Stosowanie obowiązkowych środków medycznych odbywa się na podstawie kontrola sądowa instancja. Procedurę ich rozwiązania, przedłużenia lub zmiany reguluje art. 102 P Kodeksu karnego, decyzje są podejmowane wyłącznie na zalecenie kierownictwa instytucji prowadzącej obowiązkowe leczenie. Odpowiedni wniosek jest opracowywany na podstawie wniosków komisji lekarskiej. Wymóg ten został ustanowiony w art. 102 godz. 1 kodeksu karnego. 
Ankieta
W art. 102 h. 2 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej przewiduje procedurę przeprowadzania badania podmiotu, któremu przydzielono obowiązkowe środki medyczne. Osoba jest badana co najmniej raz na sześć miesięcy. Na podstawie badania rozstrzygana jest kwestia przesłania do organu sądowego wniosku o zmianę lub zaprzestanie leczenia. Badanie przeprowadza się z inicjatywy lekarza lub podmiotu (jego przedstawiciela lub krewnego). Wniosek jest wysyłany za pośrednictwem kierownictwa organizacji medycznej lub kontroli kryminalnej, która monitoruje stosowanie tych środków bez względu na czas ostatniego badania. Jeśli nie ma podstaw do zakończenia lub zmiany leczenia, administracja organizacji lub UII przedstawia wniosek w sprawie jego przedłużenia.
Specjalizacja
Jest on mianowany przez sąd, niezależnie od okresu ostatniej ankiety i decyzji podjętej w celu zakończenia stosowania środków przymusu. Podstawą wniosku jest petycja, przesłana nie później niż sześć miesięcy przed upływem kary administracji instytucji medycznej. Wyznacza się egzamin w celu zidentyfikowania potrzeby zastosowania środków przymusu wobec tego tematu w przyszłości. W szczególności mówimy o czasie zwolnienia warunkowego, o odbyciu kolejnego zdania (bardziej miękkiego) lub po upływie przypisanego terminu. 
Opcjonalnie
Zgodnie z art. 102 Kodeksu karnego, decyzje o zakończeniu lub zmianie obowiązkowych środków medycznych podejmowane są w takim stanie pacjenta, w którym nie ma potrzeby dalszego narażenia medycznego lub gdy trzeba wybrać inną metodę. Po zakończeniu leczenia organ sądowy może przekazać akta sprawy dotyczące osoby, która przekazała je organowi federalnemu wykonawczemu w dziedzinie opieki zdrowotnej. Upoważniona struktura z kolei decyduje o kontynuowaniu leczenia pacjenta w klinice psychiatrycznej lub szpitalnej instytucji opieki społecznej dla obywateli cierpiących na zaburzenia nerwowe. 
Art. 102 Kodeksu karnego z komentarzami
Artykuł 97 kodeksu określa osoby, wobec których można zastosować środki przymusu medycznego. Ponadto czas, w którym można leczyć pacjentów, nie jest ograniczony. Prawo przewiduje jednak określone terminy egzaminów przeprowadzanych przez psychiatrów. Jest to konieczne, aby obowiązkowe leczenie szalonych przestępców lub pacjentów z zaburzeniami psychicznymi po czynu nie zmieniło się w czas nieokreślony. Wyniki badania, niezależnie od wniosków wyciągniętych przez komisję, administracja instytucji medycznej przesyła do sądu. Z kolei instytucja podejmuje właściwą decyzję.
Podmiot poddany obowiązkowemu leczeniu, zgodnie z art. 102 Kodeksu karnego podlega obowiązkowej kontroli co najmniej raz na sześć miesięcy. W przypadku braku podstaw do przesłania do organu sądowego wniosku o zakończenie lub zmianę środka medycznego, wniosek o przedłużenie kary przesyła się do sądu. W art.102 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej ustalono, że leczenie jest kontynuowane po raz pierwszy po sześciu miesiącach od daty jego rozpoczęcia. Kolejne odnawianie odbywa się co roku. 
