Czas wyjaśnić dość nową koncepcję, która pojawiła się w zaktualizowanych słownikach finansowych - sekurytyzacja. Dla zwykłych ludzi to słowo kojarzy się z ochroną. W rzeczywistości koncepcja ta wiąże się właśnie z ochroną, bezpieczeństwem, ubezpieczeniem, ochroną transakcji finansowych i nie tylko.
Co to jest sekurytyzacja?
Proces sekurytyzacji może obejmować szeroki zakres specjalnych transakcji, tworząc kompleks skomplikowanych działań prawnych. Zasadniczo definicję można sformułować w następujący sposób: sekurytyzacja to proces tworzenia papierów wartościowych (papierów wartościowych) zabezpieczonych pożyczkami, za pomocą których aktywa połączone w pulę są akceptowane jako standardowe papiery wartościowe zabezpieczone przez tę samą pulę. Dla najogólniejszego postrzegania jest to proces zwiększania znaczenia Banku Centralnego na rynku w celu zaciągania pożyczek i obniżania ryzyka poprzez redystrybucję instrumentów finansowych. Największym rynkiem sekurytyzowanych aktywów są hipoteczne papiery wartościowe, ponieważ jest to najbardziej przewidywalny segment aktywów stanowiących punkt odniesienia.
W szerokim sensie sekurytyzacja to proces przyciągania pożyczonych środków poprzez emisję papierów wartościowych.
Jeśli rozważymy ten proces w wąskim znaczeniu, definicja zostanie sformułowana następująco: sekurytyzacja jest sposobem refinansowania aktywów niepłynnych (należności i przyszłej rentowności) poprzez emisję papierów wartościowych. Mówiąc najprościej, w wysokości istniejących należności lub planowanych dochodów emitowane są papiery wartościowe, których zabezpieczeniem jest ten sam dochód lub planowany dochód.
Takie transakcje są dokonywane przez instytucje finansowe w celu zmniejszenia kosztów obsługi długu.
Rodzaje transakcji strukturalnych i ich ryzyko
Transakcje strukturalne w światowej praktyce są klasyfikowane w zbyt szeroki sposób, jednak istnieje wiele najbardziej typowych rodzajów transakcji.
W zależności od rodzaju aktywów transakcje strukturalne można podzielić na:
• sekurytyzacja przyszłych wpływów (przeniesienia, wpływy z operacji handlowych i eksportowych);
• sekurytyzacja istniejących aktywów;
• zabezpieczone przez Bank Centralny przy pomocy kredytów towarowych i samochodowych, leasingu, kart kredytowych;
• hipoteczne papiery wartościowe w programie mieszkaniowym;
• hipoteczne papiery wartościowe na nieruchomości komercyjne;
• sekurytyzacja puli zobowiązań dłużnych;
• sekurytyzacja przedsiębiorstw.
Przez oddzielenie pul od inicjatora transakcje strukturalne dzielą się na:
• sekurytyzacja poprzez sprzedaż bezpośrednią;
• sekurytyzacja poprzez osłabienie lub tworzenie aktywów.
Według lokalizacji emitenta:
• wewnętrzne transakcje strukturalne (emitent i inicjator znajdują się w tym samym kraju);
• transgraniczne transakcje strukturalne, w których emitent i jednostka inicjująca mogą znajdować się w różnych krajach.
Wszelkie transakcje finansowe wiążą się z wieloma rodzajami ryzyka. Dotyczy to również transakcji strukturalnych. Główne kategorie ryzyk strukturalnych.
1. Ryzyko pomyłki to prawdopodobieństwo pomyłki zastrzyków pieniężnych emitenta ze środkami inicjatora. Problem można rozwiązać, wprowadzając organizację usługową (usługodawcę), która zapewnia rachunek bieżący do realizacji transakcji. Serwer obsługujący monitoruje przepływ funduszy i jest w stanie zapobiec niewykonaniu zobowiązania przez emitenta, gdy nastąpi ono z inicjatorem.
