Każdego dnia w naszym kraju dokonuje się wielu transakcji. Jest to wynajem lokali mieszkalnych i niemieszkalnych oraz sprzedaż nieruchomości ruchomych i nieruchomych oraz wielu innych. Ale nie wszystkie z nich ostatecznie uzyskują status prawny.
Nieprawidłowe transakcje nie powodują żadnych konsekwencji wynikających z transakcji prawnych, a ponadto pociągają za sobą pewne sankcje. Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo koncepcji i rodzajom nieważnych transakcji.
Informacje ogólne
Transakcja oznacza działania o charakterze prawnym osób prawnych i osób fizycznych mające na celu zmianę, ustanowienie lub zniesienie obowiązków i praw obywatelskich. Transakcje są wielostronne, dwustronne i jednostronne. Pojęcie i rodzaje transakcji są zapisane w Kodeksie cywilnym. Można je zawierać zarówno ustnie, jak i na piśmie (innymi słowy, poświadczone notarialnie). Oczywiście, aby następnie udowodnić, że transakcja rzeczywiście została zakończona, należy ją zarejestrować na piśmie. Ustne jest niezwykle trudne do udowodnienia.
Notarialna certyfikacja
Zastanów się, w jakich przypadkach jest to wymagane.
- Wszelkie transakcje dokonywane przez osoby prawne dwustronnie, jednostronnie i wielostronnie, a także między nimi a osobami fizycznymi.
- Transakcje między obywatelami za sumę pieniędzy przekraczającą płacę minimalną więcej niż dziesięć razy. Podobnie jak inne transakcje, których notarialność musi zostać zakończona zgodnie z prawem.
W przeciwnym razie można je uwzględnić w typach nieprawidłowych transakcji. Jeśli te zasady nie będą przestrzegane, strony nie są uprawnione do odwoływania się do takich dokumentów w przypadku sporu.
Trudne oferty
Przepisy przewidują rodzaj nieprawidłowej transakcji, która może pozostać ważna, sporne Deal Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej jest uznawany za sporny, jeżeli może być ważny do momentu, gdy osoby, których interesy zostaną naruszone, lub jedna ze stron zwróci się o uznanie transakcji za nieważną. Oznacza to, że same strony muszą stać się inicjatorami uznania dokumentu za nieważny. Następnie transakcja powoduje wszystkie konsekwencje prawne, jak również zwykłe.
Transakcje anulowane
Kodeks cywilny uznaje nieważne transakcje za nie zawsze sporne, czasem są one całkowicie nieważne, to znaczy nieważne. Takie działania nie powodują i nie mogą powodować żadnych konsekwencji prawnych pożądanych z tytułu udziału w transakcji.
Transakcje zawarte w wyniku oszustwa, gdy jedna ze stron wprowadziła drugą w błąd, na przykład poprzez przedstawienie fałszywych dokumentów, są uznawane za nieważne. Załóżmy, że sprzedawca przedstawia kupującemu fałszywy certyfikat jakości.
Podstawy do uznania transakcji za nieważną
Transakcje dokonywane przez obywateli uznanych za prawnie niekompetentnych z uwagi na fakt, że odkryli uporczywe zaburzenia psychiczne (w sądzie), a także w wieku poniżej 14 lat, nie są zakończone i nie pociągają za sobą żadnych konsekwencji, tzn. Są absolutnie nieważne .
Fałszywe i wyimaginowane transakcje innymi słowy, idealne dla gatunku i bez zamiaru spowodowania towarzyszących im konsekwencji prawnych, są uważane za nieważne. Są inicjowani, aby kogoś wprowadzić w błąd. Na przykład ludzie oddają dom swoim bliskim, a zatem nieruchomości tej nie można przejąć w celu spłacenia zobowiązań alimentacyjnych.
Sporne transakcje to takie, które wykraczają poza autorytet osób, które je popełniają, podczas gdy druga strona musi być tego świadoma.Dopóki ktoś nie poprosi o uznanie takiego dokumentu za nieważny, uznaje się to za sporne. Obejmuje to również transakcje z osobami w wieku od 14 do 18 lat, posiadającymi ograniczoną zdolność do czynności prawnych lub z osobami, które zostały uznane za niezdolne do czynności prawnych po transakcji, a w momencie jej zakończenia już tak było, ale bez oficjalnego uznania przez sąd.
Sprzeczność z aktami ustawodawczymi
Niezgodność transakcji z prawem jest przyczyną jej unieważnienia. Jest to zapisane w artykule 168 Kodeksu cywilnego. Ta norma prawa ma zastosowanie do wszystkich przypadków, w których treść transakcji i jej wynik są sprzeczne z normami obowiązującego prawodawstwa. Wyjątkiem są przypadki, w których można zadeklarować taki dokument jako dyskusyjny na poziomie legislacyjnym.
Aby powyższy artykuł został przyjęty, gdy transakcja zostanie uznana za nieważną, konieczny jest fakt niezgodności procedury z prawem. Brak umyślnej winy stron lub jej obecność z powodu zastosowania sankcji wynikających z tego artykułu nie ma wartości prawnej. Rzeczywiście, nieznajomość prawa nie zwalnia osób z odpowiedzialności.
