System prawa konstytucyjnego Rosji to kompleks specjalnych aktów prawnych. Mają one na celu ochronę podstawowych interesów i wolności ludzi. Aby zrealizować to zadanie, stworzono pewną strukturę władzy państwowej. 
Następnie rozważamy bardziej szczegółowo, co stanowi system konstytucyjnego prawa państwowego Rosji.
Informacje ogólne
System prawa konstytucyjnego Rosji jako gałęzi prawa dotyczącej innej sfery stosunków międzyludzkich ma swoją specyfikę. Jednak pośród wszystkich dziedzin to ona zajmuje wiodącą pozycję. W rzeczywistości system konstytucyjnej gałęzi prawa Rosji stanowi podstawę dla pozostałych sfer prawnych tego kraju. To jest jego główne zadanie. 
Wszelkie przyjęte akty prawne muszą być zgodne z tymi przepisami przewidzianymi przez system prawa konstytucyjnego Rosji. W jaki sposób mogą istnieć gałęzie prawa bez uwzględnienia zasad określonych w ustawie zasadniczej? To nie jest możliwe. Ponadto w kraju demokratycznym nie można egzekwować przepisów sprzecznych z aktami podstawowymi. Formy, w których wyraża się system prawa konstytucyjnego Rosji, jego źródła mają najwyższą moc prawną. Obejmują one w szczególności dekrety, ustawy, dekrety. Głównym źródłem jest Konstytucja. Kryteriami formowania całej struktury są określone grupy aktów. Nazywa się je instytucjami prawa konstytucyjnego. Grupy te regulują względnie niezależne sfery relacji w rozważanym obszarze.
System prawa konstytucyjnego Rosji: krótko o miejscu w ogólnej sferze prawnej
Akty i przepisy Ustawy Zasadniczej regulują te lub inne public relations w ujęciu ogólnym. System źródeł prawa konstytucyjnego Rosji stanowi podstawę, punkt wyjścia dla innych dziedzin: prawa karnego, cywilnego, rodzinnego, finansowego i innych. W tym przypadku Podstawy działają jak rdzeń, wokół którego połączone są wszystkie elementy konstrukcji. System prawa konstytucyjnego Rosji odgrywa rolę stymulującą i przewodnią. Pod jego wpływem odbywa się koordynacja działań i rozwój każdego elementu. Odgrywając rolę jądra, system prawa konstytucyjnego Rosji pojawia się w formie tej podstawy, w realizacji i zgodnie z którą regulowane są działania public relations, legislacyjne i wykonawcze rządu. Zatem absolutnie wszystkie dziedziny prawne opierają się na Podstawach, czerpią z nich i rozwijają ich postanowienia. Ponadto przepisy dotyczące tych obszarów powinny odpowiadać dyspozycjom zawartym w normach konstytucyjnych. Działają one nie tylko jako akty prawne. Normy Konstytucji są najwyższe, a przepisy wprowadzone w Rosji nie powinny być z nimi sprzeczne.
Podstawy
Jest to jedna z najważniejszych kwestii w charakterystyce rozważanej sfery. System prawa konstytucyjnego Rosji jest niewątpliwie większy i szerszy niż same podstawy. Warto zauważyć, że nazwy niektórych komponentów są takie same. Jednak zakres ich wpływu jest inny. Tak więc na przykład ustanowienie federalnej struktury w Konstytucji znajduje odzwierciedlenie w postaci jej norm; w systemie prawa konstytucyjnego obejmuje ona między innymi inne akty prawa podstawowego, karty podmiotów i ustawy federalne.Przykłady obejmują ustawę federalną „O narodowej autonomii kulturowej”, traktaty między organami rządowymi kraju i jego regionów itd.
System prawa konstytucyjnego Rosji: instytucje i normy
Obszar ten ma również swoje własne cechy. Bezpośrednio w Konstytucji zdefiniowano stosunkowo niezależne instytucje prawne. W szczególności są to prezydent, rząd, zgromadzenie federalne, samorząd lokalny i sądownictwo. System prawa konstytucyjnego Rosji łączy je wszystkie w jedną strukturę - władzę państwową i samorząd lokalny. Z jego elementów można wyróżnić szersze, złożone elementy. Obejmują one z kolei węższe instytucje konstytucyjne i prawne. 
Złożone elementy
Na przykład Zgromadzenie Federalne działa jako taka instytucja. To z kolei obejmuje Dumę Państwową i Radę Federacji. Jednocześnie każdą izbę parlamentu można uznać za złożoną instytucję w odniesieniu na przykład do posłów, komisji i przewodniczącego. W jednej takiej strukturze można łączyć akty o różnej mocy prawnej. Na przykład Instytut Dumy Państwowej zawiera normy rozporządzeń i konstytucji. Wraz z tym jeden i ten sam akt może odnosić się do jednego lub drugiego elementu rozważanej konstrukcji. Na przykład zgodnie z art. 102 Podstaw, do kompetencji Rady Federacji należy między innymi powoływanie i odwoływanie Prokuratora Generalnego Federacji Rosyjskiej. Zasada ta dotyczy instytucji konstytucyjnych i prawnych Rady Federacji oraz Prokuratury.
Kryteria rozgraniczające
Główne cechy, które pozwalają nam oddzielić instytucje konstytucyjne i prawne, to:
- Sfera public relations, na temat zarządzania i regulacji których aktów są kierowane.
- Specyfika norm instytutu i interakcje, które powstają pod ich wpływem.
