Wszyscy żyjemy w otoczeniu ludzi, dzieląc się z nimi naszymi radościami i smutkami. Ale nie wszyscy chcą przestrzegać norm i zasad społecznych. W celu pewnego usprawnienia społeczeństwa wprowadzono pojęcie „kontroli społecznej”. Te nowe zjawiska w społeczeństwie są bardzo skuteczne. Wszyscy pamiętamy cenzurę społeczną wypracowaną w czasach świetności ZSRR. Kiedy dana osoba nie chciała pracować ani chuligana, została poręczona za kaucją, ale całe społeczeństwo potępiło ją za takie niewłaściwe zachowanie. I zadziałało! Człowiek, może nie z własnej woli, ale zaczął się zmieniać. W rezultacie społeczeństwo osiągnęło swój cel. Kontrola społeczna został wprowadzony w tym samym celu - w celu usprawnienia relacji interpersonalnych i społecznych.
Kontrola społeczna: pojęcie, rodzaje, funkcje
Społeczeństwo można nazwać zorganizowanym i względnie bezpiecznym tylko wtedy, gdy istnieją mechanizmy samokontroli obywateli i kontroli społecznej państwa. Im wyżej opracowana zostanie pierwsza koncepcja, tym mniej władze będą wymagać śledzenia społecznościowego. Samokontrola to odpowiedzialne zachowanie osoby dorosłej, która rozwinęła w sobie umiejętności wolicjonalnego wysiłku na poziomie samoświadomości, kontroli swojego zachowania zgodnie z ogólnie przyjętymi standardami w społeczeństwie.
Kapryśne, impulsywne, spontaniczne działanie u dzieci. Dorosły człowiek ma wewnętrzną samokontrolę, aby nie stwarzać konfliktu ani innych niekorzystnych sytuacji dla siebie i społeczeństwa. Jeśli społeczeństwo składa się z osób o słabo rozwiniętym poczuciu odpowiedzialności, należy wprowadzić formalne formy kontroli społecznej przez specjalne organy. Nie możemy jednak zapominać, że ciągłe ciężkie uciski stopniowo czynią samokontrolę coraz mniej znaczącą, w wyniku czego społeczeństwo poniża się, ponieważ coraz mniej ludzi potrafi myśleć odpowiedzialnie i zarządzać swoją wolą.
Jakie są główne rodzaje kontroli publicznej?
Istniejące rodzaje zarządzania zachowaniami społecznymi są podzielone na dwie duże sekcje, zwane formalnymi i nieformalnymi.
Istotą formalnej kontroli jest wdrożenie legislacyjnych i racjonalnych regulacji przez państwowe organy rządowe oraz nadzór nad zachowaniem obywateli. W przypadku naruszenia standardów państwo nakłada sankcje.
Formalną kontrolę poprzedziła kontrola nieformalna, która nadal ma miejsce w społeczeństwie. Jego istotą jest samoorganizacja pewnej grupy społecznej, w której reguły nie są napisane, ale regulują je opinie członków grupy, autorytatywne osobowości, starsi.
Jak wdrażana jest kontrola formalna?
Kontrola formalna ma swoje korzenie w historycznym okresie formowania się form organizacji społecznej, które wykraczają poza proste, to znaczy państwowe. Dziś państwowa forma organizacji społeczeństwa osiągnęła taki poziom rozwoju, że rodzaje kontroli społecznej, takie jak formalne, muszą być po prostu wysoce zorganizowane. Im większy stan, tym trudniej go zorganizować porządek publiczny. Kontrola formalna to organizacja porządku na terytorium całego państwa, to znaczy ma ona skalę globalną. Jego funkcje pełnią specjalne osoby, które otrzymują wynagrodzenie państwowe (sędziowie, policjanci, psychiatrzy). Rozwijająca się kontrola społeczna w społeczeństwie, jej rodzaje doprowadziły do organizacji całych instytucji, struktur i upoważnionych organów. Są to policja, prokuratorzy, sądy, szkoły, media i tym podobne.
Funkcje nieformalnej kontroli
Nieformalne zarządzanie zachowaniami na poziomie dużego społeczeństwa jest nieefektywne. Jest zlokalizowany i ograniczony do członków grupy. Za naruszenie norm ustanowionych w takich grupach społecznych kara przyjmuje formę gróźb lub rzeczywistych działań: fizyczny wpływ na osobę, odrzucenie komunikacji, wyrzuty, wyśmiewanie, różnego rodzaju cenzura ... Nieformalne rodzaje i formy kontroli społecznej nie zaniedbują sankcji w formie wykluczenia ze społeczności, tak zwany ostracyzm. Dla osoby, dla której ta grupa jest ważna, takie działanie jest bardzo namacalne. Czuje pustkę i beznadzieję. To zachęca go do podjęcia różnych działań, aby powrócić do takiej grupy lub, odwrotnie, zastąpić interesy i ponownie ocenić wartości.
