Idealna konkurencja. Warunki doskonałej konkurencji. Idealny rynek konkurencji

Pojęcie „konkurencji” pojawiło się w słowniku ekonomistów od zwykłej mowy. Początkowo słowo to było używane dość swobodnie, nie miało ugruntowanego jasnego znaczenia. Z czasem definicja była coraz bardziej dopracowywana i ostatecznie znalazła się w kategorii podstawowych pojęć ekonomicznych.

Podstawy teoretyczne

Przez dość długi czas pojęcie konkurencji interpretowano luźno i aż do lat 70. W XIX wieku nie było systematycznego i głębokiego zrozumienia tego. Dopiero w następnych dziesięcioleciach powstał teoretyczny model konkursu. W latach 20. XX wieku rozwinęła się całkowicie i zajęła miejsce w nauce. A. Smith był jednym z pierwszych, którzy zidentyfikowali cechy doskonałej konkurencji. Jego konkluzje, które były obecne w pracy Wealth of Nations, pokazują kompleks czynników niezbędnych do jej ustanowienia. Ale ich wyraźne widzenie jest bardzo problematyczne, ponieważ w większości są one jedynie dorozumiane.

Definicja struktury

J. Stigler usystematyzował domysły Smitha i wyróżnił następujące warunki doskonałej rywalizacji:

1. Przeciwnicy nie mogą działać w zmowie, ale niezależnie.
2. Liczba istniejących lub potencjalnych konkurentów powinna być taka, aby zapobiec nadzwyczajnym ruchom.
3. Podmioty gospodarcze powinny mieć akceptowalną wiedzę na temat możliwości handlu parkietami.
4. Wolność od ograniczeń społecznych jest niezbędna do prowadzenia działań na podstawie dostępnych informacji.
5. Powinno być wystarczająco dużo czasu, aby wielkość i kierunek przepływu zasobów zaczęły zaspokajać interesy ich właścicieli.

Opracowanie koncepcji

Powyższy model nie był kwestionowany ani uzupełniany przez żadnego ekonomistę przez dłuższy okres. Koncepcja została opracowana w ramach neoklasycznego trendu. Było to spowodowane zmianą samego podejścia do omawianego tematu. W firmie Smith rynek idealnej konkurencji został przedstawiony jako rzeczywistość postrzegana. Neoklasycy uważali to za wyobrażoną, wyobrażoną umysłowo rzeczywistość. Mówiąc wprost, konkurencja została przedstawiona jako coś idealnego, idealnego, istniejącego w myślach badacza.

Definicja Edgewortha

Ten badacz jako pierwszy wprowadził wewnętrzną organizację konkursu. Jego analiza pozostawiła wyraźny ślad w rozwoju podstaw teoretycznych. Edgeworth argumentował, że warunki doskonałej konkurencji istniałyby w obecności 4 czynników:

1. Pojedynczy podmiot może zmienić umowę cenową z dowolną osobą na czas nieokreślony.
2. Osoba może jednocześnie zawierać umowę z nieznaną liczbą kontrahentów. Warunek ten, w połączeniu z poprzednim, wprowadza tzw. Nieokreśloną podzielność przedmiotu każdej umowy. Tak więc, jeśli X wchodzi w interakcję z nieokreśloną liczbą Y, to każdy ostatni otrzyma nieznany niewielki ułamek od pierwszego.
3. Każda osoba może zmienić umowę z inną, niezależnie od strony trzeciej.
4. Podmiot ma prawo do swobodnego zawierania umów z innymi osobami, niezależnie od uczestników będących osobami trzecimi.

Nowa systematyzacja koncepcji

Biorąc pod uwagę definicję Edgewortha, można ustanowić warunki rynkowe dla doskonałej konkurencji. Taki model wymaga, aby:

1. Po obu stronach handlu była nieokreślona liczba uczestników.
2. Nie było żadnych ograniczeń, które uniemożliwiałyby indywidualne zachowanie dla zysku.
3. Była całkowita podzielność sprzedawanych produktów.

