Pojęcie przestępczości, znaki, kategorie przestępstw (kodeks karny Federacji Rosyjskiej)

Pojęcie przestępstwa, kategorie przestępstw w nauce nie są uważane za abstrakcyjne, niezmienne i niezależne od niczego. Są ściśle powiązane z innymi wydarzeniami społecznymi, które determinują ich pojawienie się i późniejsze istnienie.

Pojęcie przestępczości

Kategorie przestępstw istniejące w doktrynie prawnej mają wiele wspólnych kryteriów. Za ich pośrednictwem ujawnia się treść każdego aktu. Przestępstwem jest każde naruszenie wolności i praw obywatela oraz osoby, mienia, bezpieczeństwa publicznego, państwowego lub osobistego bezpieczeństwa i porządku. Takie zachowanie powoduje znaczne szkody i zakłóca interakcje społeczne w kraju.

Treść aktów

W nauce wyróżnia się pewne oznaki przestępczości. Kategorie przestępstw charakteryzują się publicznym zagrożeniem. Różnią się tym od innych zachowań ludzi. Intencje sprzeczne z interesami innych podmiotów, które nie są wyrażone przez jakiekolwiek działania lub bezczynność, a także sposób myślenia i postrzegania osoby nie są przestępstwem. Ponoszenie odpowiedzialności w takich przypadkach jest uważane za naruszenie praw osobistych i obywatelskich. Kolejnym znakiem przestępstwa jest niezgodność z prawem.

Niebezpieczeństwo społeczne

Działa jako główny i główny objaw przestępstwa. Ta sytuacja jest zapisana w prawie. Zagrożenie publiczne to zdolność działania / zaniechania do wyrządzenia szkody interesom chronionym przez prawo. Taka szkoda może być materialna (na przykład podczas kradzieży), fizyczna (w przypadku obrażeń), moralna (w przypadku obrażenia), organizacyjna i zarządcza (w przypadku nadużycia władzy) i tak dalej. Każda kategoria przestępstwa charakteryzuje się wyrządzaniem szkody lub tworzeniem takiego zagrożenia. Właśnie dlatego ten akt uważa się za społecznie niebezpieczny.

Charakter zagrożenia

Należy to rozumieć jako jakościową ocenę niebezpieczeństwa społecznego dla określonej kategorii przestępstwa, opisaną w dyspozycji artykułu cytowanego w części specjalnej. Charakter zagrożenia zależy od kryteriów odzwierciedlających wartość towarów, w stosunku do których dokonano napaści. Należą do nich:

1. Niebezpieczeństwo związane z metodą powodującą uszkodzenie.
2. Ilość szkód.
3. Warunki powodowania szkód.
4. Forma winy lub jej wygląd.

W niektórych przypadkach brane są również pod uwagę cechy osobiste wykonawcy.

Ocena zagrożenia

Rozumie się przez to ilościową ocenę zagrożenia. Stopień zagrożenia określa organ sądowy, określając liczbę kryteriów podanych w postanowieniu artykułu z części specjalnej, szczególne okoliczności, w których czyn został popełniony. Duże znaczenie mają również czynniki łagodzące i obciążające niezwiązane z objawami dyspozycyjnymi.

Osobiste cechy wykonawcy

Nie należą one do znaków składu aktu niezgodnego z prawem, nie wpływają na stopień zagrożenia społecznego. Jest to zgodne z konstytucyjną zasadą równości obywateli wobec prawa, niezależnie od:

• Paula.
• Wyścig
• Miejsce zamieszkania / urodzenia.
• Przekonania polityczne.
• Własność, status społeczny.
• Narodowość.
• Język i inne rzeczy.

Cechy typu przestępczego (na przykład chęć popełnienia drugiego aktu - nawrotu) odzwierciedlają stopień społecznego zagrożenia samego aktu i jego wykonawcy. Są one brane pod uwagę przy wyborze kary.

Niesprawiedliwość

Polega na zakazie czynu określonego w prawie karnym, pod groźbą postawienia przed sądem. Przepis ten oznacza, że ​​tylko te zawarte w Kodeksie są uznawane za zachowanie niezgodne z prawem. W takim przypadku powinieneś zwrócić uwagę na ważny niuans. Czyn, nawet stanowiący poważne publiczne zagrożenie, nie będzie uważany za przestępstwo, jeżeli nie jest określony w Kodeksie karnym. Na przykład obywatel zabrał sobie znalezioną własność. Takie działanie nie zostanie uznane za przestępstwo, chociaż charakteryzuje się pewnym stopniem zagrożenia publicznego, ponieważ z jednej strony działa jako nielegalne wzbogacenie, az drugiej strony powoduje szkodę dla ofiary. Zatem bezprawność wskazuje na zależność kryminalizacji zachowania od prawa.

