Art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „Miejsce sprzedaży prac (usług)”

Jak wiadomo, przy sprzedaży produktów, usług, robót przedsiębiorstwo jest zobowiązane do naliczenia podatku VAT. Jednak wymóg ten ma zastosowanie tylko w przypadkach, gdy działania są prowadzone w Rosji. W związku z tym przed rozpoczęciem obliczeń należy określić miejsce realizacji pracy, usług, produktów. Z reguły procesowi temu nie towarzyszą trudności. Ale w niektórych przypadkach mogą pojawić się trudności. Są one na przykład możliwe, gdy towary są przewożone przez granicę, produkty znajdują się przez długi czas na terytorium innego kraju lub osoba niebędąca rezydentem Rosji jest jedną ze stron umowy.

Znaczenie problemu

Zgodnie z art. 146 Kodeksu podatkowego przedmiotem podatku VAT jest sprzedaż towarów na terenie Rosji. W takim przypadku podmiot je wdrażający nie ma znaczenia. Może to być zarówno przedsiębiorstwo krajowe, jak i zagraniczne. Najważniejsze w tym przypadku jest ustalenie terytorium, na którym odbywa się sprzedaż. Jeśli nabywcą usług jest firma zagraniczna, mogą pojawić się pewne trudności. Aby określić terytorium sprzedaży produktów, należy zastosować przepisy art. 147 Kodeksu. Inne działania są regulowane Art. 148 Kod podatkowy Federacji Rosyjskiej. Rozważ bardziej szczegółowo zastosowanie tych norm, a także przypadki, w których mogą wystąpić trudności.

Sekcja 147

Produkty są rzeczowymi aktywami, które są sprzedawane lub przeznaczone do tego celu. Ta definicja jest zapisana w art. 38 (akapit trzeci) Kodeksu. Aby terytorium Rosji zostało uznane za miejsce sprzedaży, należy spełnić szereg warunków. Są one określone w art. 147. Przede wszystkim produkty muszą znajdować się w kraju, nie mogą być wysyłane i przewożone poza jego granice. Taki wymóg jest spełniony w przypadku sprzedaży nieruchomości. Są to budynki, budowle, kwadraty w nich. Po drugie, produkty w momencie rozpoczęcia wysyłki lub wysyłki za granicę powinny znajdować się w Rosji.

Wyjaśnienie

Firma zagraniczna może sprzedawać nieruchomości znajdujące się w Rosji. Oznacza to, zgodnie z art. 147, że terytorium transakcji stanowi Federacja Rosyjska. Stanowisko to potwierdza list Ministerstwa Finansów nr 03-07-08 / 254 z dnia 13.11.2008. Jeśli przedsiębiorstwo krajowe nabywa produkty za granicą i tam je sprzedaje, nie wchodzi do Rosji. W związku z tym Federacja Rosyjska nie może działać jako terytorium do zawarcia umowy. W takim przypadku warunek ustanowiony w art. 147, że przedmiot musi pozostać w kraju na początku wysyłki lub transportu, nie jest spełniony. Podczas tranzytu majątku materialnego przez terytorium Rosji, gdy spółka krajowa nabywa je w jednym państwie i sprzedaje w innym, przepisy normy również nie są przestrzegane. Potwierdza to art. 151. Mówi, że w trakcie przemieszczania produktów w tranzycie system celny VAT nie podlega odliczeniu.

Sprzedaż w oddziale

Jeżeli firma krajowa sprzedaje produkty spółce zagranicznej za pośrednictwem swojego przedstawicielstwa znajdującego się w innym państwie, powinna w szczególności określić, gdzie znajdowała się ruchomość w momencie transakcji. Jest to fundamentalnie ważne przy określaniu terytorium do zawarcia umowy. Produkty mogą być zlokalizowane w głównym biurze, wysłane do oddziału lub już w nim być.