Stopień spójności członków grupy społecznej, jedność celu, opinia determinuje skuteczność nieformalnych rodzajów i form kontroli społecznej oraz poziom jej organizacji. Weźmy na przykład wiejską społeczność z przeszłości, której tradycje zostały zachowane w miejscach do dziś - nie było tu jasno określonych zasad, ale zachowanie rytuałów i różnych ceremonii sprzyja zachowaniom społecznym, normom i głębokiemu zrozumieniu potrzeby ich przestrzegania.
Socjalizacja jako forma kontroli
At tradycyjne społeczeństwo przy niepisanych nieformalnych zasadach charakter i rodzaje kontroli społecznej różnią się znacznie od nowoczesnego społeczeństwa rozwiniętego, w którym wszystkie normy zachowania jednostek są ściśle określone i ujęte w kodeksie praw. Sankcje w tej grupie osób nakładane są w postaci grzywien, kar pozbawienia wolności, odpowiedzialności administracyjnej, dyscyplinarnej i karnej. Aby ograniczyć łamanie prawa, państwo poprzez swoje instytucje i struktury podejmuje środki w celu uspołecznienia społeczeństwa - poprzez edukację, działalność kulturalną, propagandę za pośrednictwem mediów i tak dalej.
Przymus człowieka
Jeśli metody socjalizacji nie działają, musisz zastosować takie rodzaje i metody kontroli społecznej, jak przymus. Jeśli ktoś nie chce dobrowolnie się poddać, jego społeczeństwo zmusza go do tego siłą. Przymus obejmuje główne rodzaje kontroli społecznej, które są opisane w normach każdego państwa, w oparciu o jego normy i prawa. Przymus może być lokalny, zapobiegawczy, na przykład w miejscu pracy, z wykorzystaniem podstawowych praw państwa. Można to również wykonać natychmiast, bez ostrzeżenia, stosując surowe formy wpływu na osobę. Taką obowiązkową formą kontroli społecznej jest psychologiczny wpływ na jednostkę poprzez kliniki psychiatryczne z zastosowaniem leczenia uzależnień.
Formy ludzkiej odpowiedzialności
Jeśli dana osoba nie wykazuje się odpowiedzialnością w pracy lub zachowaniu, państwo przyjmuje funkcje edukacji takiego obywatela różnymi metodami. Metody te nie zawsze są tak humanitarne, jak byśmy chcieli. Na przykład nadzór nie jest bardzo humanitarną formą zaszczepienia odpowiedzialności ze strony państwa. Odbywa się to na różne sposoby.
Nadzór może być ogólny, gdy organ regulacyjny monitoruje wdrażanie ogólnych standardów, nie wchodząc w szczegóły, patrząc tylko na końcowy wynik. Zdarza się także, że agent kontrolera monitoruje każdą drobiazg, regulując wdrożenie na każdym etapie niezbędnych standardów. Państwowa inwigilacja może przybrać formę regulacji nie tylko zachowania, ale także myśli i życia prywatnego. Oznacza to, że państwo przyjmuje formę całkowitej kontroli, kształci informatorów, stosuje cenzurę, inwigilację i inne metody.
W rozwiniętym społeczeństwie demokratycznym kontrola społeczna (rodzaje sankcji) nie jest całkowita. Odpowiedzialne zachowanie, które nie wymaga przymusu, jest podnoszone przez obywateli.Odpowiedzialność może być polityczna, moralna, prawna, finansowa. Grupowa i zbiorowa odpowiedzialność, połączone wartościami kulturowymi, tradycjami i normami, są bardzo ważne. Kiedy dana osoba jest w zespole, pragnie korespondować ze znaczną grupą ludzi. On sam, nie zauważając, zmienia się, próbując naśladować członków zespołu. Taka zmiana zachowania nie oznacza nacisku i gwałtownego wpływu na osobę.
Kontrola wewnętrzna
Zarządzanie zachowaniami wewnętrznymi implikuje koncepcję i rodzaje kontroli społecznej, które regulują środki mające na celu skuteczne wdrożenie przez obywateli jednostek strukturalnych powierzonych im zadań. W ten sposób powstaje organ kontrolny i kontrolny w celu audytu części finansowej, opisów biznesowych i stanowisk, zgodności z normami sanitarnymi i epidemiologicznymi i tym podobnych.