Tak więc transakcja będąca przedmiotem dzierżawy lub bezpłatnego użytkowania mieszkania, która nie została przekazana do niemieszkalnego mieszkania w procedurze przewidzianej przez prawo dla tego działania dla wszelkich potrzeb niezwiązanych z pobytem ludzi, jest nieważna. Załóżmy, że właściciel mieszkania mieszkalnego postanowił oddać go komuś w sklepie. Transakcja ta zostanie uznana za nieważną, ponieważ jest sprzeczna z art. 288 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.
Rodzaje nieważnych transakcji wiążą się z dwustronnym zwrotem, innymi słowy, przywróceniem każdej ze stron do pierwotnego stanu własności. W takim przypadku uszkodzone mienie musi zostać zwrócone wraz z odszkodowaniem pieniężnym.
Przeciw moralności i rządom prawa
Artykuł 169 kodeksu cywilnego ustanawia inny rodzaj nieważnej transakcji - dokonanej umyślnie w celu, który jest oczywiście sprzeczny z podstawami obowiązującego prawa i porządku oraz moralności. Taka nieznacząca transakcja musi spełniać następujące kryterium: naruszać normy prawne mające na celu zapewnienie praworządności (ochrona porządku konstytucyjnego, wolności oraz praw człowieka i obywatela, obrona kraju, bezpieczeństwo w systemie gospodarczym).
Na przykład nakaz zabicia osoby nie może zostać uznany za legalny. Ponadto umowy sprzedaży leków są nieważnymi transakcjami. Powody unieważnienia tych zabezpieczeń są następujące: dystrybucja tych substancji na terytorium naszego kraju jest uznawana za działanie niezgodne z prawem i niebezpieczne społecznie.
Inna opcja - w tym samym czasie co naruszenie prawa, transakcja powinna być sprzeczna z moralnością publiczną. Może to obejmować pogwałcenie długotrwałych przekonań społecznych na temat tego, co uznaje się za dobre, a co złe, złe i dobre, cnotę i występki.
Innym ważnym znakiem, aby można było uznać nieważną transakcję za taką, jest obecność złośliwych zamiarów na co najmniej jednej ze stron. Innymi słowy, co najmniej jedna strona powinna mieć świadomość, że procedura ta będzie miała dokładnie taki charakter konsekwencji. Lub przynajmniej jedna ze stron musi wyrazić pragnienie i podjąć działania, aby takie konsekwencje wystąpiły.
Zastosowanie sankcji zgodnie z art. 169 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej następuje tylko wtedy, gdy co najmniej jedna ze stron transakcji wypełniła wynikające z niej zobowiązania. Jeżeli strony zamierzają i realizują transakcję, wszystko, co na nią otrzymano, będzie egzekwowane na korzyść Federacji Rosyjskiej. Jeżeli tylko jedna ze stron miała zamiar, stosuje się jednostronne restytucje, innymi słowy, strona dokonująca transakcji z negatywnym zamiarem powinna zwrócić wszystko ze względu na drugą stronę.
Niepożądane konsekwencje
Wszystkie rodzaje nieprawidłowych transakcji mogą pociągać za sobą jedną z trzech negatywnych konsekwencji, a mianowicie:
- Zwrot dwustronny.Innymi słowy, przywrócenie stanu początkowego dwóch stron. Każda ze stron transakcji jest zobowiązana do przekazania drugiej stronie wszystkiego, co zostało w niej nabyte w naturze, a jeśli nie jest to możliwe, wówczas w formie rekompensaty pieniężnej.
- Jednostronna restytucja. W takim przypadku jedna strona powraca do drugiej. Ten rodzaj zwrotu jest stosowany w przypadkach, gdy cała wina, że transakcja okazała się nieważna, spoczywa tylko na jednej ze stron. Na przykład, jeśli jedna strona nie wiedziała, że druga strona nie ma uprawnień prawnych do ukończenia procedury. Wszystko, co niewinna partia musiała zrekompensować drugiej, daje na korzyść państwa. Sprawca niczego nie otrzymuje.
- Zapobieganie restytucji. Wszystkie otrzymane przez obie strony, należne z tytułu transakcji uznanej za nieważną, są pobierane na rzecz Federacji Rosyjskiej. Nie anuluje to jednak prawa jednej ze stron do żądania odszkodowania od winowajcy za nieważność transakcji.
Dodatkowe konsekwencje
Oprócz głównych konsekwencji niektóre rodzaje nieważnych transakcji pociągają za sobą poważniejsze sankcje. Mogą to być zobowiązania majątkowe w celu zrekompensowania drugiej stronie rzeczywistych poniesionych szkód, to znaczy wydatków za szkody i straty majątkowe, wydatki poniesione w związku ze sporami sądowymi itp. W przypadku uznania transakcji za nieważną z powodu umyślnych działań przeciwko moralności oraz prawo i porządek, mogą wystąpić sankcje karne. Tak więc podważenie systemu konstytucyjnego kraju przewiduje karę w postaci realnego więzienia.
Przedawnienie
Termin przedawnienia na wniosek jednej ze stron dotyczący uznania transakcji, który jest sporny, nieważny, wynosi dokładnie dwanaście miesięcy. Obliczanie tego okresu rozpoczyna się od momentu, gdy powód dowie się, że istnieją okoliczności, w których procedura może zostać unieważniona. Lub gdy zatrzymano groźbę przemocy, która posłużyła jako okoliczność, w której powód zawarł układ. W przypadku absolutnie nieważnej transakcji okres przedawnienia wynosi trzy lata. Zaczyna się od dnia, w którym którakolwiek ze stron zaczęła wypełniać swoje zobowiązania.