Jednak te czynniki nie są wystarczające do pełnego przejścia do nowoczesnej koncepcji. W tym schemacie brakuje jeszcze 2 elementów: statycznego modelu gospodarki i mobilności zasobów. Ten problem został rozwiązany przez Clarka. Główną koncepcją jego pracy był statyczny stan gospodarki. Clark przedstawia ten stan w postaci idealnego podziału elementów społecznych, z którymi samo społeczeństwo zbiegałoby się pod wpływem konkurencji na jednostki. Ona z kolei musi działać „idealnie”. Oznacza to absolutną mobilność kapitału i siły roboczej. Ten warunek został dodany do ogólnej koncepcji konkurencji przez Clarka.

Nowoczesna interpretacja koncepcji

Ostatnie słowo w opracowaniu koncepcji należało do Knighta. W swojej pracy dotyczącej ryzyka, niepewności i dochodu, która ukazała się w 1921 r., Sformułował główne czynniki, na podstawie których ustala się rynek idealnej konkurencji. Wyglądają tak:

1. Zakłada się, że członkowie społeczeństwa zachowują się „racjonalnie”. W tym przypadku mamy na myśli zwykłą ludzką motywację. Zakłada się, że jednostki są świadome swoich pragnień i starają się zaspokoić swoje potrzeby w rozsądny sposób. Są świadomi wyników swoich działań w momencie popełnienia czynów behawioralnych. Co więcej, w tym procesie osoby również rozumieją prawdopodobne konsekwencje.
2. Zakłada się, że nie ma żadnych istotnych przeszkód w formowaniu, realizacji i zmianie planów według własnego uznania. Innymi słowy, „doskonała mobilność” jest niezbędna przy wdrażaniu wszelkich dostosowań ekonomicznych i nie powinno być żadnych wydatków związanych ze zmianami lub ruchami. Aby lepiej zrozumieć ten ideał, należy sobie wyobrazić, że wszystkie elementy użyte w obliczeniach (towary, zakres pracy itd.) Powinny się wyróżniać stałą zmiennością i nieograniczoną podzielnością. U podstaw wymiana produktów (najlepiej) jest bezpłatna i natychmiastowa.
3. Z drugiego akapitu wynika, że ​​istnieje idealna konkurencja. W jego ramach ustanawia się bezpłatną, ciągłą, idealną relację między obecnymi członkami społeczeństwa. Każdy potencjalny konsument ma dobrą stałą wiedzę i swobodę wyboru spośród istniejących ofert potencjalnych sprzedawców i odwrotnie. Każdy produkt można podzielić przez określoną liczbę jednostek. Ich posiadanie odbywa się osobno. Jednostki te będą ze sobą konkurować.
4. Każda osoba musi wykonywać swoje działania osobno, całkowicie niezależnie od reszty. To z kolei wyklucza jakąkolwiek formę tajnego spisku, monopolu i tendencji do niego.
5. Ustalone czynniki powinny pozostać niezmienione. W modelu statycznym każda osoba wkrótce dowie się, jeśli nadal nie jest świadoma, wszystkiego o swoim statusie i środowisku, które mają wpływ na jego zachowanie.

Przepisy te są uważane za „oczyszczenie” lub idealizację trendów, które w pewnym stopniu odpowiadają rzeczywistej sytuacji. Działają jako podstawowe czynniki, na których opiera się doskonały rynek i idealna konkurencja.

Negatywna ocena koncepcji Knighta

Czynniki, na których opiera się doskonały rynek i doskonała konkurencja, przyciągają jego dostępnością i prostotą, przejrzystością i wyrafinowaniem. Pod tym względem w tym czasie model ten został natychmiast przyjęty w środowisku naukowym. Była jednak dość ostra krytyka tych przepisów. W szczególności Knightowi zarzucano nierealistyczną koncepcję. Negatywna ocena osiągnęła 30 lat. W tym czasie pojawiły się sprzeczne teorie, w których sprzeciwiano się doskonałej i niedoskonałej konkurencji. Natychmiast powstała kolejna koncepcja.Wielu uważało to za bardzo obiecujące. W kręgach ekonomicznych doskonały i konkurencja monopolistyczna. Niektórzy badacze mówili nawet o tyranii koncepcji Knighta. Wyrzut nierealizmu jest bardzo poważny. Czy jednak w tym przypadku można to uznać za uzasadnione? Należy zauważyć, że każda teoria, która twierdzi, że ma wysoki poziom uogólnienia i dokładności, powinna być reprezentowana w formie abstrakcji. Dokładnie tak wygląda zespół czynników, na których opiera się doskonała konkurencja.

