Funkcje, które mają regresywne obowiązki w prawie cywilnym, pozwalają rozdzielić je na niezależną kategorię. Ich istota polega na tym, że strona, która nie działa jako dłużnik, spełnia pewien wymóg. Następnie rozważamy ogólną koncepcję regresu (obowiązek regresu). 
Funkcja
Pojęcie zobowiązań regresowych oznacza istnienie pewnego prawa dla osoby, która już spełniła wymóg. W szczególności możliwe jest częściowe zrekompensowanie ich działań. Regresywny jest zobowiązaniem, na mocy którego jedna strona musi wypłacić odszkodowanie drugiej stronie za szkody. Szkoda powstaje w związku z faktem, że na inny wniosek druga strona podjęła jakiekolwiek działanie lub zapłaciła kwotę pieniężną za pierwszą. Zatem osoba, która polega na odszkodowaniu, ma możliwość „roszczenia zwrotnego”.
Najważniejsze cechy
Zobowiązania regresywne są instrumentami pochodnymi. W przypadku braku roszczenia podstawowego prawo do odszkodowania zwrotnego nie powstaje. Strony omawianego związku mają określone nazwy. Tak więc dłużnik jest głównie wierzycielem w regreient zobowiązaniu regresowym. Druga strona może, ale nie musi uczestniczyć w pierwotnym wymogu. Nazywa się to regresem. W treści relacje te są scharakteryzowane jako jednostronne. Ponowny składnik w nich ma prawo do żądania, a regres, odpowiednio, jest obowiązkiem. Te ostatnie mogą być przedstawione w formie niektórych działań lub zwrotu wypłaconych środków.
Zobowiązania z udziałem stron trzecich pojawiają się przy udziale państwa, organizacji lub obywateli. Główne znaczenie takich relacji polega na tym, że stanowią one dla dłużnika możliwość, na podstawowe żądanie, przeniesienia ewentualnych negatywnych konsekwencji na winnego, który go nie dopełnił. 
Tematy stosunków prawnych
Są wierzycielem i dłużnikiem. Pierwszy jest uważany za aktywną stronę zobowiązania. Wynika to z faktu, że wierzyciel może żądać od dłużnika spełnienia warunków. Druga strona jest uważana za pasywną. Dłużnik ma obowiązek wykonać określone działanie na rzecz wierzyciela. W szczególności może być zobowiązany do wykonywania pracy, płacenia pieniędzy, przenoszenia własności i tak dalej. Brak działania może być również zobowiązaniem dłużnika. Jest to powstrzymanie się od popełniania jakichkolwiek czynów behawioralnych. Kilka osób może działać po stronie wierzyciela lub dłużnika. W tym przypadku zachodzi tak zwana „wielość” w relacji. Jego typ pasywny pojawia się, gdy po stronie dłużnika pojawia się kilka osób. Odpowiednio wiele aktywnych jest powiązanych ze stroną pożyczkodawcy. Jeśli jest kilku takich i innych uczestników, mówią o mieszanej różnorodności.
Klasyfikacja zobowiązań regresowych
Mogą to być:
- Kapitał własny. W takim przypadku każdy dłużnik spełnia warunek zgodnie ze swoim udziałem. Ponadto każdy pożyczkodawca ma możliwość zażądania tylko określonej części.
- W solidarności. W takich przypadkach wierzyciel może żądać wykonania zobowiązań od któregokolwiek ze współpożyczkobiorców. Ponadto można je wykonywać zarówno w pełni, jak i częściowo. Każdy współ wierzyciel ma również możliwość przedstawienia roszczeń jednemu dłużnikowi w całości.
Osobną kategorią są relacje zależne.Ich istota polega na nałożeniu na dodatkowego dłużnika obowiązku podjęcia określonych działań w przypadku, gdy pierwotny odmówi im lub gdy wierzyciel nie otrzyma odpowiedzi w rozsądnym terminie na żądanie. 
Zmiana twarzy
W relacji wiążącej może pojawić się nowa partia. Może działać jako dłużnik lub wierzyciel. Prawo do żądania wykonania zobowiązań wierzyciela może zostać przeniesione na inną osobę zgodnie z warunkami transakcji (cesja) lub na podstawie aktu ustawodawczego (art. 353 ust. 1 kodeksu cywilnego).
Cesja wierzytelności (cesja) nazywa się umową specjalną. Znajduje się między głównym wierzycielem (cedentem) a nowym (cesjonariuszem). W rezultacie prawa roszczenia do dłużnika przechodzą na tego ostatniego. Zwykle zgoda dłużnika w tym przypadku nie jest wymagana. Jednak zgodnie z prawem należy to zgłosić. Przeniesienie praw do dochodzenia zobowiązań bezpośrednio związanych z tożsamością wierzyciela jest niedozwolone. Obejmują one w szczególności dług alimentacyjny, rekompensatę za szkody zdrowotne itp. Ponadto zasada przeniesienia praw z wierzyciela na inną osobę nie jest stosowana w przypadku roszczeń regresowych. Zawarcie umowy dotyczącej tych stosunków odbywa się w taki sam sposób, jak wykonanie pierwotnej umowy, na podstawie której powstały wymagania.
Przeniesienie długu
Zmiana osób po stronie pasywnej relacji odbywa się w rzeczywistości poprzez zawarcie umowy między pierwotnym dłużnikiem a nowym. Ta procedura jest autoryzowana przez wierzyciela. Innymi słowy, długu nie można przenieść bez zgody strony aktywnej. W takim przypadku nowy dłużnik, po spełnieniu wymogów wierzyciela, może przedstawić pierwotne wymogi odwrotne - zobowiązania regresowe. 
