Powtarzający się przestępcy - kim oni są? Co mówi prawo o nawrotach? Jaka jest różnica między powtarzającymi się przestępcami a przestrzegającymi prawa obywatelami? Dowodzi tego artykuł.
Pojęcie nawrotu
W Kodeksie karnym nie znajdziesz normatywnej definicji pojęcia „recydywisty” lub „recydywisty kryminalnej”, ale „Nawrót przestępstw” łatwo znaleźć. Dlatego nie skupia się na tożsamości sprawcy, ale bezpośrednio na popełnianych przez niego czynach.
Jeden z artykułów Kodeksu karnego uznaje za recydywę przestępstw społecznie niebezpieczne działanie zabronione przez prawo karne, popełnione umyślnie i wielokrotnie.
W związku z tym sprawca powtórny to ten, który już popełnił przestępstwo, został za niego ukarany i popełnił go ponownie. Z reguły najbardziej powtarzające się są przestępstwa przeciwko mieniu lub porządkowi publicznemu. Należą do nich kradzież, rozbój, rozbój, chuligaństwo. Przestępstwa skierowane przeciwko tej osobie (na przykład morderstwo) rzadziej popełniane są przez powtarzających się przestępców.
Ustawodawca podzielił czyny niezgodne z prawem na lekkie przestępstwa o średniej wadze, grób (grób), a zwłaszcza grób. Rodzaj i termin kary zależą od wagi przestępstw. W orzecznictwie pojęcia „nawrotu”, „niebezpiecznego nawrotu” i „szczególnie niebezpiecznego nawrotu” są podzielone. Odbywa się to w celu rozróżnienia publicznego niebezpieczeństwa czynów przestępczych, co pozwala na bardziej wyważone podejście do skazania osób, które naruszyły prawo.
Objawy nawrotu
- Celowe popełnianie przestępstw; czyny popełnione przez zaniedbanie nie są nawrotem.
- Systematyczny charakter czynów wyraźnie zabronionych przez prawo karne (tzn. Popełnionych dwa lub więcej razy).
- Oskarżony ma już przeszłość kryminalną, nie został wycofany i nie został unieważniony do czasu rozpatrzenia sprawy.
- Czyny popełnione przez osobę po ukończeniu 18 lat.
Oznaki niebezpiecznego nawrotu
Jeśli jedna osoba popełniła dwa lub więcej poważnych przestępstw lub aktów o umiarkowanym nasileniu, jest niebezpiecznym recydywistą. To obywatel, który:
- Popełnił nową poważną zbrodnię, za którą zapewniono prawdziwe pozbawienie wolności, ponadto był wcześniej skazany za umyślne przestępstwo o umiarkowanym nasileniu, za które odbył karę w kolonii. Na przykład popełnił kradzież z nielegalnym wejściem na teren.
- Popełnił nową zbrodnię związaną z grobem, ponadto był wcześniej skazany za szczególnie poważny lub poważny czyn i został skazany na karę pozbawienia wolności. Kategoria poważnych przestępstw obejmuje celowe wyrządzenie szkody zdrowiu ofiary.
Szczególnie niebezpieczny recydywista
Kodeks karny umieszcza pojęcie szczególnie niebezpiecznego nawrotu w osobnej kategorii. Szczególnie niebezpiecznym recydywistą jest osoba, która popełniła nowe poważne przestępstwo i była wcześniej skazana za poważne lub szczególnie poważne przestępstwa. Do tych ostatnich zalicza się przestępstwa, za które przewiduje się karę pozbawienia wolności na okres dłuższy niż dziesięć lat. Takie działania obejmują bandytyzm.
Ale jeśli przed nowym skazaniem przestępca popełnił przestępstwo o niskiej wadze, za które został już ukarany, lub przestępstwo to zostało popełnione przed ukończeniem 18 lat, lub kara była warunkowa, lub wydano opóźnienie, lub już wydano lub anulowano wyrok skazujący, wówczas dana osoba nie zostanie uznana za przestępcę powtórnego.
Osobiste cechy recydywisty
Wszyscy ludzie są różni.Ale dlaczego niektórzy pracują, dzięki swoim cechom, osiągając bogactwo materialne, podczas gdy inni wolą je ścigać w sposób przestępczy? Rozważmy bardziej szczegółowo.
Powtarzający się przestępca jest przede wszystkim tym, który jest stale gotowy do popełnienia czynów przestępczych. Jego cechy osobowości mają takie same cechy jak osobowość przestępcy w ogóle. Niemniej jednak niektóre aspekty psychologii powtarzającego się przestępcy różnią się od cech osoby, która po raz pierwszy przekroczyła prawo.
Osobowość recydywistki najwyraźniej przejawia się w jej poglądach i postawach moralnych. Całkowity brak wartości społecznych, wzajemnych powiązań i reguł zachowania przyjętych w społeczeństwie w stosunku do rodziny, szacunku dla innych i, co dziwne, dla nas samych. W sferze intelektualnej osoby te mają raczej niski poziom edukacji i kultury, wiedza jest ograniczona, a zainteresowania są wąskie. Poczucie życzliwości zastępuje okrucieństwo, ciężka praca zastępuje pasożytniczy styl życia, zamiast ludzkości manifestuje się bezduszność.
Sfera emocjonalna i wolicjonalna przestępców ma również pewne cechy. Charakteryzują się wysoką pobudliwością, niezdolnością do kontrolowania się, prawidłowego rozumienia i kontrolowania swoich emocji.
Powtórz przestępcę i społeczeństwo
Cechą społeczną nawrotu jest zwiększone zagrożenie społeczne. Popełnianie czynów przestępczych wielokrotnie świadczy o utrzymującej się aspołecznej orientacji jednostki, jej otwartej, niejawnej tożsamości, przeciwstawiającej się przyjętemu porządkowi społecznemu i uporczywie kontynuując działania nielegalne, pomimo nałożonych kar. Nawrót jest bolesnym problemem społecznym, którego nie da się szybko rozwiązać.
Zasadniczo recydywistą jest osoba, która była wykształcona w kolonii karnej, niezamężna, mająca doświadczenie zawodowe nieproporcjonalne do wieku, z nieodpowiednią korelacją potrzeb i sposobów ich zaspokajania. Charakteryzuje go brak duchowości, aspołeczne spędzanie wolnego czasu, nadużywanie alkoholu.
Dla tych, którzy są zainteresowani życiem ludzi, którzy świadomie lub z woli losu naruszają prawo, mogą zwrócić się do książki, której imię to „Notatki powtarzającego się przestępcy”. Jest napisane z grubsza i surowo. Autorzy - Evgeny Goncharevsky i Victor Ponomarev - uważają, że życie przestępcy, pełne nieszczęść, nie może być opisane inaczej. Według czytelników główny bohater, który spędził kilkadziesiąt lat w więzieniu, powoduje potępienie i ... współczucie. Współczucie dla osoby, której życie zależało od okoliczności i epoki.
Wydaje się, że korzenie tego zachowania leżą przede wszystkim w rodzinie i środowisku rozwijającego się członka społeczeństwa.
