System usług komunalnych jest uważany za złożoną instytucję społeczno-prawną. Zawiera pewien zestaw norm. Prawo miejskie reguluje zakazy, ograniczenia, możliwości prawne, obowiązki i obowiązki urzędników. Ustanawia także porządek pochodzenia i podstawy rozwiązania odpowiedniego stosunku. Rozważmy bardziej szczegółowo koncepcję usług komunalnych. 
Ogólna charakterystyka
Prawo miejskie działa jako mechanizm realizacji zadań i funkcji władz lokalnych. Aby osiągnąć cele określone dla instytutu, wiedza jest wykorzystywana w różnych dyscyplinach. Wśród nich w szczególności prawo administracyjne, ekonomia, nauki polityczne, socjologia i inne. Na ich podstawie powstaje ogólna teoria rozważanego instytutu. Koncepcja usług komunalnych odzwierciedla wspólne cechy charakterystyczne dla tego obszaru w każdym rozwiniętym kraju. W dużej mierze instytut jest zintegrowany z mechanizmem państwa. W ramach powstającej relacji wykonywane są różne funkcje. Wszystkie mają znaczenie krajowe. Ostatecznie służba miejska funkcjonuje pod kontrolą centralnego aparatu władzy. W takim przypadku funkcje są wykonywane wyłącznie przez profesjonalistów.
Pojęcie służby miejskiej
Przede wszystkim należy zauważyć, że działalność ta prowadzona jest na bieżąco. Pojęcie służby miejskiej ujawnia się poprzez jej treść, cele i zadania. Z kolei są one określone w aktach normatywnych regulujących funkcjonowanie władz lokalnych. Główne cele rozważanego instytutu obejmują:
- Zapewnienie skutecznych usług socjalnych.
- Racjonalne wykorzystanie zasobów ludzkich, naturalnych i ekonomicznych Ministerstwa Obrony poprzez samoorganizację lokalnych stowarzyszeń i profesjonalnej administracji.
Każdy z nich wykonuje swoje funkcje urzędnik ponosi odpowiedzialność wobec państwa i odpowiada przed ludnością. Służby komunalne z powodzeniem działają na niższych szczeblach samorządu, wykazując niezależność w podejmowaniu decyzji. Specyfikę zadań instytutu określa jego cel. Polega ona na zapewnieniu wdrożenia uprawnień władz lokalnych, które są powierzone odpowiednim organom federalnym aktom regulacyjnym w celu rozwiązania problemów o znaczeniu terytorialnym. 
Zadania
Służba miejska w Federacji Rosyjskiej działa w celu zapewnienia realizacji wolności i praw obywatela i osoby na terytorium obwodu moskiewskiego. To zadanie jest priorytetem zapisanym w Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Wsparcie organizacyjne i prawne całego cyklu administracyjnego powierzone jest również władzom lokalnym. Polega ona na przygotowaniu, przyjęciu, stworzeniu warunków wdrażania i monitorowaniu wdrażania Karty Ministerstwa Obrony lub innych aktów regulacyjnych przyjętych na szczeblu terytorialnym. Jednocześnie ustawa o służbie komunalnej wymaga od upoważnionych podmiotów zapewnienia zgodności z przepisami Konstytucji i innymi dokumentami prawnymi przyjętymi zgodnie z nią. W praktyce i w procesie ustanawiania norm, rozważany instytut jest wezwany do obrony interesów ludności regionu moskiewskiego. Służby miejskie powinny zapewniać interakcję i współpracę władz lokalnych z organami państwowymi, przedsiębiorstwami będącymi własnością administracji, a także z innymi podmiotami,prowadzenie działalności gospodarczej na terenie osiedli, dzielnic miejskich itp. Ważnym zadaniem jest optymalizacja warunków społeczno-ekonomicznych i innych warunków życia ludności, zaspokojenie jej potrzeb w każdej jednostce administracyjnej. Przemiany zachodzące we współczesnej Rosji determinują także zmiany w strukturze władz lokalnych. Biura organów terytorialnych przekształcane są w jedną z kluczowych instytucji społeczeństwa obywatelskiego.
