Intensywność pracy to kategoria charakteryzująca intensywność siły roboczej, a także ilość pracy wydatkowanej przez pracownika na jednostkę czasu. Wskaźnik ten zależy bezpośrednio nie tylko od fizjologicznych cech konkretnej osoby lub grupy, ale także od warunków, w których proces ten ma miejsce.
Definicja pojęcia
Intensywność pracy to stopień nakładów pracy na jednostkę czasu. Mierzone są nie tylko koszty energii fizycznej, ale także zasoby emocjonalne i mentalne. Jest to zatem kompleksowy wskaźnik, który określa wpływ wewnętrznych zasobów ludzkich na wielkość produkcji.
Wydajność i pracochłonność to wzajemnie powiązane pojęcia. Wzrost pierwszego wskaźnika nieuchronnie prowadzi do zmniejszenia drugiego na jednostkę czasu. Niemniej jednak wzrost pracochłonności prowadzi do maksymalizacji kosztów zasobów ludzkich w pewnym okresie czasu. Dlatego te pojęcia nie mogą zostać zidentyfikowane z powodu ich przeciwnej orientacji.
Intensywność pracy określa się, dzieląc ilość pracy wydatkowanej przez jednego lub grupę pracowników przez czas trwania procesu produkcyjnego. Aby ocenić ten wskaźnik, można zastosować różne cechy opisujące aspekty ekonomiczne, organizacyjne, fizjologiczne i inne. Pozwala to na obiektywną analizę przepływu pracy w celu zidentyfikowania niedociągnięć i wprowadzenia korekt.
Normalna intensywność pracy to pełne wykorzystanie całej wiedzy i umiejętności, siły fizycznej pracownika w połączeniu z osiągnięciami postępu technologicznego. To najlepszy wskaźnik, który przynosi maksimum efekt ekonomiczny bez uszczerbku dla stanu psychicznego i fizycznego pracownika.
Główne aspekty
Intensywność pracy charakteryzuje się następującymi głównymi aspektami:
- Jest to kategoria ekonomiczna ze względu na fakt, że zależy ona od ilości pracy wydanej w danym okresie czasu.
- Jest to kategoria fizjologiczna, ponieważ charakteryzuje się zużyciem siły roboczej, zasobów emocjonalnych, umysłowych i innych.
- Intensywność pracy zależy od metod i tempa, które charakteryzują wykorzystanie siły roboczej i zasobów ludzkich, a także jest czynnikiem determinującym wydajność pracy.
- Ta kategoria jest rozpatrywana i oceniana zgodnie ze standardami ustanowionymi na poziomie państwowym.
- Prawidłowa i terminowa ocena pracochłonności może poprawić warunki pracowników zaangażowanych w proces produkcyjny.
Możemy zatem powiedzieć, że intensywność łączy oznaki czynnika ekonomicznego i fizjologicznego, który determinuje wielkość produkcji. Niemniej jednak nie należy zapominać o organizacyjnym czynniku pracy w przedsiębiorstwie. Ważne jest ciągłe monitorowanie wskaźnika pracochłonności pod kątem zgodności z normatywą, aby odpowiednio wcześnie reagować na odchylenia.
Bonus robocizny
W przedsiębiorstwach produkcyjnych istnieje praktyka naliczania dopłat za niektóre zasługi, które mogą być przewidziane w prawie pracy lub przepisach wewnętrznych. Tak więc dość powszechna premia za intensywność pracy.Zgodnie z układem zbiorowym może osiągnąć 50% wynagrodzenia.
Zagadnienie to reguluje Kodeks Prawa Pracy w części dotyczącej kwestii płatności, standardów, dopłat i dodatków. Ponadto forma i system memoriałowy są ustalane bezpośrednio przez przedsiębiorstwo.
Przede wszystkim zarząd przedsiębiorstwa, a także specjalna komisja certyfikacyjna, powinni ocenić warunki pracy każdej kategorii pracowników. Zgodnie z wynikami badań ustala się listę stanowisk, która ma zapewnić odpowiedni dodatek w przypadku wzrostu pracochłonności. Najczęściej więc przywileje mają osoby pracujące na przenośnikach produkcyjnych, a także osoby pracujące w złożonych lub szkodliwych branżach.
