Jednym z najważniejszych warunków rozwoju państwa jest tożsamość jego przywódcy. Kadencja prezydencka, jak pokazała praktyka, powinna być wystarczająca, aby osoba zajmująca najwyższe stanowisko miała czas nie tylko na przejście na kurs, ale także na wdrożenie programu, z którym poszedł do urn. Politolodzy mają różne podejście do tego czynnika. Wielu krytykuje wzrost kadencji prezydenckiej w Rosji. Niemniej jednak warto zająć się tym bardziej szczegółowo. Nie można zjednoczyć zasad demokracji, bez względu na to, jak elita do tego dąży. To, co jest dobre dla małego państwa, nie działa w rozległej ogromnej Rosji. Należy to wziąć pod uwagę przy formułowaniu ustawodawstwa.
Kadencja prezydencka: definicja i główne cechy
Federacja Rosyjska jest młodym państwem, jeśli chodzi o przyjęcie podstawowego prawa. Termin „kadencja prezydencka” pojawił się po raz pierwszy w 1991 roku. Wtedy po raz pierwszy wprowadzono instytucję głowy państwa. W tym czasie obowiązywała stara podstawowa ustawa, w której wprowadzono wszystkie niezbędne zmiany. Pierwsza kadencja prezydencka w Rosji trwała pięć lat. Wybrany na to stanowisko B. N. Jelcyn. Do 1993 r. Opracowano nową konstytucję. Została adoptowana w głosowaniu powszechnym. Dokument zmienił kadencję prezydencką o cztery lata. Ludziom nie powiedziano, jaka jest potrzeba takiego rozwiązania. Faktem jest, że zasady demokratyczne były wciąż nowe dla ludności. Nie było specjalistów z wystarczającym wykształceniem teoretycznym i praktycznym doświadczeniem, które uzasadniałyby długość pracy głowy państwa. Deweloperzy polegali na historii obcych krajów. Tak czy inaczej, ale prezydent został wybrany na cztery lata. Praktyka pokazała, że ten czas nie wystarczy, aby lider mógł przełożyć swój program na rzeczywistość.
Wymagania dotyczące kandydatów na prezydenta
Cofnijmy się trochę od tematu i pamiętajmy, kto może zająć główny post. Wszystko to zostało zapisane w Konstytucji. W stosunku do kandydata na główne stanowisko w kraju obowiązują następujące wymagania:
- ponad trzydzieści pięć lat;
- obywatelstwo Federacji Rosyjskiej;
- pobyt w kraju przez ostatnie 10 lat;
- znajomość jednego z języków europejskich;
- brak rejestru karnego;
- dostępność programu wyborczego.
Są to formalne zasady pozwalające zakwalifikować się na najwyższe stanowisko głowy państwa. Najważniejszą rzeczą, zapisaną również w Konstytucji, jest wsparcie ludności. Prezydent wybierany jest w głosowaniu powszechnym. To jedyne stanowisko, do którego stosuje się najwyższą zasadę demokratyczną. Dlatego kadencję prezydencką w Rosji może uzyskać tylko osoba, która zdołała udowodnić swoim współobywatelom swoją lojalność, mądrość i zdolność poprowadzenia kraju do jego rozwoju.
Zmiany w 2008 r
Praktyka działalności państwa pokazała, że cztery lata to za mało, aby przeprowadzić niezbędne reformy i mieć wystarczający wpływ na zmieniającą się sytuację społeczno-gospodarczą. Należy zauważyć, że Prezydent Federacji Rosyjskiej ma ogromny wpływ na wszystkie procesy. Ma większą moc niż głowy innych demokracji. Nawiasem mówiąc, bierze to pod uwagę tradycję Rosji. W jej historii nie było menedżerów, którzy osiągnęliby coś w krótkim czasie. Tak ogromny stan charakteryzuje się bezwładnością. Zmiana idzie bardzo ciężko. Aby zademonstrować wyborcy wynik pracy, potrzeba więcej czasu. W 2008 r. Ówczesny prezydent D.A. Miedwiediew podjął inicjatywę zmiany konstytucji w zakresie uprawnień głowy państwa.Zgodnie z decyzją okres ten został przedłużony do sześciu lat. Co więcej, obecny, już wybrany, szef kraju nie wpłynął na zmianę. Zgodnie z prawem prezydent jest wybierany na sześć lat dopiero od 2012 roku. Kraj głosował na V.V. Putina.
