Dziś w rosyjskich koloniach przebywa ponad 640 tysięcy więźniów. Spośród nich około 40% to wielokrotni przestępcy - ci, którzy popełnili to samo przestępstwo, za które już odsiadywali czas.
Nawrót przestępstw jest problemem nie tylko Rosji, ale całego świata. Specjaliści pytają, jak wykluczyć patologiczne zachowanie byłych więźniów, aby zapobiec popełnieniu przez nich drugiego przestępstwa (zgodnie z art. 43 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej).
Historia
Powstanie takiej koncepcji ma długą historię. Po raz pierwszy zwiększono odpowiedzialność za wiele przestępstw tego samego rodzaju w Kodeksie karnym z 1922 r. W ZSRR. Jednak w przyszłości uwaga na taką koncepcję, jak nawrót przestępstw, uległa osłabieniu, ponieważ rząd zabronił głośno o tym mówić: uważano, że w tak potężnym państwie nie może nastąpić nawrót.
W 1958 r. Koncepcja ta pojawiła się ponownie w Kodeksie karnym, a dalsze przestępstwa rozważano na podstawie braku lub obecności nawrotu choroby.
Wiele przestępstw
Nawrót należy do kategorii wielu przestępstw, ale nie należy go mylić z zestawami wyroków lub przestępstw.
Przez całość przestępstw (Artykuł 69) może zostać skazany na podstawie liczby czynów, za które oskarżony nie został wcześniej skazany. W takim przypadku przestępstwa należy przewidzieć w kilku artykułach, a nie w jednym.
Suma kar (art. 70) oznacza karę za czyn popełniony w związku z innym przestępstwem, za które już wydano wyrok, a skazany nadal odbywa karę w kolonii w pierwszej sprawie lub ma karę w zawieszeniu.
W związku z tym nawrót przestępstw jest powtórnym przestępstwem tego samego rodzaju, co poprzednie. Co więcej, nie ma znaczenia, kiedy zostało popełnione - w momencie odbywania kary lub po niej. Głównym czynnikiem powołującym się na spotkanie jest wybitna karalność.
Klasyfikacja nawrotów
Zazwyczaj osoby skazane na podstawie artykułu 18 są odsyłane w celu odbycia kary w ścisłej i ogólnej kolonii bezpieczeństwa. Wszystko zależy od tego, jak niebezpieczne jest to nawrót.
Kodeks karny obejmuje klasyfikację powtarzających się przestępstw:
- Prosty nawrót - obywatel po raz drugi naruszył prawo na podstawie podobnego artykułu bez okoliczności obciążających.
- Niebezpieczny nawrót przestępstw - dana osoba popełniła poważne przestępstwo, mając jednocześnie wyjątkowe skazanie (realne) za mniej poważne na podstawie tego samego artykułu lub jednego terminu za poważne przestępstwo.
- Szczególnie niebezpieczny - sprawca ma kryminalną przeszłość za popełnienie dwóch poważnych przestępstw.
Kategorie przestępstw
Nałożenie kary za nawrót przestępstw implikuje pojęcie wagi przestępstw. Kategorie zostały omówione w artykule 15 Kodeksu karnego, który szczegółowo określa:
- Drobne przestępstwa - przestępstwa popełnione umyślnie lub przez zaniedbanie, ale za które kara pozbawienia wolności nie przekracza trzech lat.
- Średnie przestępstwa - umyślne czyny, za które przewidziana jest kara nieprzekraczająca pięciu lat pozbawienia wolności; lub nieostrożny, karze ponad trzy lata więzienia.
- Poważne przestępstwa to te, za które wymierzono maksymalną karę na okres nieprzekraczający dziesięciu lat.
- Szczególnie poważne przestępstwa to przestępstwa o umyślnym charakterze, za które kara przewidziana jest na okres dłuższy niż 10 lat. Do szczególnie poważnych czynów należą przestępstwa naruszające życie, za które dożywocie na okres 25 lat lub kara śmierci (art. 59).
Według tej listy w jednym artykule może istnieć kilka kategorii przestępstw. Na przykład w artykule 127.1 (handel ludźmi) w częściach 1 i 2 - poważne przestępstwo, w części 3 - szczególnie poważne.
Powtórz przestępstwo
Kara za wznowienie przestępstwa jest z reguły surowsza niż w przypadku zwykłego umyślnego, ponieważ nawrót stanowi okoliczność obciążającą dla każdego przestępstwa.
Dokładne warunki zależą od tego, który artykuł został popełniony. Jednocześnie maksymalny okres nie może być krótszy niż jedna trzecia najsurowszej kary przewidzianej w Kodeksie karnym na podstawie tego artykułu.
Jeżeli w sprawie występują okoliczności łagodzące, okres ten może być krótszy niż jedna trzecia, ale w granicach artykułu, na podstawie którego przestępstwo jest rozpatrywane.
Orzecznictwo
Aby w pełni ujawnić pojęcie nawrotu, należy wziąć pod uwagę przykład z praktyki sądowej.
Skazany przez artykuł 162 (część 1) przez okres 5 lat odbywał karę w kolonii o maksymalnym bezpieczeństwie, ponieważ rabunek jest poważnym przestępstwem. Po 7 latach kryminalna rejestracja takiej osoby musi zostać wygaszona. W takim przypadku osobę uważa się za nie skazaną. Jeżeli popełnił on podobne przestępstwa w tym okresie, na przykład zgodnie z art. 162 (niezależnie od części), następuje powrót do tych przestępstw. Oskarżony może zostać skazany na co najmniej 3 lata (z zastrzeżeniem art. 68 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej).
Okoliczności łagodzące
Skazanie za recydywę można wykonać z uwzględnieniem okoliczności łagodzących przewidzianych w artykule, zgodnie z którym czyn został popełniony, lub na podstawie artykułu 61. W takim przypadku rzeczywiste pozbawienie wolności może być krótsze niż jedna trzecia terminu przewidzianego w artykule.
Okoliczności łagodzące mogą obejmować:
- Ciąża oskarżonego.
- Dostępność dzieci na utrzymaniu.
- Przestępstwo wynikające z przekroczenia niezbędnej obrony.
- Akt popełniony po raz pierwszy zbiegiem okoliczności.
- Spowiedź, dobrowolna pomoc w dochodzeniu.
- Zapewnienie pomocy ofierze natychmiast po popełnieniu przestępstwa.
- Przymus do popełnienia przestępstwa.
- Zachowanie ofiary, które doprowadziło do popełnienia przestępstwa.
Jeżeli dany artykuł łagodzi już okoliczności łagodzące, nie można ich stosować osobno.
Wniosek
Zatem nawrót przestępstw Kodeksu karnego uznaje się za okoliczność obciążająca i jest brany pod uwagę przy wydawaniu wyroku prawie na pierwszym miejscu. Jednak nałożenie surowszej kary nie pociąga za sobą korekty osoby skazanej, ale wręcz przeciwnie, umożliwia rozwój w kierunku przestępczym w obrębie ścian kolonii korekcyjnej. Niestety potwierdzają to statystyki, a każdego roku w kraju jest tylko więcej recydywistów. Chociaż według tych samych statystyk pierwszych skazanych stało się znacznie mniej.
Wśród przestępców wielokrotnie popełniających nielegalne czyny jest 3 razy mniej kobiet niż mężczyzn, ale wiele osób nie ma wykształcenia średniego lub zawodowego.
W Rosji około 70% przestępców staje się ponownie przestępcami, dlatego zmiany w Kodeksie karnym powinny odnosić się przede wszystkim do kwalifikujących się znaków i specyfiki skazania za powtarzające się przestępstwa.