Poparcie
Jest to dość odkrywczy przykład obowiązku regresowego. Zatwierdzenie to zatwierdzenie. Jest to sposób przeniesienia praw z warrantu papierów wartościowych. Stroną przekazującą w tym przypadku jest endorser. Odpowiada nie tylko za natychmiastowe istnienie, ale także za wdrażanie prawa, które jest ustalone w bezpieczeństwie. Przepis ten został ustanowiony w art. 146 ust. 3 kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 147 ust. 1 strona wystawiająca zabezpieczenie, a także wszyscy, którzy je poparli, odpowiadają solidarnie wobec prawowitego właściciela. Jeżeli jego wymagania są spełnione przez kilka podmiotów relacji, mają oni możliwość nałożenia obowiązków regresowych na pozostałych dłużników.
Szczególny przypadek wspólnego długu
Obejmuje zobowiązanie gwarancyjne z tytułu gwarancji. Dłużnik może spełnić wymóg, ale nie poinformować poręczyciela, który później również go spełnił. W tym przypadku, zgodnie z prawem, ten ostatni może nakładać obowiązki regresowe na innego dłużnika. Może to również wymagać zwrotu od pożyczkodawcy. W takim przypadku wybór metody ochrony będzie zależeć od woli gwaranta. Obowiązek regresji powstaje tylko w opisanym przypadku. Jeżeli wymagania zostały spełnione tylko przez gwaranta, nie może on przedstawić kary odwrotnej. Prawo wierzyciela przechodzi na niego zgodnie z prawem - art. 387 ust. 4 i art. 365 ust. 1. 
Specyfika
Główną różnicą między obowiązkiem regresowym a zmianą osób jest fakt, że pierwszy jest całkowicie nowym wymogiem. Podstawowe warunki w tym przypadku przestają istnieć, ponieważ są spełnione. Jeżeli nastąpi przeniesienie roszczeń, obowiązek nie zostaje zachowany. W tym przypadku zmienia się tylko subiektywny skład związku. Przepis ten znajduje odzwierciedlenie w prawie. Zobowiązania regresywne pojawiają się również w relacji między dłużnikiem a stroną, która ponosi odpowiedzialność dodatkowa w przypadku gdy dłużnik zaspokoi roszczenia wierzyciela. Pozycja ta jest ustalona w art. 399 Kodeksu cywilnego.
Wynajem pojazdu
Za szkody spowodowane bezpośrednio przez samo narzędzie, jego urządzenia, wyposażenie lub mechanizmy, leasingodawca jest odpowiedzialny. Jednak prawo daje mu prawo do udowodnienia, że szkoda powstała z winy właściciela. W takim przypadku może dochodzić odszkodowania w ramach regresu. 
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej właściciela transportu
Przepisy przewidują kilka przypadków, w których ubezpieczyciel nie może odmówić wypłaty odszkodowania beneficjentowi. Ma on jednak prawo do wniesienia roszczenia zwrotnego. Przepis ten znajduje odzwierciedlenie w art. 14 Ustawa federalna o CTP. Prawo to przysługuje ubezpieczycielowi w stosunku do osoby, która spowodowała szkodę w wysokości dokonanej przez niego płatności. Ponadto może żądać zwrotu kosztów bezpośrednio związanych z rozpatrzeniem zdarzenia ubezpieczeniowego. Ubezpieczyciel ma prawo regresu, jeżeli:
- W wyniku celowych działań wyrządzono szkodę zdrowiu i życiu ofiary.
- Osoba ta nie była upoważniona do kierowania pojazdami.
- Podczas incydentu wtryskiwacz był pijany.
- Osoba ta nie była objęta umową jako podmiot, który może prowadzić ten pojazd.
- Zdarzenie ubezpieczeniowe miało miejsce w okresie, który nie jest przewidziany w umowie ubezpieczenia.
Inne przypadki
Ustawodawstwo przewiduje powstanie regresywnego prawa w procesie wypełniania obowiązków deliktowych. Tak więc osoba, która otrzymała odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przez inny podmiot (pracownik podczas pracy, urzędowej lub oficjalnej działalności, prowadzenia pojazdu itp.), Może zgłaszać roszczenia regresowe w kwocie równej wypłaconej rekompensacie, chyba że ustawodawstwo określa inną kwotę. Przepis ten został ustanowiony w art. 1081 § 1 Kodeksu cywilnego. Osoba, która samodzielnie zrekompensowała szkodę wyrządzoną wspólnie, może na zasadzie regresu żądać od siebie wzajemnej winy części odszkodowania wypłaconego ofierze. Rozmiar wymaganej części musi odpowiadać stopniowi winy drugiego sprawcy szkody.
Obowiązki regresywne mogą powstać na poziomie państwa. Tak więc Federacja Rosyjska bezpośrednio, jak również każdy z jej podmiotów lub gminy, w ramach odszkodowania za szkody wyrządzone przez pracowników sądu, organów śledczych, prokuratury lub dochodzenia wstępnego, może przedstawić przeciwny wymóg w stosunku do tego pracownika. Pozycja ta jest ustalona w art. 1070 § 1 Kodeksu cywilnego. Można go zastosować tylko wtedy, gdy wina urzędnika zostanie ustalona zgodnie z orzeczeniem sądu, który wszedł w życie (art. 1081 ust. 3 kodeksu cywilnego). Podmioty, które zrekompensowały szkodę wyrządzoną przez osobę niekompetentną prawnie lub małoletniego, nie mogą twierdzić inaczej.