Ważna uwaga
Zalecane są środki przymusu, aby wyleczyć podmiot, który popełnił akt niebezpieczeństwa, zmniejszyć lub wyeliminować zagrożenie, jakie stwarza. W związku z tym niezwykle problematyczne jest z góry dokładne określenie okresu, w którym osiągnięty zostanie pożądany rezultat. Dlatego obowiązkowe leczenie zalecane przez sąd trwa do momentu, w którym stan podmiotu uniemożliwia stwierdzenie, że zdrowie danej osoby i zagrożenie publiczne są zmniejszone, w tym dla niego samego, gdy możliwa jest zmiana efektu medycznego lub całkowite anulowanie go.
Specyfika procesu
Jeśli stan badanego ulegnie zmianie i istnieje potrzeba przepisania innego środka medycznego (zarówno bardziej, jak i mniej dotkliwego), początkowy rodzaj narażenia można zmienić. Proces ten, podobnie jak zaprzestanie leczenia, zgodnie z art. 102 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej jest przeprowadzany przez sąd na wniosek kierownictwa zakładu psychiatrycznego.
Zgłoszenie jest wysyłane na podstawie wniosku sporządzonego przez komisję lekarską. Kwestia ukończenia lub zmiany kary rozstrzygana jest na zasadzie ukończenia studiów. Polega ona na stopniowym przechodzeniu środków z bardziej surowych na mniej surowe z ich późniejszym anulowaniem. Jeśli stan osoby ulegnie poprawie, co pociąga za sobą zmniejszenie jej zagrożenia zarówno dla innych, jak i dla niego, sąd może zmienić wcześniej wyznaczony środek i skierować pacjenta na leczenie ambulatoryjne i obserwację przez psychiatrę. Jeśli nie ma potrzeby kontynuowania efektu medycznego, decyduje się kwestia jego zakończenia. Odpowiednie podstawy mogą pojawić się podczas ankiety. Przerwanie leczenia może być również rozpoczęte przez przełożonego. Decyzja o zakończeniu stosowania środków zgodnie z art. 102 Kodeksu karnego, należy do właściwości sądu. 
Przypadki specjalne
Ustawa federalna nr 14 uzupełniła badany artykuł o część 2.1. Zgodnie z jego postanowieniami, na podstawie petycji przesłanej nie później niż sześć miesięcy przed terminem wykonania wymierzonej kary, sąd zarządza badanie psychiatryczne w odniesieniu do osoby, która popełniła przestępstwo przeciwko nietykalności seksualnej małoletniego, który nie ukończył 14 lat i cierpi na pedofilię w wieku 18 lat i więcej. (zaburzenie preferencji seksualnych), nie wykluczając zdrowia psychicznego. Ta procedura jest wykonywana niezależnie od okresu ostatniego badania i decyzji o zakończeniu obowiązkowego leczenia. Badanie jest konieczne w celu ustalenia lub wykluczenia konieczności zastosowania leczenia u określonej osoby podczas zwolnienia warunkowego lub po zwolnieniu, a także podczas odbywania łagodniejszego wyroku. Na podstawie opinii sąd może nałożyć środek przymusu w formie leczenie ambulatoryjne i obserwacja przerwała leczenie. 
Wniosek
Osoba, która popełniła przestępstwo stanowiące zagrożenie dla społeczeństwa, może zostać skierowana do specjalistycznych placówek medycznych w celu przymusowego leczenia na podstawie art. 102 Kodeksu karnego. Morderstwo, gwałt lub inny poważny czyn może być wynikiem zaburzenia psychicznego sprawcy. Określenie rozsądku w ramach postępowania karnego badanie psychiatryczne. Zgodnie z ustaleniami biegłych sąd decyduje o wyznaczeniu zwykłej kary przewidzianej w odpowiednim artykule lub o umieszczeniu osoby w placówce medycznej.