Z drugiej strony, pod kontrolą wewnętrzną rozumie się odpowiedzialność osoby. Osoba wykształcona i odpowiedzialna nie pozwoli sobie na popełnienie przestępstwa lub jakichkolwiek działań sprzecznych z podstawowymi normami społecznymi. W dzieciństwie wychowuje się samokontrola. Ale także za pomocą pewnych metod osoby można wzbudzić odpowiedzialność i regulować swoje zachowanie, emocje, słowa i działania.
Jakie są główne funkcje kontroli społecznej?
Wewnętrzna kontrola społeczna, rodzaje, funkcje, z którymi się charakteryzuje - jest to kontrola uprawnień pozwalających uniknąć nadużyć w miejscu pracy, weryfikacja przepływu dokumentów i zachowanie wartości materialnych. Jeśli chodzi o funkcje kontroli społecznej w ogólności, można je podzielić na:
- Regulacyjne.
- Opiekun
- Stabilizujący.
Regulacyjne - zapewnia regulację relacji i zarządzanie nimi na wszystkich etapach rozwoju społeczeństwa i jego poziomów. Protective - ma na celu ochronę wszystkich tradycyjnych wartości przyjętych w społeczeństwie, powstrzymanie wszelkich prób przełamania i zniszczenia tych tradycji. Stabilizacja - podejmuje działania w celu utrzymania porządku publicznego zgodnie z normami przyjętymi przez prawo, przewiduje zachowania jednostek i grup społecznych, zapobiegając działaniom mającym na celu destabilizację porządku publicznego.
Społeczeństwo bez wartości jest skazane na zniszczenie. To jednoczy i wyraża cele i aspiracje społeczeństwa i jego poszczególnych obywateli. Wartości mają własną klasyfikację i hierarchię.
Według treści:
- duchowy;
- materiał;
- ekonomiczny;
- polityczny;
- społeczny.
Zgodnie z celem:
- integracja;
- różnicowanie;
- zatwierdzony;
- odmowa.
Są one również podzielone według potrzeb i rodzaju cywilizacji. Ogólnie możemy powiedzieć, że wartości są podzielone na:
- ukształtowane pod wpływem tradycji i nowoczesności;
- podstawowe podstawowe i wtórne;
- wyrażanie ideałów społeczeństwa (terminal);
- wyrażanie narzędzi do osiągnięcia celu (instrumentalny).
Niezależnie od tego, jaką wartością może być, jego głównym zadaniem jest mierzenie poziomu socjalizacji społeczeństwa oraz wdrażanie w nim praw i norm behawioralnych. Co dziwne, w ZSRR wartości budowano na zasadach biblijnych. Mężczyzna został skazany za rozwiązłe stosunki seksualne, brak szacunku dla rodziców, kradzież, zazdrość. Po masowych rewolucjach wolności, tak zwanych rewolucjach seksualnych, wartości społeczeństwa wywróciły się do góry nogami. Instytucja rodziny straciła dawne znaczenie; dzieci zaczęły okazywać mniejszy szacunek swoim rodzicom. Bez powodu trudno jest kultywować odpowiedzialność i właściwie kontrolować ludzkie zachowanie. Teraz kontrola społeczna nie pełni już funkcji edukacyjnej, ale ma charakter karny.
Rola agentów kontroli społecznej
We współczesnym społeczeństwie są ludzie - agenci sprawujący kontrolę społeczną. Osoby te przeszły specjalne szkolenie w celu prawidłowej organizacji społeczeństwa.Agentami kontroli społecznej są policjanci, lekarze (psychiatrzy), sędziowie, pracownicy socjalni. Nie pracują z entuzjazmem, ale otrzymują pewną zapłatę za swoją pracę. Trudno wyobrazić sobie współczesne społeczeństwo bez tych ludzi, ponieważ są oni rodzajem gwarantów wcześniej przyjętych dekretów, instrukcji, ustaw i aktów ustawodawczych państwa.
Dzisiejsza kontrola społeczna nie opiera się na zasadzie „tak mówiła babcia”, a wraz z utratą prestiżu starszych pojawiły się inne metody kontroli, które są zdeterminowane przez państwo. W tej chwili społeczeństwo jest organizowane przez instytucje. Te instytucje są różnorodne:
- policja
- sąd;
- prokuratura;
- miejsca pozbawienia wolności;
- media;
- szkoła
- usługi socjalne.
Organy te są upoważnione przez państwo do utrzymywania, regulowania i poprawy porządku publicznego poprzez stosowanie metod karnych lub edukacyjnych wobec określonych osób. Oczywiście wszystkie te metody są stosowane ściśle zgodnie z instrukcjami wyższych władz. Jeżeli dana osoba lub grupa osób nie słucha zaleceń lub decyzji agentów kontroli społecznej, nakłada się na nich sankcje: kara kryminalna, odpowiedzialność dyscyplinarna lub administracyjna.