Następujące punkty znajdują odzwierciedlenie w układzie zbiorowym:
- wykaz preferencyjnych ofert pracy, które podlegają wypłacie dodatków;
- wyniki działalności zawodowej, które należy osiągnąć, aby otrzymać nagrodę;
- Wskazane zostanie zamówienie i kwota płatności.
Procedurę wypłaty dodatków należy również potwierdzić odpowiednimi zamówieniami. Ponadto każdy pracownik ma prawo otrzymać kopię układu zbiorowego.
Dopłata za intensywność pracy działa jako rodzaj czynnika stymulującego, który może zmusić pracownika do większego wysiłku w celu wykonania pracy. Z drugiej strony jest to nagroda za bardziej intensywną pracę spowodowaną przez odpowiednie zadanie kierownictwa.
Wzrost pracochłonności
Intensywność pracy charakteryzuje ilość pracy na jednostkę czasu, co z pewnością doprowadzi do wzrostu wydajności. To naturalne, że liderzy biznesu dążą do zwiększenia tego wskaźnika. W takim przypadku reżyser może iść na dwa sposoby.
W pierwszym przypadku mówimy o przymusie pracownika. Szczególnie często ta technika jest stosowana w regionach o niekorzystnym położeniu gospodarczym o wysokim bezrobociu. Pod groźbą zwolnienia kierownictwo zmusza pracowników do intensywniejszej pracy. Może być również zawoalowany. Na przykład zwiększa się prędkość przenośnika, w wyniku czego pracownik jest zmuszony do szybszego wykonywania swoich funkcji.
Drugi przypadek dotyczy pobudzenia moralnego i materialnego. Mówimy o podnoszeniu płac, a także o premiach dla pracowników, gdy następuje znaczny wzrost pracochłonności. Można również ogłosić konkurs na obsadzenie wakującej pozycji wyższej rangi po wynikach pracy przez określony czas.
Kierownictwo powinno szczególnie ostrożnie podchodzić do kwestii zwiększenia tempa pracochłonności. Jest to zawsze związane z pogorszeniem stanu fizycznego i emocjonalnego pracowników związanym ze zmęczeniem, a także wyczerpaniem nerwowym. Ponadto ważną kwestią jest potrzeba zwiększenia wynagrodzeń proporcjonalnie do wzrostu produkcji. Pierwszeństwo należy przyznać wprowadzeniu nowych technologii, które nie wymagają wzrostu kosztów zasobów ludzkich.
Różnica w wydajności i intensywności pracy
Pojęć takich jak wydajność i pracochłonność nie można zrównać. Nie są nie tylko identyczne, ale do pewnego stopnia przeciwstawne. Tak więc, jeśli mówimy o zwiększeniu intensywności, mówimy o wzroście liczby stresów fizycznych i psychicznych ze strony pracowników na jednostkę czasu. Ta sytuacja prawie zawsze wymaga od pracodawcy podwyższenia poziomu płatności. Pojęcia powiązane to intensywność i intensywność pracy.
Jeśli chodzi o wydajność pracy, osiąga się ją głównie poprzez wprowadzenie najnowszych technologii, które minimalizują interwencję człowieka w procesie produkcyjnym.Zatem w wyniku wzrostu produkcji możemy mówić o podnoszeniu płac tylko wtedy, gdy jest to osobista inicjatywa szefa przedsiębiorstwa.
Można powiedzieć, że między wzrostem intensywności a wydajnością pracy preferuje się drugą opcję. W takim przypadku możliwe staje się zmniejszenie wskaźnika kosztów, a tym samym zwiększenie zysku netto.
Kluczowe wskaźniki
Naukowcy identyfikują następujące wskaźniki pracochłonności:
- Współczynnik intensywności jest iloczynem udziału jednostkowego i wskaźnika zatrudnienia aktywnego udziału.
- Współczynnik tempa oblicza się jako stosunek czasu pracy określonego przez standard do rzeczywistego czasu trwania taktowania.
- Współczynnik zatrudnienia określa się, dzieląc czas faktycznie spędzony na pracy przez czas trwania zmiany, a także współczynnik normatywny, którego wartość zależy od branży.
