepcja ta obejmuje takie kultury, jak burżuazyjne i socjalistyczne, kraje rozwijające się itp.

Szczytem poziomu światowej cywilizacji jest postęp naukowy, rozwój najnowszych technologii, osiągnięcia w sztuce.

Ale kultura narodowa jest najwyższą formą rozwoju kultury etnicznej, co docenia światowa cywilizacja. Obejmuje to całość wartości duchowych i materialnych jednego lub drugiego narodu, a także praktykowane przez niego metody interakcji ze środowiskiem społecznym i przyrodą.Manifestacje kultury narodowej można wyraźnie zobaczyć w działalności społeczeństwa, jego wartościach duchowych, standardach moralnych, cechach stylu życia i języka, a także w pracy instytucji państwowych i społecznych.

Rodzaje upraw zgodnie z zasadą dystrybucji

Istnieje kolejna gradacja wartości materialnych i duchowych. Zgodnie z zasadą ich dystrybucji wyróżnia się: kulturę dominującą, subkulturę i kontrkulturę. Pierwszy z nich zawiera zestaw zwyczajów, przekonań, tradycji i wartości, które kierują masą społeczeństwa. Ale jednocześnie każdy naród obejmuje wiele grup o charakterze narodowym, demograficznym, zawodowym, społecznym i innych. Każdy z nich tworzy własny system zasad postępowania i wartości. Takie małe światy są klasyfikowane jako subkultury. Ta forma może być młodzieżowa i miejska, wiejska, zawodowa itp.

Subkultura może różnić się od panującego zachowania, języka lub poglądów na życie. Ale te dwie kategorie nigdy nie są sobie przeciwne.

Jeśli którakolwiek z małych warstw kulturowych stoi w konflikcie z wartościami dominującymi w społeczeństwie, nazywa się to kontrkulturą.

Stopniowanie wartości materialnych i duchowych według poziomu i źródeł

Oprócz tego istnieją takie formy kultury jak elitarne, popularne i masowe. Podobna gradacja charakteryzuje poziom wartości i ich twórcę.

Na przykład kultura elitarna (wysoka) jest owocem działań uprzywilejowanej części społeczeństwa lub profesjonalnych twórców, którzy pracowali na jej życzenie. Jest to tak zwana czysta sztuka, która w swoim postrzeganiu wyprzedza wszystkie produkty sztuki istniejące w społeczeństwie.

Kultura ludowa, w przeciwieństwie do elity, jest tworzona przez anonimowych twórców, którzy nie mają profesjonalnego wykształcenia. Właśnie dlatego ten typ kultury jest czasem nazywany amatorskim lub kolektywnym. W takim przypadku obowiązuje również termin folklor.

W przeciwieństwie do dwóch poprzednich gatunków kultura masowa nie jest nośnikiem ani duchowości ludu, ani wyrafinowania arystokracji. Największy rozwój tego kierunku rozpoczął się w połowie XX wieku. Właśnie w tym okresie rozpoczęła się penetracja mediów w większości krajów.

Kultura masowa jest nierozerwalnie związana z rynkiem. To jest sztuka dla wszystkich. Dlatego bierze pod uwagę potrzeby i gusta całego społeczeństwa. Wartość kultury masowej jest nieporównywalnie niższa niż elitarna i popularna. Zaspokaja bezpośrednie potrzeby członków społeczeństwa, szybko reagując na każde wydarzenie w życiu ludzi i odzwierciedlając je w swoich pracach.

Wychowanie fizyczne

Jest to twórczy, racjonalny rodzaj ludzkiej aktywności, wyrażony w formie cielesnej (subiektywnej). Jego głównym kierunkiem jest promocja zdrowia przy jednoczesnym rozwijaniu zdolności fizycznych. Działania te obejmują:

• kultura rozwoju fizycznego od ogólnych ćwiczeń zdrowotnych po sporty profesjonalne;
• kultura rekreacyjna wspierająca i przywracająca zdrowie, w tym turystyka i medycyna.