- Zakres fundamentów, z których pochodzą akty.
Publikacje prawne nie mają jednolitego podejścia do podziału gałęzi konstytucyjno-prawnej na instytucje. Jednak ogólnie przyjęta jest klasyfikacja zgodna ze strukturą ustawy zasadniczej.
Główne kategorie
Konstytucyjny system prawny wyróżnia instytucje uważane za główne elementy branży. Łączą akty, które zawierają:
- Sfederowane urządzenie.
- Podstawa porządku konstytucyjnego.
- Struktura władzy państwowej i samorządu lokalnego.
- Podstawy statusu prawnego obywatela i osoby.
Taka struktura jest zgodna z wewnętrznym systematycznym charakterem obszarów interakcji społecznych stanowiących przedmiot prawa konstytucyjnego. Każda kategoria relacji ma swoją specyfikę. Różnią się one przedmiotem, przedmiotem, miarą i formą należytego wpływu prawnego, a także charakterem. Te cechy interakcji społecznych, regulowane przez normy, determinują konstytucyjny system prawny, ale nie stanowią jego podstawy.
Kryteria strukturyzujące
Są to czynniki bezpośrednio charakterystyczne dla samej formy prawa, jego norm i cech. Kryteria te oparte są na treści public relations. Z kolei z góry określają cechy wpływu prawnego na nie, mechanizm regulacyjny, zakres wpływu i inne parametry jakościowe. 
Stosunek elementów
Systematyczna analiza gałęzi prawa konstytucyjnego przewiduje nie tylko identyfikację jego elementów. W ramach tego działania ważne jest również uzasadnienie stosunku jego elementów i określenie pozycji każdego z nich. Podejście to opiera się na współdziałaniu sfer public relations, które są przedmiotem regulacji normami prawnymi konstytucyjnych instytucji. Należy jednak zauważyć, że stosunek ten należy uznać za podstawową, początkową podstawę. Określa strukturę całego przemysłu.Jego uzasadnienie prawne polega na tym, że między elementami istnieje taka forma interakcji, zgodnie z którą akty jednego segmentu stanowią przesłanki dla aktów drugiego, określając ich treść i orientację.
Hierarchia
Normy instytutu, ustalające podstawy struktury konstytucyjnej, są na pierwszym miejscu. Wynika to z faktu, że zawierają one początkowe zasady regulacji prawnej. Są one wdrażane przez normy innych instytucji konstytucyjnych. Kolejne miejsce zajmuje segment, który ustala podstawy statusu obywatela i osoby, jego zdolności prawne, obowiązki i wolności. O tym stanowisku decyduje fakt, że powyższe kategorie są uznawane przez władze za najwyższą wartość. Ochrona wolności i interesów jest uważana za główny cel struktur publicznych i administracyjnych. Konstytucyjna instytucja prawna, ustalająca swoje normy urządzenie stowarzyszone stanowi warunek wstępny stworzenia systemu organów rządowych. Akty wydane w jego ramach ustanawiają podmioty krajowe i terytorialne. Zgodnie z nimi budowana jest struktura organów państwowych.
Klasyfikacja
Najbardziej ogólny, pierwotny podział norm na instytucje określa Konstytucja. Sekcje ustawy stanowią podstawę do konstytucyjnego systemu prawnego. Ponieważ obecność w nim stosunkowo odrębnych kategorii relacji społecznych jest głównym kryterium podziału prawa na instytucje, klasyfikacja wygląda odpowiednio. Wiele elementów jest pośrednich. Instytucje o charakterze międzysektorowym podlegają normom innych sektorów prawnych. Na przykład akty administracyjne są zaangażowane w zarządzanie strukturą procesu wyborczego, na public relations wpływa prawo cywilne i tak dalej. 
Specyfika recept
Norma prawna działa jako podstawowe łącze w systemie. Ustanowione w nim zasady charakteryzują się:
- Obowiązkowa pozycja dla każdego, kto znajduje się w strefie wpływów.
- Formalna pewność. Na zewnątrz jest to wyrażone na piśmie w oficjalnym dokumencie. Oprócz tego istnieje wewnętrzna pewność obowiązków i możliwości prawnych.
- Udzielanie gwarancji. W tym przypadku mamy na myśli możliwość zastosowania przymusu państwowego w przypadku naruszenia.
Każda recepta ma swoją własną strukturę. Normy konstytucyjne nie są wyjątkiem. Podobnie jak w innych przepisach, zawierają one trzy elementy:
- Sankcja. Z pewnością należy to wyrazić i ustalić w normie.
- Dyspozycja. Działa bezpośrednio jako recepta.
- Hipoteza. Ten element nie zawsze znajduje wyrażenie zewnętrzne w normie. Niemniej jednak, podobnie jak pozostałe dwa elementy, jest on obowiązkowy w recepcie.
Konstytucyjne normy prawne są abstrakcyjnymi, ogólnie wiążącymi, formalnie określonymi zasadami w odpowiednich aktach. Są instalowane i chronione przez władze. Ich głównym celem jest regulacja stosunków, które stanowią przedmiot konstytucyjnego systemu prawnego, poprzez określenie obowiązków i możliwości prawnych ich uczestników. Recepta powyższych trzech elementów jest uważana za obowiązkową. Brak dyspozycji w akcie normatywnym - sama reguła, model zachowania lub sankcja za naruszenie - wskaże na brak normy konstytucyjnego systemu prawnego jako takiego.