Powstające obecnie społeczeństwo postindustrialne różni się znacznie od społeczeństwa przemysłowego. Zamiast maksymalnego rozwoju przemysłu informacja, technologia i wiedza mają ogromne znaczenie, a sektor usług znacznie wyprzedza branżę.
Nauka i społeczeństwo postindustrialne
Teraz nie ma takiej bezgranicznej wiary we wszechmoc nauki. Negatywne konsekwencje działalności człowieka na planecie zmusiły do wysunięcia się na czoło wartości czysto środowiskowych. Jest to nie tylko stosunek do natury, ale także do harmonii i równowagi w ogóle, które są tak niezbędne, aby społeczeństwo przemysłowe i postindustrialne rozwijało się odpowiednio do istnienia planety.
Podstawą są informacje, które zrodziły nowy typ społeczeństwa, zwany informacją. Zamiast centralizacji następuje regionalizacja, zamiast biurokratyzacji, demokratyzacji, dezagregacji zmieniła się koncentracja, a indywidualizacja zmieniła się w standaryzację. Są to tylko te procesy, które determinuje informatyczne społeczeństwo postindustrialne z technologiami zrodzonymi z jego powstania.
O usługach
Jak wspomniano powyżej, sektor usług rozwija się znacznie potężniej niż przemysł, ponieważ wszyscy ludzie albo dostarczają informacje, albo z nich korzystają, to znaczy albo korzystają z usług, albo z nich korzystają. Dotyczy to prawie wszystkich zawodów: nauczyciel służy uczniowi, mechanikowi - sprzętowi, a co za tym idzie - klientowi, to samo dzieje się z lekarzami, prawnikami, bankierami, pilotami, projektantami i tak dalej.
Wszyscy sprzedają swoją wiedzę i umiejętności - prawa lub anatomię, finanse lub aerodynamikę i operują kolorami. W przeciwieństwie do pracowników fabryki lub robotników, którzy byli zjednoczeni przez społeczeństwo przemysłowe i postindustrialne, nic nie produkują. Istnieje prosty transfer wiedzy i świadczenie usług, za które płacą klienci.
Wirtualność po pracy
Współczesny typ społeczeństwa podlega opisowi wirtualnego, który rozwija się pod silnym wpływem technologii internetowych. Ten świat - wirtualny lub „możliwy” - stał się nową rzeczywistością poprzez boom komputerowy, który ogarnął całe społeczeństwo. Wirtualizacja - symulacja lub obraz społeczeństwa - była całkowita, a wszystkie jej elementy, na które składa się społeczeństwo, wirtualizacja, znacząco zmieniają ich wygląd, rolę i status.
Postindustrialny typ społeczeństwa jest post-ekonomiczny, jest także post-labouralny, ponieważ system gospodarczy stracił swoje pierwotne znaczenie jako decydujące. Praca przestała być podstawą relacji społecznych.
Społeczeństwo postindustrialne pozbawiło człowieka esencji ekonomicznej, koncentrując się na innych, postmaterialistycznych wartościach. Nacisk kładziony jest na problemy humanitarne, społeczne, priorytetami są jakość i bezpieczeństwo życia, a także samorealizacja każdej osoby w różnych sferach społecznych. Dlatego tworzone są zupełnie nowe kryteria dobrobytu społecznego i dobrobytu jako cechy charakterystyczne społeczeństwa postindustrialnego.
Teoria
Tradycja naukowa sięgająca Oświecenia została wcielona i rozwinięta w tym samym duchu, co oferuje koncepcja społeczeństwa postindustrialnego. Następnie interes publiczny wiązał się z stopniową poprawą warunków życia materialnego człowieka.Pozytywistyczna filozofia i badania ekonomiczne XIX wieku podyktowały najważniejsze zasady metodologiczne tej koncepcji, położyły podwaliny pod periodyzację rozwoju społecznego w związku ze specyfiką technologicznego wyposażenia produkcji, dystrybucji i wymiany produktów społecznych.
Ten niemal abstrakcyjny pomysł, obejmujący identyfikację etapów procesu technologicznego, z czasem został bogato uzupełniony przez instytucjonalistów w teorii ekonomii, poświęcony strukturyzacji sektorów produkcji w społeczeństwie, identyfikacji wzorców rozwoju gospodarczego niezależnych od systemu politycznego i sfery społecznej kraju. Te prace myślicieli od XVIII do początku XX wieku stały się podstawą, na której zbudowano postindustrialny rozwój społeczeństwa.
Modele
Polityczne, społeczne i ekonomiczne koncepcje tego wieku zajmują dominujące miejsce w teorii, na podstawie których budowane jest nowe życie. Cechy społeczeństwa postindustrialnego są rozpoznawane przez prezentację trzysektorowego modelu produkcji, który już w latach 50. ubiegłego wieku podzielił gospodarkę narodową na sektory.
- Sektor pierwotny - przemysł wydobywczy i rolnictwo.
- Drugi sektor to produkcja.
- Sektor trzeci to sektor usług.
Tak więc znaczny wzrost gospodarczy osiągnięto na początku lat 60., ale nadal nie jest konieczne identyfikowanie sektorów gospodarki z etapami rozwoju cywilizacji. Tworzenie jedności społeczeństwa przemysłowego było bardzo popularnym pomysłem w latach 60. wśród wielu technokratów. Rozważali także teorię konwergencji, w której z ujednoliconego stanowiska prezentowana była opozycja bloków wschodniego i zachodniego. Cechy społeczeństwa postindustrialnego w tym czasie nie zostały jeszcze wystarczająco wyjaśnione.