Specyfika modelu

Doskonała konkurencja - rywalizacja między sprzedawcami, producentami produktów, które istnieją na „idealnej platformie handlowej”. Przedstawia nieograniczoną liczbę dostawców i konsumentów podobnych, jednorodnych i towary wymienne współdziałanie ze sobą w wolny sposób. Doskonała konkurencja na rynku będzie istnieć tylko wtedy, gdy zostaną spełnione określone wymagania i zasady leżące u jej podstaw.

Liczba firm i ich wpływ

Jednym z najważniejszych warunków funkcjonowania modelu jest duża liczba przedsiębiorstw wytwarzających towary jednorodne. Wraz z tym powinna również mieć miejsce „małość” badanych. Ta ostatnia koncepcja oznacza, że ​​podaż / popyt doskonałej konkurencji jest reprezentowany w tak małych ilościach w porównaniu z całkowitym obrotem sprzedaży, że ci uczestnicy nie mogą wpływać na ceny. Teoretycznie taka sytuacja jest niemożliwa. Shift krzywa podaży od dowolnego producenta nieuchronnie spowoduje zmiany w całkowitej objętości. To z kolei wpłynie na cena równowagi. W rzeczywistości mała firma na rynku doskonałej konkurencji nie wpłynie na cenę sprzedaży. Aby wyeliminować sprzeczności, „niewielkość” podmiotów jest traktowana jako sytuacja, w której udział każdego przedsiębiorstwa w całkowitej wielkości sprzedaży jest niewielki, a liczba firm w branży jest ogromna. Przykładem jest giełda, rynek produktów rolnych lub wymiana walut.

Jednorodność produktu

Gdy warunek ten jest spełniony, jest mało prawdopodobne, że konsumenci będą preferować produkty jednego przedsiębiorstwa ze względu na jego znaczną przewagę jakościową lub właściwościową w stosunku do produktów innej firmy. Na przykład wielu rolników sprzedaje ziemniaki codziennie. Ten rynek można uznać za bardzo konkurencyjny. W takim przypadku żaden rolnik nie otrzymuje więcej niż 1% sprzedaży dziennie. A jeśli udział każdego sprzedawcy wzrośnie do 2%, jest mało prawdopodobne, że wpłynie to w jakiś sposób na koszty produkcji.

Pod względem teorii użyteczności jednorodność produktu oznacza, że ​​produkty różnych producentów są zamienne dla każdego klienta. Ponadto krańcowa stawka zastępowania wynosi 1. Na przykład, przy zamianie jabłka jednego producenta na jabłko innego, użyteczność zestawu się nie zmieni. W takim przypadku krzywe obojętności konsumenta zostaną przedstawione w postaci segmentów nachylonych do osi pod kątem 45 stopni. W życiu całkowicie jednorodne produkty są niezwykle rzadkie. Cukier, olej itp. Mają wysoki stopień podobieństwa: towarów takich jak zabawki, książki itp. Nie można uznać za jednorodne.

Brak barier

W przypadku nowego producenta przy wejściu do branży nie należy tworzyć przeszkód. Ponadto każda firma będąca w doskonałej konkurencji powinna mieć możliwość swobodnego opuszczenia sektora. Bariery wejścia mogą obejmować:

1. Obecność licencji i patentów, dzięki którym zapewnione jest prawo pierwokupu do wydania określonego produktu (na przykład produkcja wyrobów alkoholowych).
2. Stosunkowo wysokie koszty wymagane do wytworzenia produkcji w przemyśle (na przykład w przemyśle ciężkim).
3. Znaczący zwrot na skali produkcji, zapewniający przewagę dużym firmom, które korzystają z ekspansji (naturalne monopole).
4. Ograniczenie mobilności zasobów (zasady rejestrowania obywateli często zakłócają swobodny przepływ rezerw pracy między terytorialnymi rynkami pracy).
5. Przyłączanie konsumentów do sprzedawców / producentów (na przykład obsługa budynku mieszkalnego z konkretną usługą komunalną).