- Współczynnik ciężkości (w niektórych źródłach stosowana jest koncepcja ciężaru właściwego pracy) jest współczynnikiem zintegrowany wskaźnik do liczby 480 (jest to maksymalny możliwy czas przesunięcia w minutach).
Wskaźniki te powinny być regularnie obliczane w każdym przedsiębiorstwie w celu ciągłego monitorowania zgodności z normami, a także terminowych środków w przypadku odchyleń.
Czynniki determinujące
Zwiększenie pracochłonności jest jednym z warunków warunkujących wzrost wydajności. Wynika to z faktu, że podejmując więcej wysiłków, pracownik jest w stanie wyprodukować więcej gotowych produktów w tym samym okresie. Niemniej jednak nie można zidentyfikować tych pojęć, ponieważ w przeciwieństwie do wydajności, intensywność nie jest w stanie wpłynąć na obniżenie kosztów.
Czynniki intensywności pracy można opisać następująco:
- Cechy fizjologiczne, które obejmują płeć, wiek, stan zdrowia, a także inne cechy indywidualne.
- Technologia i organizacja produkcji, stosowane urządzenia, a także stopień debugowania procesu.
- Czynniki społeczno-ekonomiczne, takie jak wysokość płac, poziom życia, wykształcenie i tak dalej.
Można powiedzieć, że intensywność pracy zależy od szerokiej gamy czynników. Oczywiście główne z nich są fizjologiczne, które określają zdolność do wykonywania określonej czynności. Ponadto cechy technologiczne procesu produkcyjnego mają duży wpływ na realizację umiejętności. No i oczywiście tylko ci pracownicy, którzy są zadowoleni ze swojego statusu społecznego, mogą wykazywać dobre wyniki.
Główne problemy pracochłonności
Wysoka pracochłonność pracowników jest celem wielu menedżerów przedsiębiorstw. Niemniej jednak istnieją pewne problemy i szczególne cechy charakterystyczne dla wszystkich branż:
- Intensywność pracy należy przypisać do kategorii ekonomicznej, ponieważ zależy ona od ilości pracy wydanej na określoną jednostkę czasu.
- Intensywność można również przypisać do kategorii fizjologicznej, ponieważ praca wiąże się z uwalnianiem energii cieplnej, która zachodzi w procesie aktywności fizycznej, umysłowej lub emocjonalnej.
- Zauważono ścisły związek powyższych kategorii, co znacznie komplikuje rachunkowość i regulację tego zagadnienia.
Intensywność pracy jest raczej złożonym wskaźnikiem, który odnosi się do kilku kategorii jednocześnie.
Grupy intensywności pracy
Intensywność pracy jest definiowana jako koszty pracy w pewnym okresie czasu. Ocena i regulacja tego wskaźnika w dużej mierze zależy od kategorii wykonanej pracy. Pod tym względem wyróżnia się następujące grupy pracochłonności:
- Pracownicy zaangażowani w działania związane z pracą, które nie wymagają wysiłku fizycznego (lub nie są znaczące). Mówimy o pracy umysłowej, a także pracy związanej z poważnym stresem nerwowym i emocjonalnym. Przypuszczalnie ta praca jest siedząca.
- Łatwa praca fizyczna, która nie wymaga dużego wysiłku i napięcia lub jest zmechanizowana. Może to być praca pracowników medycznych, osób zatrudnionych w niektórych sektorach przemysłu lekkiego, sektorze usług i innych.
- Praca, która pomimo pełnej lub częściowej automatyzacji wymaga znacznego stresu fizycznego. Są to ludzie pracujący na maszynach przemysłowych, pracownicy sklepów w usługach gastronomicznych, pracownicy rolni i tak dalej.
- Praca o średnim lub wysokim nasileniu jest pracą górników, metalurgów, kierowców transportu nieporęcznego i tak dalej.
Warto zauważyć, że pracochłonności pracowników różnych grup i kategorii nie można porównać bez zastosowania odpowiednich współczynników wyrównawczych, biorąc pod uwagę odmienny charakter i charakter wskaźników.