2. Odsetki lub ryzyko walutowe powstają w przypadku luki w walutach lub odsetkach zobowiązań lub wierzytelności emitenta.W takim przypadku zysk z obligacji zależy od wahań kursów walut lub skoków stóp procentowych. Ryzyko to jest zabezpieczane za pomocą mechanizmów swapowych, jednak w Rosji takie ryzyko nie powstało, ponieważ emitent ocenia banki zagraniczne.
3. Ryzyko krajowe jest uwzględniane przy prognozowaniu scenariuszy warunków skrajnych. Powinien uwzględniać i analizować skalę recesji gospodarczej:
• stan krajowego systemu międzybankowego;
• poziom zmienności i kursy walut;
• zapewnienie przez państwo zobowiązania dłużnego w przypadku masowych zaległości w spłacie.
4. Ryzyko prawne związane z sekurytyzacją to prawna czystość wykorzystania aktywów emitenta oraz bezpieczeństwo jego puli przed ryzykiem niewykonania zobowiązania przez jednostkę inicjującą.
Sekurytyzacja aktywów finansowych
Rozważ mechanizm sekurytyzacji aktywów jako przykład operatora komórkowego. W celu skutecznego rozwoju i ochrony przed konkurencją nasz operator musi zbudować kilka nowych stacji bazowych w celu komunikacji z nowym regionem. W tej chwili operator telekomunikacyjny nie ma wymaganej kwoty aktywów finansowych. Nie może również emitować obligacji ani zaciągać pożyczki, ponieważ zobowiązania wynikające z poprzedniej pożyczki nie zostały jeszcze spełnione. Przydaje się transakcja sekurytyzacyjna.
Jako zabezpieczenie transakcji operator bierze pod uwagę przyszłe zyski:
• dochody od obecnych abonentów korzystających z usług sieciowych;
• dochody od abonentów, którzy zawarli umowę, ale nie korzystają z usług;
• przychody od przyszłych abonentów, którzy chcą korzystać z usług komunikacyjnych tego operatora.
Operator inicjujący izoluje przepływy pieniężne, tworząc pulę przyszłych roszczeń finansowych. Pomysłodawca przekazuje następnie te wymagania finansowe firmie usługowej. Jednostka obsługująca wyrzuca na rynek papiery wartościowe zabezpieczone przez pulę finansową jednostki inicjującej i przyciąga inwestorów (emitentów). Wpływy ze sprzedaży papierów wartościowych trafiają na rachunek inicjatora. Wskazane jest ubezpieczenie tych funduszy.
Po otrzymaniu świadczeń inicjator zwraca otrzymane środki usługodawcy. Podczas transakcji sekurytyzacji na przyszłe wymagania operatorowi udało się rozwinąć działalność i wyprzedzić konkurencję. Emitenci otrzymali zwrot z zainwestowanych środków finansowych, gospodarka państwowa skorzystała na podwyższeniu podatków.
Dlaczego sekurytyzacja jest potrzebna
Sekurytyzacja jest korzystna dla jednostki inicjującej w takich aspektach:
• w pozyskiwaniu dodatkowego finansowania w postaci ceny zakupu;
• ograniczenie ryzyka pożyczek na aktywa;
• w poprawie równowagi;
• w uzyskaniu dostępu do dodatkowych źródeł finansowania;
• w obniżaniu kosztów finansowania;
• w bilansowaniu aktywów i pasywów;
• w zwiększaniu konkurencyjności;
• w poprawie wydajności inicjatora.
Korzyści dla inwestorów z sekurytyzacji:
• inwestowanie w aktywa zabezpieczone towarem lub rentowność w przyszłości;
• Papiery wartościowe zabezpieczone przyszłymi aktywami są mniej zmienne;
• Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami są bardziej opłacalne niż obligacje;
• Papiery wartościowe zabezpieczone na aktywach nie są narażone na ryzyko.