W piśmie Ministerstwa Finansów nr 03-04-08 / 61 podano wyjaśnienia w tym zakresie.Jeżeli przedsiębiorstwo wniesie przedmiot do państwa, w którym znajduje się jego oddział, który następnie sprzeda tę ruchomość, oznacza to, że Rosja zostanie uznana za terytorium transakcji. Zgodnie z wyjaśnieniami Federalnej Służby Podatkowej, jeśli umowa zostanie zawarta po dostarczeniu istotnych wartości, warunek ten nie jest już przestrzegany. W związku z tym w tym drugim przypadku terytorium transakcji zostanie uznane za państwo obce.

Podsumowując powyższe, możemy wyciągnąć następujący wniosek. Terytorium sprzedaży produktów będzie obce państwo, w którym znajduje się przedstawicielstwo przedsiębiorstwa krajowego, jeżeli przed podpisaniem umowy o jego zakupie przez partnera zagranicznego była już w oddziale lub została w tym celu wysłana z siedziby głównej.

Ważna uwaga

Jeśli przedsiębiorstwo chce, aby obce państwo zostało uznane za miejsce sprzedaży, konieczne jest prawidłowe i, co bardzo ważne, sporządzenie umowy na dostawy w odpowiednim czasie. Zdarzają się sytuacje, gdy zagraniczna firma chce kupować przedmioty w oddziale, ale w tej chwili nie ma ich w magazynie. W takim przypadku, aby obcy kraj mógł zostać uznany za terytorium sprzedaży, konieczne jest sporządzenie umowy dostawy nie według numeru, kiedy nabywca skontaktował się z przedstawicielstwem, ale do dnia, w którym przesyłka dotarła do jego magazynu.

Art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (aktualna wersja)

Zgodnie z ogólną zasadą Rosja jest uznawana za terytorium transakcji, jeżeli sprzedawca jest obecny w tym kraju. Przepis ten jest zabezpieczony w ust. 1 art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (podsekcja 5). Rejestracja państwowa przedsiębiorstwa działa jako potwierdzenie. W przypadku jego braku dowodami będą informacje zawarte w dokumentacji założycielskiej, a także adres lokalizacji stałego zakładu. Dla indywidualnych przedsiębiorców rejestracja jest potwierdzeniem. Przepisy te są ustalone w ust. 2 art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. W akapicie trzecim wskazano działania wspierające. W takich przypadkach miejsce sprzedaży głównej usługi lub robót stanowi terytorium do zawarcia transakcji. Na przykład przedsiębiorstwo zajmujące się remontem pomieszczeń może dodatkowo wyrzucać odpady budowlane. Przepis ten ma zastosowanie, jeśli organizacja wdraża kilka rodzajów usług / prac zgodnie z umową.

Wyjątki

Są one wskazane w podpunkcie. 1-4 punkty pierwszej sztuki. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Wyjątki obejmują:

1. Przeniesienie, udzielenie patentów, znaków towarowych, licencji, praw autorskich lub innych podobnych praw.
2. Opracowywanie programów komputerowych, baz danych, ich adaptacja i modyfikacja.
3. Świadczenie usług konsultingowych, realizacja działań księgowych, prawnych, inżynieryjnych, reklamowych, marketingowych lub związanych z przetwarzaniem informacji. Wyjątkiem jest prowadzenie badań naukowych, badań rozwojowych. Usługi doradztwa technicznego są uznawane za świadczone w procesie przygotowania linii produkcyjnych i sprzedaży produktów, budowy i eksploatacji infrastruktury, obiektów przemysłowych, rolniczych i innych, działań projektowych i przedprojektowych. Procedury związane z przetwarzaniem informacji uważa się za zbieranie i syntezę danych, systematyzację i prezentację wyników do dyspozycji użytkownika.
4. Wynajem rzeczy ruchomych, z wyjątkiem pojazdów lądowych.
5. Zapewnienie personelu. Ten wyjątek występuje, jeśli pracownicy znajdują się na terytorium jednostki przejmującej.
6. Świadczenie usług agencyjnych przez podmiot przyciągający uczestnika będącego stroną trzecią w imieniu strony głównej.

W takich sytuacjach transakcję uważa się za zawartą na terytorium bezpośredniego przeprowadzenia niektórych wydarzeń. Może to być również lokalizacja istotnych aktywów związanych ze świadczeniem usług lub pracy, lub adres nabywcy.

