Władza jest jednym z najbardziej zabawnych zjawisk w relacjach międzyludzkich. Pojęcie władzy jest kluczowe w politologii, ponieważ stanowi swoistą podstawę do zdefiniowania i wyznaczenia takich zjawisk, jak instytucje polityczne, ruchy i istota samej polityki. Badanie jego natury pozwala oddzielić politykę od ogólnej całości relacji społecznych do odrębnego kroku w hierarchii, który również zamyka piramidę relacji. I w tym sensie niezwykle ważne jest zbadanie podstawowych elementów składających się na koncepcję władzy państwa z punktu widzenia mechanizmów jej rozdzielania. Ta kwestia jest szczególnie istotna w Rosji.
Początki nauki
Pojęcie władzy filozofowie próbowali zgłębiać od niepamiętnych czasów. Pierwsze próby ustalenia istoty tego zjawiska podjęto oczywiście na Wschodzie, a mianowicie w Chinach i Indiach. W zachodniej ideologii próby penetracji istoty i treści fenomenu władzy podejmowane były w starożytnej Grecji przez prawie wszystkich wiodących filozofów. Absolutnie w każdym segmencie czasu historycznego, najpierw filozofowie i pisarze, potem historycy i politolodzy zastanawiali się, co to jest, co determinuje to, dlaczego niektórzy mogą być przywódcami politycznymi, podczas gdy inni nie są, czy ma ciągłość samą w sobie, korelację z boskie i tak dalej.
Dzisiaj, w politologii, przyjmuje się definicję władzy, zgodnie z którą jest to „szczególna, silna wola postawy podmiotu wobec przedmiotu tej relacji”. Ta osobliwość przejawia się w zdolności do skłonienia drugiego podmiotu do działania zgodnie z wolą i pragnieniem pierwszego. Ponadto badacze zgadzają się, że koncepcja i istota władzy sprowadza się do bardzo prostej formuły: moc podlega poddaniu. Innymi słowy, jest to możliwość i prawo jednego lub grupy podmiotów do podejmowania decyzji, które są wiążące dla innych podmiotów.
Temat
Koncepcja i struktura władzy zacznij od definicji jego przedmiotu i przedmiotu. Bezpośrednim narzędziem administracji władzy są środki lub zasoby. Przedmiotem jest ten, kto je wysyła. Może to być konkretna osoba, organizacja, organ itd. Osoba, która ją nosi, musi posiadać nie tylko chęć rządzenia, ale także wolę. Ponadto musi mieć odpowiednie kompetencje i bezwarunkowy autorytet.
Połączenie władzy z jej nośnikiem, który ma absolutny podział, potwierdza prymat jednostki. Właśnie dlatego takie mitologie, jak działania, arbitralność, decyzje władz itd. Są szeroko stosowane, oczywiście, gdy mamy na myśli konkretne osoby i organy administracyjne.
Posiadacz mocy manifestuje to na kilka sposobów. Zamówienia lub zamówienia implikują potrzebę złożenia. Uległość wyraża się w odpowiednim zachowaniu woli prywatnej w stosunku do powszechnej woli władzy. Kara wyraża się w wywieraniu wpływu, gdy nie chce się poddać dominującej woli. Czwarty element dotyczy normalizacji ludzkich zachowań. Oznacza to, że istnieje pewien zestaw zasad, które podporządkowują zachowanie ludzi wspólnym interesom.
Obiekt władzy
Pojęcie władzy będzie niekompletne, jeśli nie uda się w pełni opisać, do kogo władza jest skierowana. Moc jest nie do pomyślenia i niemożliwa bez przedmiotu.Zrozumienie bezpośredniej zależności posiadacza władzy od poziomu uległości wyraziło się w formowaniu instytucji nieposłuszeństwa obywatelskiego. W XX wieku ten ujawniony wzorzec zaczął być szeroko stosowany jako pokojowa walka z reżimem rządzącym i istniejącym porządkiem. Dowodem na to, że ta metoda jest absolutnie działającym narzędziem, jest wyzwolenie ze stanowiska kolonialnego Indii i kilku innych krajów na Bliskim Wschodzie i w Afryce.
Relacja między przedmiotem a podmiotem mocy jest określana przez diametralnie przeciwne aspekty. Może to być ostry opór lub całkowite i dobrowolne poddanie się. Zdaniem naukowców na głębokość podporządkowania wpływa szereg kryteriów: jakość tego, do kogo władza jest skierowana, i szczegółowe wymagania nałożone na nią, poziom władzy nadawcy władzy oraz stopień wyczerpania zasobów i środków oddziaływania.