Rozwiązanie problemów terytorialnych
Ustawa federalna nr 25 „O służbie komunalnej” przewiduje utworzenie w MO skutecznego mechanizmu organizacyjnego i prawnego do wykonywania uprawnień przez odpowiednie władze. Jest to konieczne do szybkiego rozwiązania problemów terytorialnych przy zaangażowaniu miejscowej ludności. Takie stwierdzenie problemu jest nowe w całej strukturze samorządu terytorialnego. Wynika to z utworzenia jakościowo nowej podstawy dla usług komunalnych. Władcy opracowali koncepcję, która została prawnie skonsolidowana. Obecnie samorząd uważa się za formę realizacji przez ludność ich władzy. Zapewnia obywatelom decyzje niezależnie, na własną odpowiedzialność, bezpośrednio lub za pośrednictwem upoważnionych organów, w kwestiach o znaczeniu terytorialnym. Przepis ten wskazuje na potrzebę aktywacji bezpośredniej formy lokalnej demokracji. Dlatego przepisy regulacyjne nie tylko zachowują ustanowione już mechanizmy organizacyjne do bezpośredniego wykonywania przez ludzi ich władzy, ale znacznie zwiększają ich liczbę. Jednocześnie ustawa federalna nr 25 „Służba komunalna” nakłada na upoważnione organy i ich urzędników obowiązek samodzielnej pomocy obywatelom w wykonywaniu ich praw konstytucyjnych w celu samodzielnego rozwiązywania aktualnych problemów o znaczeniu terytorialnym. Oczywiście powyższe przepisy powinny być określone nie tylko w aktach normatywnych, ale także poprzez aktywne działania organizacyjne kompetentnych struktur powinny być realizowane w praktyce. 
Zasady służby komunalnej
Akty normatywne określają kluczowe obszary działalności uprawnionych struktur i ich urzędników. Ich badanie pozwala nam zrozumieć kierunki, w których działa służba miejska. Pracownik komunalny ma specjalny status prawny. Jego działalność regulują standardy branżowe i Konstytucja Federacji Rosyjskiej. Zasady służby miejskiej są kluczowymi pomysłami, które odzwierciedlają obiektywne czynniki i określają uzasadnione kierunki wykonywania uprawnień, realizacji zadań i funkcji władz lokalnych i urzędników. W związku z tym wyrażają istotę przedmiotowej instytucji, jej najważniejsze cechy. Pomysły te ujawniają ogólny charakter działalności wykonawczej, administracyjnej i administracyjnej, konsolidują ją w normach. Decydują o wartości społecznej, znaczeniu relacji tworzonych w instytucie. W przypadku braku podstawowych przepisów administracja miejska usługa zostanie wykonana w sposób niesprawiedliwy, a nie w zorganizowany sposób. Co więcej, samo działanie będzie wiązało się z biurokracją i arbitralnością. Ustawa „O służbie komunalnej” określa następujące podstawowe przepisy:
- Nadrzędność Konstytucji i aktów normatywnych przyjętych zgodnie z nią.
- Priorytet wolności i praw obywatela i osoby.
- Niezależność władz lokalnych w ramach ich uprawnień.
- Kompetencje i profesjonalizm urzędników.
- Odpowiedzialność pracowników za nienależyte wykonanie lub niewykonanie obowiązków.
- Równy dostęp obywateli do działań zgodnych z poziomem szkolenia zawodowego i umiejętności.
- Rozgłos
- Odpowiedzialność
- Stabilność personelu.
Upoważniony personel
Służba komunalna jest działalnością publiczną. Władze lokalne nie są uważane za stanowe. Pod tym względem pracownicy w nich nie są urzędnikami państwowymi. Oznacza to, że działalność pracowników obejmuje wykonywanie uprawnień organów terytorialnych podległych Ministerstwu Obrony. W związku z tym pracownicy struktur otrzymują pensje z lokalnego budżetu. Pracownicy gminni - obywatele Rosji, zajmujący ustalone stanowiska, wchodzący w skład organów administracji terytorialnej. Każdy pracownik ma odpowiednią rangę kwalifikacyjną. Podobnie jak w przypadku innych pracowników, zostaje zawarta z nimi umowa o pracę. Umowa ustanawia określone uprawnienia i funkcje, określa kwotę wsparcia gotówkowego. Państwo nadaje takim obywatelom odpowiedni status społeczny i prawny. Jest to określone przez prawo federalne i regionalne. Wydaje się, że urzędnicy organów lokalnych w swoim statusie nie różnią się od pracowników struktur państwowych. Wniosek ten wynika z faktu, że ich obowiązki, uprawnienia, obowiązki, procedura przyjmowania do państwa i wyłączenia z niego są takie same. Oprócz tego istnieją odrębne mechanizmy regulujące usługi komunalne. Jakie stanowiska są ustalane w strukturach lokalnych? Problem ten jest rozwiązywany na szczeblu regionalnym i administracji regionu moskiewskiego. 