Przypadki specjalne

W pierwszym akapicie art.148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej zidentyfikowano inne wyjątki. Dotyczą one działań i procedur bezpośrednio związanych z bogactwem. Zgodnie z przepisami normy terytorium transakcji jest adresem lokalizacji obiektów. Wyjątek stanowią także prace konserwatorskie, działania związane z turystyką, sportem, rekreacją, wychowaniem fizycznym i edukacją. Sub. 3, terytorium transakcji jest adresem ich realizacji. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że organizowanie konferencji, seminariów, zaawansowanych szkoleń, sympozjów nie jest uważane za wydarzenia edukacyjne. W tym względzie terytorium ich wdrożenia należy ustalić zgodnie z ogólnymi zasadami.

Przemysł turystyczny

Często przedsiębiorcy mają trudności z ustaleniem terytorium transakcji na podstawie art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Transakcje niepodlegające opodatkowaniu w takich przypadkach będą obejmować zakwaterowanie, wyżywienie, zakwaterowanie i wszystko inne, co zostanie dostarczone klientowi za granicą. W takim przypadku terytorium do zawierania transakcji jest państwem obcym. Jeśli chodzi o koszty usług świadczonych obywatelowi w Rosji, naliczany jest podatek VAT. Obejmują one w szczególności ubezpieczenie, wydawanie dokumentów. W takim przypadku terytorium transakcji to Rosja.

Transport

Kolejnym wyjątkiem jest transport. Przy wdrażaniu definicja terytorium będzie zależeć od wielu czynników. Przede wszystkim, aby Rosja stała się miejscem sprzedaży, konieczne jest, aby usługi były świadczone wyłącznie przez firmy krajowe. W przypadku transportu realizowanego przez zagraniczne przedsiębiorstwa VAT nie jest naliczany. Ponadto konieczne jest, aby co najmniej jeden punkt, między którym odbywa się transport, znajdował się w Rosji. Jeśli te warunki zostaną spełnione, terytorium transakcji zostanie uznane za Federację Rosyjską.

Nieco inna sytuacja ma miejsce w przypadku transportu towarów objętych międzynarodowym tranzytem celnym. W takim przypadku brany jest pod uwagę tylko pierwszy warunek. Definicja terytorium transakcji jest określona przez tę zasadę: tam, gdzie jest sprzedawca, tam będzie.

Tabela

Pozwoli ci to w jasny sposób przedstawić postanowienia art. 148 kodeksu podatkowego:

Obowiązki agenta podatkowego

Praktyka sądowa na podstawie art. 148Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej pokazuje, że podmioty działające jako nabywcy w transakcji z zagranicznymi przedsiębiorstwami, które nie są zarejestrowane jako płatnicy składek do budżetu, zapominają, że jeśli terytorium do podpisania umowy to Rosja, muszą zatrzymać podatek VAT od środków sprzedawcy. Nie będzie miało znaczenia, czy oni sami są płatnikami tego podatku, czy nie.

Kwotę odliczenia ustala się według stawki 18/118 (10/110) zgodnie z art. 164 Kodeksu. W takim przypadku eksperci zwracają uwagę na fakt, że nie wszystkie przedmioty podlegają opodatkowaniu. Firma musi kierować się art 149. Ponadto należy pamiętać, że zgodnie z art. 174 ust. 4 kodeksu podatkowego, wypłata obowiązkowych płatności do budżetu odbywa się w tym samym czasie, co wypłata dochodu zagranicznej spółce. W celu przeprowadzenia tych operacji do organizacji bankowej wysyłane są dwa zlecenia płatnicze. Jeden papier przeznaczony jest do przekazania wpływów zagranicznej firmy, drugi - na zapłatę podatku.