Narodziny koncepcji
Profesor Bell z Harvardu w 1959 roku po raz pierwszy użył tego terminu w tym sensie, że jest dziś wypełniony. Za pomocą tej koncepcji nakreślił przejście do społeczeństwa postindustrialnego, w którym społeczeństwo odsuwa rolę sektora przemysłowego na drugi plan poprzez zwiększoną technologię, stawiając naukę na pierwszym planie jako siłę produkcyjną. Dlatego potencjał rozwoju społecznego w coraz większym stopniu zależy od skali wiedzy i informacji, jakie posiada społeczeństwo.
W połowie lat 70. pojawiły się bardziej prywatne terminy, które podkreślały najważniejsze trendy w rozwoju społecznym. Najczęściej stosowane definicje charakteryzujące społeczeństwo postindustrialne jako informacyjne, konwencjonalne, zorganizowane, a nawet zaprogramowane. Pełne i złożone ustalenie charakteru tej koncepcji nie mogło być naukowo określone, wszystkie próby były szczególne i nie stały się uzasadnione naukowo, chociaż było ich (i nawet teraz) niezwykle wielu: nazwali społeczeństwo postindustrialne zarówno aktywnym, jak i uczciwym. To w zasadzie nie jest prawdą.
Postindustrialny typ społeczeństwa
Tak więc kompleksowa i jakościowa analiza nowej sytuacji, która pojawiła się w rozwiniętych krajach uprzemysłowionych w latach 70. ubiegłego wieku, ukształtowała teorię społeczeństwa postindustrialnego. Cechy zostały zidentyfikowane w ciągu następnych dziesięcioleci:
- Radykalnie przyspieszony postęp technologiczny.
- Rola produkcji materiałów spada.
- Udział produkcji materialnej w całości produktu społecznego maleje.
- Szeroki rozwój sektora informacji i usług.
- Zmieniają się motywy i charakter działalności jednostki.
- Nowe zasoby są wciągane do produkcji.
- Cała struktura społeczna jest znacznie zmodyfikowana.
Nowoczesne społeczeństwo
Jako całość jest już całkowicie postindustrialna, jeśli weźmiemy pod uwagę podstawowe parametry zaproponowane przez teorię. Najważniejsze jest całkowite przejście od podstawowej produkcji towarów do produkcji usług.Prowadzenie badań, poprawa jakości życia, organizacja systemu edukacji to także charakterystyczne cechy społeczeństwa postindustrialnego.
Klasa wyspecjalizowanych techników stała się główną grupą zawodową w społeczeństwie, gdzie wszelkie wprowadzanie innowacji zależy przede wszystkim od ilości i jakości wiedzy teoretycznej. W społeczeństwie postindustrialnym pojawiło się nowe - klasa intelektualna, której przedstawiciele działają nawet jako konsultanci polityczni, a także eksperci i technokraci.
Najważniejsze parametry
Współczesne społeczeństwo nie tylko może, ale także powinno być uważane za postindustrialne, ponieważ analiza logiki rozwoju cywilizacyjnego staje się coraz bardziej wzmocniona, co potwierdza teoria postindustrializacji. Widoczne są trzy epoki - przedindustrialna, przemysłowa, postindustrialna jako periodyzacja postępu społecznego. Parametry takiego przejścia są następujące:
- Główny zasób produkcyjny. Społeczeństwo przedindustrialne - surowce, produkcja pierwotna, przemysł - energia, postindustrialna - informacja.
- Rodzaj działalności produkcyjnej. Spójne przetwarzanie (proces) odbywa się w społeczeństwie postindustrialnym, podczas gdy wcześniej było to wydobycie i produkcja.
- Charakter podstawowej technologii. Społeczeństwo postindustrialne - wysoka technologia, przemysł - kapitałochłonne, przedindustrialne - pracochłonne.
Zgodnie z tym schematem można sformułować stary przepis dotyczący trzech społeczeństw, który zakłada, że społeczeństwo przedindustrialne opiera się na syntezie człowieka i natury, przemysł - na transformacji przyrody, a nowoczesne społeczeństwo postindustrialne opiera się na interakcjach między ludźmi.
Stając się koncepcją
Wszystko zaczęło się od oceny zjawisk, które radykalnie zmieniły świat zachodni. I do dziś teoria ta zachowuje swój materialistyczny charakter, badając konkretne fakty i trendy. Koncepcja społeczeństwa postindustrialnego przedstawia materiał empiryczny jako podstawowy w odniesieniu do teoretycznych postulatów i ogólnych konstrukcji metodologicznych, a to różni się od innych teorii społecznych, które wyznają marksiści.
Należy jednak zauważyć, że doktryna ta jest przedstawiana w wielu aspektach, które są zbyt obiektywne, ponieważ nie zapewnia narzędzi do analizy przyczyn takiego rozwoju, który doprowadził do powstania pierwszego społeczeństwa przemysłowego, a następnie postindustrialnego. Biorąc pod uwagę to przejście, a nie proces z sprzecznościami i logiką wewnętrzną, wyjaśnia się jedynie społeczne transformacje nowoczesności, nie wykorzystując uzyskanych wyników do zbudowania globalnej teorii w socjologii, co nadaje pewną powierzchowność badaniom naukowym w ich wnioskach i stanowiskach.