„Wąskie” i „szerokie” poczucie sekurytyzacji
Sekurytyzację można podzielić na dwie duże grupy, w zależności od rodzaju generowanych przepływów finansowych. Sekurytyzacja aktywów dzieli się zatem na:
• sekurytyzacja wierzytelności;
• sekurytyzacja przyszłych wymagań.
W pierwszym przypadku wymagania jednostki inicjującej wobec klientów już obowiązują i są określone w odpowiednich dokumentach finansowych. Kwotę roszczeń finansowych można obliczyć, ponieważ określa się całkowitą kwotę długu.
W drugim przypadku wszystko jest nieco bardziej skomplikowane. Przyszłe wymagania finansowe można obliczyć zarówno na podstawie przyszłych umów, jak i już zawartych. W takich transakcjach trudno jest obliczyć przepływy finansowe od klientów jednostki inicjującej.
Wynika z tego, że sekurytyzacja jest bardzo elastycznym procesem, w którym bardzo ważne jest ustrukturyzowanie programu sekurytyzacji na rzeczywiste potrzeby jego inicjatorów.
Rynek sekurytyzacji
Najpopularniejszymi produktami sekurytyzacyjnymi są pożyczki:
• niestandardowe;
• samochód;
• konsument towarów;
• karty kredytowe;
• renta;
• hipoteka.
W ostatnich latach sekurytyzacja kredytów hipotecznych stale rośnie. Te transakcje finansowe służą do celów refinansowania. Przyczyniają się do typizacji rynku, ponieważ emitenci kupują tylko te produkty pożyczkowe, które spełniają wymogi dotyczące gwarantowania emisji.
Jak przyciągnąć pomysłodawców
Rozważ czynniki motywujące do przyciągnięcia pomysłodawców, które mają niezaprzeczalną przewagę nad niezabezpieczonymi obligacjami.
1. Obniżenie kosztu zasobów - sekurytyzacja pożyczek jest przeprowadzana przez banki w celu zmniejszenia bazy zasobów.
2. Zróżnicowanie emitenta to doskonała okazja do uzyskania dostępu do globalnego finansowania.
3. Redukcja ryzyka kredytowego - proces sekurytyzacji może całkowicie zabezpieczyć inicjatora przed ryzykiem kredytowym, przekazując go innym uczestnikom procesu.
4. Zwiększenie zobowiązań i aktywów poprzez konsekwentne przepływy płatności.
Analiza głównych kategorii ryzyka
1. Ryzyko związane z zabezpieczeniem polega na prawdopodobieństwie niewykonania zobowiązania i prawdopodobieństwie spłaty niespłaconych pożyczek.
2. Sekurytyzacja hipotek wymaga oceny prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania w odniesieniu do aktywów puli inicjatora.
3. Dewaluacja rubla może powodować prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, co zwiększa ryzyko płatności na rzecz sekurytyzowanych aktywów.
4. Pożyczki na wypadek niewykonania zobowiązania pociągają za sobą zmniejszenie prawdopodobieństwa odzyskania aktywów.
Dźwignia
Wszelkie stosunki finansowe wymagają stałej poprawy stosunków prawnych w ustawodawstwie kraju. Podstawowe przyczyny prowadzące do zahamowania rozwoju sekurytyzacji w Rosji:
• nietypowość - brak zaufania do nowej ekonomicznej dźwigni regulacji;
• nieterminowe rozliczenia prawne transakcji.
W krajach europejskich proces sekurytyzacji stał się częścią finansów rynek światowy. Jednak rosyjskie przepisy nie spieszą się z wprowadzeniem ustawy o sekurytyzacji. Gdy tylko proces ten zostanie uregulowany legislacyjnie, możemy mówić o osiągnięciu największego efektu rozwoju sekurytyzacji.