Wymagana dokumentacja

Aby określenie terytorium transakcji mogło zostać uznane za zgodne z prawem, należy pobrać pewien pakiet dokumentów uzupełniających. Do takich dokumentów na podstawie art. 148 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (klauzula 4) obejmują:

1. Umowa
2. Papierowe dowody świadczenia usług, wykonywania pracy.

Jak wyjaśniono w piśmie Ministerstwa Finansów, prawidłowe potwierdzenie terytorium transakcji można potwierdzić w umowach zawieranych przez przedsiębiorstwo na dostawę produktów, a także w papierach wartościowych, które nie budzą wątpliwości organów kontrolnych. Treść umowy powinna wyraźnie określać instrukcje, dzięki którym możliwe jest jednoznaczne ustalenie terytorium sprzedaży. Na przykład, jeśli transakcja dotyczy nieruchomości, musisz zawrzeć w umowie informacje o jej adresie w odniesieniu do dokumentacji rejestracyjnej, zgodnie z którą jest ona ustalana. Wskazane jest, aby dodatkowo dołączyć kopie tych dokumentów.

W przypadkach, gdy ma znaczenie obszar działalności jednego z uczestników transakcji, umowa zawiera link do dokumentacji, na podstawie której można ją ustalić. Może to być zaświadczenie o rejestracji państwowej, rejestracji itp. Ponadto należy wskazać, kto dokładnie działa jako strona transakcji: siedziba zagranicznej firmy lub jej stałe przedstawicielstwo w Rosji. Dokumenty potwierdzające miejsce i fakt świadczenia usługi lub wykonania pracy to:

1. Akt udostępnienia obiektu do użytku.
2. Zaświadczenie o wykształceniu (świadectwo, dyplom, świadectwo itd.).
3. Ustawa o wykonanej pracy / świadczonej usłudze.
4. Udokumentowane wyniki badań rynku.
5. Kopie publikacji z umieszczonymi w nich reklamami.

Terytorium transakcji można potwierdzić za pomocą dodatkowej dokumentacji. Na przykład przedsiębiorstwo zajmujące się transportem może dostarczyć kopie dokumentów celnych i dokumentów towarzyszących do urzędu skarbowego. Wskażą lokalizację przeniesionych obiektów.

Morze terytorialne

Jak on, zgodnie z art. 2 ustawy federalnej nr 155 uznaje się pas szerokości 12 mil, którego zewnętrzna granica stanowi granicę państwową Federacji Rosyjskiej. Wynika z tego, że transakcje zrealizowane poza określoną linią będą uważane za zawarte poza Rosją. W związku z tym organy podatkowe nie wyrażają wyraźnego stanowiska. Sądy przestrzegają jednak logiki normy. W jednej z decyzji FAS uznał przestrzeń poza pasmem 12 mil, a nie terytorium Rosji. Kontrole podatkowe nie podważają tej opinii.

Prezentacja produktów za granicą

W celu promocji i sprzedaży usług prace, produkty można transportować na wystawę i tam sprzedawać. Jeśli wydarzenie odbyło się w Rosji, przedmiot VAT powstaje bezbłędnie. Trudności mogą pojawić się, gdy wystawa organizowana jest za granicą. Zgodnie z art. 252, s. 11, przedmioty działające jako próbki demonstracyjne są objęte specjalnym systemem celnym zwanym odprawą czasową. Polega ona na tym, że produkty znajdujące się na terytorium Rosji mogą być używane przez pewien okres za granicą z absolutnym warunkowym zwolnieniem z cła wywozowego. W przypadku sprzedaży obiektu reżim zmienia się na eksport. Dlatego w tym przypadku terytorium transakcji będzie Rosja.

Ponieważ transakcje podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, płatnik może liczyć na zwrot podatku. Tymczasem ta sytuacja nie odpowiada Federalnej Służbie Podatkowej. Kontrola stwierdza, że ​​jednostka nie może zastosować odliczeń. Sądy nie popierają jednak tego stanowiska. Warto zauważyć, że spory między płatnikami a Federalną Służbą Podatkową dotyczące legalności stosowania odliczeń zdarzają się dość często. Pod tym względem podmioty muszą być przygotowane na fakt, że jeśli uznają Rosję za terytorium transakcji i zwrócą podatek VAT od transakcji związanych ze sprzedażą, inspekcja podatkowa zakwestionuje to. Biorąc jednak pod uwagę stanowisko FAS, sprawa prawdopodobnie zostanie rozstrzygnięta na korzyść Federalnej Służby Podatkowej.