Podstawy władzy
Adresat jest determinowany przede wszystkim przez jakość kultury politycznej kontekstu, w którym się znajduje. Najgłębsze podporządkowanie jest charakterystyczne dla patriarchalnych i podporządkowanych systemów wartości i kontekstów kulturowych. Świadomość tego jest niezwykle ważnym elementem w koncepcji władzy. Formy władzy, takie jak autorytarna i totalitarna, są postrzegane właśnie tam, gdzie wzmocnił się nawyk życia w posłuszeństwie, gdzie większość ludzi pragnie solidnej ręki i widzi w niej jedynie możliwość względnie sprawiedliwego społeczeństwa.
Główną dźwignią powodującą całkowite poddanie się jest strach. Z reguły to on jest prawie głównym fundamentem tyranicznych systemów kontroli. Jednocześnie psychologowie są skłonni argumentować, że ta podstawa jest bardzo delikatna, ponieważ takie podstawy łatwo się rozpadają pod prawdopodobieństwem uniknięcia kary za naruszenie zakazów.
Zszywki stabilne
Zdaniem ekspertów w dziedzinie prawa i nauk politycznych stabilność władzy zapewnia osobisty interes. Jest to czynnik, który pozwala tym, do których jest skierowany, dobrowolnie słuchać i wykonywać rozkazy, eliminuje potrzebę nadmiernej kontroli i wyrafinowanych systemów kar.
Poważną motywacją do dobrowolnego poddania się może być również autorytet kierownika, którego uwielbienie wynika z wyjątkowego szacunku dla jego doświadczenia, inteligencji i innych cech. W takim przypadku wspólny interes i władza sprawiają, że rząd jest bardziej wydajny i trwały. Co więcej, na pewnym etapie podwładni zaczynają identyfikować się z wiodącym przywódcą.
Przedmiot i przedmiot są biegunami średnicowymi. Tymczasem o koncepcji i strukturze władzy decydują nie tylko te bieguny, ale także ich element łączący - zasoby.
Zasoby jako klucz do władzy
Podstawą relacji opartych na poddaniu się jest mechanizm alokacji zasobów, który zdaniem większości społecznej jest absolutnie niesprawiedliwy i nierówny. Jednak to właśnie system i mechanizm dystrybucji, szczególnie we współczesnym świecie, zapewnia skończoność lub integrację władzy.
W tym sensie zasoby są rozumiane jako wartości ważne dla adresata, które obejmują pieniądze lub inne dobra materialne. Zasoby obejmują również środki niematerialne, które mogą wpływać na moralną stronę osoby: na przykład telewizja, prasa - wszelkie środki komunikacji i informacji. Ponadto ważną rolę odgrywają narzędzia, które dają menedżerowi możliwość pozbawienia wszelkich wartości za nieposłuszeństwo, z których najważniejszymi są życie i wolność. Takie narzędzia obejmują ustanowienie organów karnych.
Klasyfikacja
Zgodnie z jedną z klasyfikacji przyjętych w nauce, wyznaczone zasoby można wyznaczyć jako utylitarne, normatywne i obowiązkowe.Kolejna klasyfikacja zakłada zróżnicowanie według głównych rodzajów działalności: gospodarczej, społecznej, politycznej i polityczno-kulturalnej.
Zasoby ekonomiczne są jednym z podstawowych elementów koncepcji władzy i państwa. Zapewniają lojalność nie tylko polityków, ale także całych warstw społeczeństwa. Mogą być używane zarówno jako zachęta, jak i kara. Zasoby społeczne charakteryzują się mobilnością w hierarchii społecznej i funkcjonowaniem tzw. Windy społecznej. Informacje, a także wiedza współczesnego okresu historycznego nabrały zupełnie innego znaczenia i treści. Znaczenie zasobów kulturowych i informacyjnych rośnie z każdym dniem, a dziś wyraźnie cofa władzę i zasoby gospodarcze. Jednak zasoby energii nadal zajmują pozycję najważniejszych źródło energii.
Typologia władzy
W literaturze naukowej akceptowanych jest kilka rodzajów klasyfikacji władzy, w zależności od podstawowych aspektów. Według obszaru działania władza może być polityczna, ideologiczna, ekonomiczna, prawna, społeczna, świecka lub duchowa. Zakres prerogatyw określa siłę państwa, międzynarodową, rodzinną, handlową i inne. Adresat władzy określa władzę społeczną, klasową, partyjną lub osobistą. Pojęcie władzy zakłada także podział zgodnie z metodą zarządzania na demokrację, autorytaryzm, totalitaryzm, despotyzm i tak dalej. Społeczny typ rządu oznacza niewolnictwo, feudalizm, burżuazję, liberalność i inne formy rządów.