Kategorie przestępstw Federacji Rosyjskiej

Kryminalizacja zachowania badanego nie oznacza, że ​​stopień i charakter niebezpieczeństwa działania lub bezczynności są zawsze takie same. W rzeczywistości mogą się znacznie różnić w przypadku niektórych aktów. To z kolei powoduje różnice między karami a innymi miernikami wpływu. Klasyfikacja kategorii przestępstw Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej działa jako narzędzie prawne uwzględniające charakter i stopień zagrożenia społecznego. Jest to zapisane w art. 15 Kodeksu. Oprócz stopnia i charakteru zagrożenia społecznego klasyfikacja wykorzystuje takie kryteria, jak wina.

Dotkliwość

Zgodnie z tym kryterium rozróżnia się cztery kategorie przestępstw:

1. Lekki Do tej grupy należą lekkomyślne i celowe działania, w przypadku których obecne ustawodawstwo przewiduje maksymalną karę - pozbawienie wolności do 2 lat.
2. Umiarkowane Takie przestępstwa są celowymi czynami, za które maksymalna kara nie przekracza pięciu lat więzienia. Ta grupa obejmuje również nieroztropne zachowanie, za które Kodeks przewiduje pozbawienie wolności na okres dłuższy niż 2 lata.
3. Ciężki W przypadku takich przestępstw prawo przewiduje nie więcej niż 10 lat więzienia.
4. Szczególnie ciężki. Takie są umyślne czyny, za które podmiot, który je popełnił, czeka ponad dziesięć lat więzienia. Kodeks przewiduje również surowsze kary, dożywotniego pozbawienia wolności.

W pierwszych dwóch przypadkach kategorie przestępstw obejmują zarówno zachowanie nierozważne, jak i celowe, aw dwóch ostatnich przypadkach tylko te popełnione umyślnie.

Inne kryteria

Jakie są inne kategorie przestępczości? Kodeks karny dzieli niezgodne z prawem i społecznie niebezpieczne działania w zależności od celu ataku. Zachowanie może więc mieć na celu naruszenie integralności osoby, stabilności ekonomicznej, bezpieczeństwa i porządku publicznego i tak dalej. Kategorie przestępstw rozróżnia się również w zależności od formy winy:

1. Nieostrożny
2. Celowo.

W praktyce, aby rozwiązać problem stosowania kary, klasyfikacja zawarta w art. 15 (kategorie przestępczości według ciężkości).

Funkcje aplikacji

Kategorie przestępstw są istotne przy tworzeniu niebezpiecznego i szczególnie niebezpiecznego nawrotu. Na podstawie klasyfikacji określa się podstawę do zastosowania odpowiedzialności za tego rodzaju niedokończony akt jako przygotowanie do popełnienia niezgodnego z prawem aktu behawioralnego. Kara przewidziana jest tylko za planowanie poważnego, a szczególnie poważnego przestępstwa. Przepis ten jest zapisany w art. 30, część 2 Kodeksu. Klasyfikacja do kategorii przestępczych jest również uważana za kryterium identyfikacji jednej z najbardziej niebezpiecznych form współudziału - społeczności przestępczej (organizacji). Cechy tego rodzaju bezprawnych działań zostały określone w art. 35, część 4 Kodeksu. Kryteria sformułowane w art.15 za określoną kategorię przestępstw brane są pod uwagę przy skazaniu skazanych w formie więzienia w zakładzie karnym, dożywocie w więzieniu. Działają również jako jeden z warunków usunięcia odpowiedzialności z osoby. Kryteria te są uwzględniane w procesie rozwiązywania innych problemów z zakresu prawa karnego.

Zastosowanie klasyfikacji czteroelementowej w przepisach innych krajów

Kategorie przestępstw Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej znajdują odzwierciedlenie w kodeksach innych krajów. Tak więc, na przykład, w ustawodawstwie Republiki Białorusi nielegalne czyny są klasyfikowane jako nie stanowiące znaczącego zagrożenia społecznego, szczególnie lub mniej poważne i poważne. W ukraińskim kodeksie karnym podział na kategorie przestępstw jest podobny do podanego w art. 15 Kodeksu karnego.

Inne systemy

Prawo karne niektórych krajów stosuje klasyfikację dwu- lub trzyelementową. Na przykład w Kodeksie polskim akty niezgodne z prawem dzielą się na poważne i przewinienia. W niemieckim kodeksie karnym podział jest taki sam. Co więcej, czyn niezgodny z prawem uznaje się za przestępstwo, którego popełnienie przewiduje pozbawienie wolności na co najmniej rok lub dłużej. Akty są uważane za działania behawioralne, w stosunku do których stosuje się łagodny środek wobec podmiotu lub nakłada się na niego grzywnę. Hiszpański kodeks karny dzieli także niezgodne z prawem działania na przewinienia i przestępstwa. Te ostatnie są również klasyfikowane jako poważne i mniej dotkliwe. W zależności od tego nakłada się surowsze lub łagodniejsze kary. Kod łotewski ustanawia również podział na niewłaściwe postępowanie i przestępczość. Te ostatnie są podzielone na trzy kategorie: szczególnie i mniej dotkliwe i ciężkie.