Ubezpieczenie społeczne. Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej

Ubezpieczenie społeczne jest systemem ochrony socjalnej ludności, którego zadaniem jest zapewnienie realizacji konstytucyjnych praw obywateli do materialnego wsparcia w przypadku częściowej lub całkowitej niepełnosprawności, choroby, bezrobocia, utraty żywiciela rodziny oraz w innych sytuacjach. Historycznie takie formy ubezpieczenia społecznego definiowano jako państwowe, zbiorowe (organizowane przez związki zawodowe) i mieszane (w oparciu o interakcje związków zawodowych i państwa).

Wycieczka po historii

Najwcześniejszą formą ochrony socjalnej obywateli są zbiorowe ubezpieczenia społeczne, które pojawiły się w Europie w drugiej połowie XIX wieku w tym samym czasie, co związki zawodowe, które broniły praw pracowników najemnych przed państwem i pracodawcami. Pod tym względem Anglia jest typowym przykładem - w tym stanie zabezpieczenia społeczne były zapewniane jako zbiorowa samopomoc i samoobsługa poprzez tworzenie funduszy chorobowych, funduszy wzajemnej pomocy, funduszy dla bezrobotnych.

Pierwsza w historii decyzja legislacyjna dotycząca ochrony socjalnej ludności została przyjęta w Niemczech, gdzie w 1883 r. W ramach reform przeprowadzonych przez Bismarcka wprowadzono państwowe ubezpieczenie społeczne. Uchwalono przepisy zapewniające obywatelom wsparcie materialne w przypadku choroby, a także w przypadku starości i niepełnosprawności. Tego rodzaju ubezpieczenia społeczne miały zapewniać kasy przedsiębiorstw, kasy chorych i bezpłatne kasy wzajemnej pomocy. Składki zostały ustalone przez prawo i proporcjonalnie opłacone przez pracowników i pracodawców: odpowiednio dwie trzecie i jedna trzecia kwoty.

Mieszane ubezpieczenia społeczne pojawiły się po raz pierwszy w Szwajcarii. W kraju tym, w 1893 r., Pod zarządem gminy Berne, utworzono fundusz wsparcia pieniężnego dla obywateli na wypadek bezrobocia pod kontrolą komisji złożonej z przedstawicieli gminy i związków zawodowych, a także pracodawców. Członkostwo było dobrowolne: każdy obywatel Szwajcarii mógł dołączyć do kasy, a po dziewięciu miesiącach od rozpoczęcia opłacania składek otrzymał prawo do zasiłku dla bezrobotnych przez okres siedemdziesięciu dni przez rok.

Historia ubezpieczeń społecznych w Rosji

W 1861 r. Przyjęto ustawę o obowiązkowym zakładaniu spółek zależnych w państwowych zakładach wydobywczych. Od tego momentu system ubezpieczeń społecznych w Rosji zaczął się kształtować. Fundusze gromadziły składki pracowników (zwykle dwa do trzech procent wynagrodzenia) i składki na zarządzanie zakładem (w wysokości rocznej kwoty składek pracowników). Otrzymane fundusze zostały wykorzystane na wypłaty emerytur wdowom, niepełnosprawnym, sierotom i zasiłkom chorobowym.

W 1912 r. Duma Trzeciego Państwa przyjęła pakiet przepisów, które położyły podwaliny pod rosyjskie ubezpieczenie społeczne. W 1918 r. Wprowadzono zabezpieczenie społeczne - „bezpłatne” ubezpieczenie społeczne dla pracowników. Miał pobierać środki od przedsiębiorców i przedsiębiorstw, a także z budżetu państwa.

Podczas nowej polityki gospodarczej, w 1921 r., Istniała potrzeba powrotu praktyki ubezpieczeniowej, gdy płatności nie są zapewniane na koszt państwa, ale ze środków tworzonych przez składki. Po rezygnacji z polityki NEP system ubezpieczeń społecznych i rozliczania ryzyka został ponownie maksymalnie uproszczony.

Od 1933 r. Związki społeczne przejęły ubezpieczenia społeczne, a do 1938 r. Powstał model oparty na centralizacji gromadzonych i wydawanych pieniędzy według jednolitych zasad. Wszystkie fundusze składały się z płatności od przedsiębiorstw i płatności z budżetu państwa. Usługi medyczne zostały wycofane z systemu ubezpieczeń - był finansowany tylko z budżetu.