Specyfika pracy
Klasyfikacja obowiązków zgodnie z przepisami opiera się na zróżnicowaniu definicji. Urząd Miasta określone w Karcie Ministerstwa Obrony, zgodnie z prawem regionalnym. Obejmuje uprawnienia do rozwiązywania problemów terytorialnych i odpowiedzialność za ich wdrożenie. Stanowisko komunalne uważa się również za samorządowe. Są one również tworzone zgodnie z Kartą Ministerstwa Obrony. Pracownicy ponoszą pewną odpowiedzialność za wdrażanie i egzekwowanie uprawnień władz lokalnych, a także odpowiedzialność za wykonywanie swoich funkcji. Stanowisko służby miejskiej jest stałym miejscem w strukturach obwodu moskiewskiego. Przybywający na nią podmiot ma krąg obowiązków, mają prawo do treści pieniężnej. Pracownicy są odpowiedzialni za sprawowanie władzy. Szef MON zatwierdza obsadę kadrową zgodnie ze strukturą określoną w Karcie.
Klasyfikacja
Utworzono trzy kategorie stanowisk: „A”, „B”, „C”. Kryterium różnicującym jest poziom bliskości uprawnień poszczególnych podmiotów do kompetencji władz lokalnych. Stanowisko kategorii „A” ustanawia się w celu bezpośredniego wypełniania obowiązków struktur terytorialnych. Takie działania są uważane za najbliższe kompetencjom odpowiednich władz lokalnych. Często kompetencje pracowników zajmujących stanowiska miejskie i struktury terytorialne, gminy jako całość zasadniczo pokrywają się i są identyczne. Wśród stanowisk w tej kategorii warto zwrócić uwagę na szefów obwodu moskiewskiego, wybranych przywódców administracji, rady wsi, wsi itp. 
Kwestia kontrowersyjna
W kategorii „A” znajduje się stanowisko zastępcy organu ustawodawczego. Jednak trzeba to powiedzieć osobno. Faktem jest, że status pracowników komunalnych jest niezgodny z mandatem zastępcy. Zasada ta nie dotyczy rozdziałów MO. Ale systematyczna interpretacja norm pozwala wyeliminować sprzeczność, w wyniku której pracownik komunalny nie może być zastępcą, a osoby posiadające mandaty, w pewnych okolicznościach, mogą zajmować stanowisko w organach lokalnych. Przepis ten dotyczy tylko określonych struktur. W szczególności dotyczy to stanowisk ustanowionych w organach przedstawicielskich i zastępowanych na bieżąco. Ponadto muszą zapewnić bezpośrednie wdrożenie uprawnień instytucji ustawodawczej.Mogą to być zwolnieni posłowie wykonujący obowiązki przewodniczącego Dumy Państwowej, jego zastępcy, szefowie komisji stałych itp. Ponadto Karta Ministerstwa Obrony, regulamin organu przedstawicielskiego i inne akty powinny przewidywać potrzebę obsadzenia tych stanowisk wyłącznie zastępcami.
Kategorie „B” i „C”
Obejmują one stanowiska służb komunalnych. Pracownicy kategorii „B” sprawują władzę związaną z bezpośrednim wykonywaniem pracy osób na poziomie „A”. Należą do nich asystenci, konsultanci (doradcy), sekretarze prasowi szefów obwodu moskiewskiego. Przydział tych stanowisk w osobnej kategorii zależy od specyfiki relacji między pracownikami a szefami administracji. Przepisy regulacyjne opierają się w tym przypadku na zdolności prawnej szefów obwodu moskiewskiego do mianowania niezbędnych osób na niektóre stanowiska z powodu różnych okoliczności. Szef administracji, który objął stanowisko po raz pierwszy, ma swobodę wyboru personelu. Wynika to z faktu, że działalność pracownika miejskiego kategorii „B” jest ograniczona do pewnego okresu odpowiadającego czasowi trwania władzy szefa obwodu moskiewskiego. W związku z odejściem poprzedniego lidera odpowiadający pracownicy są również usuwani ze swoich stanowisk. Zapewniono pozycje w kategorii „B” w celu zapewnienia wykonania uprawnień władz lokalnych. Obejmują one wszystkie inne posty, które nie są uwzględnione w powyższych grupach:
- Zastępcy szefów gmin, administratorzy, administratorzy powiatów w mieście.
- Kierownicy działów, przewodniczący komisji.
- Szefowie rad wsi, miast, osad.
- Zastępcy szefów departamentów, służb, departamentów, wiceprzewodniczący komitetów, szefowie sektorów w komitetach, sekretarze prasowi, konsultanci (doradcy).
Obywatele wchodzący na stanowiska kategorii „B” są rejestrowani w państwie zgodnie z umową o pracę. Jest to na czas nieokreślony lub określony - pięcioletni. Jeśli umowa zostanie podpisana na więcej niż 5 litrów, zostanie uznana za nieograniczoną.