Jednocześnie specjaliści skłaniają się do rozważenia najbardziej kompletnej klasyfikacji, która uwzględnia zasoby jako podstawowy ranking. W tym przypadku wyróżnia się siłę ekonomiczną, społeczną, duchowo-informacyjną, obowiązkową i polityczną.
Państwo jako bastion władzy
Pojęcie władzy państwa oznacza, że dominujący element strukturalny w formie państwa podporządkowuje inne społeczne elementy strukturalne swojej woli, stosując system przymusu i zachęty. Zasada podziału władzy jest prawie podstawowa, zaprojektowana w celu zapewnienia wolności, legalności i sprawiedliwości społeczeństwa. Pojęcie i oznaki władzy państwa opierają się przede wszystkim na tej dominującej zasadzie.
Władza państwowa jest w pewnym sensie skorelowana z władzą polityczną. Są one zarówno istotne, jak i konieczne z publicznego punktu widzenia, i są publiczne. Jednocześnie są to różne zjawiska. I tutaj jedną z głównych rzeczy, która definiuje pojęcie i oznaki władzy państwa, jest wielkość uderzenia. Dotyczy to całego terytorium kraju, bez wyjątku, a także całej populacji, nie tylko jego poddanych, ale także odwiedzających. Jedynym wyjątkiem w tym sensie jest zagraniczny korpus dyplomatyczny. Władza polityczna obejmuje skalę jednej partii politycznej.
Oznaki władzy państwowej
Należą do nich: obowiązkowa obecność podmiotu i przedmiotu; ustawowo ustalone uprawnienia podmiotu; określony mechanizm wdrażania; rozdział władzy; legitymacja władzy.
Ostatni objaw ma dwa aspekty. Właściwie legalność, co oznacza aprobatę władzy przez społeczeństwo. To właśnie władza państwowa odpowiada ideom obywateli mieszkających w tym kraju. Oczywiście te pomysły nie są oparte na normach prawnych, ale na warunkach materialnych, społecznych i innych.
Prawne uzasadnienie władzy osiąga się poprzez jej legalizację. Jest to aspekt absolutnie prawny. W demokratycznych i parlamentarnych państwach legalność władzy zapewnia konstytucja.
Dziel i podbijaj
Zasada podziału władzy została przemyślona ponad dwa wieki temu.Oświecenie francuskie argumentowało w szczególności, że sądownictwo, władza ustawodawcza i władza wykonawcza powinny być od siebie oddzielne i niezależne, aby zapewnić wolność i sprawiedliwość. Połączenie ich w jedną rękę doprowadzi do nadużyć. Domniemane egzekwowanie praw przyjętych w państwie stanowi podstawę koncepcji władzy wykonawczej. Prawo ustawodawcze przewiduje zatem formułowanie wiążących przepisów przez wszystkich obywateli. Z kolei koncepcja sądownictwa obejmuje sprawiedliwe wydawanie wyroków w pełnej zgodzie z literą prawa.
Nosicielem władzy ustawodawczej jest parlament. To on uchwala ustawy, zmiany w głównym dokumencie państwowym - Konstytucja ponadto zatwierdza skład rządu, budżet, przyjmuje zmiany w kodeksie podatkowym, ratyfikuje dokumenty międzynarodowe, podejmuje decyzje o wypowiedzeniu wojny. W Rosji reprezentuje ją Zgromadzenie Federalne, które ma dwie izby: górną jest Rada Federacji, a dolna Duma Państwowa.
Pojęcie władzy wykonawczej opiera się na niezależności i autonomii. Ten oddział ma szereg uprawnień w administracji publicznej. Uprawnienia sprawowane są przez sieć organów rządowych. Organy te obejmują ministerstwa, wydziały federalne, służby i agencje. W regionach oprócz ministerstw funkcje te pełnią także komitety państwowe. Realizują politykę władzy państwa w życiu społecznym.
Stosowanie prawa zapisanego w prawie w praktyce sądowej jest jednym z głównych elementów zawartych w pojęciu sądownictwa. W Rosji przeprowadzają to wyłącznie sądy. Kompetencje obejmują rozwiązywanie przestępstw administracyjnych i kryminalnych, spory arbitrażowe między organizacjami a ludźmi. Ponadto w ramach sądownictwa istnieje także konkurs dokumentów regulacyjnych dotyczących ich zgodności z najwyższym prawem - Konstytucją.