Ubezpieczenie obowiązkowe w Federacji Rosyjskiej

Jest to część państwowego systemu ochrony socjalnej ludności kraju, którego specyfiką jest ubezpieczenie pracujących obywateli rosyjskich przed możliwymi zmianami ich sytuacji społecznej i / lub materialnej, w tym na wypadek okoliczności od nich niezależnych.

Ustawa federalna o obowiązkowym ubezpieczeniu społecznym przewiduje sześcioczęściowy system ochrony:

1. W przypadku choroby (czasowa niepełnosprawność).
2. W związku z macierzyństwem.
3. W przypadku śmierci ubezpieczonego lub członka jego rodziny poniżej pełnoletności.
4. Ubezpieczenie społeczne w pracy (na wypadek chorób zawodowych i wypadków).
5. Ubezpieczenie zdrowotne.
6. Ubezpieczenie emerytalne

Prawo federalne

Podstawy ubezpieczeń społecznych w Federacji Rosyjskiej zapisane są w ustawie federalnej z 16 lipca 1999 r. Nr 165-ФЗ „Podstawy obowiązkowego ubezpieczenia społecznego”, a także w innych aktach ustawodawczych. Ustawa federalna składa się z pięciu rozdziałów i dwudziestu dziewięciu artykułów; ma niewielki tom, jednak mimo to celowo i pojemnie reguluje główne kwestie w dziedzinie ochrony socjalnej ludności.

Podstawowe informacje dotyczące obowiązkowego systemu ubezpieczeń podano w pierwszym rozdziale aktu ustawodawczego. W artykułach można przeczytać definicje głównych terminów stosowanych w prawie federalnym, opis zasad, form i rodzajów ubezpieczeń. Ponadto w pierwszym rozdziale przedstawiono ramy prawne regulujące ten obszar działalności na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Ustawa federalna o obowiązkowym ubezpieczeniu społecznym w drugim rozdziale określa obowiązki i prawa podmiotów zaangażowanych w tę dziedzinę, tj. Ubezpieczających, ubezpieczonych, ubezpieczycieli. Ustalana jest również odpowiedzialność podmiotów w przypadku naruszenia zasad obowiązkowego ubezpieczenia społecznego.

Trzynasty i czternasty artykuł ustawy, składający się na trzeci rozdział, dotyczą zarządzania tym obszarem i jego kontroli przez władze publiczne.

Czwarty rozdział reguluje procedurę finansowania. Zatem artykuł piętnasty reguluje proces budżetowy, a artykuły szesnasty i siedemnasty określają cechy budżetów funduszy, a także źródła w nich zawarte. Wydawanie pieniędzy, procedura ustalania taryf, dokonywanie i naliczanie składek są szczegółowo opisane w artykułach od osiemnastego do dwudziestego. Procedura, warunki i warunki dokonywania składek ubezpieczeniowych, zasady przechowywania funduszy, metody wypłacania ochrony ubezpieczeniowej są określone w art. 21–23.

Piąty rozdział jest ostatnim przepisem prawa federalnego. Określa okres przedawnienia, procedurę rozwiązywania i rozwiązywania sporów.

Fundusze społeczne i ich funkcje

Wszystkie zasoby finansowe przeznaczone na płatności na rzecz ludności są gromadzone i dystrybuowane przez instytucje ubezpieczeń społecznych. Składają się z trzech funduszy: FSS, FOMS, PFR. Porozmawiajmy o każdym bardziej szczegółowo.

Fundusz Ubezpieczeń Społecznych (FSS)

Ten pozabudżetowy fundusz państwowy został utworzony 1 stycznia 1991 r. W celu zapewnienia obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obywatelom Federacji Rosyjskiej.

Funkcje FSS obejmują:

• ubezpieczenie macierzyńskie i chorobowe: świadczenia macierzyńskie, ryczałtowe świadczenia w chwili urodzenia, wczesna rejestracja na ekranie LCD, miesięczne świadczenia z tytułu opieki nad dzieckiem, płatność zwolnienia chorobowego (świadczenia z tytułu ubezpieczenia społecznego z tytułu czasowej niepełnosprawności);
• przekazywanie beneficjentom kuponów na leczenie uzdrowiskowe;
• płatność aktów urodzenia;
• ubezpieczenie społeczne od wypadków przy pracy i chorób zawodowych;
• zapewnianie osobom niepełnosprawnym protez i środków rehabilitacji technicznej;
• wsparcie finansowe na zapobieganie chorobom zawodowym i wypadkom przy pracy.