Druga kadencja prezydencka
Ze względu na trudną sytuację międzynarodową sporo spekulacji w nieprzyjaznych mediach poświęcono czasowi władzy V.V. Putina. Nie będziemy rozwodzić się nad nimi szczegółowo, wystarczy przeanalizować przepisy Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Zgodnie z podstawową ustawą osoba może zostać wybrana na główne stanowisko w kraju nie więcej niż dwa razy z rzędu. Wyjaśnimy: kiedy kończy kadencję prezydencką, ma prawo startować ponownie. To ludzie decydują, kto będzie sprawował urząd. Kiedy kończy się następny (drugi) okres, osoba nie może już ubiegać się o tę pozycję. To będzie naruszenie prawa. Stało się to w 2008 roku. Władimir Putin, pracując dla prezydenta przez dwie kolejne kadencje, nie ubiegał się ponownie o urząd. Poparł kandydaturę Dmitrija Miedwiediewa. W 2012 r. Ku uciesze ludu wziął udział w kampanii wyborczej.
Warunki Prezydenckie
Działalność osoby zajmującej najwyższe stanowisko w kraju podlega przepisom prawa od pierwszego do ostatniego dnia. Oznacza to, że jego kadencja jest ściśle określona. Zgodnie z konstytucją jest liczony od dnia inauguracji. To data, kiedy wybrany kandydat uroczyście składa przysięgę narodowi rosyjskiemu. W wydarzeniu powinni wziąć udział członkowie:
- Rada Federacji.
- Trybunał Konstytucyjny.
- Deputowani Dumy Państwowej.
Zgodnie z obowiązującym prawem od tego dnia liczy się sześć lat, chyba że zaistnieją inne okoliczności.
Wcześniejsze rozwiązanie umowy
Oznaczają one zapisane w konstytucji prawo Dumy Państwowej do wyrażania nieufności wobec prezydenta. Taka procedura w Federacji Rosyjskiej nigdy nie została przeprowadzona. Posłowie powinni hipotetycznie oskarżyć szefa państwa o zdradę, mając poważne podstawy i dowody na to. Sąd Konstytucyjny jest zaangażowany w rozwiązanie problemu.
Po co przedłużać kadencję?
Spójrzmy na sytuację rozsądnie. Żyjemy w bardzo złożonym świecie, którego ważną częścią jest Federacja Rosyjska. Kraj ma głębokie powiązania gospodarcze z innymi państwami i jest aktywny polityka zagraniczna. Nikt nie zaprzecza wpływowi Rosji na politykę światową. Wybory stanowią poważny stres dla państwa. Zmiana lidera utrudnia proces rozwoju kraju. Dlatego wskazane jest poświęcenie czasu systemowi politycznemu na stabilną pracę w wybranym kierunku. I powinno wystarczyć osiągnięcie przynajmniej pośrednich wyników. Głowa kraju określa główne kierunki działań zewnętrznych i zewnętrznych polityka wewnętrzna. Na ramionach, mówiąc prosto, cały kraj. Przeniesienie takiego kolosa z jednego ramienia na drugi oznacza na pewien czas zatrzymanie wszystkich procesów. Jest to niebezpieczne w nowoczesnych warunkach, gdy świat stoi przed całą serią powszechnych, globalnych zagrożeń.
Wniosek
Dowiedzieliśmy się, jak długo trwa kadencja prezydencka w Federacji Rosyjskiej. Z czasem to się zmieniło. Dziś ma sześć lat. Liczą to od daty inauguracji prezydenta. Należy zauważyć, że Rosja nie buduje jeszcze demokracji. Kraj ma poważniejsze tradycje, zakorzenione na przestrzeni wieków istnienia społeczeństwa, które mają znaczący wpływ na instytucję prezydentury. Ludzie wierzą, że głowa państwa ma nieograniczone możliwości, jak przedrewolucyjny król. Jest to jednocześnie dobre i złe. Zgadzam się, ludzie traktują poważnie i odpowiedzialnie wybór osoby obdarzonej takimi prawami w popularnych myślach. Przypadkowy kandydat, który nie spełnia aspiracji większości populacji, nie ma szans. Z drugiej strony ludzie domagają się od urzędującej głowy kraju niemożliwego. Ale co robią, aby poprawić swoje życie? Próbowałeś to rozgryźć?