Bezpłatne wyjście z branży i wejście w nią gwarantuje brak porozumienia między dostawcami w sprawie podwyżki cen poprzez zmniejszenie produkcji. Każdy wzrost wartości może przyciągnąć nowe firmy, które mogą zwiększyć podaż.

Przejrzystość informacji

Każda firma w doskonałej konkurencji powinna mieć dostęp do wszelkiego rodzaju informacji związanych bezpośrednio z technologiami produkcji, cenami czynników produkcji. Oprócz tego kupujący powinni mieć możliwość otrzymywania wszystkich informacji o cechach produktu i jego wartości. W przypadku, gdy sprzedawcy mają dużą ilość danych na temat cech konsumenta produktu, występuje asymetria. Na przykład rynek usług medycznych. W nim pacjenci (kupujący) nie są w stanie odpowiednio ocenić zgodności jakości pracy z jej kosztem.

Mobilność

Doskonała konkurencja oznacza, że ​​sprzedawca / konsument może natychmiast dokonać transakcji z innym uczestnikiem bez dodatkowych inwestycji. Dzisiaj mobilność przedmiotów osiąga się dzięki technologii komputerowej. W innych przypadkach proces „przełączania” jednego konsumenta od konkretnego sprzedawcy do drugiego zwykle wymaga czasu, aw niektórych sytuacjach kosztów transportu. W obecności doskonałej mobilności i przejrzystości informacji sprzedaż jednorodnych produktów odbywa się za jednym kosztem. Ponadto zachowuje się racjonalne zachowanie wszystkich podmiotów. Oznacza to, że każda forma zmowy jest wykluczona. Zysk w doskonałej konkurencji dla każdego przedsiębiorcy będzie zależał od jego zachowania.

Koszt

Koszty przedsiębiorstw związane z produkcją jednorodnych produktów różnią się nieznacznie. Wynika to z podobieństwa kosztu zasobów i podobieństwa technologii. Jeśli te warunki nie zostaną spełnione, a jedna z firm ma niższe koszty produkcji niż inne, może to zaburzyć równowagę. Osiąga się to poprzez dostarczanie towarów po niższych kosztach, niedostępnych dla innych przedsiębiorstw. W rezultacie firma będzie w stanie zdobyć więcej przemysłu niż jego rywale. Zatem powstaje doskonała i niedoskonała konkurencja w zależności od wielu czynników, wśród których koszty produkcji zajmują szczególne miejsce. Jednocześnie koszty transportu nie będą miały znaczącego wpływu na formułowanie wniosków. Oznacza to, że ze względu na wysokie koszty transportu nie ma niebezpieczeństwa braku konkurencyjności wielu producentów.

Wniosek

W praktyce idealna konkurencja jest dość rzadka. Fakt ten nie oznacza jednak, że analiza takiego modelu jest niepraktyczna. Istnieje wiele branż najbardziej zbliżonych do idealnej konkurencji. Na przykład wiele funkcji rolnictwa w Ameryce jest łatwiejszych do zrozumienia, jeśli masz wiedzę o tym, jak działa ten model rynku. Czysta rywalizacja jest przedstawiana jako najprostsza sytuacja, do której odnoszą się takie kategorie, jak „koszty” i „dochód”. Doskonała konkurencja działa jako wielowartościowy punkt wyjścia do omawiania wszelkich kwestii związanych z określaniem wielkości produkcji i cen. Funkcjonowanie tego modelu pozwala uzyskać próbkę, standard, z którym można porównać i ocenić efektywność rzeczywistej sytuacji gospodarczej.