Fundusz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego (MHIF)

Ten pozabudżetowy fundusz państwowy został utworzony 24 lutego 1993 r. W celu finansowania opieki medycznej dla ludności Rosji.

Do głównych funkcji MHIF należą:

• finansowanie różnych programów docelowych w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych;
• kontrola ukierunkowanego wykorzystania funduszy;
• dostosowanie warunków funkcjonowania funduszy terytorialnych w celu zapewnienia finansowania ukierunkowanych programów.

Fundusz Emerytalny (PFR)

Jest to największa organizacja w Rosji świadcząca obywatelskie usługi o znaczeniu społecznym. Fundusz został założony 22 grudnia 1990 r. W celu zarządzania państwem zasobami finansowymi systemu emerytalnego i realizacji praw obywateli kraju do świadczeń emerytalnych.

Do istotnych społecznie funkcji FIU należą:

• cesja emerytur i ich wypłata;
• przydział i wypłata świadczeń niektórym kategoriom osób: niepełnosprawnym, weteranom, Bohaterom ZSRR i Federacji Rosyjskiej;
• rozliczanie funduszy wchodzących w skład obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego;
• interakcja z płatnikami ubezpieczenia emerytalnego (pracodawcami) i ściąganie zaległości;
• zindywidualizowane rozliczanie wszystkich podmiotów systemu emerytalnego;
• wydawanie zaświadczeń dotyczących kapitału macierzyńskiego i jego wypłata;
• zarządzanie funduszami systemu ubezpieczeń emerytalnych;
• wdrożenie programu współfinansowania dobrowolnych oszczędności;
• ustanowienie dodatku do emerytur socjalnych w celu doprowadzenia dochodu emerytów do wysokości utrzymania;
• administrowanie środkami otrzymanymi z obowiązkowego ubezpieczenia medycznego i emerytalnego.

Dochód z funduszu

Wszystkie trzy fundusze mają własne budżety, niezależne od rosyjskiego systemu budżetowego. Dlatego nazywane są pozabudżetowymi. Źródłem funduszy są składki na ubezpieczenia społeczne, które są przekazywane przez ubezpieczających. W przypadku deficytu budżetowego brak pieniędzy jest pokrywany płatności przelewem z rosyjskiego budżetu federalnego.

Wysokość składek ubezpieczeniowych zależy od wynagrodzenia pracowników organizacji i przedsiębiorstw, a także innych płatności i wynagrodzeń. Notariusze, indywidualni przedsiębiorcy, prawnicy określają wysokość składek w sposób szczególny. Fundusze są przekazywane przez ubezpieczycieli do regionalnego oddziału Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej i oddziału FIU w ich miejscu zamieszkania.

Od niektórych płatności składki ubezpieczeniowe nie są płacone, obejmują one:

• pomoc finansowa w przypadku ataku terrorystycznego lub klęski żywiołowej;
• pomoc finansowa w związku ze śmiercią członka rodziny pracownika (małżonków, rodziców, dzieci);
• pomoc finansowa na wypadek sytuacji awaryjnej u pracownika, na przykład powódź w mieszkaniu, napad (okoliczność musi zostać potwierdzona zaświadczeniem właściwego organu: urzędu mieszkaniowego, policji itp.);
• diety - jeżeli lokalny akt przedsiębiorstwa lub organizacji określa limit składek nieocenionych;
• płatności z okazji urodzin, adopcji / adopcji dzieci w wysokości nie więcej niż pięćdziesiąt tysięcy rubli na dziecko, jeżeli zostały one dokonane w ciągu pierwszego roku po wydarzeniu;
• płatności na dowolny cel w wysokości czterech tysięcy rubli rocznie (można płacić jednorazowo).

Ponadto w przypadku ubezpieczenia zdrowotnego pracowników na okres dłuższy niż rok składki nie są opłacane z kosztów wynikających z umowy VHI (dobrowolne ubezpieczenie medyczne) bezpośrednio do przychodni, ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczenia na życie, prywatne ubezpieczenie emerytalne.

Wydatki na fundusz

Fundusz Ubezpieczeń Społecznych produkuje:

• zasiłek chorobowy;
• płatności związane z macierzyństwem (świadczenia z tytułu porodu, macierzyństwa, opieki nad dzieckiem do półtora roku);
• finansowanie odpoczynku i leczenia sanatoryjnego;
• zapewnianie obywatelom niepełnosprawnym wniosków dotyczących produktów protetycznych i ortopedycznych oraz sprzętu do rehabilitacji technicznej.