Klasyfikacja pracochłonności
Intensywność pracy można sklasyfikować zgodnie z następującymi cechami.
- Zgodnie z tematem:
- indywidualny (dla każdego pracownika indywidualnie);
- łączny (szacowany na całej liście pracowników);
- pracownik ogółem (średnio);
- pracownik krajowej gospodarki lub sektora usług.
- Według obiektu:
- pracochłonność pracowników podczas prac przygotowawczych;
- podczas głównego procesu produkcyjnego;
- intensywność pracy pracowników zatrudnionych na końcowych etapach produkcji.
- Zgodnie z naturą:
- intensywność normatywna ustalona na poziomie legislacyjnym;
- optymalny, obliczony z uwzględnieniem cech produkcyjnych i fizjologicznych danej osoby;
- planowane, określone w odpowiednich dokumentach na przyszły okres;
- rzeczywista pracochłonność;
- społecznie konieczne, co zapewnia optymalny poziom produkcji.
- Według współczynnika czasu:
- na minutę;
- na godzinę;
- dziennie;
- na tydzień;
- na miesiąc;
- na rok.
- Zgodnie z poziomem produkcji:
- w indywidualnym miejscu pracy;
- w miejscu pracy;
- na poziomie warsztatu;
- ogólnie dla przedsiębiorstwa;
- w ramach określonej branży;
- ogólny wskaźnik gospodarki narodowej.
Wnioski
Intensywność pracy to kategoria, która pokazuje wykorzystanie pracy w określonej jednostce czasu. Nie chodzi tylko o aspekt fizyczny, ale także o stres psychiczny lub moralny. Normalna wartość wskaźnika charakteryzuje się pełnym wykorzystaniem wszystkich zasobów ludzkich przy optymalnej organizacji procesu pracy. Jednocześnie uszkodzenie fizycznego lub emocjonalnego zdrowia pracowników jest niedopuszczalne.
Obawy związane ze wzrostem pracochłonności z pewnością doprowadzą do wzrostu wydajności, ponieważ w rezultacie każdy pracownik lub jego grupa daje więcej produktów na określony czas. Niemniej jednak koncepcje te nie są identyczne. Zwiększenie produktywności oznacza wprowadzenie zaawansowanych technologii, które minimalizują udział człowieka w procesie produkcyjnym. Z tego powodu zmniejsza się koszt i zwiększa się zysk. Główna różnica między tymi pojęciami polega na tym, że w pierwszym przypadku, w przeciwieństwie do drugiego, pracodawca jest zobowiązany do podwyższenia płac.
Na poziomie legislacyjnym zapewniana jest taka praktyka, jak dopłata za pracochłonność. Aby ustalić jego wielkość, a także procedurę płatności, tworzona jest specjalna komisja certyfikacyjna, która określa listę stanowisk i zawodów podlegających wypłatom premii. Wielkość dodatku może osiągnąć połowę wielkości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
Zgodnie ze specyfiką wykonywanej pracy rozróżnia się różne rodzaje intensywności. Przede wszystkim wyróżniają pracowników zaangażowanych wyłącznie w pracę umysłową, która nie wiąże się z napięciem lub towarzyszy jej niewielki wysiłek fizyczny. Poniższe informacje dotyczą lekkiej pracy fizycznej, a także częściowo zautomatyzowanych procesów. Ciężka praca fizyczna charakteryzuje się najwyższą intensywnością.
Intensywność pracy pracowników powinna być stale oceniana zarówno przez kierowników przedsiębiorstwa, jak i przez organy kontrolne. Jest to konieczne w celu przestrzegania praw pracowników, a także przestrzegania standardów. Tak więc obliczany jest współczynnik intensywności, tempo, zatrudnienie, grawitacja i inne wskaźniki.
Spadek pracochłonności może być spowodowany wieloma przyczynami. Mogą to być zarówno niezadowalające warunki pracy, jak i niewystarczające zachęty materialne. W każdym razie prowadzi to do zmniejszenia lub zamrożenia wielkości produkcji (lub nawet do odmowy pracownikowi wypełnienia swoich obowiązków). Dlatego pracodawca jest zainteresowany zachęcaniem pracowników do zwiększania tempa pracochłonności różnymi metodami.