Każdy oddział regionalny Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej przekazuje te płatności.

JAF wypłaca emerytury i renty osobom niepełnosprawnym, a także finansuje koszty opieki medycznej.

Państwowe fundusze społeczne są wydawane wyłącznie na ochronę socjalną. Oprócz wypłaty powyższych rodzajów świadczeń i emerytur, pieniądze mogą być przeznaczone na żywność medyczną (dietetyczną), częściowe utrzymanie sanatoriów i obozów zdrowia dla dzieci, a także sanatoria, które znajdują się w równowadze ubezpieczycieli.

Ubezpieczenie społeczne obejmuje również wydatki na wdrożenie tego rodzaju wsparcia materialnego dla obywateli kraju, jako zasiłek pogrzebowy i zasiłki dla bezrobotnych.

Administracja składkami ubezpieczeniowymi

Kwoty, które należy wpłacić do funduszy, są obliczane przez dział księgowości przedsiębiorstwa lub organizacji (ubezpieczającego). Składki należy wpłacać do odpowiednich instytucji pozabudżetowych w dniu, w którym pracownik otrzymuje wynagrodzenie, ale nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po ugodzie.

Administracja polega na śledzeniu terminowej płatności i poprawności obliczania składek ubezpieczeniowych, księgowaniu płatności, zwracaniu lub kompensowaniu nadpłaconych kwot, akceptowaniu raportów od ubezpieczających i odzyskiwaniu zaległych płatności. W działalność tę zaangażowane są dwa fundusze: FSS i PFR. Pierwszy zarządza następującymi rodzajami ubezpieczeń społecznych:

• w związku z macierzyństwem;
• w przypadku choroby;
• ubezpieczenie od chorób zawodowych i wypadków przy pracy.

Fundusz emerytalny administruje obowiązkowymi ubezpieczeniami zdrowotnymi i emerytalnymi.

Należy pamiętać, że dla każdej osoby (pracownika przedsiębiorstwa lub organizacji) na rok kalendarzowy (okres rozliczeniowy) otwiera się indywidualną kartę do rejestrowania naliczonych wynagrodzeń, innych wynagrodzeń / płatności i naliczonych składek ubezpieczeniowych.

Raportowanie

Co kwartał ubezpieczający przesyłają do raportów funduszy pozabudżetowych związanych z obliczaniem i opłacaniem składek ubezpieczeniowych. Jeśli w organizacji lub przedsiębiorstwie pracuje więcej niż pięćdziesięciu pracowników, raportowanie powinno być obowiązkowe składane drogą elektroniczną przez Internet. W takim przypadku wymagany jest elektroniczny podpis cyfrowy.

Raport jest przekazywany do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w formie 4-FSS. W formie papierowej należy go dostarczyć nie później niż piętnastego dnia, aw formie dokumentu elektronicznego - nie później niż dwudziestego piątego dnia miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym.

Konieczne jest złożenie sprawozdania do funduszu emerytalnego w formie RSV-1. W formie papierowej należy go przesłać nie później niż piętnastego dnia, a w formie elektronicznej - nie później niż dwudziestego dnia miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym. Raport ten powinien zawierać informacje o naliczonych i zapłaconych składkach ubezpieczeniowych oraz o pozostałym zadłużeniu. Ponadto każdemu pracownikowi organizacji lub przedsiębiorstwa przekazywane są następujące informacje: SNILS (numer ubezpieczenia indywidualnego konta osobistego), nazwisko, imię, drugie imię, długość okresu ubezpieczenia i wysokość wynagrodzenia za każdy miesiąc.

Podsumowując

Podsumowując, możemy powiedzieć, że państwowe ubezpieczenie społeczne jest systemem relacji dotyczących tworzenia scentralizowanych i zdecentralizowanych rezerw funduszy materialnych i pieniężnych, które są niezbędne do zapewnienia pomocy, zadośćuczynienia, treści społecznościowych w przypadku niektórych wydarzeń.Ubezpieczenie społeczne jest mechanizmem, za pomocą którego realizowana jest polityka państwa socjalnego, stanowi podstawę całego systemu zabezpieczenia społecznego ludności, który działa jako część relacji gospodarczych w celu podziału i redystrybucji dochodu narodowego na tworzenie i wykorzystanie funduszy, których celem jest utrzymanie osób, które z tego czy innego powodu nie akceptują udział w pracy socjalnej.